Column – Van drankje naar drama in drie eenvoudige stappen
Mijn prachtige woonplaats Pattaya verveelt nooit. Er is altijd wel iets om over te discussiëren. Zoals van de week. Een dronken Engelsman (goh, een dronken Engelsman?) kreeg ruzie met een bardame en raakte daarbij gewond.
Laat me dit incident even uitpakken. Een zwaar aangeschoten Britse toerist met het zelfbeeld van James Bond en de zelfbeheersing van een peuter in een snoepwinkel besluit in Pattaya zijn hoffelijkheid te etaleren door een drankje aan te bieden. De barvrouw weigert, beleefd en zakelijk, alsof ze hem een kortingsbon voor een wortelkanaalbehandeling heeft gegeven. En plotseling ziet hij zichzelf niet meer als klant, maar als gekrenkte keizer die door een vazal is beledigd.
In zijn hoofd klinkt het tromgeroffel van een veldslag. In werkelijkheid staat hij gewoon in een bierbar, omringd door neon en goedkope alcohol. Maar het ego, dat fragiele luchtkasteel, kan daar niet tegen. Dus komt er een klap. Letterlijk. En voor je het weet ligt onze held op de grond met een gebroken arm, zwaaiend naar de ambulancebroeders met gebaren die zelfs in gebarentaal onder de categorie “ongeschikt voor het journaal” vallen.
Maar dan… Dan komen de reacties op dit incident op Thailandblog. Ik las de reacties onder het bericht en ik dacht eerst dat ik per ongeluk in de krochten van een obscuur internetforum voor mislukte stand-upcomedians was beland. Maar nee, dit waren volwassen mensen. Althans, mensen die volwassen zijn qua leeftijd, niet noodzakelijk qua moreel kompas.
De digitale equivalent van het cafétafeltje waar de stamgasten, gehuld in zelfvertrouwen en selectief kijken, het allemaal beter weten. Je hoeft maar een video te laten zien, bij voorkeur zonder context en met een korrelige resolutie en ineens hebben we allemaal onze eigen CSI Pattaya-afdeling.
TheoB ziet in de beelden “handtastelijkheden” van de barvrouw. Niet erg professioneel, zegt hij, alsof het hier ging om een haperend PowerPointje tijdens een aandeelhoudersvergadering. Erik sluit zich aan: eenzijdig verhaal, is geen zaak van cultuurverschil en ja hoor, ook hij heeft “andere versies” gelezen. Want in het digitale dorpscafé telt elke roddel als forensisch bewijs.
Wat mij fascineert, is hoe snel de rollen worden omgedraaid. Alsof de klap van de toerist of expat slechts een onschuldige reflex was, een soort vriendelijke tik met de krant om een mug weg te jagen. En alsof een barvrouw die zich verweert tegen een dronken man ineens de schuldige wordt, omdat ze het waagde niet passief te wachten op haar portie geweld.
Het is een wonderlijke logica: wie in een bar werkt, hoort zich te gedragen als een standbeeld. Komt er een dronken klant te dicht bij, dan glimlach je, buig je en hoop je dat je het overleeft zonder gebroken jukbeen. Doe je iets terug, dan ben je “onprofessioneel” en roep je het over jezelf af.
Het doet denken aan die oude grap: als een man in een kroeg struikelt en over je heen valt, dan is het jouw schuld omdat je in de weg stond. Alleen blijkt dat dit voorval geen grap is. Dit is het koor van commentatoren dat vindt dat de wereld vooral prettig moet blijven voor de man met de vuist, zolang hij maar toerist/expat is en zolang het slachtoffer het juiste verwerpelijke beroep heeft.
Misschien moeten we in Pattaya naast de barprijzen ook een bord ophangen: In deze zaak geldt: verdedigen mag, maar alleen als u een westerse man bent en de klap uitdeelt.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
