Op een zweterig terras in Bangkok, waar de geur van knoflook en motorolie zich vermengen tot een cocktail van chaos, zitten ze. De expats. Verdeeld in twee kampen: de heilige optimisten met hun roze brillen en de verzuurde realisten met hun pikzwarte glazen.
De roze brillendrager is makkelijk te herkennen. Hij (of zij, maar meestal hij) straalt een gelukzalige euforie uit. Thailand is een paradijs, een oase van vrijheid waar de zon altijd schijnt en het leven één grote ‘sabai sabai’ is. Corruptie? Dat is hier gewoon een andere manier van zakendoen. Verkeersongevallen? Ach, dat is karma moet je maar beter opletten. Bureaucratische doolhoven? Een exotische vorm van mindfulness! En als de overheid ineens besluit dat je visumregels vandaag anders zijn dan gisteren, dan is dat geen chaos, dat is een test van je innerlijke rust.
De roze brillendrager glimlacht zen-achtig terwijl hij voor de 348e keer uitlegt dat ‘het dubbele prijzensysteem voor farang’ geen discriminatie is, maar ‘gewoon cultureel anders’. Hij wentelt zich in de illusie van eeuwige harmonie, omringd door locals die, zo denkt hij, hem als één van hen beschouwen. Zolang hij maar in zijn bubbel blijft, is Thailand perfect.
Dan heb je de zwarte brillendrager. Dit is de cynische, verbitterde expat die ooit met dezelfde dromen aankwam, maar inmiddels een ‘Masters Degree in Thai Disappointment’ heeft behaald. Voor hem is Thailand een en al corruptie, chaos en incompetentie. Service is een illusie, regels veranderen naar willekeur en achter elke glimlach schuilt een verborgen agenda. Waar de roze brillendrager een charmant detail ziet, ziet de zwarte brillendrager een structureel probleem. Een uitgelopen visumaanvraag is geen kleine tegenvaller, maar het bewijs dat dit land nooit écht modern zal worden.
De zwarte brillendrager nipt aan zijn lauwe Leo-bier als een verbitterde koloniale restjes eter. Hij kijkt om zich heen en zucht: weer een Thai die spookrijdt, weer een ‘vriendelijke’ glimlach die niet gratis is, weer een dag in het tropische gekkenhuis waar logica op sterven na dood is.
Twee totaal verschillende werelden, met slechts één zeldzame overeenkomst: ze houden van Thailand. De roze brillendrager omdat hij de realiteit negeert, de zwarte brillendrager omdat hij zich eraan ergert, maar er toch niet weg kan. Want hoe vaak de zwarte brillendrager ook zegt dat hij ‘er klaar mee is’, zijn koffers blijven onaangeroerd.
En dat is het echte mysterie van Thailand. Of je het nu idealiseert of verafschuwt, het houdt je in zijn greep. Misschien is het de warmte, de geuren, de smaken of de chaos. Misschien is het de eindeloze tegenstelling tussen frustratie en verwondering.
Misschien, en dat is de grootste grap van allemaal, zijn de roze en zwarte brillendragers uiteindelijk twee kanten van dezelfde munt. De ene drinkt Chang en noemt het paradijs, de andere drinkt Singha en noemt het een nachtmerrie, maar ze drinken allebei een biertje. Want Thailand laat je nooit echt los. Hoe hard je het ook probeert.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column9 september 2025Column – Premier in een schijndemocratie
Column1 september 2025Column – Gekochte hoop op afbetaling
Column26 augustus 2025Column – Emigreren naar Thailand is een illusie
Column20 augustus 2025Column – Waarom Wim liever betaalt dan ruzie maakt
Gelukkig is er ook nog ‘lucht’ tussen de roze- en zwarte brillendrager. Dat van in minder uitersten denken.
Maar Vrijheid? Laat ons niet lachen.
Thailand, land van de gemanipuleerde coups om macht te behouden.
Thailand is beslist geen paradijs, zeker niet voor de gecultiveerd onder de duim gehouden Thaise sociale onderlagen.
1% Onverklaarbare rijken + 4% andere powerful rijken maken de dienst uit.
Zij hebben de macht door het hebben van geld.
Hebben/houden werknemers bonden, als die met veel zoeken gevonden worden, gekortwiekt/powerless.
Laten bewust Thailand verder wegzakken op de jaarlijkse Internationale Educatie Schaal bevindingen.
Zij zijn de Thai die naar buiten toe wat schijnheilig delibreren of het minimum loon overal wel of niet 400 THB per dag kan worden. Show voor de buhne.
Handhaven/houden miljoenen Thai in een uitzichtloos bestaan voor eigen rupsje nooit genoeg gewin.
Te weinig om van te leven, teveel om te sterven.
De hier in Blog soms ‘bloemrijke zoetgevooisde’, bestaan-verhaaltjes vertellen genoeg. Ja?
Mooi verhaal William maar ik zie weinig verschil met bijvoorbeeld Nederland, misschien dat educatie wat beter is in Nederland maar of je daar blij mee moet zijn?
Een van de grootste problemen daar is een overschot aan hoog opgeleide mensen.
Ook in Nederland groeit het verschil tussen rijk en arm al een tijdje
Inderdaad ik denk er als zwarte brildrager net zo over. Thailand blijft door mijn partner uiteraard ook onlosmakelijk met mijn hart verbonden. Maar met de hypocrisie en hebzucht van vele Thai daarbij heel vaak handelend alsof ze het centrum van het universum en denken dat en in het land van ’the free’ ‘ wonen krijg ik het na 35 jaar en wijzer geworden steeds moeilijker .Inderdaad ook omdat in onze perceptie de Thai onderdrukt worden (en zich daar soms in wentelen) door een corrupte overheid die hen dom en arm houdt. En met de vele expats die net als de Thai wegkijken en inderdaad (on)bewust ‘zoetgevooisde’ verhaaltjes etaleren heb ik het persoonlijk ook steeds meer en gehad. Gelukkig hebben wijzelf de grootte stap naar ginder niet gemaakt. We zijn wel gay maar een roze bril dragen we niet. Maar ik ben wel vaak ‘jaloers’ op diegenen die wel in die illusies kunnen leven . Kon ik me ook zomaar onthechten. Maar ik denk misschien veel te emotioneel, gevoelig en realistisch ingesteld te zijn om dat te kunnen. Op dat vlak ben ik dan wel echt een mietje.
In jouw ogen ben ik een roze bril drager maar wat zijn de feiten die het bewijzen?
Is er geen grotere middenklasse gekomen, is er geen betere gezondheidszorg ook voor iemand die nul belasting betaald?
Alles kost tijd net zoals Rome niet in één dag gebouwd werd.
Enig idee hoeveel mensen het hele Westerse leven niet aanstaat van meer, meer en meer?
Die 3% van de onderkant heb je in ieder land maar de meerderheid redt zich wel maar schulden maken is toch echt het probleem van niet weten hoe je met geld moet omgaan.
De middenklasse met grote schulden mag toch wel het bewijs zijn, maar er zijn ook slimmerikken die het wel snappen. Alleen die hoor je niet en terecht.
Mooi gezegt , het is idd zo
Mooi beschreven Expat, zoals al je columns.
Groet Peter