Zonder ‘greng jai’ begrijp je Thailand maar half
In Thailand hangt iets in de lucht dat je niet meteen kunt benoemen. Het zit in een zachte blik, een terughoudend antwoord, een glimlach die net iets langer blijft hangen. Het heet greng jai en wie het eenmaal doorheeft, kijkt met andere ogen naar de Thaise samenleving.
Greng jai is lastig te vertalen. Het betekent zoiets als ‘rekening houden met de ander’, maar dan tot in de finesse. Je wilt niemand tot last zijn, je dringt jezelf niet op, je vermijdt situaties waarin iemand zich ongemakkelijk zou kunnen voelen. Niet uit angst, maar uit respect.
Dat zie je terug in het dagelijks leven. Een Thai zal zelden direct nee zeggen op een verzoek. In plaats daarvan krijg je een omtrekkend antwoord: “Misschien later”, “Ik moet even kijken” of gewoon een vriendelijke lach. Wat in westerse oren klinkt als ontwijkend, is in feite een vorm van sociale intelligentie. Niemand verliest gezicht. Iedereen blijft in harmonie.
Ook complimenten worden met de nodige ‘greng jai ‘ontvangen. Zeg je tegen een Thai dat hij of zij er goed uitziet, dan is een reactie als “Ach, ik doe maar wat” heel gebruikelijk. Je prijst de ander, maar die zal zichzelf niet op de borst kloppen. Bescheidenheid is hier een vorm van elegantie.
Voor westerse bezoekers kan ‘greng jai’ verwarrend zijn. Je vraagt om hulp en krijgt geen helder antwoord. Je wil iemand bedanken of een cadeau geven, maar je stuit op afwijzing of verlegenheid. Dat is geen afwijzing van jou, maar een poging om jou geen ongemak te bezorgen. Want stel dat jij je verplicht voelt iets terug te doen? Dat wil men voorkomen.
Wie als buitenlander wil laten zien dat hij ‘greng jai ‘begrijpt, doet er goed aan de directe westerse stijl een beetje in te tomen. Vraag jezelf af: leg ik iemand een last op? Is dit het juiste moment? Kan ik het anders brengen? En: minder is vaak meer. Een kleine buiging, een bedankje, een zachte toon, ze zeggen in Thailand vaak meer dan een lang betoog.
Greng jai is geen zwakte, geen terughoudendheid uit angst. Het is een sociaal kompas, een fijnzinnige manier van leven waarbij je jezelf kleiner maakt om ruimte te geven aan de ander. Het vraagt oefening, observatie en inlevingsvermogen. Maar wie het eenmaal doorheeft, zal merken dat het niet alleen iets zegt over Thailand, maar ook over jezelf.
———————————————
Dit artikel is [jp_post_view]
———————————————
Over deze blogger
-
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.
Lees hier de laatste artikelen
Vliegtickets11 september 2025Nieuwe vluchten naar Chiang Mai en Hanoi versterken Etihad’s Aziatische netwerk
Economie11 september 2025Consumentenvertrouwen in Thailand op dieptepunt in bijna drie jaar
Nieuws uit Thailand11 september 2025Voorzichtig optimisme over heropening van de grens tussen Thailand en Cambodja
Politiek11 september 2025Paetongtarn Shinawatra blijft partijleider van Pheu Thai ondanks politieke turbulentie
Het is เกรงใจ in het Thaise schrift. Uitspraak ‘kreeng chai’ met twee midden tonen. Het zijn goede adviezen maar die Thais zijn soms ook heel anders. Mijn vroegere schoonmoeder leek wel een brutale Hollander. Ze schold mij en anderen recht voor z’n raap uit. Sloeg eens met een stok op een groepje bezopen Thai waar mijn ex tussen zat. Beleefdheid en respect tonen is natuurlijk altijd goed, ook in dit land van mist en mest.
Zeeuwen zijn zuinig, Friezen zijn stug, Limburgers zijn Bourgondiërs, maar niet iedereen toch? Spreekt voor zich, lijkt mij.
Echt waar, Peter? Goh, dat wist ik niet. Weer wat geleerd. Als ik iemand ontmoet ga ik er nooit van uit dat ie zus of zo is. ook niet in Thailand. Ik ga in gesprek en zie wel.
Tussen die vreemde Thais is kreengchai ook heel verschillend hoor, afhankelijk van persoonlijkheid en relatie. Tussen goede vrienden en bij een meer intieme relatie is er weinig sprake van kreengchai. Bij hiërarchische verschillen en tussen vreemden wel meer.
Kreng dtjai ( @Tino จ is toch beter als dt in het Nederlands en ช is ch zoals in Chang bier en uiteraard korte è want anders was het wel เเ, maar we kennen het lagere school niveau van het land, kreng dtjai grensgevalletje ) is een mooi smeermiddel in de normale Thaise samenleving , maar het heeft ook nadelen zoals het opkroppen van ongenoegen in welke vorm dan ook. En daar kunnen mensen gefrustreerd door raken en dan krijg je woede uitbarstingen of geweld en op Thairath TV en Amarin TV zijn dagelijks de gevolgen te zien.
De auto als eigen koninkrijk, en dus gelijk ook een moordwapen en het zou zo maar een verklaring van de vele verkeersdoden kunnen zijn. Lekker scheuren om stoom af te blazen. Me, myself en I mentaliteit voordat je weer geconfronteerd wordt met alles maar te moeten absorberen.
