De Thaise doerian, misschien wel de meest omstreden vrucht van Zuidoost-Azië, draagt al generaties lang met trots de bijnaam ‘Koning der Vruchten’. En dat is niet zonder reden. Deze stekelige vrucht met zijn uitgesproken geur en rijke, complexe smaak is geliefd en verguisd, maar nooit onopgemerkt. Voor veel Thai is het meer dan een seizoensfruit; het is een nationaal symbool, een smaakervaring, en voor sommigen zelfs een verslaving.
Wie de doerian op zijn best wil proeven, doet er goed aan om het seizoen in de gaten te houden. Volgens het Thaise ministerie van landbouwvoorlichting is de beschikbaarheid van topkwaliteit doerian sterk afhankelijk van de oogstmaanden en de regio waar de vrucht wordt geteeld. Grofweg zijn er twee hoofdperiodes waarin de Thaise markt overspoeld wordt met verse, geurige doerian.
De eerste periode loopt van april tot en met juni. In deze maanden is vooral Oost-Thailand (met provincies als Chanthaburi en Rayong) de grootste producent. Mei wordt beschouwd als de piekmaand, waarin de vruchten in overvloed en op hun smakelijkst beschikbaar zijn. Daarna neemt Zuid-Thailand het stokje over. Van juli tot en met september komt de grootste aanvoer daar vandaan, met name uit gebieden als Chumphon en Nakhon Si Thammarat.
Dankzij moderne teeltmethoden en klimaatbeheersing proberen sommige boeren nu ook buiten het traditionele seizoen doerian te produceren. Daardoor is de vrucht tegenwoordig, afhankelijk van het weer en de locatie, soms al beschikbaar vanaf februari en tot in oktober. Toch blijft doerian uit het natuurlijke seizoen over het algemeen superieur qua smaak, geur en consistentie. De combinatie van warmte, vochtigheid en de rijpingsperiode op de boom zorgen voor een natuurlijk evenwicht dat moeilijk kunstmatig te evenaren is.
Thailand kent talloze doerianvariëteiten, maar vijf springen er duidelijk uit als het gaat om populariteit en smaakbeleving:
- Monthong (Gouden Kussen) – Deze doerian heeft lichtgeel vruchtvlees, een gladde, vrij droge textuur en relatief weinig vezels. Het vruchtvlees is dik, de pitjes klein. De smaak is intens zoet en het aroma mild. Dit is de meest exportvriendelijke soort, geliefd bij mensen die net kennismaken met de vrucht.
- Chanee – De Chanee heeft dieper geel vruchtvlees, een rijke, romige structuur en een iets hoger vezelgehalte dan de Monthong. Wanneer hij volledig rijp is, wordt het vruchtvlees zacht en ontstaat er een uitgesproken, geurig aroma dat vooral door kenners gewaardeerd wordt.
- Kanyao – Deze variëteit staat bekend om zijn goudgele vruchtvlees en fijne, zachte textuur. De smaak is in balans: zoet, romig, maar niet overdreven zwaar. De geur is aromatisch zonder overweldigend te zijn. Een favoriet onder fijnproevers.
- Puangmanee – Met zijn diepgele, plakkerige vruchtvlees en intense zoetheid is dit een kleinere soort met karakter. De smaak is krachtig, het aroma uitgesproken en floraler van toon. Een bijzondere doerian die vooral op lokale markten wordt verkocht.
- Gradoom – Deze doerian heeft heldergeel vruchtvlees, een dunnere vruchtlaag en grotere zaden. Hij is lichtzoet en minder romig dan de andere soorten. Bij overrijpheid wordt hij snel papperig, wat hem minder geschikt maakt voor transport of langdurige bewaring. Maar vers gegeten is het een toegankelijke optie voor wie een subtielere doerian zoekt.
Wie in Thailand is tijdens het seizoen, kan nauwelijks om de doerian heen. Op lokale markten, straathoeken en fruitkraampjes zie je ze overal liggen: grote, stekelige vruchten die soms met een machete worden opengesneden om het rijpe, glanzende vruchtvlees te tonen. Het moment van openen is belangrijk. Te vroeg geoogst is de vrucht hard en vlak van smaak, te laat geoogst en hij wordt doordringend, papperig en bijna zwoel in geur.
