Je maakt van alles mee in Thailand (271)
Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de gemiddelde Belg of Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Belgie of Nederland niet zo gauw zal meemaken. Daar gaat deze reeks verhalen over. Vandaag een nieuw verhaal van Lieven Kattestaart: ‘Een verrassend weerzien’.
‘Een verrassend weerzien’
24 Januari 2023.
Vlucht KL803, vanaf een koud en winderig Schiphol, brengt ons, mijn vrouw Oy en ikzelf, in een vloek en een zucht op het zo gewenste eindpunt. Namelijk vliegveld Suvarnabhumi, toegangspoort tot Thailand en alle heerlijkheden daarin.
Het echte zuchten doe ik wat later, als we de krochten des luchthavens achter ons hebben gelaten en ik in de afhaal-auto last krijg van buikkramp. De KLM- cuisine aan boord bleek in twee jaar tijd hard achteruit geboerd, dat zeker, maar of dat nu de oorzaak is?
Het weerhoudt me er echter niet van de eerste uren onderweg naar Pattaya een soort verdwaasde grijns op mijn gezicht te houden, want wat heb ik dit land gemist. Om over Oy maar te zwijgen, die zich al weken van tevoren verheugde op alle heerlijke gerechten die ze eenmaal in haar vaderland op haar bordje ging stapelen.
De volgende dag ben ik weer enigszins het heertje, en vergezel haar naar de vismarkt in Naklua. Daar wil ze flink inkopen doen, voor het komende bezoek aan haar oude moeder in de Isaan.
Dus worden er bergen garnalen, inktvis, kokkels, en niet te vergeten een zestal flinke krabben ingeslagen. Die krabben zijn een delicatesse voor schoonmoeder, maar in haar omgeving bijna niet verkrijgbaar en zeker niet zo vers.
De visboer blijkt een aardige vent, die geen moeite teveel is en alle waar eerst in plastic tasjes doet, dan in een piepschuim box stapelt, dit alles bedelft onder tonnen gebroken ijs en tenslotte een halve rol tape gebruikt om het deksel te verzegelen. Zodat er onderweg niets zal gaan lekken, legt hij vriendelijk uit.
Ik kijk het ochtendlijke markt-tafereel aan en voel me van binnen warm worden. Zoals deze mensen met elkaar omgaan, zo beleefd en voorkomend, dat maak je in Nederland niet mee. Wat mij betreft een lichtend voorbeeld voor ons botte Westerlingen.
Vrouwlief is ook blij, want niet alleen kan ze straks na jaren afwezigheid haar oude moedertje weer in de armen sluiten, maar brengt ze ook nog eens geschenken mee, een koningin van Sheba waardig.
Bij deze ontmoetingen zie ikzelf ook vaak kans schoonma te ontroeren, maar dat komt meer door de opzienbarende dingen die ik haar in mijn kluk-kluk thais weet toe te wensen.
Na wat rondshoppen en proberen niet het leven te laten in het drukke Pattayaanse verkeer, ( of door toedoen van eega, die me deegroller-blikken geeft als de mijne soms afdwalen richting welgevormde dames van verdienste ), is het tijd voor de reis richting Korat en omstreken.
Ons vervoermiddel daarbij is een stokoude Toyota Vios, geleend van een nicht van mijn vrouw. De auto maakt onderweg zoveel onheilspellende geluiden dat ik ieder moment verwacht dat sommige krukas-lagers asiel zullen aanvragen, na jaren van misbruik. Het maakt de trip beslist spannend genoeg.
Maar ik besluit ter verhoging van onze reisvreugde nabij Bangkok spontaan een verkeerde afslag te nemen. Ons daarmee rechtstreeks in de geopende muil van het onmetelijke verkeers-labyrint voerend.
Oy, naast me zittend en kleefrijst met kip wegwerkend, vindt het wel grappig. Vooral omdat ik al ver van tevoren een veilige route had uitgestippeld, teneinde dit doemscenario te vermijden.
Waarop ze eraan toevoegt dat het misschien wel leuk voor me is om dit eens mee te maken, als stukjesschrijver voor dat Thailandblog.
Wat zoiets is als een Sinterklaas-liefhebber een schimmelinfectie toewensen, als je het mij vraagt.
