‘Er gebeurt hier niets (zegt zij)’

Mijn vrouw vraagt me weleens waarom ik toch zo vaak zit te schrijven. Over Thailand. Over haar land, haar mensen, ons dorp.
“Er gebeurt hier toch niks,” zegt ze dan, terwijl ze haar nagels lakt in een kleur die volgens mij alleen in het Thais een naam heeft. “Waarom zou iemand dat willen lezen?”

Ik probeer haar uit te leggen dat ‘niets’ voor een Thai iets heel anders betekent dan voor een farang.
Voor haar is een dag waarop haar moeder, haar zus, drie buren, een monnik en een loslopende kip zonder aanleiding het erf op en af wandelen gewoon dinsdag.
Voor mij is het een feuilleton in vijf bedrijven.

Neem nu gisteren.
Wij zitten buiten, onder de mangoboom, met koffie uit dat blikje waar altijd te veel suiker in zit. Plotseling horen we getoeter. Een optocht trekt langs, compleet met vlaggen, muziekinstrumenten en een man in een konijnenpak. Niemand weet waarom.
“Ah,” zegt mijn vrouw, zonder op te kijken van haar telefoon, “het is misschien weer verkiezing. Of crematie.”
Dat het een van die twee is, lijkt haar niet echt uit te maken.

Ik daarentegen zit meteen rechtop.
Een crematie met een konijn?
Ik zie een verhaal.
Zij ziet ruis op haar scherm.

Of vorige week. De buurman kwam langs met een grote plastic zak.
“Voor jou,” zei hij.
Er zat een levende paling in, althans daar leek het op.
Waarom? Geen idee.
Waarschijnlijk wist hij het zelf ook niet.
Mijn vrouw gooide hem later terug in de sloot achter ons huis.
“Brengt geluk,” zei ze. Voor wie precies, bleef onduidelijk.

Ik schrijf over dat soort dingen. Niet omdat ze wereldschokkend zijn, maar juist omdat ze dat niet zijn.
Omdat ze iets laten zien van het ritme hier.
Van hoe tijd iets is wat je kunt opvouwen als een handdoek.
Van hoe mensen dingen doen zonder reden en hoe dat soms de beste reden is die er bestaat.

Soms schrijf ik ook over haar. Niet te vaak. Ze houdt daar niet van.
Al helemaal niet als ik haar citeer.
“Dat zeg ik niet zo,” zegt ze dan.
“Jawel,” zeg ik.
“Nee,” zegt ze, “niet met die toon.”
Alsof je toon kunt afdrukken op papier.
Maar goed, ze leest het toch niet. Behalve als het over haar gaat.

En dan heb je nog de honden. De geestenhuizen. De stroom die precies uitvalt tijdens het koken.
De kinderen in schooluniform dat altijd te groot is.
De mysterieuze man die elke ochtend de tempel schoonveegt.
De scooter van de buurvrouw die al jaren start zonder sleutel.
De hangmatten die niemand koopt, maar die altijd blijven hangen.

Mijn vrouw zegt: “Je ziet alles als theater.”
Misschien heeft ze gelijk.
Maar voor mij is het een theater zonder kaartjes, zonder gordijn, zonder pauze.
En ik zit op de eerste rij.

“Er gebeurt hier niets,” zegt ze dan nog een keer.
En precies op dat moment wandelt er een kip de woonkamer binnen.

We kijken elkaar aan.

Zij zucht.

Ik pak mijn notitieboekje…

———————————————

Dit artikel is [jp_post_view]

———————————————

Over deze blogger

Farang Kee Nok

Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand, probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.

De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.

Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral lekker, dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur13 augustus 2025‘De bruiloft zonder uitnodiging’
• Cultuur5 augustus 2025‘De jongen met het scheve fietsje’
• Cultuur2 augustus 2025‘De monnik die mijn horloge stal (of niet?)’
• Cultuur29 juli 2025‘De wind over de grens’