Column – Sparen met een kraslotmentaliteit

Thailand heeft het gedaan. Het vierkante wiel heruitgevonden. De pensioenloterij is een feit. Een briljant staaltje beleidskunst dat gokken verheft tot nationaal spaarplan. Waarom zou je geld opzij zetten als je het ook kunt verliezen met uitzicht op winst? De toekomst is onzeker, dus laten we haar bij voorbaat verkopen aan de kansrekening.

Vanaf je vijftiende mag je meespelen. Voor 50 baht per lot. Elke vrijdag trekken ze het lot uit de la van het toeval. Vijf mensen worden miljonair. Tienduizend anderen krijgen een fooitje. De rest krijgt… troost. En een automatische overschrijving naar een fonds dat belooft je geld terug te geven als je het haalt tot zestig. Het klinkt als een belofte van een dronken waarzegger op een kermis: “Weet je wat jij moet doen, jongen? Investeren in je verlies!”

De overheid noemt het slim. Innovatief. Een ‘spaarvorm met kansbeleving’. Alsof een parachutesprong zonder parachute een nieuw soort vliegen is. Sparen met een loterij is als afvallen door naar de snackbar te gaan en hopen dat je een salade wint. Het is sparen voor gevorderden: alleen voor wie begrijpt dat rendement ook gewoon een ander woord is voor ‘misschien heb je geluk als je oud bent’. En als je pech hebt? Dan ben je dood en erft iemand anders je mislukt pensioen. Ook dat is liefdevol geregeld. Het graf opent zich met een geldstroom voor de achterblijvers. Sterven was zelden zo financieel efficiënt.

In een land waar zelfs geesten huisnummers fluisteren en motorongelukken worden gelezen als waarschuwingen van het lot, past deze pensioenloterij perfect. De hele samenleving drijft al op getallen. 9 is heilig. 6, 7 en 13 vermijd je. En nu wordt 60 de nieuwe jackpot. Vergeet je levensverzekering. Je hebt nu een overheid die je spaargeld met liefde door de shredder haalt, zolang je maar blij blijft kijken.

Dit plan is zo absurd geniaal dat het niet zou misstaan op een fles shampoo: ‘voor dagelijks gebruik, herhaal tot verzachting van het schuldgevoel’. Thailand bewijst dat een overheid heus creatief kan zijn, zolang het maar niet om onderwijs, gezondheidszorg of pensioenhervorming gaat. Nee, geef ze een trekkingsmachine en een persconferentie en ze toveren je financiële ondergang om tot staatslot voor later.

Dus koop dat lot. Koop er vijf. Spaar jezelf kapot. Wie weet ben je de uitverkorene. Of anders krijg je over vijfenveertig jaar gewoon je geld terug. Misschien. Als het fonds nog bestaat. Als je nog leeft. Als het universum niet besluit om juist jou te laten uitglijden over een banaan op je negenenvijftigste verjaardag.

De pensioenloterij is geen beleid. Het is een collectief aflaatmechanisme voor een land dat geen idee heeft hoe het voor zijn ouderen moet zorgen. Maar dat wel wil dat ze blijven glimlachen terwijl ze zichzelf bij elkaar sparen.

Over deze blogger

De Expat

De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Column23 juli 2025Column – Sparen met een kraslotmentaliteit
• Column17 juli 2025Column – Als monniken vallen begint het bidden pas echt
• Column13 juli 2025Column: Een natie aan het draadje
• Column6 juli 2025Column – Als de gastheer dronken is, mag ik dan wat zeggen?