Romantiek in Thailand bestaat niet uit Shakespeare-citaten bij kaarslicht, maar uit gezamenlijke stilte tussen Prada en plastic slippers. Wie beweert dat liefde draait om tedere zinnen en vurige verklaringen zag nog nooit een verliefd stel uit Phuket bij het schoenenrek. Liefde hier praat niet maar past vooral nieuwe hakken.
We kennen ze allemaal: westerse koppels die eindeloos converseren over gevoelens alsof een relatie een dagelijkse TED-talk vereist. Hier niet. Thaise liefde floreert juist zonder al die vermoeiende uitwisselingen van gedachten. Waarom de harmonie verpesten met taal als je ook kunt communiceren via kassa-aanslagen?
Zo stond ik laatst naast een gelukkig Farang-Thai koppel in een winkelcentrum vol duizend soorten schoenen waarvan minstens negenhonderdnegenennegentig ondraagbaar waren maar onmisbaar voor de relatie. Zij keek hem even aan met ogen groot als kortingsstickers en hij knikte instemmend richting creditcard. Ware liefde spreekt hier in het piepen van betaalautomaten.
Ik moest lachen want ik herkende mezelf. Mijn eigen relatie heeft zich namelijk ook ontwikkeld tot een stilte die slechts wordt verbroken door het scheuren van bonnetjes. Wie ben ik dan om de Thaise aanpak af te kraken? Mijn beste gesprekken had ik immers nooit in woorden maar in betaalbevestigingen.
Toch blijft het fascinerend hoe wij in het Westen romantiek koppelen aan gebabbel. Alsof liefde sterker wordt door meer woorden en diepzinnige analyses van wat je allemaal voelt, terwijl de ander langzaam in slaap valt van verveling. Wat zouden Romeo en Julia hier trouwens moeten doen zonder eindeloze dialogen? Waarschijnlijk schoenen kopen om het gebrek aan drama te compenseren.
Ondertussen kijk ik hoe mijn vrouw met een paar sandalen naar me zwaait alsof ze goud heeft gevonden en besef ik plots dat ze inderdaad goud heeft gevonden, namelijk een wandelende pinautomaat genaamd ikzelf. Misschien is zwijgen de hoogste vorm van communicatie en shoppen de ultieme daad van affectie. En als dat klopt, is mijn huwelijk intussen zowat het meest geslaagde liefdesexperiment ooit.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column24 september 2025Column – Fast & Fools in Khon Kaen
Column15 september 2025Column – In Thailand verdwijnt je geld sneller dan een Singha op een hete dag
Column9 september 2025Column – Premier in een schijndemocratie
Column1 september 2025Column – Gekochte hoop op afbetaling
Een vrouw om trots op te zijn.
Inderdaad als je akkoord gaat en vooral beseft wat het ‘piepen’ van de bankautomaat inhoudt en niet-inhoudt kan je er quasi eindeloos mee doorgaan. Tot zolang je maar niet hoeft te piepen van ademnood bij het zien van je saldo.
Ach, als men hier een relatie met een Thaise aangaat is het echt gedaan met het “kijken, kijken, niet kopen” De doorsneeThaise vrouw is allesbehalve onderdanig en weet haar zin door te drijven. Maar bent u single dan is het goed toeven in zon shoppingmall. Je ziet daar de bejaarde farang shoppingmall hikers. Oudjes die daar zomaar wat rondlopen om de dag vol te maken. Ze kopen zelden iets Er is airco, betaalbaar eten, koffie, een WC en men valt er niet op. Schone koele lucht! Allemaal erg belangrijk voor ouderen pampert de regering. Kortom: word shoppingmall hiker. Maar neem geen Thaise mee