Is Thailand in vijftien jaar veel veranderd? Als je kijkt naar de buitenkant, lijkt het antwoord misschien duidelijk. Overal nieuwe hotels, blinkende winkelcentra die uit de grond schieten, en verkeer dat zich nog net zo chaotisch door de steden wringt als altijd. Meer van hetzelfde, zou je kunnen zeggen.
Toch zie ik dat anders. Als ik terugdenk aan mijn eerste keer in Bangkok, vijftien jaar geleden, herinner ik me hoe ik midden op straat stond, beduusd van al die indrukken tegelijk. Die warmte als een klamme deken, de geur van versgebakken streetfood die mengde met uitlaatgassen en wierook. Die kakofonie van tuk-tuks, brommers en straatverkopers. Mijn zintuigen op scherp, elke prikkel even intens. Ook dit jaar sta ik daar opnieuw, midden op dezelfde straat en voel precies hetzelfde. Dat gevoel, dat is voor mij Thailand.
Verandering zit hier niet in die nieuwe gevels of extra stroken asfalt. Het zit hem in wat je er zelf van maakt, hoe je omgaat met al die kleine contrasten. Thailand is nog steeds dat land waar het moderne zich moeiteloos mengt met eeuwenoude tradities. Waar een glanzend winkelcentrum grenst aan een tempel met goudgekleurde Boeddhabeelden, waar zakenmannen in maatpakken met dezelfde vanzelfsprekendheid knielen voor een Boeddha als de oude vrouw met haar fruitkraam.
De charme van Thailand ligt voor mij juist in die herhaling van uitersten, in die onvoorspelbare harmonie van chaos en rust. Je hoeft niet bang te zijn dat het land zijn ziel verliest. De glimlach van de marktvrouw die je elke ochtend groet als je een kom noedels koopt, is net zo echt als vijftien jaar geleden. Haar kleindochter scrolt nu misschien op haar smartphone, maar kijkt even op om naar je te lachen, precies zoals haar oma dat doet.
Dus nee, Thailand is voor mij niet echt veranderd. Natuurlijk, je struikelt tegenwoordig sneller over toeristen en je ziet meer Starbucks-vestigingen dan ooit tevoren. Maar wie door de oppervlakkigheid heen kijkt, vindt nog altijd diezelfde betovering. Dat gevoel van thuiskomen, zelfs als alles om je heen vreemd en nieuw is. En juist dat maakt Thailand onvergetelijk.
Wat is jouw mening? Is Thailand in jouw ogen veel veranderd de afgelopen 15 jaar?
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (63), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, kletsen met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Toerisme6 september 2025Thailand vecht om Chinese toeristen terug te winnen
Gezondheid31 augustus 2025Insulineresistentie maakt je moe, dikker en altijd hongerig
Gezondheid11 augustus 2025Zo versterk jij je immuunsysteem met de juiste voeding
Gezondheid28 juli 2025Verleng je gezonde levensjaren met vitaminen, mineralen en eiwitten: hoe voeding veroudering vertraagt
Ik woonde van 1999 tot 2018 in het noorden van Thailand, in Chiang Kham en Chiang Mai. Ik herken de veranderingen die je beschrijft namelijk die buitenkant. Veel is inderdaad niet veranderd zoals je laat zien en zoals ik dat ook waarneem.
Wat wel is veranderd is de mentaliteit , en dan vooral bij de jeugd. Zij willen meer vrijheid, laten zich minder een mening opdringen en zijn kritischer naar allerlei instituties. Ze willen af van verplichte schoolunivormen en haardracht. Ze willen meer democratie en zeggenschap over hun eigen leven. Dat hoor ik, lees ik in de kranten en tijdschriften, en zie ik op de sociale media en in de vele demonstraties. Ze willen een hervorming van het onderwijs en het officiële boeddhisme en los van de oude gerontocratie.
