Thailand en zijn afvalproblematiek

Door Ingezonden Bericht
Geplaatst in Achtergrond
Tags: ,
28 september 2016

Het is misschien een saaie, vuile bijdrage over een onwelriekend onderwerp maar we zagen het al enige malen verschijnen op Thailandblog, dus vooruit dan maar.

Is er een probleem met afval- en afvalverwerking in Thailand? Ja, PUNT. Ondanks moedige inspanningen maar zo sporadische, amateuristisch, goedbedoeld, lukraak dat het probleem niet kleiner maar juist groter werd doordat de nodige budgetten verspild zijn.

De Thaise mensen zijn zich meestal wel bewust van het feit dat er milieu-inspanningen moeten gebeuren en zeker als er een klein centje te verdienen valt. Maar eenmaal dat centje, de incentive er niet is en het een kleine opoffering/inspanning kost: verplaatsing, terug meebrengen, ergens gaan deponeren… dan kan je het meestal wel vergeten.

Maar dat kan je van het gros van de toeristen ook wel zeggen: kijk naar de troep die op de stranden ligt en die zowel vanuit zee komt aandrijven als door de toeristen en de plaatselijke bevolking achtergelaten werd, om toch even de vrije lozing van rioolwater in open zee te zwijgen. Dat is de individuele en de overheidsverantwoordelijkheid van iedereen en de lokale, nationale gemeenschap. Het industriële en het huishoudelijke afval eens opgehaald dan is het duidelijk een overheidszaak.

Afval te vermijden in het bedrijfsleven: het wetgevende werk hiervoor is er in grote lijnen maar de controle blijft totaal achterwege. Te veel mensen hangen af van bedrijfsactiviteiten die een zware impact hebben op het milieu en zij zullen de laatsten zijn om de bal aan het rollen te brengen. De uitvoerders van de wetten en de wetgevers wonen meestal niet in de getroffen area. Even een voorbeeldje: veel landbouwgezinnen in Isaan (maar ook elders) leven voor een deel uit de opbrengst van hun verkoop van latex. Deze industrie (veelal in Chinese handen) stoort zich echt niet aan absolute geuroverlast (zwavelzuurdampen- H2SO4 gecombineerd met H2S= rotte eieren). Jammer voor de boertjes, jammer voor hun gezondheid … het is kiezen tussen verdienen of ziek worden en dat is in Thailand nogal eens het geval.

De optimale verwerking van het huishoudelijk afval: dat is een totaal ander verhaal. Het stuit immers op een bijna totaal gebrek aan goede inzichten en die kunnen alleen bijgepraat worden met de betrokken administraties. Dikwijls voeren ze dan wel aan dat de techniek die toegepast wordt voldoende soelaas biedt, echter niets is minder waar maar de meningen van de ambtenaren doen veranderen is een werk van veel geduld en eindeloos opnieuw overtuigen en vergeleken worden met Chinese technieken die in ieder geval één ding voor hebben op westerse / Japanse / Koreaanse technieken: zij zijn goedkoop…. En misschien valt er hier of daar wel een graan(tje) mee te pikken. Onbestaande? Uit ervaring.

Opdelen van de afvalfracties is noodzakelijk om vernietiging, revalorisatie te kunnen starten. Iedere verwerkingstrap is specifiek voor één groep producten.

Compost – metaal – Pet – PUR – Poly Propyleen – Papier – Glas

De aanpak is fragmentarische en amateuristische en soms aandoenlijk: de publieke administratie voor het milieu van het gewest Bangkok was volop een studie aan het uitvoeren om de organische fractie van het huisvuil te “valoriseren”: de studie was een opstelling van tientallen bloempotjes op venterbanken en de buitenterrasjes van het kantoor (zelfs van de directeur) waarin afvalfracties – gecomposteerd – in zaten en een armzalig plantje in stond te verkommeren. Het is dan glimlachen maar het is wel triest dat een probleem voor het gehele Bangkok-gebied op deze manier onderzocht wordt.

Een ander mooi voorbeeld zal de lezers van Thailandblog destijds ook niet ontgaan zijn: de stofvervuiling in het stedelijk gebied van Bangkok was ver over de gevarenlimiet (nog steeds). De administratie besliste toen om veel meer straatvegers in te zetten om het probleem met wortel en al op te lossen. De uitstoot van stof door het verkeer enzovoort was niet in rekening gebracht maar de grote stoffracties die echt minder gevaarlijk zijn dan de kleine deeltjes zouden wel minder moeten geweest zijn… who knows?

