‘Een goed verstaander…’
Ervaringen van een taalvirtuoos in Thailand.
‘Ha, wentelteefjes, lekker!’
Deze korte volzin ontsnapt mij, nadat vrouw Oy die zaterdagochtend een bordje met dit heerlijke, nog licht nasmeulende, gerecht voor me heeft neergezet.
Als zij daarna zoals altijd met lof overladen ( dit ingegeven door mijn neiging tot lijfsbehoud ) wil terugkeren naar haar keukendomein, blijkt zij tot mijn verrassing totaal onbekend met dit Nederlandse woord.
Waarop ik, al watertandende, meen dat een Engelse variant hier beter op zijn plaats is, en haar de schone frase ‘flipping-bitch’ doe toekomen.
Daarmee niet alleen kans ziend zowel ons huwelijksgeluk van vele jaren te doen stranden op de klippen van ontstellend slechte vertaling, maar ook grondig solliciterend naar een aankomend dieet van rauwe noedels, rotte vissmurrie, en niet aflatende echtelijke twisten.
Nadat ik het vege lijf weet te redden door haar te verzekeren dat dit baksel hier te lande toch echt zo heet, schiet me te binnen dat het niet voor het eerst is dat ik me in een dergelijke jammerlijke positie wist te manoeuvreren.
Zo was daar ooit de oude Thaise buurvrouw van schoonmoeder.
Die ik, gezeten voor haar schamele Isaanse onderkomen, bij iedere ochtendlijke wandeling vrolijk voor hond wist uit te maken, en maar niet begreep dat ik haar voornaam op een zeldzaam foute toonhoogte uitkraamde.
Vrouw Oy begreep het wél, en maande mij tot enige terughoudendheid in het rondstrooien van de onrijpe vruchten mijner talenknobbel.
Beschamend, zeker voor iemand die al sinds jaar en dag probeert geen enkele Thai voor de schenen te schoppen door onjuist gebruik van woord of gebaar.
Het is later gelukkig weer helemaal goedgekomen tussen buuv en mij.
Dit na het verorberen van een van haar eigen keuken-creaties, welks kans zag mij dagenlang aan het schoonmoederlijk hurktoilet te kluisteren, en daarbij verrassend liederlijke, zij het Nederlandse, taal uit te slaan.
Vrouwen zijn natrappers volgens Oy, en na dit incident meen ik haar daarin gelijk te moeten geven.
De wagonlading aan zelfstudie boeken en cassettebandjes die ik ooit had aangeschaft bij de firma Linguaphone voordat ik vrouwlief ontmoette, gingen dan ook meteen naar de lommerd zodra ik mijn wandelende woordenboek permanent te logeren kreeg.
Resultaat?
Dat ik een kwart eeuw later het woord ‘flipping-bitch’ tevoorschijn tover en mijn gesproken Thais nog immer van een bedroevend niveau is.
De waslijst met scheldwoorden daargelaten.
Want die kan ik, zonder overdrijven, achterstevoren gezeten op een met spijkers bezaaide schommelstoel, met jeukpoeder bestrooid en daarbij lichtjes geworgd door een drie meter lange boa constrictor nog foutloos ophoesten in vier verschillende Thaise dialecten.
Maar daar is in normale conversatie met de Siamese medemens jammer genoeg weinig vraag naar.
Nu bleek het over de jaren niet altijd mijn schuld als ik bij een gesprekje op Thaise terra firma het gesprokene niet geheel kon volgen.
Want de keren dat ik, staande in een bloedhete Isaanse zandverstuiving, een gerimpelde oude bes moest aanhoren, die van tussen haar door betelnoot geteisterde wangen een soort Thais spijkerschrift oplepelde, zijn niet in één vakantiefilm te vangen.
Terwijl vrouw Oy zonder enige moeite enthousiast doorkeuvelde met de oude dame, brak ik intussen het zonbestoven hoofd om dan toch in ieder geval één woord van het verhaal te kunnen herleiden tot aan mij bekend koeterwaals.
Het enige doelpunt van deze linguïstische wedstrijd in den vreemde werd dan door mij gescoord zodra het woord ‘farang’ viel, maar daar hield het ook wel mee op.
Een afgekloven inkoppertje waar niemand trots op kan zijn.
Jaloersmakend zijn dan ook de verhalen op dit blog van diegenen die niet alleen Thais spréken, maar zich ook nog eens het schrift eigen hebben gemaakt.
( Alle hulde en vetlederen medaille komen uw kant op.)
Mijzelf daardoor af en toe gevoelend als een aankomend zweefvlieger in gezelschap van uiterst ervaren astronauten.
Hoewel ook zij moeite zouden hebben gehad met het ontwarren van het bargoens dat mij ooit ten deel viel op visite bij schoonzus Ning.
Ning, iemand die ik in het normale Thaise leven toch redelijk kan volgen, zag namelijk kans mij voor een compleet raadsel te stellen, door het woord ‘sikkalit’ te gebruiken.
Pas na het afdalen in de donkerste krochten van mijn taalgeest, slechts gewapend met de moed der wanhoop en onverwachte drang tot zelfkastijding, drong het tot me door wat ze zei.
Namelijk het Engelse woord ‘six-hundred’, dit echter uitgesproken op tweemaal de lichtsnelheid.
‘Sikkalit baht’ heeft nu dan ook geen geheimen meer voor mij.
Dit zijn echter wel het soort momenten dat ik het op wil geven, en, na een korte periode van geestelijk figuurzagen, huilend aan de bel trekken bij de poort van een Kartuizer kloosterorde.
