In veel landen wordt wonen erkend als basisrecht. In Thailand is het vooral een individuele verantwoordelijkheid. De overheid bouwt nauwelijks sociale huurwoningen, en ziet huisvesting niet als collectieve plicht, maar als iets wat je zelf moet oplossen. Wie geen familiegrond, spaargeld of connecties heeft, valt simpelweg buiten de boot.
Overheidsprojecten die er zijn, richten zich vooral op de lagere middenklasse. Ze liggen vaak ver van de stad, zijn slecht bereikbaar en bieden weinig perspectief op werk of scholing. Voor de werkelijke onderklasse, dagloners, migranten, ouderen zonder pensioen, is er nauwelijks een alternatief. Wie niets heeft, bouwt maar wat op wat overheidsgrond. Illegaal, zonder adres, zonder rechten.
De informele stad groeit stil en snel
In en rond steden als Bangkok, Chiang Mai en Phuket ontstaan steeds meer wijken die niet op kaarten staan. Geen straatnaamborden, geen nutsvoorzieningen, geen vergunningen. Bewoond door mensen die nergens anders heen kunnen. Omdat huren op de reguliere markt voor hen simpelweg onbetaalbaar is.
Die informele nederzettingen worden vaak gedoogd, zolang ze buiten het zicht blijven van toeristen en investeerders. Maar zodra er nieuwe infrastructuurplannen komen of een ontwikkelaar zich aandient, worden ze ontruimd, zonder compensatie of herhuisvesting.
Het contrast met de officiële woningmarkt is groot. Luxe appartementencomplexen worden gebouwd met steun van banken, belastingvoordelen en stedelijke planning. Veel van die units blijven leeg, aangeschaft als investering. Woningen als speculatieobject, tegenover mensen die niet eens een adres hebben.
Ongelijkheid tot in het dak
Deze woningcrisis raakt niet alleen de allerarmsten, maar vergroot ook de kloof tussen arm en rijk. De ene groep woont in beveiligde torens met zwembad, de andere in krotten zonder riool. En daartussen zit een groeiende groep die net te veel verdient voor hulp, maar te weinig om iets fatsoenlijks te huren of kopen.
Verhuurders profiteren van het gebrek aan regels. Er is geen huurprijsbescherming, geen onderhoudsplicht, nauwelijks huurrecht. Wie klaagt, wordt eruit gezet. Wie betaalt, zwijgt. Wie niets kan betalen, verdwijnt uit beeld.
Waarom verandert er niets?
De oorzaak ligt dieper dan beleidsfalen. Er is een culturele overtuiging dat armoede je eigen verantwoordelijkheid is. Wonen wordt niet gezien als sociaal recht, maar als iets wat je moet verdienen. Hulp van de overheid is voorwaardelijk, tijdelijk en zelden structureel.
Tegelijk is er geen krachtige huurdersbeweging of politiek geluid dat zich structureel inzet voor woonrecht. Initiatieven als de Thai Urban Poor Federation proberen verandering te brengen, maar missen middelen en invloed.
En de expat?
Veel westerse expats merken weinig van deze crisis. Zij huren condo’s met airco, uitzicht en zwembad, vaak voor prijzen die voor Thai onbereikbaar zijn. Maar die comfortlaag verhult een fundamenteel probleem: een samenleving waarin wonen niet gelijk verdeeld is, maar bepaald wordt door inkomen, afkomst en geluk.
Slot
De afwezigheid van sociale huur is geen vergissing, maar een bewuste beleidskeuze. Thailand kiest voor de markt, niet voor het recht op wonen. En zolang niemand zich verantwoordelijk voelt voor betaalbare huisvesting, groeit de ongelijkheid, van dak tot fundering.
Bronnen:
- United Nations Human Settlements Programme (UN-Habitat). (2021). Thailand urban housing sector assessment. UN-Habitat Regional Office for Asia and the Pacific.
https://unhabitat.org/thailand-urban-housing-sector-assessment - Yap, D. W., & de Wandeler, K. (2010). Self-help housing in Bangkok: The role of NGOs and community-based organizations. Habitat International, 34(3), 325–334. https://doi.org/10.1016/j.habitatint.2009.11.009
- Jones, G. W. (2013). Inequality, housing and urban policy in Thailand. In: Douglass, M., & Huang, L. (Eds.), Democracy, Inequality and Development in Southeast Asia (pp. 165–182). NIAS Press.
Over deze blogger
-
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand1 oktober 2025Verzakking treft opnieuw Bangkok, dit keer op Charoen Krung Road
Economie1 oktober 2025Thaise minister van Handel presenteert zeven ‘Quick Big Win’-maatregelen voor handel, boeren en consumenten
Nieuws uit Thailand1 oktober 2025Myanmarese vluchtelingen krijgen toestemming om in Thailand te werken
Flora en fauna30 september 2025Neushoornvogels spotten in de bossen van Bang Kama in Ratchaburi
Tja, de netwerken aan de top willen dat het geld aan “nuttige” zaken worden besteed, voor hen dan. Dus vooral veel speelgoed voor defensie en al dat. Thailand is zeer hiërarchisch en kapitalistisch. Grote ongelijkheid en boven vinden ze dat wel best…
En ja, ik ken de voorbeelden van sloppenwijken die moesten wijken voor een of ander duur project en
men elders appartementjes bouwde. Die bewoners trokken daar niet in, te ver weg van o.a. de werkplek, duur. Dan dus (onder) verhuren.