Dit zou een vrolijk verhaal kunnen zijn indien dit gebeurde zowat 100 jaar geleden maar jammer is dat nu met de wijsheid van hedendaagse “wijze” ambtenaren. Bij het zoeken naar oplossingen (niet die voor de stofdeeltjes in de lucht want dat is weeral een heel ander verhaal) stoot men voortdurend op deze “wijzen” die dan ook nog bijzonder moeilijk te overtuigen zijn van andere oplossingen die niet Thais zijn: wij kunnen dat immers beter en wij hebben ook die technieken, dit is niet aan de orde, niet betaalbaar,… en ga zo maar door en men wimpelt de bedrijven die oplossingen kunnen aanreiken af met een welwillend glimlachje.

Is de problematiek dan oplosbaar: ja en er zijn sommige overheden die wel luisterden. Maar dan moet je er die wel uitpikken die:

  1. De tijd willen maken om te luisteren.
  2. De goodwill hebben om Uw verhaal in overweging te nemen.
  3. De financiële input kunnen geven om projecten op te zetten.
  4. Geen belangen hebben bij de aankoop van één of ander technisch spul.
  5. Niet verblind is door rare aanbiedingen. Vb een verbrandingscentrale ergens in België werd onvoldoende bevonden wegens dioxine-uitstoot en diende ontmanteld te worden: grote aandacht van deze ambtenaren om die onderdelen op te kopen. Gelukkig werd het hen afgeraden.

Verder wordt de afvalverwerking inderdaad te veel gezien als vernietiging in plaats van recuperatie: deze recuperatie laten de diverse overheden over aan een hele reeks “clubs ongeregeld” die de afvalsortering op zich genomen hebben voor het gewin. Zij allemaal laten de sortering uitvoeren door (illegale??) immigranten vanuit Myanmar – Laos – Cambodia die in afschuwelijke omstandigheden te midden van het vuil leven, hun kinderen opvoeden (natuurlijk zonder school), quasi geen toegang tot enige gezondheidszorg en het absolute minimum aan inkomen krijgen en daarmee bedoel ik niet het minimum dat door de overheid ingesteld is.

Sommige van die voorsorteerders zie je ijverig bezig op de vuilniswagens maar het zijn de overkoepelende “organisaties” die de touwtjes in handen hebben. Ik hoor zeggen: hé dat is goed dat er dan toch al een sortering gebeurt met het oog op recyclage. Ja in één opzicht hebben zij gelijk maar er zijn dan geen of bijzonder weinig spelers die de echte klus willen opknappen tenzij volledig vergoed door de overheid en dat is nu net een brug te ver. Bij die klus horen natuurlijk investeringen (al dan niet gedeeltelijk door de overheden bijgepast), de exploitatie (en die moet in ieder geval het rendement voor de investeerder opbrengen), de controle over het gehele circuit van ophaal en sortering…

Enige tijd geleden hadden wij de uitbaggering van de fameuze klongs in onderzoek. Welwillende ambtenaren maar dan… het zou goed zijn zeiden zij: uitbaggeren, reukoverlast vermijden, ziektehaarden laten verdwijnen, moeier stadsbeeld en goede bevaarbare kanalen voor openbaar transport. Tot daar geraakten wij al en nu… dan keek men plots naar de aanbieder alsof die het op eigen kosten zou kunnen uitvoeren en dan zou hij rechten kunnen verwerven op…

Afval-in-Bangkok

Welke gebieden zijn door ons al in de “picture”? in ieder geval de gehele regio Bangkok maar nu ook Phuket en Rayong dat met een snel groeiende problematiek zit , maar de lijst is lang en dan waarschijnlijk nog onvolledig.

Wij kunnen en willen helpen met bedrijven die hier soelaas aan kunnen geven en misschien met het uitzoeken van een groep die wél wenst te investeren mits…

Het zou zo doodzonde zijn als een mooi land, waarvan iedereen houdt zo naar de verdommenis sukkelt.

Verder willen wij één dezer het nog eens hebben over de toestand van de Thaise landbouw: met onze ervaringen met EU-projecten in Cambodia, Laos en Thailand kunnen we hier misschien wel een licht op laten schijnen.

