‘Farang op slippers in het regenwoud’
Het begon allemaal met een goed idee. Of althans, dat dacht ik.
Ik zat onder het afdak van mijn veranda, de regen tikte gezellig op het dak en ik voelde me een soort Joseph Conrad met een koffie verkeerd. De jungle rondom mijn dorp lag er zwoel en geheimzinnig bij, alsof ze me riep. “Kom, farang,” fluisterde het groen. “Kom verdwalen tussen varens en muggen met dengue.”
Ik wachtte tot het droog werd, dronk mijn koffie op, knikte plechtig naar mijn buurman, die zoals altijd in een hangmat lag met een halve sigaret aan zijn onderlip en zei: “Ik ga wandelen.”
Hij keek op. “Nu?”
“Ja.”
“En die?” Hij wees naar mijn slippers.
“Die lopen lekker.”
Hij knikte weer, op die typisch Thaise manier die alles en niets betekent.
Tien minuten later bevond ik me in een wereld die ik enkel kende van natuurdocumentaires. Alles was nat. De bladeren. De lucht. Mijn oksels. Mijn slippers maakten bij elke stap een geluid dat deed denken aan het lostrekken van een vacuümgetrokken varkenssnuit van een keukenblad. Mijn tempo lag ergens tussen een slak op vakantie en een bejaarde met artrose in de regen.
Na vijf minuten zakte ik voor het eerst tot mijn enkels in de modder. Na zeven minuten had ik een bloedzuiger op mijn scheenbeen. Na tien minuten was ik de weg kwijt. En na vijftien minuten begon ik met mezelf te praten.
“Jij wilde avontuur,” gromde ik.
“Jij dacht: laat ik de natuur in trekken op slippers van de markt.”
“Die waren afgeprijsd!” piepte ik terug.
Op een open plek kwam ik een kip tegen. Geen junglekip, gewoon een Thaise dorpskip. Ze keek me aan met een blik die ik alleen kan omschrijven als: “Wat doe jij hier?”
Een terechte vraag.
Ergens begon het te miezeren. Of misschien zweette ik uit mijn voorhoofd. De grens was vaag geworden. Mijn slippers hadden inmiddels beide een eigen wil gekregen. De linker bleef halverwege een wortel steken, de rechter besloot zelfstandig de berg af te glijden.
Ik strompelde terug naar waar ik vandaan kwam, of tenminste: waar ik dacht dat ik vandaan kwam. In werkelijkheid bleek ik een halve kilometer van mijn huis afgeraakt te zijn en was ik uitgekomen achter de kippenren van de school. Daar zat een kind op een omgekeerde emmer, met een tablet in de hand.
“Farang lost?” vroeg hij zonder op te kijken.
Ik knikte.
Hij wees.
Ik volgde zijn vinger, vond een pad, vond mijn slipper, vond een beetje waardigheid.
Terug op mijn veranda zat mijn buurman nog altijd in zijn hangmat.
“Wandeling goed?” vroeg hij zonder veel interesse.
“Heel goed,” zei ik.
“Veel gezien?”
“Zeker,” antwoordde ik.
Hij knikte, nam een trek van zijn sigaret en glimlachte. “Volgende keer beter met laarzen.”
Sindsdien laat ik het avontuur graag over aan anderen. Ik hou het bij koffie, onder het afdak. Het regenwoud wacht wel. Maar zonder mij. En zeker zonder slippers…
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand, probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral lekker, dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur31 augustus 2025‘Farang op slippers in het regenwoud’
Cultuur25 augustus 2025‘Mijn brommer is mijn boeddha’
Cultuur19 augustus 2025‘Zoetsappige verhaaltjes? Ja, dat klopt!’
Cultuur13 augustus 2025‘De bruiloft zonder uitnodiging’