‘Hoe een pinautomaat het verloor van de liefde’
Je hebt liefde, je hebt domheid en je hebt een pinautomaat in Khon Kaen die het moest ontgelden. Wat bezielt een man om zoiets te doen? En wat zegt dat over hem? Of over ons allemaal? Ik vroeg het aan mijn vrouw. Haar antwoord was kort. En pijnlijk raak.
Het is de laatste tijd op Thailandblog veel gegaan over die ene Nederlander in Khon Kaen. Je weet wel, die man die het een goed idee vond om een ATM uit de muur te trekken om zo aan wat contant geld te komen. Niet bepaald de gebruikelijke manier om je banksaldo aan te vullen, maar goed, het schijnt dat de liefde rare dingen met mensen doet.
De meningen van reageerders vlogen zoals altijd weer in het rond. De een vond hem dommer dan een zak rijst zonder korrels, de ander had zowaar medelijden. Want ja, het was uit liefde, hè? Voor zijn Thaise vrouw. Een vrouw die volgens de meesten nogal een rupsje-nooit-genoeg bleek te zijn. Geen onbekend type in deze contreien.
Om eens een ander perspectief te horen, vroeg ik aan mijn eigen vrouw wat zij ervan vond. Ze keek me aan met die blik die me altijd doet vermoeden dat ze het antwoord al had klaarliggen nog voor ik mijn vraag had gesteld.
“Ze zijn allebei schuldig,” zei ze. “Zij houdt niet van hem, maar van zijn geld. En hij is een sukkel die in sprookjes gelooft.”
Geen woord Thais bij, maar de boodschap kwam luid en duidelijk over.
Zelf vroeg ik me af: zou ik tot zoiets in staat zijn? Zou ik, uit liefde, een pinautomaat uit de muur rukken? Het korte antwoord is: nee. Daar ben ik te nuchter voor. Mijn hoofd doet het meestal nog prima, zelfs als mijn hart rare sprongen maakt. En met mijn Hollandse inborst is het met een risicoanalyse ook snel duidelijk. De kans op succes? Ongeveer nul. De kans op gevangenis? Vrij zeker. Dus nee, geen goed plan. Daar komt bij, zelfs als het al gelukt was, dan was het uitstel van executie geweest, want ook gestolen geld raakt een keer op.
Maar dan blijft de vraag: hoe kom je zover?
Als je miljoenen baht erdoorheen jaagt en er dan nog steeds geen bodem in zicht is, leef je niet op grote voet, maar op een voet die allang niet meer van jou is. En dat gaat meestal niet van de ene op de andere dag. Dat is een langzaam proces van kleine signalen die je niet wil zien. Rode vlaggen die je negeert omdat je liever kijkt naar de glimlach aan de overkant van de tafel.
Het is een beetje zoals mensen met schulden die op een gegeven moment hun post niet meer openmaken. De realiteit is te pijnlijk, dus ze sluiten de ogen. En zo rollen ze van het ene probleem in het volgende, tot het moment dat het echt misgaat.
Misschien is dat ook met deze man gebeurd.
Voor iedereen die roept dat hij ‘gewoon dom’ is: ja, misschien wel. Maar laten we eerlijk zijn, wie heeft er nooit iets stoms gedaan toen gevoel het won van verstand? Overspanning, liefdesverdriet, eenzaamheid, het zijn geen excuses, maar wel verklaringen.
En voor wie zegt: “Ik heb medelijden met hem” dat is mooi. Maar medelijden zonder daden is goedkoop. Roepen is makkelijk, maar doen is moeilijker. Dus wie start er een inzamelingsactie voor deze man? Iets concreets, voor een goede advocaat of wat dan ook?
Zelf geef ik het goede voorbeeld: ik ben bereid 2.000 baht aan de onfortuinlijke Nederlander te doneren. Geen grap.
En jij….?
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand, probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral lekker, dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur26 september 2025‘Hoe een pinautomaat het verloor van de liefde’
Cultuur19 september 2025‘Waarom ik niet meer over geld praat met Thai’
Cultuur6 september 2025‘Het gevecht met de Thaise klamboe – Een nachtelijke veldslag in zeven akten’
Cultuur31 augustus 2025‘Farang op slippers in het regenwoud’
Een land vol mensen die gemiddeld 15.000 baht per maand verdienen en de meesten bezitten niet veel, en dan ga je voor een relatief rijk persoon collecteren. Ga dan een inzamelingsactie houden voor arme Thais die dag in dag uit met weinig geld moeten doen, niet in een huis van 10 miljoen baht wonen zoals hij en geen vriendin/ vrouw hebben welke 23 jaar jonger is maar gemiddeld 2,3 jaar. De tering naar de nering zetten en altijd plan B hebben ( nooit al je geld en/of inkomen besteden) en vooruitkijken ( geld genoeg voor een enkeltje Nederland hebben en dat kost ongeveer Euro 300 tot 400).
En ja er is iemand die de borg heeft betaald, weet niet hoe hoog dat was maar schat in een 300.000 baht of meer want ja een buitenlander is vluchtgevaarlijk daarom een hoge borg. Misschien had hij of vrouwlief nog wat in de achterzak van de broek oftewel er is nog geld vermoed ik. Ik vraag me dan af of een donatie nodig is en misschien belandt het in de bodemloze huwelijksput, waarschuw ik maar even, en/of kan er onder 1 hoedje met een advokaat wat worden geregeld door de prijs te hoog te maken en daarna wat terugvloeien naar wie dan ook. Collecteer dan om de kosten van de reparaties van de ATM te vergoeden aan de bank, en vraag dan of ze een goed woordje willen doen indien alle onkosten zijn vergoed, daar heeft hij wat meer aan als zijn zaak voorkomt.
Jouw uitleg is te gemakkelijk, want als alle andere één uit vele. Wie zegt dat die beste S. niet willens en wetens heeft gedaan wat hij gedaan heeft. Al was het maar omdat hij geen ander alternatief kon bedenken om van haar af te geraken. Drastisch maar effectief. Aan jouw ‘crowdfunding’ doe ik niet mee want wil geen precedent. Na S. wie volgt? Er komen voortdurend rare vogels aanvliegen nadat Thailand haar grenzen wijd openstellen.
Zodat hij die aan zijn lieve schat kan overmaken? Heeft hij nu afscheid van haar genomen of heeft zij hem gedumpt nu dit is gebeurd? Wat is er nog over van zijn geld dat hij in een restaurant heeft gestoken? Heeft hij nog ergens geld op de bank? Waarschijnlijk zal er een rekening volgen voor de aangerichte schade. Of van een advocaat? Als we gaan doneren moeten we ook weten waar het heen gaat. Wel handig om te weten hoe hij er financieel nu echt voor staat. Men zou zeggen: blut anders ga je niet met zon automaat aan de haal. Klopt, maar je weet maar nooit wat iemand nog achter de hand heeft. Misschien heeft eventuele familie in Nederland wel geld. Hij had zelf blijkbaar ook het een en ander achter de hand toen hij besloot naar Thailand te verhuizen. Ik heb wel met hem te doen hoor. je kunt er om lachen maar het is triest natuurlijk.