Ingezonden door René Geeraerts

8 reacties op “Thailand en zijn afvalproblematiek”

  1. Janko zegt op

    M.i. is dit ook deels een schuld van Europa en de VS. Wij willen met zijn alle zo goedkoop mogelijke producten en geen verantwoording. Bedrijven binnen Europa en VS hebben verplichtingen tav he milieu en dat brengt best veel kosten met zich mee, waardoor de producten te duur worden en de bedrijven uitwijken naar andere gebieden met geen/weinig regels en controle.
    Als consument zouden wij ons beter moeten laten voorlichten over arbeidsomstandigheden, milieu-verantwoord ondernemen etc etc van die bedrijven en onze overheid zou producten die niet verantwoord zijn geproduceerd moeten verbieden of met een hoge belasting belasten. Zou niet alleen het milieu en de werknemers in die landen te goede komen, ook onze eigen werkgelegenheid zou er op vooruit gaan

    • Ger zegt op

      Ja gelijk verwijzen naar Europa en VS. Als we het over Thailand hebben dan moeten we als eerste naar Japan kijken en dan naar China, dan naar omliggende ASEAN landen en dan pas naar Europa en VS er achter aan.

      De Thaise overheid dient iets te regelen voor de afvalverwerking. Maar , de Thai wil alles in eigen hand houden en vooral geen bemoeienis van buitenaf dus waar maken wij ons dan druk om ? Als ook de eigen bevolking niet protesteert en actie eist waarom zouden wij als buitenstaanders dan van enig invloed kunnen zijn.
      Ten tweede : in Thailand zijn zoveel andere, urgentere en meer problemen waarvan wij westerlingen vinden dat er een oplossing voor moet komen maar het verandert toch niet ( en de komende 25 jaar dus ook niet) dus ook dit keer waar maken wij ons dan druk om.

      Om even wat voorbeelden te geven :
      dagelijkse vele onnodige verkeersslachtoffers, arbeidsongevallen, verdrinken ( welke door zwemlessen opgelost kan worden ), werken met schadelijke stoffen in de land en tuinbouw en industrie (pesticides, giftige gassen, luchtverontreiniging door industrieën , slecht onderwijs, slechte inkomensverdeling, geen sociaal vangnet , geen echte oudedagsvoorziening ( over 15 jaar meer dan 20 % gepensioneerden ), voortdurende grote overstromingen, regelmatige grote droogteperiodes, verkeerschaos in Bangkok, corruptieproblemen,
      etc. etc.

      En dan wordt hier een verhaal verhaal vertelt over afvalverwerking…dit is wel het laatste waarvoor een oplossing in dit rijtje van voorbeelden welke om aandacht vraagt.

