“Je woont in Thailand? Maar… daar zitten toch overal ladyboys?” Ja, net zoals er in Nederland op elke straathoek een klomp dragende kaasboer staat en de gemiddelde Amerikaan een cowboyhoed draagt en op een steigerend paard naar Walmart galoppeert. Het is een van die vragen die westerse vrienden graag stellen, met een mengeling van fascinatie en lichte paniek in hun ogen.
Ja, Thailand barst van de LGBTQ+-gemeenschap, maar niet omdat er hier een genetisch experiment uit de hand is gelopen. Het is simpel: als je ergens wél zichtbaar mag zijn zonder dat de plaatselijke dorpsidioot een fakkel en hooivork pakt, dan lijkt het alsof er ‘meer’ van zijn. In werkelijkheid zijn er waarschijnlijk net zoveel gays en trans personen in je eigen suffe provinciestadje, maar die zitten stilletjes in de kast tussen oma’s servies.
Thailand is boeddhistisch, en in tegenstelling tot sommige andere religies, waarin het idee van twee geslachten door een middeleeuwse man met een baard werd opgekrabbeld, heeft het boeddhisme geen sterke mening over wie met wie slaapt en met welke lichaamsdelen. Leven en laten leven is hier de norm, en dat zorgt voor een samenleving waarin de trans vrouw gewoon naast je bij de 7-Eleven staat, in plaats van ondergronds een dubbelleven te leiden als ‘Jan’ in het callcenter.
Dat brengt ons meteen bij een andere troefkaart van Thailand: medische en cosmetische perfectie. Als er ergens een land is waar je na een geslachtsoperatie niet alleen een nieuwe identiteit krijgt, maar een volledige upgrade, dan is het hier. Sommige ladyboys zien er zó goed uit dat zelfs Victoria’s Secret modellen zich afvragen of ze op het verkeerde pad zitten. Het contrast met de westerse ‘man-in-jurk-met-snor’-versie van genderexpressie is dan ook nogal… verhelderend.
Natuurlijk helpt het dat de toerist ook graag wat te bekijken heeft. Je komt in Thailand sneller een cabaretshow met drag queens tegen dan een fatsoenlijk brood zonder suiker. Gays en ladyboys hebben de entertainmentindustrie in een ijzeren greep en geven de westerse bezoeker precies wat hij wil: een mix van humor, dans en een vleugje verwarring. Want zeg nou zelf, een avond in Pattaya is niet compleet zonder dat een toerist minstens één keer zijn biertje bestudeert alsof het glas hem het antwoord kan geven op de vraag: “Heb ik nou net geflirt met een vrouw of ben ik onderdeel geworden van een biografische documentaire over mijn eigen seksuele verwarring?”
Toch is het niet alleen showbusiness. Ladyboys werken in kapsalons, hotelrecepties, modemerken en als barista’s die je cappuccino met meer flair serveren dan een Michelin-chef. Ze zijn er, overal, zonder dat er een maatschappelijk debat over moet worden gevoerd. Geen talkshow met ‘Zitten er te veel ladyboys in de Thaise horeca?’. Geen krantenkoppen over ‘Gay-maffia infiltreert de entertainmentsector!’. Gewoon, normale mensen met normale banen, iets wat in het Westen nog steeds een revolutionair concept lijkt.
De ironie? Veel westerlingen schreeuwen in hun eigen land over ‘acceptatie’ en ‘gelijke rechten’, maar zetten in Thailand grote ogen op als ze merken dat die vrijheid hier al decennialang de normaalste zaak van de wereld is. De vrijheid om gewoon te zijn wie je bent, zonder dat een of andere gefrustreerde politicus er een stokpaardje van maakt.
Dus ja, Thailand heeft veel gays en ladyboys. Niet omdat het een genetisch experiment gone wrong is, maar omdat je ze hier gewoon ziet. Misschien een idee om dat in het Westen ook eens te proberen, zonder dat daar een maand regenboogmarketing en een LinkedIn-post over ‘inclusiviteit op de werkvloer’ voor nodig is.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column16 augustus 2025Column – De klaagmuur van het paradijs
Column9 augustus 2025Column – Van drankje naar drama in drie eenvoudige stappen
Column3 augustus 2025Column – Waarom jouw logica geen schijn van kans maakt tegen Thaise intuïtie
Column30 juli 2025Column – Buffels, bommen en Baccarat
Een van de mooie eigenschappen van de mensen hier in Thailand is dat ze zichzelf accepteren zoals ze zijn. Sommige transmannen en transvrouwen in het Westen lijken echter van de daken te willen schreeuwen dat ze nu volledig man of vrouw zijn. Nee, dat zijn ze niet. Ze zijn trans en niet hetero.
