Ted de rusteloze
Ted was zijn hele leven lang een toegewijde werknemer geweest, met zijn hart volledig bij de zaak en aanzienlijk minder aandacht voor zichzelf. Dankzij de studiemogelijkheden die zijn ouders hem boden – in die tijd mede gefinancierd door de overheid die kennisontwikkeling stimuleerde – kon hij zich onderscheiden van het ‘gewone werkvolk’.
Zijn carrière begon als toekomstig leidinggevende in opleiding bij bedrijf P te E. Een oudere collega voorzag hem van waardevolle adviezen, die hem een hoopvolle toekomst binnen het internationaal georiënteerde bedrijf boden. Het bedrijf had een wereldwijde reikwijdte en hun activiteiten werden zelfs overzee nauwlettend gevolgd. Ook Teds privéleven leek grotendeels voorbestemd door zijn ouders, voornamelijk zijn moeder, die dit soort zaken met verve behartigde en regelde.
Zijn vader, eveneens een belangrijke figuur bij bedrijf P te E had hier minder tijd voor en gaf zijn goedkeuring vaak via korte mededelingen aan zijn vrouw. Zo kwam in zijn puberteit het meisje, Aagje, in beeld. Er werd lichte druk uitgeoefend voor meer persoonlijk contact. Haar ouders kwamen ook regelmatig ‘over de vloer’, wat in die tijd zeer selectief was – je stapte immers niet zomaar iemands privéleven binnen. Ted en Aagje kregen in de loop der jaren en met het volwassen worden steeds meer affectie voor elkaar.
Jaren later was Ted opgeklommen tot afdelingshoofd. Hij was een onbetwiste expert, een wandelende encyclopedie en een leidinggevende met een scherpe, maar soms hard oordeel. Hoewel hij de ‘top’ binnen het bedrijf had bereikt, met een handvol leidinggevenden ‘boven’ hem, begon er een onderhuidse frustratie te groeien. Op zijn werk stond de handrem er altijd op; instructies van hogerop moesten zonder discussie worden opgevolgd, zelfs na een voorafgaande vergadering. Democratisch gezien trok Ted regelmatig aan het kortste eind, hield hij wijselijk zijn mond, of – erger nog – conformeerde hij zich aan de meerderheid. Strategisch leven had zijn intrede gedaan.Een scheiding en nieuwe horizonten.
Tijdens vakanties reisden Ted en Aagje met hun kinderen door heel Europa. Geen land was onbekend in het toen nog grotendeels vrije Europa. Voor Aagje waren de Ardennen ver genoeg, maar voor Ted was zelfs het einde van de wereld nog niet ver genoeg, helaas was dat zijn afdeling niet. Naarmate de jaren verstreken, begon dit verschil in levensvisie te zwaar te wegen voor beiden. Ted ging zelfs af en toe alleen op vakantie, maar zelfs dat kon de onrust in hem niet bedwingen.
Uiteindelijk viel de hamer toen de kinderen het huis uit waren en een leven zonder baan aan de horizon in zicht kwam. Richting zijn pensioen, nadat Ted zijn leven als gescheiden man opnieuw had ingericht, begon hij aanzienlijk avontuurlijker te worden met zijn bestemmingen. Het Oosten, zo meende hij, bood de betere vakanties. Zijn jonge collega’s, die hem al flink in de nek zaten, hadden hun verhalen paraat: India, Sri Lanka en het ultieme Thailand en buurlanden in Zuidoost-Azië. Dat was het. Voor ieder wat wils en om nooit te vergeten.
Ted, niet geheel onervaren met reizen, maar gebonden daar Aagje aan handen en voeten, had hier al meer over gelezen en gezien op de ‘digitale snelweg’. Met zijn handen volledig vrij voor deze ontdekkingsreis, werd na een korte zoektocht in het ‘wie, wat, waar’ duidelijk dat het Ted niet om ‘dattum’ ging; hoewel hij er niet vies van was, was het nooit een obsessie geweest of het doel van de reizen.
Zo gezegd, zo gedaan, stond Ted dat jaar voor zijn hotel in de ‘city of city’s’, Bangkok. Diezelfde avond, uitgeput door de lange vlucht, zat Ted alleen een biertje te drinken aan de bar van het hotel. Een Thaise dame van middelbare leeftijd nodigde zichzelf uit door naast hem plaats te nemen. Een lieflijke vrouw van eind dertig, weduwe naar later bleek, werkzaam in Bangkok met haar thuisbasis in Isaan.