  2. rentenier zegt op

    Een heel goed en zinnig verhaal om het bewustzijn te bevorderen. Ik weet nog dat ik 26 jaar geleden voor het eerst de Isaan in ging voor de kennismaking met de a.s. schoonfamilie. Ik kwam terecht bij de armste van de armen en begon met een badkamer te maken (die was er niet), daar kwam nog een compleet huis bij maar tegelijkertijd stoorde mij het afval wat ik overal op de rijstvelden en elke prikkeldraad gewaaid zag. Elke ochtend ging er iemand op een aftands bromfietsje naar de markt en elk ding bij elke kraam werd in een plastiek zakje gedaan. Op de terugweg naar huis hing het stuur vol met plastiek zakjes. Wat voor hun belangrijk was, was de inhoud van het zakje. De onbruikbare verpakkingen werden wel ergens bij elkaar gedeponeerd maar bij het eerste het beste zuchtje wind werd het overal verspreid. Ik ging het erf en de toegang tot het erf onder handen nemen, afzetting met betonpalen en prikkeldraad maar wat deed ik met al het afval als ik het allemaal ging oprapen? ik wist het niet. Ik ging ouderwets zoals we het vroeger in Brabant deden, een gat graven om het daar later te laten opbranden. Ik werd eerst voor gek verklaard maar later zag men het nut er van in en ging men mij helpen. Het leek schoon maar dat was het niet want het was met de rook van het vuur in de atmosfeer terecht gekomen. Nederland lijkt op het oog schoon maar dat is het ook niet! wat vindt men nog vaak her en der in de grond? Vergelijk Thailand eens met Indonezie, dan doet Thailand het zo gek nog niet. Hoe staat het in China met het millieu? Het zijn Industriele landen geworden, waarom? goedkope arbeidskrachten, soepele voorwaarden en corruptie. Hoeveel recyclebaar ‘afval’ Importeren landen als Thailand en China? Ik had rond 2000 een Trading Kantoor en mijn hoofd product was Recycling papier. Thailand importeerde toen 40.000 ton (ton is 1000 kg) per maand! Als je b.v. naar de Phetkasem Rd richting Kanchanaburi keek waar de containers naar de papier fabrieken van de Siam Cement Group in Kanchanaburi werden getransporteerd, de trucks met hun 27 ton in een 40 Ft container reden bumper aan bumper (bij wijze van) Buiten de lokale collectie van recycle bare materialen, importeren Aziatische landen dus een enorme massa uit Westerse landen. Het is onvoorstelbaar wat er in dergelijke Industrien om gaat. Ik weet heel goed wat er in Belgie en Nederland gebeurd. Hoeveel electronisch afval b.v.? Ik vind het in Thailand amateuristisch maar als je het goed bekijkt dan is het in verhouding gezien best wel doeltreffend. Het is net als met de corruptie, in Thailand zijn dergelijke zaken ’transparant’, dus zichtbaar. (als men er oog voor heeft) terwijl het in westerse landen stiekem gebeurt en de troep naar ontvankelijke landen verdwijnt die het geld hard nodig hebben en daardoor niet in de lange termijn kunnen kijken en de ontwikkeling van hun eigen land minder belangrijk is. Als je naar al deze zaken kijkt (inclusief naar het nuclaire afval van Nederlandse kernreactors!) dan wordt men deprimerend want dan zie je dat de ondergang onomkeerbaar aan de gang is. Men heeft het Wereldwijd te lang onder de tafel geveegd! Het draaide allemaal om geld. Het is overal! In de lucht, de grond, het water. We dragen er zelf allemaal een steent(je) aan bij elke dag weer.
    Ik zou kunnen denken dat het ‘mijn tijd wel zal duren’ maar ik heb ook kinderen en kleinkinderen………. Ik kan de Wereld alleen ook niet veranderen maar als we er niets aan doen, dan gaat alles naar de knoppen. Het bovenstaand artikel lijkt gebaseerd op een commerciele manier van ‘verschoning van de natuur’ omdat men overheden probeert er van te overtuigen hoe belangrijk het is maar men probeert ‘orders'(zakelijke overeenkomsten) binnen te slepen. Daar hebben we het weer! Geld is het waar het allemaal om draaid. Corruptie kan het allemaal gemakkelijker maken (of moeilijker). Zo lang men het zakelijk blijft bekijken zal er veel te weinig gebeuren.

  3. Tino Kuis zegt op

    Prima beschreven. Er moet nog heel wat gedaan worden in de afvalverwerking.
    In 1999 ging ik wonen in Chiang Kham, Phayao, 2 kilometer van het dichts bijzijnde dorp. In het stadje was al een ophaal dienst, in de omringende dorpen niet. Mensen moesten hun afval zelf naar een stortplaats brengen, 5-10 km ver. Dat gebeurde weinig, men verbrandde zijn afval of gooide het ergens neer. In 2006 kwam er een ophaaldienst voor alle dorpen, afvaltonnen voor de huizen en grote vuilnisauto’s. Vijf kilometer verderop aan ‘mijn’ weg werd een afval installatie gebouwd: een plek om afval te scheiden en een verbrandingsoven. Schoolieren warden ingeschakeld om straatvuil op te ruimen. Als er gras langs de weg werd gemaaid kiep er iemand achter aan om afval op te pikken. Sindsdien is er een grote verbetering maar we zijn er nog lang niet.
    Alleen als de gemeenschap wordt ingeschakeld kan er nog meer gedaan worden.

  4. Angèle Gyselaers zegt op

    Triestig toch…ook de zee is vervuild,vissers e.a.gooien letterlijk ALLES overboord.Het ligt aan de mentaliteit v/d bevolking;overal ter wereld !