Deze week had ik op Quora nog een discussie met een “lesbische transman” – dus een biologische man die zich als vrouw identificeert, maar op vrouwen valt. In Nederland kende ik in onze sportschool ook zo iemand. Hij/zij kwam op mij altijd gefrustreerd over.
Dat zie je in Thailand niet. Deze week was ik met mijn vrouw in Bangkok. In Pratunam kwamen we een man tegen die langer was dan ik, make-up droeg, valse wimpers had en een rok aanhad, maar daaronder ongeschoren benen met zwart haar. Hij verkocht iets – vraag me niet wat. Maar niemand die er iets van zei.
De tweede persoon die me opviel, ook in Pratunam, droeg een korte rok, panty’s en zag er een beetje opvallend uit. Pas toen we dichterbij waren, realiseerde ik me dat dit een echte *katoey* was.
Even later, in een winkelcentrum, liep een *katoey* met een vrouwelijk uitziend persoon ons tegemoet. Dit was iemand van wie je zou kunnen denken dat zelfs een hetero geen probleem zou hebben om zich tot haar aangetrokken te voelen. Een prachtig mens! Mooi gekleed, perfect opgemaakt, fijne gelaatstrekken, maar met een iets strengere blik…
Wat deze drie gemeen hadden: geen van hen verwachtte dat je hen als een biologische vrouw zou zien.
Hier geen discussies over “wat is een vrouw”. Ze zijn *katoeys*, ladyboys. Ze identificeren zich als zodanig, en dat is prima. Geen verwarring hier.
Er is vooral spraken van tolerantie, en minder van echte acceptatie, werkelijk respect. Je kunt genoeg ervaringen lezen of horen van het “derde” geslacht, die vertellen dat ze toch lager in de ranglijst staan dan de “standaard”: stoere hetero man.
En aangezien sekse en seksualiteit spectrums zijn, zul je katoeys aantreffen die zich echt vrouw voelen, katoeys die zich noch man noch vrouw voelen (het derde geslacht dus).
Ik ben alleen nog weinig tegengekomen over degene die bij geboorte het etiket “meisje” opgeplakt kregen maar die zich later als meer mannelijk of simpelweg als man zijn gaan identificeren. Nee, dat is niet precies hetzelfde als een Tom.
Men zou veel beter al dat ‘woke’ gedoe over genderidentiteit wat achterwege laten. De mensen beginnen dit steeds meer beu te raken en terecht.
De schreeuw vanuit die groepen wordt met de dag luider. Ik heb de indruk dat er ergens een verborgen agenda moet bestaan, een andere logische verklaring voor wat er de laatste jaren gaande is, heb ik niet. En dit heeft helemaal niets te maken met tolerantie en acceptatie.
Als gay ga ik hiermee akkoord .Mijn gevoel is dat ‘woke’ enkel nog meer polarisatie en segregatie creëert. En dus net het tegenovergestelde effect bewerkstelligt. Ik ga ook wel akkoord met Rob V. Het wat men in Thailand ‘derde geslacht /’katoey noemt is er eerder een containerbegrip en kent een rijk spectrum aan diversiteit. Het verengen door de Thai van wie tot deze groep behoort is nog een flink nazinderend gevolg van jawel een ‘conservatieve’ visie/beeld van de Thai over wat een man is. Uuteraard speelt hier alweer het dito (niet)onderwijs een rol. Ik ken tamelijk veel Thaise oudere mannen die nog over hun Thaise vriend zeggen ‘my wife’ en daarmee willen ze absoluut benadrukken dat ze ’top’ in hun seksualiteit zijn en de andere ‘bottom. De jongere generatie die me vaker uit de middenklasse lijken te komen zijn minder rigide in die termen geworden zodat nu een man ook ‘gay’ kan zijn en die gay …een man . Maar toch. Zelfs in gay bars treft men vaak jongens aan die desondanks hun sekswerk zich uitdrukkelijk als man identificeren en niet als gay. Soms zijn het gewoon hetero’s , getrouwd en met kind of ze raken ze niet uit de kast . Soms maken ze (net zoals sommige farangs!) dankbaar gebruik van het feit dat er transvrouwen bestaan onder de katoeys. In dat geval is het kunnen ‘onderhouden’ van een dergelijke partner een soort van statussymbool en/ of geaccepteerde uitweg om hun seksualiteit te beleven. Wetende dat een ‘katoey’ wellicht nog voor een paar decennia en meer het voorwerp van flauwe en steeds dezelfde grapjes zullen blijven. In ‘comedy’ shows is bijvoorbeeld ‘katoey’ vaak het meest gebruikte woord. In Thailand is niets wat het lijkt maar dat weten toch, hoop ik , de meeste farangs die er wonen of een sterke band hebben met Thailand. Ten slotte: hoe vreemd het ook mag klinken maar toch een oprecht dankwoord aan De Expat omdat hij dit onderwerp zoals steeds in zijn onnavolgbare stijl heeft aangesneden. En dat op een blog waar er enkel maar hetero’s lijken te bestaan en de sekswerkers : enkel vrouwen of ja … wel ne keer een katoey
Leuk artikel.