Kreng dtjai wordt in Nederland vaak gezien als nonchelant, maar in mijn ogen hebben veel landgenoten die naar Thailand gaan de natuurlijke gave waardoor zij het als thuis komen voelt. Weg van de gekkigheid die gebaseerd is op presteren en gewoon op natuurlijke wijze lichamelijk communiceren en ondanks alles toch de gekkigheid van het land kunnen verdragen. Zeker op korte termijn, maar bij langer verblijf kan die frusterende aanpassing toch ook voor problemen zorgen.
Ik zou daarom kreng dtjai niet willen romantiseren, maar het kan wel een mooi onderwerp voor een antropoloog (in opleiding) zijn om de diverse tegenstellingen ( rijk/arm en verplichte frustratie accepteren) te onderzoeken en misschien helpt het wel tegen het onzinnige geweld in dit land waarbij iedereen vrijwel spijt heeft na de daad.
Aanvankelijk dacht ik bij eerste lezing te maken te hebben met een cynische column van De Expat over een van Thailands sociaal-culturele thema’s, maar na nogmaals lezen kreeg ik toch wel duidelijk dat het artikel, ondanks toonzetting, toch serieus bedoeld is. Tja, ik dan moet ik toch iets tegenover zetten. Want het is teveel van het goede.
เกรงใจ (kreng tjai) betekent: bedachtzaam zijn, rekening houden met de gevoelens van anderen; de ander niet tot last willen zijn, of uit respect terughoudend zijn. Het heeft een zweem van vriendelijkheid om zich heen. Maar ‘kreng tjai’ vindt slechts plaats in de eigen kringen van Thai mensen. Je komt dit fenomeen tegen in gezins- en familiegroepen, tussen naaste buren en bij kennissen, vrienden en collega’s: in de eigen ‘inner-circle’.
Kreng tjai is verder prima, niks mis mee, de groepsleden houden het ‘sanuk’. Het motto is ‘sabaai sabaai’, en anders is er nog ‘maipenraai’. Echter, behalve al die beschreven zachtheid, kent TH tegenovergesteld een keiharde werkelijkheid.
Buiten die kringen speelt veel meer het mijden van conflict, het niet confronteren, maar ook niet het geconfronteerd willen worden. En dan hebben we veel meer te maken met: เกรงกลัว (kreng klua): het bevreesd of angstig zijn voor iets of iemand. Het impliceert een gevoel van intimidatie, bang zijn voor negatieve gevolgen, of vrees voor gevaar. En het houdt in het niet aansprakelijk willen zijn. Want op iets aangesproken, betekent voor dat iets verantwoordelijk worden geacht. Beide situaties brengen problemen met zich mee.
Daarom dat vaak een ander of een omstandigheid aangewezen wordt, schuld of oorzaak van de situatie te zijn. De hedendaagse politiek is er extreem voorbeeld van.
Thai mensen houden niet van problemen. Problemen zijn het werk van slechte geesten. Thai mensen zijn nu eenmaal animistisch ingesteld. Daarom zijn die problemen beter niet aan te pakken. Maar onopgeloste problemen leiden ook tot spanningen. Dat angstig zijn, die kreng klua, die spanningen: al die stress maakt dat Thai mensen ertoe neigen woede en frustraties te onderdrukken. Als eenmaal een druppel de emmer doet overlopen, kan het tot zeer fatale uitbarstingen komen. De uitwerking van kreng klua is dagelijks te volgen in de media.
https://www.thailandblog.nl/?s=animisme https://www.thailandblog.nl/?s=geweld
Als Limburger heb ik veel begrip voor het begrip เกรงใจ. Als je het mag veralgemeniseren, zijn Limburgers namelijk ook zo ingesteld — al gaat het hier in Thailand nog een stap verder.
Toen ik vele jaren geleden een vriendinnetje in Rotterdam had, was ik eens bij haar op bezoek. Haar moeder vroeg of ik een stukje cake wilde. In Limburg was het gebruikelijk om twee keer beleefd te weigeren en het aanbod pas bij de derde keer te accepteren.
Niet zo in Rotterdam. Toen haar moeder het vroeg en ik “nee” zei, was het meteen klaar. “Oké, dan niet.” Ik was stomverbaasd over dat gedrag. Ik had er eigenlijk wel best veel zin in.
Mijn vrouw had dat gedrag ook in NL. Ik vond het valse bescheidenheid omdat in TH bij familie en vriendinnen zij de brutaliteit zelf was. Op allerlei soorten van vragen van vrienden kennissen in NL om haar tegemoet te komen was het, “nee, dankuwel, hoeft niet”. Ik heb haar dat soort gedoe snel afgeleerd. In TH vind ik het ook maar niks dat sub-assertieve gedrag. Ergerlijk, want de volgende stap is agressie, omdat men niet in staat is volwassen- op assertieve wijze- met problemen om te gaan.
Ben ik met je eens. De Thaise samenleving is aan het verharden. Er zijn veel te veel problemen die elkaar in sneltreintempo opvolgen. Voor de gewone Thai wordt het leven steeds moeilijker waardoor veel incidenten. Thai mensen verliezen controle. Incidenten als deze zijn er al veel, en er komen er nog meer aan.