In sommige hotels en openbare gebouwen is doerian verboden vanwege zijn uitgesproken geur. Dat lijkt overdreven, tot je hem ruikt in een afgesloten ruimte. Liefhebbers noemen het aroma rijp, romig, een tikje uienachtig. Voor anderen ruikt het simpelweg naar afval. Er is geen middenweg, de Thaise doerian dwingt tot een mening.
Toch, als je hem eenmaal geproefd hebt, liefst op een warme namiddag, vers van de markt, onder een afdakje met uitzicht op wuivende palmen, dan begrijp je waarom deze vrucht zo’n status heeft verworven. Het is geen makkelijke smaak. Maar wie het aandurft, krijgt iets terug wat weinig andere vruchten bieden: diepte, karakter en een herinnering die lang blijft hangen.
Bron:
Bangkok Post (7 juli 2025). Thai Durian: strong smell, bold flavour – the king of fruits.
https://www.bangkokpost.com/thailand/general/3064625/thai-durian-strong-smell-bold-flavour-the-king-of-fruits
———————————————
Dit artikel is [jp_post_view]
———————————————
Over deze blogger
-
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.
Lees hier de laatste artikelen
Vliegtickets11 september 2025Nieuwe vluchten naar Chiang Mai en Hanoi versterken Etihad’s Aziatische netwerk
Economie11 september 2025Consumentenvertrouwen in Thailand op dieptepunt in bijna drie jaar
Nieuws uit Thailand11 september 2025Voorzichtig optimisme over heropening van de grens tussen Thailand en Cambodja
Politiek11 september 2025Paetongtarn Shinawatra blijft partijleider van Pheu Thai ondanks politieke turbulentie
Gewoon knijper op de neus en smullen.
Monthong is voor mij de lekkerste
Gr Arno
Nu na vele jaren dat ik er niks van moest hebben, die geur deed me kokhalzen, heb ik het toch leren eten. Eerst begonnen met een te vroeg geoogste. Dan heb je de geur nog niet, nu gaat mijn voorkeur uit naar Kanyao. Toevallig gisteren nog naar een teler in Sisaket gereden om een voorraadje in te slaan. Morgen op de feestdag als we allemaal samenkomen worden er een hoop opengemaakt en verdeeld. Dat wordt smullen.
Vergeten te vermelden, Hier op de plaatselijke markten en langs de weg nu te koop 80baht/kg, rechtstreeks bij de teler 50baht/kg betaald. De uitvoer naar Cambodja ligt nu stil vertelde ze. Daardoor is er de prijsdaling door het overaanbod. Weet niet of dat ook te merken is in andere delen van thailand maar hier in Ubon wel.
Mijn vrouw brengt het soms mee en ik heb geen idee welke soort ik dan eet.
De geur heeft me nog nooit gestoord als ik Doerian eet, maar ik vind het wel lekker.
Doerian moet je natuurlijk niet gaan bewaren in gesloten ruimten. Dat is vragen om problemen.
Ik heb Copilot eens gevraagd hoe je de geur kan verwijderen.
Ik heb ze niet uitgetest maar dit zou blijkbaar helpen
Van je handen of huid
Citroensap of azijn: Wrijf je handen in met citroensap of witte azijn en spoel daarna af met water.
Roestvrijstalen zeep: Wrijf je handen over een roestvrijstalen lepel of kraan onder stromend water – dit helpt bij het neutraliseren van zwavelverbindingen.
Tandpasta of mondwater: Verrassend effectief op de huid; laat het even intrekken en spoel dan af.
In huis of koelkast
Zuiveringszout (baking soda): Zet een open bakje in de koelkast of op de plek waar de geur hangt.
Koffiedik of actieve kool: Absorbeert geuren krachtig – ideaal voor afgesloten ruimtes.
Azijn of citroenwater koken: Laat een pannetje met water en azijn of citroenpartjes zachtjes sudderen om de lucht te neutraliseren.
In je adem
Groene thee of melk drinken: Deze helpen zwavelverbindingen in je mond te neutraliseren.
Peterselie of munt kauwen: Natuurlijk geurverdrijvend.
Tandenpoetsen + tongschrapen: Vergeet je tong niet – daar blijft de geur vaak hangen.