Vind persoonlijk dat ..acceptatie.. en ..tolerantie.. in Thailand naadloos in elkaar overgaan.
Vervelend is soms als ik in een open toeristisch thai restaurant zit met een thaise vriendin, dat ’s avonds vol is met buitenlandse toeristen uit omliggende hotels, er ongegeneerd door westerse toeristenkoppels naar ons gestaard en besproken wordt alsof ik met een entertainmentmeisje zit.
Zit ik met een thaise vriend, dan zeggen de afwijzende westerse blikken ook genoeg, met soms op te vangen commentaar dat ik met een thaise gay zit te eten.
Nederlandse toeristen zijn het ergst in hun onbeschaafde intolerante commentaar.
Komt geen moment bij ze op dat ze wel eens over een landgenoot kunnen zitten te praten.
Het lijkt wel of westerse toeristen niet begrijpen dat ze een andere westerling zien die hier wel eens permanent zou kunnen leven en door de tijd heen echte thaise vrienden heeft gekregen dat het leven hier verrijkt.
Nog erger, als ik met mijn vrouw en thaise stiefdochter loop word ik als ouwe snoepert bestempeld
Wat is daar mis mee Bert?
Ik ben 78 en Chaantje is 51, dus ik ook!
Da’s toch niet erger?
Bert,
Zelfde ervaringen, zelfde gevoel.
Ik heb 2 “dubbele” dochters ( Thai/Belg).
Maar in toeristische gebieden, a la Pattaya, zijn het niet alleen de jaloerse westerse toeristen, maar ook Thai, conclusies snel getrokken.
Ik ben “iets” ouder dan mijn dochters (beiden 18/20), het is zo erg, dat we overwogen hebben om Tshirts te laten maken van “ik ben de dochter”, “ik ben de vader”, oppassen wel voor de Engelse vertaling “daddy” leidt snel naar “sugar daddy”.
Begrijp de veralgemening eigenlijk wel, als je ziet, dat een (dementerende) bejaarde hand in hand loopt met een meisje, dat gemakkelijk zijn kleindochter of zelfs achterkleindochter zou kunnen zijn.
Bij het zicht hiervan voelen mijn beide dochters zich zo ongemakkelijk, tot braken toe.
Eigenlijk raar, in heel Azie, zijn leeftijdsverschillen geen probleem.
Is het niet zo dat oude(re) mannen voor sommige Aziatische vrouwen een verdienmodel vormen? Laten we eerlijk zijn- er zijn vele jonge meiden/vrouwen uit bv de Isan die willens en wetens door hun ouders naar o.a. Pattaya worden gestuurd om er ruggelings een familie-inkomen te verwerven. Veel van deze meiden/vrouwen weten een gepensioneerde op de kop te tikken en paraderen met hen door de stad heen. Vind je het gek dat wij vreemd opkijken?
Is het ook niet zo dat oudere mannen via datingsites etc een veel jongere vrouw zoeken omdat in Azie leeftijdsverschil om economische redenen gedoogd wordt? Sommige Thaise vrouwen komen uit economisch achtergestelde gebieden en zien een huwelijk met een westerse man als een kans op een beter leven. En voor sommige gepensioneerde mannen kan Thailand een aantrekkelijke optie zijn vanwege de lagere kosten van levensonderhoud.