Deze vrouw toonde interesse in Teds drang om de wereld te ontdekken. Zij wilde dat eigenlijk ook, hoewel Thailand volgens haar het middelpunt van de wereld was – waarom kwamen er anders zoveel buitenlanders? Ted was snel gegrepen door deze vrouw, een ‘haantje-de-voorste’, maar ook een goede luisteraar. Een uitnodiging voor een weekje in Isaan behoorde volgens haar tot de mogelijkheden. Er kwamen toevallig nog wat verplichte vrije dagen aan vanwege Boeddha, en zij wilde toch even naar haar ouderlijk huis. Onderweg naar haar dorp konden ze wat hoogtepunten van Isaan bekijken, een stukje langs de Mekong omhoog en weer terug door het ‘midden’.
Een beetje kort dag, maar wie weet duurde het wel langer dan Ted het geweldig vond, maar dat zag ze dan wel weer; werk zat met haar opleiding in de toeristensector, ze was toch ook een soort zzp er. Dat Ted tijdens enkele dagen even op zichzelf moest leven overdag als zij ’thuis’ was moest wel begrepen worden, tenslotte kon ze niet met een klant thuis komen, dat lag een beetje moeilijk bij de familie. Maar de avond en nachten waren voor hem in het hotel en omgeving, tenslotte was zij werkzaam in de toeristensector, dus dat was goed te verklaren.
Een fijne trip door het noord-oosten van Thailand was het en Ted heeft hier nog mooie herinneringen aan overgehouden dat Thailand als je er voor open staat veel te bieden heeft. Na vele vakanties van één tot meerdere keren per jaar, eilanden, Isaan en rondreizen met vele toeristenplaatsen en minder toeristische plaatsen was het Ted duidelijk, Nederland was zijn huis maar niet zijn thuis. Ted besloot om definitief naar zijn Thailand af te reizen. Heen en weer hoppen kon Ted niet trekken financieel, hoewel zijn voorkeur daar erg dicht in de buurt lag.
Dame één uit de toeristensector was al lang afgeschreven, want zij was aardig bezig met Teds pensioen en hoewel lief en aardig, net iets te veel. Dat kwartje was al gevallen bij Ted, overal waar ‘te’ voor staat, is zelfs in Thailand niet helemaal in orde. Inmiddels heeft Ted contact met een andere dame waar die een LAT-relatie mee op wil bouwen, een keuze die Ted besloten heeft om alles zoveel mogelijk in eigen handen te houden, huurhuis met rompslomp eromheen en visumverplichtingen. En koestert hij grote plannen in het land van zevenenzeventig miljoen ‘ongeleide projectielen’ vanuit die locatie in het laagseizoen Thailand nog meer te ontdekken. Tenminste, zo ziet Ted het, regels overal en nergens en tegelijkertijd een ‘phrùng nī̂’ mentaliteit die het leven regelmatig erg prettig maakt. Hoewel die inmiddels wel weet dat bij zeer grote nood OOK die mentaliteit bij vele geen rede is om een stap sneller te gaan of er iets eerder aan te denken als het ‘vervelende’ moment.
Een aangenaam huis in een grote stad in de periferie was zijn keuze waar het leven een stuk minder ‘Europees’ was uiteraard maar wel een stuk relaxer in plaats van de bekende strand locaties met tientallen nationaliteiten en zo ongeveer ‘alles’ voorhanden. Zijn internet aansluiting en de nodige websites waren een goed middel om tijdens rusteloze dagen-weken eens een printje uit de la te trekken en met de tuktuk richting station te gaan om weer eens via trein en bus, een tempel of een stuk natuurgeweld te bezichtigen.
Over deze blogger
-
Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand20 september 2025Inzegening van de auto’s in de loop van de jaren
Leven in Thailand3 september 2025Voorrijkosten in Thailand
Leven in Thailand28 augustus 2025Waterwinkels schieten als paddenstoelen uit de grond in Thailand
Leven in Thailand24 augustus 2025Wasserettes: Meer dan alleen een wasje draaien