Maar zie, voor al de gelijkgestemden op dit blog, gebukt gaande onder de gesel der Thaise taal en misschien ontmoedigd door mijn schrijfsel, er is hoop.
Want er is gelukkig nog een andere taal die we kunnen spreken in het schone Thailand.
Zijnde gebarentaal.
Waardoor ik in iedere Thaise bar slechts een fles Singha hoef aan te wijzen en één vinger op te steken.
Werkt altijd.
Want de Thai zijn goede verstaanders.
Over deze blogger
-
Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.
Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.
Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur5 oktober 2025‘Een goed verstaander…’
Cultuur13 september 2025‘Smaken verschillen’
Cultuur21 augustus 2025‘De Thaise extase-kapper’
Cultuur8 augustus 2025‘Mijn Thaise vriend’
‘Zwarte hond’. Zo noemde mijn beste kameraad in Thailand mijn vrouw: ma-dame. Wel op zijn Frans uitgesproken want hij was in het Frans opgevoed. Ik heb me gehaast uit te leggen dat ma-dame een compliment is en geen kwetsende belediging en ook helemaal niets met een hond te maken heeft. Het was goedbedoeld, dus.
Talen verschillen nu eenmaal en ook ik zal ongetwijfeld veel fouten gemaakt hebben maar een big smile maakt veel goed en de Thai gaat er meestal van uit dat je het goed bedoelt. Zeker als ze wat aan je kunnen verdienen…
Lieven, ook deze bijdrage van vandaag kan gerust in jouw bundel…!
deze variant kende ik nog niet.
mijn vrouw zegt vaker madame dam dam als grapje.
Tegen een wentelteefje zeggen wij gewonnen of verloren brood. Dat zal gemakkelijker te vertalen zijn.
Tsja, er zijn mensen die zelfs in een droge sloot nog ” spijkers op laag water willen zoeken”.
Ik kom sinds 1993 zakelijk in Thailand, heb er nu net 5 mnd “woon” opzitten, en.. mijn Thais is nog steeds nauwelijks bestaand.
De buren van zowel het condo in Bangkok, als het huis in Lam Look Ka, weten, dat deze falang wel e.e.a. probeert, doch.. daar hij de toonhoogten simpelweg niet hoort cq interpreteren kan, niet boos worden, dus… wordt heel veel gewaardeerd, beetje om gelachten, getracht mij het verschil te leren enz, maar.. blijven de vriendelijkheid zelve.
Mijn vriendin drukte het anders uit naar een van de omstanders: ” je kan ook met hem in het Duits, Engels, Nederlands of Frans spreken, en Italiaans kan hij ook volgen. Hoeveel talen spreekt u, Thaise buurvrouw ?”.
Dus, met gebaren, wat Thaise woordjes, en heel veel schaterlach komen we er best uit.
Nou, ik heb het stuk met aandacht gelezen.
Onder het genot van een sikkalit
Groeten uit Trat.
Wat te denken van darkling (darling)
French toast of Coated bread [in egg and milk and fried.] had je wat minder risico mee gelopen bij je vrouw, bij een dame aan het jouw geliefde Pattaya met een ontbijtje had je waarschijnlijk gelijk een linkse directe gehad, vermoed ik zo.
Je hyperbool schrijfwijze heeft mij weer een glimlach bezorgt, type je dat soort kreten als je in de nacht om drie uur wakker schrikt even snel in op je smartphone?
Je geweldige teksten lieten me deze in NL regenachtige en grauwe maandag met een grote grijns beginnen, Lieven. Dank daarvoor!
Nu snel verder inpakken – Thailand here I come!
Dank voor je reactie Cornelis.
Goeie reis naar Thailand gewenst, met mooie stewardessen, gratis drankjes, en bovenal totale afwezigheid van turbulentie.
En eenmaal daar, geniet er van!
( zei hij beetje jaloers, starend naar de grijze Nederlandse luchten )
Vriendelijke groet,
Lieven.
Wat is er nou mooier dan bij een ontbijtje dit weer geweldige stukje te lezen van Lieven.. ik heb het uitgeschaterd bij sommige teksten, een zweem van herinnering ophalend. Je schrijfstijl en je humor maken dat mijn dag met een lach begint..wat is er mooier dan dat?!
Dank je wel Lieven!!
Ik zei een keer voor de grap, yes ma’am tegen mijn vrouw, nou dat lijkt ook ergens op
Prachtig verwoord weer Lieven, Ik herken mij er volledig in. Ook in die scheldwoorden. Toch verwonderlijk dat die er ingaan als zoete koek. Voor de rest beperk ik mij tot het aanleren van enkele kernwoorden en van de getallen. Zo kun je uit gesprekken al ongeveer weten waarover het gaat.
Tja naamgenoot, die getallen maken wat los hier.
Mijn vrouw heeft een winkeltje hier in het dorp waar whisky, bier sigaretten, chips, noedels en nog veel meer verkocht worden.
Zoals veel Thai is mijn vrouw geen ster in rekenen dus als mensen meer dan drie dingen kopen hoor ik , sami kom tellen, de Thai staan dan gek te kijken als ik het in het Thais optel..
Voor de rest Lieven ik heb weer genoten van jouw verhaal ..
‘He jeloman’ zij mijn Thaise dame over mijn buurman aan de bar. Dit vereiste toch enig denkwerk. Geel was hij niet dus Japanner viel af. Even verder denken. Een Thai heeft moeite met de ‘r’ uit te spreken dat wordt een ‘l’. Dan krijg je dus jeroman. Na nog wat denk werk bedoelde ze: He is from Germany.