Het verdwijnen van stilte in Thailand: waar kun je nog rust vinden?
Thailand presenteert zich graag als een land van harmonie, meditatie en sereniteit. In reisgidsen zie je beelden van tempels in de ochtendmist, monniken die in stilte aalmoezen inzamelen en afgelegen stranden waar de zee zachtjes ruisend het zand kust. Het beeld klopt deels, maar wie langer in Thailand verblijft, merkt dat stilte er steeds meer een mythe is. Het land klinkt als een kakofonie van luidsprekers, karaoke, verkeer en constant achtergrondgeluid. Waar vind je nog rust in een samenleving die stilte lijkt te wantrouwen?
Tempels die bulderen in plaats van fluisteren
Voor westerlingen staat een tempel vaak gelijk aan stilte en bezinning. In Thailand is dat beeld vaak precies omgekeerd. De meeste tempels zijn uitgerust met luidsprekers die het hele dorp bereiken. Dagelijks weerklinken er gezangen, aankondigingen van ceremonies en soms zelfs reclameboodschappen, op volumesterkte die elk gevoel van rust verdrijft.
Voor de gemeenschap is dit normaal: de tempel fungeert niet alleen als religieus centrum, maar ook als dorpsomroeper. Toch wringt het dat de plek die rust zou moeten uitstralen vaak een bron van lawaai is. Wie mediteert in een westerse retraite verwacht stilte, maar de doorsnee Thai ervaart geluid juist als deel van het religieuze leven.
Karaoke als volksrecht
Op het platteland hoort muziek bij elke sociale gebeurtenis. Bruiloften, begrafenissen, verjaardagen of dorpsfeesten, allemaal worden ze opgeluisterd met karaoke. En karaoke in Thailand is geen bescheiden zangavond, maar een evenement waarbij de speakers tot het uiterste worden getest. Soms gaat het door tot diep in de nacht. De buren klagen niet, want ook zij organiseren hun eigen feesten. Geluidsoverlast lijkt eerder een collectief geaccepteerd recht dan een verstoring van de gemeenschap.
Voor buitenlanders die zich vestigen in Thaise dorpen is dit vaak een cultuurschok. Klagen bij de politie heeft weinig zin; geluidsoverlast wordt zelden als probleem gezien. Stilte is verdacht, feestgedruis vanzelfsprekend.
Verkeer dat nooit slaapt
Wie ooit in Bangkok heeft overnacht, weet hoe alomtegenwoordig verkeersgeluid is. Zelfs in de vroege uurtjes suizen motoren door de straten en razen vrachtwagens over elevated highways. Het lawaai, het gieren van motorfietsen en het dreunen van bussen creëren een geluidsmuur waar je niet omheen kunt.
Ook buiten de hoofdstad is verkeer een permanente geluidsbron. Langs snelwegen en provinciale wegen verrijzen steeds meer huizen, winkels en markten. Dat betekent dat duizenden mensen dagelijks leven in een omgeving waar het geluid van motoren nooit verstomt. Anders dan in Europa ontbreekt geluidsisolatie in huizen; ramen en muren zijn dun en de stilte die je binnen zoekt, dringt nauwelijks door.
Stilte als luxeproduct
In Thailand is stilte een schaars goed geworden, dat bijna alleen nog te vinden is op dure wellnessresorts of in afgelegen natuurgebieden. Daar wordt stilte opeens verkocht als iets bijzonders, een product voor wie het zich kan veroorloven. Ironisch genoeg moeten monniken of arme dorpelingen met luidsprekers leven, terwijl toeristen in luxe resorts de stilte krijgen die ze thuis ook al zoeken.
In de bergen van Noord-Thailand of in de nationale parken van het zuiden kun je nog stilte ervaren. Maar zelfs daar doemen vaak luidruchtige jeeps, scooters of dronken kampeerders op. Stilte is er niet vanzelfsprekend, maar eerder een uitzondering die je zorgvuldig moet plannen.
