Daar sta je dan. In het land van glimlachende mensen, zwoele stranden en curry’s die je wenkbrauwen wegbranden. Je denkt: Thailand, heerlijk ontspannen. Tot je besluit een weg over te steken. Want waar wij in België en Nederland een zebrapad zien als een soort heilige strook waar auto’s stoppen en mensen leven, is het hier eerder een decoratieve suggestie. Een soort straatversiering. Kunst. Abstract. Zonder functie.
In Bangkok heb je soms stoplichten bij zebrapaden, maar dat maakt niets uit. Rood licht betekent hier ongeveer: “Als je zin hebt om te stoppen, doe gerust. Maar alleen als het uitkomt.” De rest rijdt gewoon door. En dan niet langzaam, nee, alsof ze meedoen aan een Formule 1-wedstrijd waarbij de pitstop is vervangen door een rotonde vol toeristen met buggy’s.
Vorige week stond ik in het centrum van Pattaya op zo’n zebrapad. Je kent ze wel, van die witte strepen die je normaal geruststellen. Naast me een stel nerveuze Scandinaviërs. De man, een forse Noor met knalrode schouders en sandalen over sokken, hield zijn vrouw vast bij de hand. Hij keek me aan en zei met dat typische Noord-Europese accent:
“Do they stop?”
“Nope,” zei ik.
“Then why are there lines?”
“Art,” antwoordde ik.
We wachtten een minuut of vijf op een opening. Geen auto minderde vaart. Uiteindelijk zette de Noor de sprint in. Halverwege verloor hij een slipper. Hij keek niet eens om. Zijn vrouw kwam gillend achter hem aan. Niet uit woede, maar pure doodsangst. Een brommer raasde rakelings langs haar heen. De Thaise chauffeur zwaaide vriendelijk. Geen kwaad in de zin, hoor. Gewoon geen idee waarom zij daar liep alsof ze voorrang had.
En dat is precies het punt. Voor een Thai is een zebrapad geen veilige haven. Het is gewoon een plek waar soms mensen oversteken. En als je geraakt wordt, ja… karma. Het Boeddhisme leert: wat gebeurt, dat gebeurt. Loslaten. Accepteren. Daar kun je op zich nog wat van leren. Maar niet als je met je rugtas, camera en kind op je arm het verkeer probeert te trotseren.
Toch is het geen onverschilligheid. Het is eerder een andere kijk op regels. In Nederland vinden we het belangrijk dat iedereen zich aan de afspraken houdt. In Thailand kijkt men meer naar de situatie. Heeft iemand haast? Dan rijdt hij door. Steek jij over terwijl het verkeer doordendert? Dan had je beter moeten kijken. En als het misgaat? Tja, dan had het zo moeten zijn. Niet lullig bedoeld, gewoon een andere bril.
Maar goed, probeer dat maar eens uit te leggen aan een Nederlandse moeder met twee kinderen die net haar eerste kokosnoot op heeft. Die verwacht een zebra met respect, geen jungle met toeterende Toyota’s.
Dus, kleine tip voor je volgende Thailand-trip: neem je zonnebrand mee, je zwemkleding, en een paar fatsoenlijke hardloopschoenen. Laat je niet misleiden door witte strepen. Hier is oversteken een sport. En geloof me, een zebrapad is in dit land niet het einde van de straat. Het is het begin van een avontuur. Of, als je niet oplet, van een revalidatie.
En mocht je straks weer in Nederland zijn en een auto netjes zien stoppen bij een zebrapad: kijk die chauffeur even aan. Steek je duim omhoog van dankbaarheid. Want die strepen dat zijn bij ons geen decoraties. Dat zijn kleine stukjes beschaving. En die moet je koesteren.
Als vrienden of kennissen voor het eerst naar Thailand gaan, heb ik altijd twee adviezen voor hen:
1. maak nooit ruzie met een Thai over geld, want dat loopt uit op agressie.
2. steek nooit over bij een zebrapad omdat jij je veilig waant en Thai geen idee hebben wat die strepen op het wegdek betekenen.
Helemaal juist en goed beschreven, Expat!
Behalve dan dit citaat: ‘En als je geraakt wordt, ja… karma. Het Boeddhisme leert: wat gebeurt, dat gebeurt. Loslaten. Accepteren.’
Dat is absoluut niet wat het boeddhisme leert. Het is zo jammer dat de kennis over het boeddhisme zo gering is en op een verkeerde manier wordt toegepast. ‘Wat gebeurt, dat gebeurt’ heeft in deze situatie niets met het boeddhisme te maken. De Boeddha zal het veroordelen.