Opgesloten in een onafgebroken stroom van vierwielig blik, voortbewegend in slakkengang en met tussenruimtes van een gespleten baby- haartje, kan ik werkelijk mijn lol op.
Inwendig peentjes zwetend, en almaar dieper doordringend in de poel van asfalt en beton zie ik na een dik uur stuurbijtende wanhoop een bord met ‘Bang Pa In’ voorbijkomen. Mijn kennis van Thailand is verre van compleet, maar een ding weet ik zeker, en wel dat Bang Pa In niet in Bangkok ligt.
Dus wend ik de steven van onze rammelende Vliegende Hollander daarheen, en belanden we uiteindelijk weer op de gewenste route.
Na een sidder en beef-stop bij het eerste beste tankstation, waarbij ik mezelf ritueel met een Toyota-vloermat voor het eigenwijze hoofd sla, neem ik me heilig voor hier nimmer meer zonder navigatie op pad te gaan.
Uiteindelijk, na vele uren karren over Boeddha’s wegen, en intussen overtuigd van het idee dat vele Thai hun rijbewijs bij de kauwgomballen hebben gekregen, arriveren we in schoonma’ s middeleeuwse gehucht.
Het is een emotioneel weerzien met het oude mensje, dat blij verrast is door het onaangekondigde bezoek van dochter en bleekgezicht.
Minstens zo emotioneel en verrast is vrouw Oy.
Die bij het openen van de piepschuimen hoorn des overvloeds ontdekt dat de aardige, vriendelijke en voorkomende visboer kans heeft gezien schoonmoeders krabben toch maar voor zichzelf te houden.
Over deze blogger
-
Lieven Kattestaart (1963) woont samen met vrouw Oy op het mooie Goeree-Overflakkee.
Is werkzaam als havenmeester en bezoekt sinds 1993 het verre Thailand, waar hij in 98' Oy leerde kennen en haar overhaalde de zon vaarwel te zeggen en zich in dit kille moeras achter de dijken te vestigen.
Tegenwoordig de vakantieweken meestal doorbrengend in het Isaanse optrekje van schoonmoeder, afgewisseld met wat strandhangen in Pattaya, of klem zitten in bus of trein om andere en onbekende Thaise streken te bezoeken.
Zich voornemend na pensionering samen met Oy in Thailand te gaan wonen, en beiden kunnen nauwelijks wachten tot het zover is.
Hobby's: zodra er zich een inspiratie-vonkje aandient, doch meestal gekweld door schrijversblok, het toetsenbord beroeren teneinde het mooie Thailandblog van een nieuw stukje te voorzien, het beoefenen van lichamelijke bezigheid door middel van joggen (uiteraard met mate) online schaken, en het af en toe drinken van een prima Single Malt en daarbij wegdampen van een sigaar van Cubaanse origine.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur13 september 2025‘Smaken verschillen’
Cultuur21 augustus 2025‘De Thaise extase-kapper’
Cultuur8 augustus 2025‘Mijn Thaise vriend’
Cultuur1 augustus 2025‘Gevalletje schade’
Hoi Lieven,
Geweldig verslag weer!
Toen je het verpakken zo mooi uitgebreid beschreef schoot er heel even een duveltje door mijn gedachten.
En ja hoor, die heeft een goede dag gehad…
Heel vermakelijk geschreven! Ik zou op de terugweg nog wel even bij die oplichter langsgegaan zijn om verhaal te halen. (ondanks dat mijn vrouw waarschijnlijk zou zeggen, “doe dat nou niet, die mensen hebben het door Corona al zo moeilijk gehad”…….)
beste Frans,
jij bestepeld die man onmiddellijk als een ‘oplichter. Kan hij het gewoon niet vergeten zijn of over het hoofd gekeken hebben? Het was blijkbaar wel een grote bestelling.. Nog nooit zelf een foutje gemaakt?
Beste Lung Addie. Het is zeker niet goed om iemand meteen voor oplichter uit te maken, maar ik ga in dit geval op mijn vrouw Oy af, die onderweg in de auto al argwaan kreeg. En mij vroeg of ik gezien had dat alles wel in de box gedaan werd.