Waarom stilte verdwijnt
Het verdwijnen van stilte in Thailand heeft meerdere oorzaken. Cultureel gezien wordt stilte vaak geassocieerd met afzondering, terwijl geluid juist symbool staat voor leven, gemeenschap en religieuze activiteit. Sociaal gezien geldt geluid als een manier om erbij te horen: je viert feest samen, je deelt muziek samen, en je laat horen dat je aanwezig bent.
Economisch speelt consumptie een rol: goedkope geluidsinstallaties, motoren en karaoke-apparatuur zijn voor veel Thai een bron van status en plezier. Dat betekent dat iedereen er gebruik van maakt, zonder zich af te vragen wat dit betekent voor collectieve rust.
En politiek gezien is geluid ook een middel tot controle. Luidsprekers in dorpen worden gebruikt om overheidsberichten te verspreiden, campagnes aan te kondigen en soms zelfs om propaganda te laten klinken. Stilte is in die context niet alleen schaars, maar ook ongewenst.
De prijs van constante herrie
Toch heeft het verdwijnen van stilte een prijs. Geluidsoverlast draagt bij aan stress, slaapproblemen en gezondheidsklachten. Onderzoek laat zien dat constante blootstelling aan lawaai het risico op hart- en vaatziekten verhoogt. Daarnaast tast de afwezigheid van rustmomenten het concentratievermogen en de productiviteit aan.
Voor buitenlanders die naar Thailand emigreren, is de herrie vaak een onderschat probleem. Niet de hitte of het eten, maar het constante geluid blijkt de grootste aanslag op levenskwaliteit. Dat verklaart waarom veel expats zich uiteindelijk terugtrekken in afgelegen huizen of buitenwijken, waar de kans op stilte iets groter is.
Waar vind je nog stilte?
Echte stilte in Thailand vraagt om keuzes. Wie rust zoekt, moet de stad vermijden, dorpsfeesten ontlopen en bewust kiezen voor plekken waar natuur en afstand de boventoon voeren. Nationale parken zoals Khao Sok, bergdorpen in Mae Hong Son of eilanden buiten het massatoerisme bieden soms nog een glimp van de stilte die Thailand ooit kenmerkte.
Maar zelfs daar is stilte broos. Met de groei van toerisme, verkeer en technologie dreigt ook deze laatste rust langzaam te verdwijnen. De vraag is of stilte in Thailand ooit nog als collectieve waarde wordt herontdekt, of dat het voorgoed wordt gedegradeerd tot luxeproduct voor de enkeling.
Conclusie: stilte als vergeten recht
Thailand is een land dat bekendstaat om zijn glimlach en gastvrijheid, maar rust is er allang geen vanzelfsprekendheid meer. Tempels bulderen, dorpen zingen, steden razen. Stilte is een vergeten recht geworden, verscholen achter luidsprekers en motoren.
Wie in Thailand woont of reist, kan zich aanpassen en meedoen met de herrie, of bewust op zoek gaan naar zeldzame momenten van rust. Maar een ding staat vast: wie stilte zoekt in Thailand, moet steeds harder zoeken.
Bronnen
- World Health Organization (2018). Environmental Noise Guidelines for the European Region. Genève: WHO.
- Chanchaochai, P., & Ongart, S. (2020). Noise pollution and its impacts in urban Thailand. Journal of Environmental Research and Public Health, 17(12).
- Bangkok Post (2023). Noise pollution among top complaints in capital. Bangkok Post, 18 januari 2023.
- The Nation Thailand (2022). Bangkok among world’s noisiest cities, survey finds. The Nation, 11 juli 2022.
- Phromraksa, C., & Pancharoen, P. (2019). Community noise and its regulation in Thailand. Thai Journal of Public Health, 49(2).
- Tourism Authority of Thailand (TAT) (2021). Thailand temples and traditions. Over het gebruik van luidsprekers in tempels en dorpen.
- UNICEF Thailand (2020). Impact of urban environment on children in Bangkok. Rapport met gegevens over slaap- en concentratieproblemen.
Over deze blogger
-
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.
