Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Mocht u alles rond de Tweede Wereldoorlog in Kanchanaburi hebben gezien, dan is de tempel Tham Phu Wa een rustpunt om je vingers bij af te likken. Toegegeven, dit opmerkelijke bouwwerk ligt dik 20 kilometer van Kanchanaburi, maar de bezichtiging is de moeite dubbel en dwars waard.
Helaas heb ik weinig via internet kunnen vinden van dit kleinood in Nong Ya, behalve dat de rozerode steen is aangevoerd vanuit Korat en iets van 30 miljoen Baht moet hebben gekost. De Boeddhistische monniken schijnen in Thailand het alleenrecht te hebben op grotten, maar dat terzijde. Het moet hier zijn begonnen als een plek voor meditatie en uiteraard gebeuren daar dan wonderen, met het logische gevolg dat er dan een tempel verrijst.
De eigenlijke grot onttrekt zich aan het zicht door een groot uitgevallen ingang, versierd met duizenden Boeddhabeeldjes. Het is een mengeling van Khmer en Lopburi-stijl. De schoenen moeten helaas buiten blijven. Helaas, want de tocht in de grot is op blote voeten niet eenvoudig.
Binnen is de grot verspreid over twee etages, met de nodige stalagtieten en stalagmieten. En uiteraard heel veel Boeddhabeelden en heilige monniken in allerlei soorten en maten. En zelfs een non met een lange baard, op zich al een wonder. Het verhaal erachter blijft in duisternis gehuld.
Ik heb de indruk dat aan de grot het een en ander is geschaafd en gezaagd om het geheel gemakkelijker toegankelijk te maken voor bezoekers, maar de historie blijft ongewis. Zo lijkt het logisch dat dat hier in de prehistorie mensen verbleven, maar dat was natuurlijk pre-Boeddha.
Niettemin, het is en blijft een boeiende uitstap na al de triestheid die een bezoek aan oorlog gerelateerd Kanchanaburi nu eenmaal met zich meebrengt.