https://blogs.lse.ac.uk/seac/2023/09/25/the-rise-of-the-youth-movement-in-thailand-the-double-layers-of-the-intergenerational-political-clash-between-the-cold-war-boomers-gerontocratic-state-and-the-zoomers/
Beste Tino,
Wat je aanhaalt over de veranderende mentaliteit bij de jeugd herken ik als een wereldwijd fenomeen. Jongeren lijken overal mondiger, kritischer en assertiever te worden. Ze stellen steeds vaker vragen bij gevestigde structuren en laten zich minder makkelijk iets opleggen of het nu gaat om onderwijs, religie, tradities of sociale normen.
Sociale media spelen hierin ongetwijfeld een grote rol. Ze bieden jongeren niet alleen toegang tot andere ideeën en perspectieven, maar ook een platform om hun eigen stem te laten horen en zich te organiseren. Dat heeft z’n keerzijden, maar in landen zoals Thailand, waar het onderwijs en bepaalde culturele normen nog sterk hiërarchisch en autoritair zijn, lijkt dit me net een gezonde en noodzakelijke evolutie.
Verandering komt zelden van bovenaf. Het zijn veelal jongeren die het voortouw nemen. De roep om meer vrijheid, inspraak en hervorming is dan ook een signaal dat niet genegeerd mag worden. Als het lukt om die energie positief te kanaliseren, kan het een katalysator zijn voor diepgaande en duurzame hervormingen.
In onze westerse wereld (een beetje off-topic) zie ik diezelfde evolutie juist met gemengde gevoelens. Daar lijkt de slinger soms te ver door te slaan. Begrippen als discipline, gezag en verantwoordelijkheid komen steeds meer onder druk te staan. Autoriteit wordt haast automatisch in vraag gesteld, vaak zonder nuance of respect. De jeugd heeft het recht om kritisch te zijn, maar dreigt tegelijk de waarde van structuur en wederzijds respect uit het oog te verliezen
Ik zou de vraag graag willen omdraaien.
Als je een tijdje in Thailand woont welke plaatsen zou je een nieuweling in Thailand aanbevelen om te bezoeken want er is zoveel veranderd in zowel het land als de mentaliteit.
Als je het verleden van het land kent dan is het haast een zegen om op oudere leeftijd naar de middle of nowhere te mogen verhuizen. Weg van de gekkigheid en in een wereld waar niemand op wereldse problemen zit te wachten. Terug naar de basis ipv tijd te verdoen met iets waar je toch weinig aan kan veranderen.
Onlangs heb ik drie van mijn vrienden laten komen en samen zijn we op rondreis gegaan met mijn Thaise vrouw. We begonnen natuurlijk in Bangkok, waar we lokale marktjes zoals Talat Phlu verkenden, gecombineerd met wat luxe in IconSiam. Heel wat te doen in Bangkok natuurlijk.
Vervolgens zijn we naar Pattaya geweest en Koh Larn.
Daarna werd het wat avontuurlijker, in Kanchanaburi trokken we met de auto rond, bezochten de Kwai bridge en zijn dan verder doorgereden richting Burma om daar te overnachten langs de rivier. We gingen raften en brachten een bezoek aan een olifantenopvang en daarna terug met de trein naar BKK.
Hierna zijn we nog naar Koh Samui geweest om wat te genieten en als laatste gaan snorkelen in Koh Tao. (Wel zeer toeritische plekken momenteel). Op Koh Tao zijn er meer farangs te bespeuren dan Thaise mensen.
Kanchanaburi was wel een topfavoriet.
Peter, ik ben het er helemaal mee eens. Voor het overgrote deel is er niet veel veranderd, ook niet in de 45 jaar dat ik al naar Thailand kom.
Een verandering is me wel opgevallen. Ik kom al sinds 1980 naar Thailand. Vanaf 1983 kwam ik door mijn werk regelmatig naar Bangkok, en een van mijn favoriete plekken was Pantip Plaza. Het was het paradijs voor computer- en elektronica-freaks zoals ik. Ik kon daar ’s morgens naar binnen gaan en kwam pas vele uren later naar buiten.