Lees hier de laatste artikelen
Nieuws uit Thailand25 oktober 2025Koningin-moeder Sirikit overleden in Bangkok: Thailand in rouw
Geschiedenis25 oktober 2025Pattaya in 1987
Toerisme24 oktober 2025Thailand moet toerismedoel van 60 miljoen bezoekers durven stellen
Nieuws uit Thailand24 oktober 2025Thailand scherpt aanpak aan tegen illegale buitenlandse reisleiders
Inderdaad, niet normaal welke geluidsoverlast ze veroorzaken.
En dan in mijn beleving helemaal het belachelijke en dat heeft niets met tamboen doen te maken, zeer luid omroepen wie wat als tamboen geschonken heeft en HOEVEEL.
Dat moet dan zeker als aansporing dienen om niet achter te blijven om liefst nog meer te geven.
Het is gewoon niet anders als BIG money making business
Gr. Arno
Toen ik mij huis bouwde heb ik een binnenmuur en een buitenmuur geplaatst en plafondisolatie gebruikt.
Goed voor isolatie en goed tegen geluidsoverlast.
De enige keer dat het mis ging, was toen mijn overbuurman een of ander feest gaf waarvoor een bus met enorme luidsprekers was ingehuurd.
Toen stond mij hele huis te dansen en mijn hond was in geen velden of wegen meer te bekennen.
Dat gold waarschijnlijk ook voor alle andere honden in de buurt.
Ik snap niet wat de lol is bij zo’n stortvloed van herrie.
Niet goed voor je oren – en mogelijk niet goed voor je hersens ook, want die dansen waarschijnlijk vrolijk mee in je schedel en die zouden daardoor mogelijk schade oplopen.
Maar goed, ik ben geen dokter.
Mogelijk dat die bult herrie is om boze geesten te weren.
Helaas is de geest van mijn schoonmoeder er tegen bestand.
Gr. Arno
Wij wonen 25 km ten oosten van chiang mai tussen de rijstvelden. Hier is het s avonds nog echt rustig. Behalve bij een dorpsfeest, maar dat komt gelukkig niet zo vaak voor. Heel vaak zeggen we tegen mekaar, wat is het toch stil hier. Heerlijk
Het van essentieel belang om altijd een paar herrie stoppers bij je te hebben. Ook om gehoorschade te voorkomen. Je rijdt met familie naar een of andere “happrning”. Daar staan natuurlijk weer eens reusachtige luidsprekers. Snel de herrie stoppers in de oren gepropt en het wordt enigszins draaglijk. Een ramp als ik ze eens vergeet! Dan ga ik stukken tissue fijn kauwen om die in mijn oren te proppen. Werkt niet echt goed. Zorg er altijd een paar herrie stoppers in je achterzak te hebben. Je weet daar nooit in wat voor geluidstorm je verzeild raakt!
Enige tijd geleden werden wij uitgenodigd door ons buurmeisje van 4, zij en haar klas zouden een liedje/dansje uitvoeren tijdens een schoolfeest. ’s Avonds 10 uur kwamen zij op het podium, begeleid door oorverscheurend lawaai van muziek en gekrijs van de commentator. Ik heb het gemeten pieken van meer dan 110 dB.
Zoiets moet toch tot gehoorschade leiden.
We hebben haar omhangen met bossen plastic guirlandes, haar avond was goed.
Goeie tip Omar,
ik heb nog een stel oordoppen die in NL op maat gemaakt zijn omdat ik geen water in mijn oren mag krijgen.
Zal deze bij het eerstvolgende buurt feest gelijk proberen
Stilte heb je in een hutje op de hei, sorry maar dit verhaal klinkt als die mensen die naast een vliegveld gaan wonen en vervolgens het vliegveld willen laten sluiten omdat er lawaaioverlast is.
Mensen die zich zo storen aan leven in de buurt, kunnen misschien beter in rusthuis vogelenzang gaan wonen.
Wat dacht je van tempel evenementen, tamboen doen en dan zo hard als mogelijk zodat het vier dorpen verder te horen is door de ether schallen wie er bahtjes gegeven heeft en liefst hoe veel men gegeven heeft.
Werkelijk belachelijk..
Gr. Arno
Tja, holle vaten klinken het hardst. En heel wat vaten zijn maar al te hol in Thailand