    • rentenier zegt op

      Wat ik op de Belgische TV zender zie die overheids ‘commercials’ als ‘Publieke boodschap’ die een bewustheid bevorderen maar dan moet de overheid voor op lopen en er een deugdelijk systeem bestaan anders werkt het nog niet.
      Toen de Thai gewaar werden dat hun fietsroutes niet werkten, schreef ik dat ze eens in landen moesten gaan kijken waar men meer ervaring heeft met goed werkende en veilige systemen, toen werd mijn commentaar niet in de Bangkokpost geplaatst.
      Ik woonde eens tussen 2 gerenormeerde Hotels in waar bijna wekelijks ‘siminars’ voor overheidspersoneel werden gehouden, ’n soort bijscholing en informatief. Waarom niet met een groepje verantwoordelijken die een budget beheren, naar het buitenland op excursie laten gaan.
      Maar welk land heeft daadwerkelijk een perfect afval-systeem zonder dat het puur commercieel gericht is maar gericht op het behoud van onze Planeet?

  5. ton zegt op

    VS Europa is in mijn ogen allemaal bullshit als een Thaise jongen of meisje iets in de 7 / 11 gaat kopen dan komen ze buiten en het plastic tasje het papier waar de rest in is verpakt gooien ze argeloos op de straat Er is niemand die de jeugd en laten we ook niet de ouderen vergeten verteld dat ze de rotzooi op moeten ruimen
    Ik woon in de isaan al de zooi word in de berm gedumpt wat je niet ziet is niet erg is het motto
    Het word tijd de thai zelf bij te brengen dat ze hun eigen nest bevuilen en van hun land een groot vuilnisbelt maken
    Niet gelijk het vingertje naar Europa en de VS

  6. peter zegt op

    Was in SAtun bij kennis, bevreemde mij dat de tuin als vuilnisbelt diende. Overal lag wel troep
    onbegrijpelijk dacht ik , maar het is in de Thai way.
    Als het leeg is , pleur maar neer.
    Het heeft geen zin om afval te verzamelen , daar dit niet wordt opgehaald, soms wat grotere stukken dan maar zelf verbranden, zoals vuurplaatsjes op het land aantoonde. Of dan toch maar ergens dumpen.
    Koh Samui heeft , nog?, problemen. Had een vuilverbrandings oven, ging defekt. Wordt niet gemaakt, dus vuilnis problemen. Ander probleem van Thai, geen maintenance. Een keer werkend maken en daarna kapot, laat maar. Zoals ook talloze toeristen trekkertjes, was leuk in begin ooit, maar daarna verval en zo laten.
    Vuilnis probleem kent de Thai niet echt en zeker niet de overheid, totaal geen verantwoordelijkheid hiervoor. Het is net zoals het verkeer en een ziekenhuis, never mind en chaotisch.
    Maaaar vlak Indonesië , Philipijnen niet uit idem met zelfde “probleem” .
    Vuilnis kost geld en daar heeft men geen zin in geld te spenderen.
    Als uiteindelijk het afval de toerist verjaagt, zal men pas wat gaan beseffen.

    Ger heeft nog wat puntjes aangestipt, die ook op de lijst van politieke verantwoordelijkheid staat, maar de AZiatische landen stellen andere prioriteiten. Wellicht ook hun zelf eerst, als zij er maar geen last van hebben, ze zijn immers de rijken en daar moet je voor buigen.

    Ik had mijn Thaise vriendin op bezoek en ze zag de ondergrondse vuilcontainers, wist ze niet dus ik vertelde het haar. Ze was verbluft en heeft er zelfs foto’s van genomen.
    Maar moeten wij opruimen? Dat gebeurt toch pas als je geld ziet vlgs westerse financial sector model?!
    Ik zie Nederland idem achteruit hollen met zijn vuilnisaanpak en steeds meer troep verschijnen.
    Mijn ouders leerde mij, als je een snoepje uit zijn verpakking haalt, stop je het papiertje in je zak en gooit het weg op de juiste plaats. Wat ik nog steeds doe, jong geleerd oud gedaan. Zo heb ik het ook mijn kinderen weer aangebracht en hoop dat ze zo handelen. Dus educatie in Thailand, Indonesië, Philipijnen en eigenlijk de gehele wereld kan zeker geen kwaad.

    Mochten ze in Thailand hun waterhuishouding aanpassen tot veilig goed drinkbare water uit de kraan, scheelt dat zoal miljoenen plastic flessen !!!
    Maar ja een alien mag niet in water doen, zoals vele jobs


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website