‘De monnik die mijn horloge stal (of niet?)’

Het begon allemaal op een loom zondagochtendje in het dorp. De zon hing nog laag boven de rijstvelden en de hanen kraaiden alsof ze betaald kregen per decibel. Ik had net mijn tweede kop oploskoffie achter de kiezen en stond op het punt om mijn ochtendwandeling te maken toen ik ontdekte dat mijn horloge verdwenen was. Niet zomaar een horloge, maar mijn oude trouwe Casio die me al jaren door de tropen had geloodst. Waterdicht, zweetbestendig en volgens het boekje bestand tegen ‘lichte schokken’.

Ik zocht mijn balkon af, keek in de badkamer, trok zelfs mijn kussens om. Niets. Alleen de kat van de buurvrouw, die me vanaf de vensterbank aankeek met de blik van iemand die weet wie de dader is, maar uit principe zwijgt.

De eerste verdachte diende zich snel aan: de jonge monnik van de tempel, die die ochtend op zijn aalmoesronde bij me langs was geweest. Hij had glimlachend een plastic tasje met kleefrijst aangenomen, een buiging gemaakt en een paar woorden gemompeld die ik altijd maar vertaal als “veel karma gewenst”.

Maar toen ik me de scène herinnerde, begon het knagen. Hij had even naar mijn pols gekeken. Of was dat verbeelding? Had ik hem toen misschien achteloos mijn horloge afgedaan om wat rijst in het zakje te lepelen? Of had hij het, in een moment van menselijke zwakte, laten verdwijnen in de plooien van zijn oranje gewaad?

De rest van de dag liep ik rond met dat merkwaardige mengsel van schuld en verdenking dat alleen in een Thais dorp in het Noorden kan ontstaan. Je verdenkt een monnik niet zomaar, want een monnik is heilig. Tegelijkertijd is hij ook gewoon een mens. En mensen hebben soms eigenaardige verlangens, zelfs als ze kaal en blootsvoets door het leven gaan. Dat bleek maar weer uit het recente seksschandaal met onze haarloze vrome vrienden.

Die avond besloot ik poolshoogte te nemen in de tempel. Ik vond de jonge monnik in de schaduw van een bananenboom, verdiept in zijn telefoon. Toen hij me zag, knikte hij vriendelijk. Mijn ogen gleden naar zijn pols: leeg. Geen horloge. Ook geen flauwe glimlach die zei: “Betrapt, farang.” Alleen een rustige blik, alsof hij alles wist en niets hoefde te zeggen.

De dagen daarna begon ik mezelf steeds meer af te vragen of het horloge misschien gewoon van mijn veranda was gevallen, of dat de kat het ergens in de tuin had geschopt. En toen, op de vierde dag, vond ik het. Achter de pot met basilicum, nog nat van de ochtenddauw, tikte mijn Casio geduldig de secondes weg.

Sindsdien groet ik de jonge monnik altijd met net iets meer respect en een stille verontschuldiging die hij nooit zal horen. En toch, elke keer als ik hem zie, vraag ik me af: wat als hij het wel had gedaan? En is het erger dat ik hem even heb verdacht, of dat ik het hem misschien nog steeds een beetje toedicht?

In Thailand leer je dat sommige raadsels niet opgelost hoeven te worden. Soms is een glimlach genoeg…

Over deze blogger

Farang Kee Nok

Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand, probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.

De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.

Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral lekker, dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Cultuur2 augustus 2025‘De monnik die mijn horloge stal (of niet?)’
• Cultuur29 juli 2025‘De wind over de grens’
• Cultuur22 juli 2025‘Waarom je in Thailand nooit met je eigen slippers naar huis gaat’
• Cultuur16 juli 2025‘Waarom “My Way” beter niet jouw way is’