‘Loslaten’ in het boeddhisme betekent: het loslaten van egoïsme, hebzucht, geweld en onwetendheid. Je moet domheid, onverschilligheid en onmenselijkheid juist niet accepteren. Als je geraakt wordt heeft het niets met karma te maken hoewel daarna het karma van de veroorzaker een deuk oploopt.
Misschien moet je je iets meer verdiepen in het boeddhisme, Expat.
Dank je voor het compliment, ik heb mijn best gedaan.
Maar nee, ik hoef me niet te verdiepen in het boeddhisme. Tino heeft dat al voor mij gedaan. Tino weet alles. Over Boeddha, de Thaise taal, het politieke systeem (voor zover dat bestaat), de cultuur en jawel, ook over het weer. Hij is een soort levende encyclopedie, maar dan met sandalen en een mening. Veel meningen. Zeg maar gerust: alle meningen. Tino heeft geen meningen, hij is een mening. En een advies. Altijd. Of je dat nu wil of niet. Vermoeiend hoor, die alwetendheid. Maar je bent mijn trouwste lezer, dus ik draag je voor, voor een lintje, uit te reiken door Marjolein Faber.
Hartelijk dank aan jou en Marjolein Faber voor dat lintje! Daar ben ik erg blij mee. Ik zal je ook voordragen voor een lintje. Wij zijn tenslotte allebei vrijwilligers met een krachtige mening!
Jullie twee lijken van die speelplaatsjochies die voor elkaar niet onder willen doen over de grootte van hun knikkers. Waar het eigenlijk over gaat: hier het verhaal van een paar dagen geleden van een Franse toerist die volledig van het zebrapad wordt geknald door een Thaise chauffeur die er zelfs niet voor instond zijn rempedaal te beroeren. Hij stond erbij en keek ernaar. Triest!
https://www.bangkokpost.com/thailand/general/2994806/french-tourist-killed-on-zebra-crossing-in-kanchanaburi
Ja Rijck,
Ik dat jouw art uit de Bangkokpost gelezen. Erg triest en ‘s-avonds moet je zowiezo goed uitkijken in het Thaise verkeer.
Nu de Thaise logica: was die Fransman niet op vakantie in Thailand geweest, dan was dát ongeluk in Kanchanaburi niet gebeurd.
Het a la carte boeddhisme van de meeste Thai of het Boeddhisme zoals dat Boeddha het bedoelt? Trouwens in die filosofie is alles onlosmakelijk met elkaar verbonden. Determinisme dus. Word je overhoop gereden op een zebrapad dan is dat het resultaat van een kharmische cirkel en dus onafwendbaar. Als je het bekijkt vanuit de leer zelf dan moet ik hier heel het (zebra)pad van Boeddha gaan verduidelijken en heeft het wel wat om over euh…na te denken. Als je het bekijkt vanuit een sociologisch normenperspectief (hun illusie van ‘land of the free’) waaronder lak hebben aan regels en maatschappelijke verantwoordelijkheid opnemen dan heeft dat inderdaad niets te maken met het Boeddhisme waar jij het vermoedelijk zou kunnen over hebben.
Naar mijn mening zou het zebra probleem makkelijk opgelost kunnen worden door aan beide zijden van de zebra een flinke drempel neer te leggen.
En dus niet zo’n ielig ding van 10 cm maar doe een halve meter…
hier op Phuket hebben ze bij de Vachira een rood/wit zebrapad dat in zijn totaliteit verhoogd is tot een mini springplank. En ja samen met een stoplicht wordt er daar ineens wel voorrang verleend. Sinds kort ook op de boulevard van Rawai en daar werkt het soms
Een halve meter…? De beste zebrapaden zijn een verhoging over de volle breedte.
Maar over oversteken. Het grootste probleem is dat de meeste Thai geen recht afdwingen.
Ze blijven passief staan tot iemand zonder haast voor ze stopt of op de plek toevallig een file ontstaat…
En dan met een kleine buiging oversteken alsof ze een gunst is verleend.
Hoe afdwingen? Komende verkeer in de ogen kijken, hand opsteken en blijven kijken…
Soms neem ik een groep weifelende Thai mee en blijf op de weg staan totdat iedereen over is.
Lukt zelfs bij stadsbussen, die het meest hardleers zijn..
Maar wellicht helpt het wel dat ik een witte buitenlander ben en 190 cm lang…ik val dus wel op.