Dat had ik dus niet, maar ik was toen zelf zo naief om tegen haar te zeggen dat het wel zou kloppen.
Niet dus.
En daarom ben ik er bijna zeker van dat er niets ‘ vergeten ‘ is. Ze waren trouwens met z’n tweeen, en hadden de grootste lol toen we wegliepen.
En ik dacht toen nog dat het vanwege de flinke aankopen was..
Beste Lieven,
die reactie was niet naar jou toe gericht maar wel naar die ‘Frans’.
Ik kon jouw verhaal best smaken hoor, net zoals de andere verhalen van jou.
Steeds goed geschreven met de nodige humor en de werkelijkheid in Thailand
mooi weergevend. Waar ik het wel moeilijk mee heb zijn met de mensen die steeds
een negatieve indruk willen weergeven.
‘Hoogst waarschijnlijk’ heeft die verkoper je wel in de luren gelegd. Doch het ‘bewijzen’
dat het opzettelijk was is iets anders. Daarvoor zou je ook de ‘afrekening’ moeten zien. Stond het ontbrekende daar wel op? indien JA dan heeft hij je bedrogen, indien NEE dan niet. Ik weet wel heel goed
dat je geen afrekening op papier zal gekregen hebben. Dat zou reeds iets heel uitzonderlijk zijn in Thailand, zeker bij een koop aan een kraampje…. Ik woon lang genoeg, en kom veel onder de mensen hier, in Thailand om te weten hoe het hier allemaal gaat. Doch ik zie niet steeds de donkere kant van alles. Denk nu niet dat ik een ‘roze bril drager’ ben, ik zie de zaken in zijn ware proporties (beroepsmisvorming?).
Vele groeten en mogen wij jou nog veel lezen op TB.
Lung addie.
Beste Frans,
we zijn op dit moment nog in de Isaan, maar keren vrijdag terug naar Pattaya. En het eerste wat Oy daar gaat doen is die ‘ guppenkop’ vertellen hoe ze over hem denkt. Om daarna in het visstalletje pal naast hem uitgebreid inkopen te gaan doen, om hem een beetje te zieken.
De enige manier om hem terug te pakken.
Al zal ze deze keer haar ogen hel goed op de gekochte waar houden. En ik ook trouwens.
Bedankt voor je reactie, vriendelijke groet,
Lieven.
De guppenkop zal de volle laag krijgen.
Wellicht zal Oy wachten tot het lekker druk is aan zijn stalletje en hij zal het nog jaren moeten horen.
De komende jaren zul je nog vaker langs je stalletje lopen en verwensingen horen.
Ik denk dat de handelaar alsnog de krabben geeft om van het gedonder af te zijn en zijn excuses maakt.
Mijn vrouw heeft ook soms zeer bijtende opmerkingen.
Zo heeft ze ooit een taxideur erg hard dicht gesmeten omdat de taxi chauffeur teveel rekende en de boel belazerde..
Het bedrag kon hij houden voor reparatie van zijn auto.
Ik zou hem toch als je vrouw voor de kraam staat nog vijf seconden bedenktijd geven.
Als die op zijn knieën valt met vele solly solly kreten zou het een vergissing kunnen zijn.
Het inpakken zoals je beschrijft, is nou ook niet de dagelijkse manier van werken en het ene oor in en het ander uit is niet vreemd bij een Thai.
Hangt die de verloren onschuld uit mag ze los.
Ik ben benieuwd of het solly is of $%&#@
Terwijl ik op mijn vliegtuig terug naar het koude Nederland zit te wachten lees ik je verhaal. Vooral dat rijden over de Thaise wegen geeft mij een bekend gevoel. Alleen deed ik het met een ‘big bike’.
Jammer van de krabben, maar het avontuur is het zeker waard.
Mooi geschreven!
Hi Lieven, prachtig relaas weer! Alleen het stukje dat wij westerlingen nog wat kunnen leren van de thaise beleefdheid, vriendelijkheid en behulpzaamheid heeft zich met de krabben uit de voeten gemaakt. Of was het misschien toch een oprechte vergissing. Ieder geval blij dat je weer in het land bent. Groeten uit Bandung, Udon Thani.