Natuurlijk is het ook zo dat in sommige culturen, waaronder bepaalde delen van Thailand, een jongere vrouw die voor een oudere man zorgt, als acceptabel en zelfs wenselijk wordt beschouwd. Plus dat er culturele verschillen zijn in de verwachtingen van huwelijksrollen, waarbij sommige mannen op zoek zijn naar een meer traditionele partner.
Maar als een duidelijk 70-jarige zich aan een bartafel als een puber gedraagt met een 30-jarige? Is het dan ook niet zo dat hij vooroordelen bevestigt?
Zijn relaties niet per definitie een verdienmodel voor beiden? En dan niet altijd financieel natuurlijk.
Misschien kan ik er door je naam van uitgaan dat je een vrouw bent. Hoe dan ook je verfrissende en heldere kijk op de zaken is een verademing in deze blog waar vaak de (onbewuste?) aan seksisme neigende visie over letterlijk MIJN vrouw (als bezit) en uiteraard het heteronormatieve de boventoon heeft. Er is trouwens geen land ter wereld waar een vrouw of man zo smalend glimlachend die bezitskwalificatie negeert of er geen rekening mee houdt. Land of the Free… Enkel satangskes kan men er bezitten en op termijn volgt daaruit mogelijks een relatie van emotionele gelijkwaardigheid. Maar zelfs dan geldt het adagio: ‘No money (anymore) no honey’. Het is en blijft voor zowat alle vrouwen/mannen (hetero, gay …) die ooit voor sekswerk kozen tot aan 1 van de partners laatste zucht een verdienmodel gelieerd aan het eeuwig vermijden van het loosing face syndroom.
Het zijn vooral de westerse vrouwen die commentaar leveren, en de echtgenoot knikt instemmend mee, maar als je zijn gedachte kon lezen
Mensen een duidelijk verhaal , de mooiste vrouwen in Thailand zijn Katoeys.
Een mens is wat hij in zijn hoofd voelt wat hij is. Daar komt het op neer.
Er is nog veel op dit gebied in Thailand niet (goed) geregeld. De sociale acceptatie mag dan beter zijn, dan in menig Europees land, en Thailand heeft met de openstelling van het huwelijk een belangrijke stap gezet. Maar juridisch van geslacht veranderen is niet mogelijk, en ook de anti-discriminatie wetgeving laat nog veel te wensen over, met alle nadelige gevolgen van dien. Ook op de werkplek is nog veel discriminatie. Ja, je mag als gay of als trans werken bij de 7/11, maar echt carrière maken zit er bij de meeste bedrijven niet in. Hoger management en de boardrooms blijven op enkele uitzonderingen na gesloten voor LGBTIers. Kortom er is nog een wereld te winnen. En voor de mensen die dit allemaal beu worden, zou ik zeggen: probeer je maar eens een wereld voor te stellen waarin je gediscrimineerd wordt omdat je hetero bent. Het lawaai zou enorm zijn…
(Bronnen: recente onderzoeken van UNDP en De Wereldbank laten dit allemaal nog steeds duidelijk zien).
Voor de verandering vind ik dit een geweldige column van de expat. Doe dat vaker expat, je kan goed schrijven en zonder dat flauwe dedain richting mensen die het wat minder getroffen hebben dan jij ben je veel sterker en leuker!!
Exact Paul, de minimum lat qua omgang zal in Thailand wat hoger liggen dan in Nederland, maar echte gelijke behandeling (voor de wet en in het dagelijks leven), respect, voor 100% vol worden aangezien en bijvoorbeeld carrière kunnen maken, dat is in Thailand dan weer minder dan in Nederland.
Wellicht dat we daarom ook in Thailand wat minder geschop/protest naar boven zien: dat is sowieso minder gebruikelijk (men is meer van stil verzet, al is er ook heus wel protest en demonstraties). Vragen om gelijke behandeling als je een aantal treden lager staat (de norm is nog steeds de “stoere, hetero man”), dan zal niet snel iets uithalen. In Europa demonstreren en protesteren we wat eerder. Maar dat zien sommige dan weer als “een agenda”. Wie mensen lager op de sociale ladder plots hun gelijke plek ziet opeisen ziet dat, als je conservatief bent, als een bedreiging. “Ken uw plek”.
Ik geef de groepen die vroeger en nu lager op de sociale ladder stonden, zoals vrouwen, niet hetero’s, niet strikt man/vrouw enzovoort , groot gelijk dat ze via diverse wegen, soms stil, soms luid, hun positie willen verbeteren en hun gelijkwaardige plek op de ladder opeisen.