In de jaren ’90 kon je de nieuwste snufjes in Thailand krijgen. Spullen waar men in Europa niet eens van had gehoord, kreeg je al hier. Ik kocht mijn eerste Sony PlayStation in Bangkok: ontgrendeld, met nog eens 20 spellen (of meer) voor minder dan je in Nederland alleen al voor het apparaat moest betalen.
Dit is nu al lang niet meer het geval. In de laatste jaren is het aanbod aan elektronica teruggevallen op standaardapparaten: telefoons van Samsung, Apple, enzovoort… geen uitzonderlijke apparaten, zoals een tablet met een 3D-scherm. Wel kon je nog illegale kopieën krijgen.
De Thaise keuken is volgens mij ook niet veranderd, maar het aanbod aan buitenlandse restaurants en eetgelegenheden is wel groter geworden. Waarschijnlijk te danken aan de vele buitenlanders van alle delen van de wereld.
Wie had er in de jaren 90 eraan gedacht dat ik ooit in Hua Hin in een Turks restaurant zou zitten en dat ik bijna overal Japans kon eten…
Leuke vraag en ik kijk er weer wat anders naar. Ik kom nu 28 jaar in Thailand en woon er nu een half jaar. Ik denk dat je het mooi ziet en op een positieve manier omgaat met de veranderende die er denk ik wel zijn. Eric heeft hier denk ik meer moeite mee en draait deze positieve manier van omgaan met veranderingen naar een wat pessimistische kijk op het leven en dat mag er ook zijn en geeft verschil van inzicht.
Zelf vind ik er best veel veranderd, Gezellig tafelen is gewoon minder, omdat de meeste tafelgenoten de telefoon belangrijker vinden. In de steden verdwijnen steeds meer locale bedrijfjes en worden vervangen door winkel ketens, KFC, MC Donalds, grote supermarkten en bouwmarkten. Niet alleen in Thailand, maar dat gebeurd overal. Ik denk dat de eigen individuelitijd aan het veranderen is naar volgers. Dit hou ik niet tegen en ben het niet van plan ook. Ik wil er ook niet voor weglopen, want eerlijk gezegd veranderd er ook veel ten goede.
Wat ik zelf herken herken is hoe je met al deze veranderingen omgaat. Wat helpt is dat ik besef dat ik zelf wil mee wil veranderen. Boos worden helpt niet, weglopen ook niet, want uiteindelijk zal het overal veranderen. Ik probeer het op een positieve manier te zien, gebruik het nieuwe in het leven van wat ik leuk vind en koester het oude van wat er nog is.
In Hua hin waar ik woon zijn beide voldoende te vinden, voor zolang het duurt.
Leuk voorbeeld is dat ik voor een parasol vier grote tegels nodig had. Bij de bouwmarkten niet te krijgen naar mijn zin. Oh ja ik ken nog een zaakje waar ze zelf stenen maken. Wij er in tien minuten naartoe. Een open fabriekje, de eigenaar een klein vrolijk stevig manneke. Het stof van de veelal rode stenen in zijn borsteltje haar, nu ook rood. Een vriendelijke Bulldog hmm ook rood snuffeld een aan mijn voeten. Ja hoor hij had van alles liggen, precies wat ik nodig heb. Stenen werden voorzichtig in de auto gelegd voor weinig. Dit vind ik wel mooi en hoop dat het nog lang zal bestaan. Ik probeer veel dingen bij locale bedrijfjes te kopen, te eten in kleine restaurantjes, Koop fruit op de markt en maak grappen met de veelal dames die het verkopen. En sja gebruik ondertussen mijn smartphone ook te veel. Positief omgaan met veranderingen, dat is hoe ik dit zie.
Frans T