Schorpioen

We hebben binnen vijf katten, een zwarte vader, een witte moeder en drie zwarte jongen. Buiten loopt een bonte moeder met drie jongen, waarvan een ons aller favoriet. Wit, maar met een zwart neusje, zwarte oren en aan het eind van poten en staart ook zwart. Hij loopt als het even kan ook bij ons binnen. Hij is welkom, want schoonheid moet beloond worden.

Vanavond gaan de twee dochters even naar 7-Eleven, wanneer één in paniek weer naar binnen komt rennen om een stoffer en blik te pakken. Een grote schorpioen roept ze. De ander heeft uiteraard haar telefoon in de hand, waarmee ze snel foto’s weet te maken.

Aan mij de taak om te bepalen, wat voor exemplaar dit is en of een steek met haar staart levensbedreigend is. Het beestjes is overigens van koppen tot en met staart zo’n 12 centimeter lang. Op Google vind ik al snel de naam: Heterometrus Laoticus of zwarte schorpioen. Daarnaast vind ik allerlei commentaren. Van absoluut dodelijk tot hooguit wat pijn. Daar heb ik niets aan. Een bevriende Thai van het platteland vind ik het meest betrouwbaar: voor mensen niet gevaarlijk, maar misschien niet prettig voor een jonge kat.

De meisje hebben de schorpioen niet gedood, maar vijftig meter verderop in de wildernis vrijgelaten. De volgende morgen komt ons favoriete katje vrolijk binnen wandelen.