Sociale woningbouw zou vast kunnen lukken mits dit in samenspraak gaat met de Thai in de lagere tot lagere middenklasse. Zie het niet gebeuren als men bovenin dan niet flink kan graaien en er van onder tr weinig druk is.
Het is niet alleen dat ‘de top’ wil dat geld aan zaken wordt besteed zoals jij als voorbeelden benoemt. Thailand is geen Nederland en zeker geen land van de EU, dat sociale woningbouw van oudsher kent. Nederland heeft een BBP van meer dan 2 x Thailand tegen een bevolkingsratio van 1 tot 4. Toch kent Thailand op komende begroting 2025/26 niet alleen een militaire post, toch ook voor infrastructurele werken, onderwijs, sociale zekerheid en gezondheidszorg, en net zo goed voor huisvesting. Veel minder zelfs in verhouding met Nederland, maar het is er wel. Bijvoorbeeld via de National Housing Authority, die eerder de ‘Baan Ua-Arthorn’-projecten realiseerde.
De NHA bouwt woningen voor gezinnen met lage tot middelhoge inkomens die moeite hebben met het vinden van een woning op de private markt. Daarnaast houdt de NHA zich bezig met het verbeteren van de leefomstandigheden in sloppenwijken.Maar zoals in meer landen in Azië ligt de focus op eigendom in plaats van huur. Is dit ook niet een trend in de EU?
Trouwens, jouw voorbeeld dat men tegen goedkope condities een woning in eigendom krijgt, maar deze zelf niet wil bewonen en daarom maar verhuurt, geeft aan dat de behoefte aan sociale woningbouw niet gelijk is aan die in de EU/NL/BE.
Over de NHA: https://datacenter.dcce.go.th/media/877970/10-11-2017-session-1-nhapresentation-bonn-germany.pdf
Over de samenwerking van Thailand met de VN in het terugdringen van sloppenwijken: https://unhabitat.org/slum-upgrading-facility-suf-community-organisations-development-institute-in-thailand
Iedere medaille heeft twee kanten.
Het Nederlandse systeem heeft dat wel sociale huurwoningen, maar de instroom en verdeling loopt ook daar al jaren uit op ellende.
Heb vijftig jaar terug al heel lang op een huurflatje moeten wachten en het is nu alleen maar slechter.
Heb toen van ‘ellende’ een huis gekocht in de jaren erna.
De Thaise methode heeft vele slechte kanten in het zorgen voor diegene die het niet trekken, ook met behuizing, klopt.
Maar ook veel Thai kiezen heel bewust met diverse reden voor een krot om in te wonen of een zo goedkoop mogelijk dak met muren.
Reden men heeft elders gewoon een huis, maar geen werk dat kan ook in het buitenland zijn. [arbeidsmigranten]
Zoniet zijn er altijd nog wel andere reden om het krot te verkiezen zoals een 4×4 met bullbar of jaarlijks een nieuwe telefoon of et cetera. Men hecht weinig waarde veelal aan een slaapplaats.
Sociale huurwoningen is een onhaalbare optie.
Sociale koopwoningen zou men wel aan ondernemingen kunnen opleggen.
Zeg, twintig procent zeer betaalbaar.
Hebben ze hier in korat trouwens wel gehad, aan de rand van de stad bij het industrieterrein, volledige projecten met zeer kleine woningen en grondoppervlak en dus haalbaar voor vele.
Belangrijkste punt word vergeten ,Nederland is een van de weinige landen in de wereld met wachtlijsten voor woningen en kamers.
In tientallen dorpen en steden hebben vastgoedinvesteerders halve dorpen opgekocht en in steden grote kantoorpanden en huizen die bij duizende leegstaan en waar niks aan word gedaan
Daarbij zijn huurprijzen schandalig hoog zodat indien mogelijk studenten tot 30+ bij de ouders blijven wonen.
Ouderen 70+of 80+ wonen met huursubsidie alleen in veels te grote woning maar genieten van de ruimte en de vrijheid in n rond het huis ten opzichte van een dure zorgflat.
Overal in Europa kun je in een week een huis huren
In Thailand kun je als je wilt elke dag ergens een kamer huren vanaf 2000 baht =54 eur per maand kleine flat 3meter bij 3 meter in Bangkok
Chiangmai buitengebied goedkoper
Gemeubileerde kamer3meter bij 5 meter met bed, koelkast, douch, toilet en ,airc in Bangkok 3500 baht = 94 eur worden vaak bewoond door 10 duizenden fabrieksarbeiders en werkers uit het uitgaancircuit met 4 tot 10 personen op 1 kamer om de kosten te delen in districten: Bang Na,Bang Rak,Huai Khwang,Lat Phrao loopafstand BTS EN BUSVERBINDINGEN
Uiteraard is dit fenomeen verspreid over heel Thailand
Condos in Bangkok starten vanaf 5500 baht inclusief zwembad
Condos met veel voorzieningen zoals volledig gemeubileerd, keuken ,zwembad gratis fitnessvoorziening
worden verhuurd aan jonge personen 2 tot 6 personen om de prijs laag te houden
Zo men ziet dat mede door het warme klimaat en mensen vaak 16 uur per dag op pad zijn om te werken inclusief reistijd
Het Belangrijkste voor Thaise mensen is te wonen in de nabijheid van eetgelegenheden na het werk
straattentjes foodcourts ,noodleshops open tot 0300 in de morgen en vooral belangrijk zijn de verbindingen van snel openbaar vervoer Skytrain,Metro verbindingen of bijna gratis busverbindingen