Column – Premier in een schijndemocratie
Thailand noemt zichzelf graag een democratie. Er wordt gestemd, er zijn verkiezingen, er hangen posters met Thai in strakke uniformen, brede glimlachen en lege slogans. Maar wie premier wil worden moet niet rekenen op stemmen, wel op stapels bankbiljetten. Macht koop je hier niet met charisma, maar met contanten. Politiek is geen wedstrijd van ideeën, het is een veiling. Degene met de diepste zakken wint.
De vers gekozen premier Anutin is daar het wandelende bewijs van. Zijn drie privejets en twee speedboten zijn niet alleen statussymbolen, het zijn toegangskaarten tot de macht. Zonder miljarden op de bank zou hij niet eens op de voorpagina van de krant komen, laat staan op de stoel van de premier. In Thailand geldt de ongeschreven regel: arm zijn mag, maar verwacht dan niet dat je het land mag besturen.
Baantjes worden rondgedeeld als snoepjes op een kinderfeestje. Alleen zijn de kinderen hier volwassen mannen in maatpakken, die elkaar met vette vingers steeds weer dezelfde functies toestoppen. Ministersposten, senaatszetels, bestuursfuncties, het rouleert in een kleine kring van families en vrienden. Je hoeft niet briljant te zijn, je hoeft niet visionair te zijn, je hoeft alleen de juiste mensen te kennen en vooral de juiste enveloppen rond te sturen.
Voor de gewone Thai blijft er weinig over. De meerderheid ploetert voor een hongerloon, vecht om de eindjes aan elkaar te knopen en ziet intussen hoe politici pronken met horloges die meer kosten dan een dorpshuis. Het contrast is schaamteloos. Terwijl boeren hun rijst voor een habbekrats verkopen, zet de premier zijn porseleinen erfstukken uit de dertiende eeuw op een plank in zijn villa.
Thailand lijkt zo op een toneelstuk: de burgers mogen meeklappen en hun stembiljet invullen, maar het script ligt allang vast. Democratie als decorstuk, achter de coulissen beslist geld wie de hoofdrol krijgt. Wie geen zakken vol bezit, mag toekijken vanaf het balkon.
En Anutin? Hij glimlacht vriendelijk, doet alsof zijn rijkdom vooral hard werken en ondernemerschap weerspiegelt en vliegt dan weer een rondje boven Bangkok in zijn eigen jet. Ondertussen vraagt de bevolking zich af waarom er altijd wel geld is voor marmeren parlementsgebouwen maar nooit voor fatsoenlijke ziekenhuizen. Misschien omdat marmer nu eenmaal meer oplevert voor de vriendenkring.
Thailand mag stemmen, ja. Maar zolang geld de pen vasthoudt waarmee de uitslag wordt geschreven, blijft de democratie hier vooral een kostuumdrama. En de hoofdrol is gereserveerd voor wie zich een vloot privéjets kan veroorloven.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column9 september 2025Column – Premier in een schijndemocratie
Column1 september 2025Column – Gekochte hoop op afbetaling
Column26 augustus 2025Column – Emigreren naar Thailand is een illusie
Column20 augustus 2025Column – Waarom Wim liever betaalt dan ruzie maakt
Een aardige opinie/weergave van wat Thailand is.
Een schijndemocratie.
Op 5 sept lazen we een artikel: “Thaise democratie onder druk'”.
Mijn reactie toen was die van een ” verzwakken van een ontluikende democratie’.
Het is dus nog een graadje erger. Er ontluikt niets.
Niet iedereen blij over diens benoeming. Gisteren is een petitie ingediend bij voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Wan Mohamad Noor Matha, waarin wordt opgeroepen tot onderzoek naar Anutin: https://www.nationthailand.com/news/politics/40055132
Ja, nu gaat het elkaar ‘onderzoeken’ en verdekt moddergooien beginnen.
Lees;…Proberen onderuit te halen. Achterlijk kinderlijk gedoe.
Er is toch een democratische stemming geweest?
Laten tegenstanders nu even in de rust blijven en afwachten wat Anutin de komende 4 maanden tot de dan verkiezingen klaarmaakt.
Dat onderzoekverzoek naar Anutin is nonsens.
In die politieke cirkels weten ze allemaal van elkaars rijkdom en bezittingen.
Dus die van Anutin zijn geen verrassing.
Hoewel Thailand formeel een parlementaire constitutionele monarchie is met verkiezingen, zijn er aanzienlijke structurele en historische factoren die de democratische praktijk beperken. Onderstaand enkele aspecten ervan:
1- Thailand heeft een lange geschiedenis van militaire staatsgrepen. Sinds 1932, toen de absolute monarchie werd afgeschaft, zijn er talloze succesvolle en mislukte coups geweest. Deze staatsgrepen onderbreken regelmatig de democratische cycli en leiden tot de installatie van door militairen geleide regeringen.
2- Het leger oefent een aanzienlijke invloed uit op de politiek, zelfs in periodes van civiel bestuur. Door middel van grondwetten die door het leger zijn opgesteld en de benoeming van figuren in belangrijke posities, behoudt het leger de controle over de macht.
3- Een cruciaal element in de Thaise politieke structuur is de Senaat (het hogerhuis van het parlement). De 250 senatoren werden al niet gekozen door het volk, maar benoemd door de toenmalige militaire junta. Over hoe de huidige Senaat is amengesteld, loopt nog een onderzoek: bangkokpost.com/thailand/politics/3101144/dsi-widens-senate-pollrigging-probe
4- De Senaat heeft de macht om een gekozen premier te blokkeren. Dit gebeurde bijvoorbeeld na de verkiezingen van 2023, toen de progressieve Move Forward Party (MFP), die de meeste stemmen had gekregen, werd geblokkeerd door de Senaat om een regering te vormen. De militair benoemde senatoren stemden tegen de leider van de partij, Pita Limjaroenrat, wat de democratische wil van de kiezers ondermijnde.
5- De rechtbanken in Thailand, met name het Constitutioneel Hof, worden vaak gezien als een instrument van het conservatieve establishment. Thailandblog plaatste onlangs dit artikel: https://www.thailandblog.nl/politiek/waarom-de-thaise-politiek-in-voortdurende-crisis-verkeert/
6- Critici stellen dat de democratie in Thailand wordt ondermijnd door een ‘deep state’
bestaande uit de monarchie, het leger en een gevestigde elite. Deze groepen werken samen om de macht te behouden en de democratische aspiraties van de bevolking te dwarsbomen. Over hun invloed onlangs nog dit artikel: https://www.nationthailand.com/life/art-culture/40055190
Kortom: Thailand heeft de uiterlijke kenmerken van een democratie: er zijn verkiezingen, een parlement en verschillende politieke partijen. Echter, de aanhoudende dominantie van het leger, de structurele invloed van de monarchie, de politieke rol van de rechtbanken en de beperkingen op de vrijheid van meningsuiting zorgen ervoor dat de wil van de kiezer regelmatig wordt genegeerd en dat een kleine elite de werkelijke macht behoudt. https://www.thailandblog.nl/achtergrond/waarom-democratie-in-thailand-maar-niet-van-de-grond-komt/
Zie ook: https://www.youtube.com/watch?v=W3J1TTpBKfU Al jazeera: What does democracy look like in Thailand?