Beste Rebel4ever, dat is precies wat ik ook doe, en vertel het ook aan mijn Thaise schoon familie en warempel het begint bij hen ook te dagen dat het werkt, maar uiteraard wel altij blijven opletten op die ene malloot die misschien wel met zijn telefoon bezig is.
Een zebrapad lijkt in Thailand eerder een valstrik om toeristen een duur privé ziekenhuis in te krijgen dan een voorziening om veilig over te steken. Verder vraag ik me af waarom Boeddha altijd overal en altojd ter verklaring wordt aangevoerd. Zelfs voor het negeren van zebrapaden. In Mexico of in Afrika rijden ze je op het zebrapad net zo goed van de sokken. Ook in Nederland moet je toch echt eerst naar links, dan naar rechts en dan weer naar links kijken. Let op lezertjes: in Thailand andersom
Thailand is het ‘land of the free’ . Dus aan (verkeers)regels doen ze liever niet mee. Lezen doen velen nog minder en de overheid moedigt dat graag aan in het kader van de voortgang van het domhouden hun volk. Dus hun rankings in de statistieken van landen met bijvoorbeeld bijvoorbeeld het aantal dodelijk verkeersslachtoffers ter wereld blijft al even abstract als de werkelijke betekenis van Kharma (niet te verwarren met de juiste lottocijfers invullen).
Hallo Expad, ik wou even zeggen, dat ik dit stukje ontzettend goed geschreven vond, ik moest er erg om lachen. En ja het is echt waar, zo is het verkeer, het is en blijft een gok om aan de overkant te komen, ga ik wel of ga ik niet. Oja en als je er net bent, is het beste advies, kijk naar 2 kanten, na een tijdje ben je er wel aangewend dat ze links rijden. En inderdaad het kan een tijdje duren voor je aan de overkant bent.
heel leuk stukje, en helaas waar. Zebra’s zijn nutteloos hier, net zoals stoplichten, parkeer verboden, snelheid limieten, en geluidsnormen. Heeft niets met het Boedisme te maken, maar met de opvoeding en normen van het gross van de Thais en de wetshandhaving.
De staatskas zou snel gevuld worden, als er voor iedere overtreding een bekeuring gegeven werd.Maar ja, TIT.
Bij de meeste stukjes van de Expat denk ik: leuk of aardig geschreven, alsof hij op een stoeltje een tijdje ins gaan observeren en wat aangedikt (voor de smeuïgheid en vermaak) er een verhaaltje van maakt. Maar meer dan eens zonder te weten wat een doorsnee Thai hierover heeft meekregen tijdens de opvoeding, op school of tempel bezoek.
Het verkeersgedrag heeft inderdaad niks met boeddhisme te maken, en de beschrijving over loslaten en karma slaat kant nog wal. Tja, wat te doen? Ik probeer dat maar los te laten.
Overigens heb ik op een enkele uitzondering na, altijd probleemloos bij een groen voetgangerslicht over kunnen steken. De auto’s stoppen, en bij uitzondering dus ene motosai die niet weet wat te doen bij rood licht. Net Nederlanders eigenlijk op de fiets…
Juiste beschrijving , behalve van die “toeterende Toyota’s”, hier toetert men quasi nooit !
In Thailand zijn zebra oversteekplaatsen slechts decoratie.
Het toont hoe de gemiddelde thai ‘verkeersdenkt’, met buiten beschouwing laten van thaise verkeerswetgeving. ( zoals zoveel wetten genegeerd worden)
In het thaise weg-verkeersdenken heeft de grootste, de sterkste, de snelste altijd voorrang.
Veel Thais weten o.a. niet eens wat een rood-witte stoeprand betekent.
Niet voor niets worden er daarom als extra verduidelijking pilonnen geplaatst.
Grote mede-verooorzakers van het probleem zijn de luiheid en onverschilligheid van de politie en de (als er een keer een verkeerscontrole is) te lage boetes.
Daarbij is de slagkracht vd politie gehalveerd door het feit dat ‘gewone’ politie (niet de verkeerspolitie) niet de moeite zal nemen om een verkeersovertreder aan te spreken op een overtreding. HIj mag geen bekeuring uitschrijven, dus doet ie helemaal niets.
Echt gebeurd: ik zag een buitenlander voor de neus van een ‘gewone’ politieagent parkeren bij een rood-witte trottoirband. Letterlijk op minder dan 1 meter afstand. Politieagent keek toe en zei niets.
Ik attendeerde een ‘gewone’ poltieagent op een op de stoep geparkeerde zware motor, die een beetje in de weg stond. Wat zei hij? “Meneer, u kunt dit melden bij het kantoor bij soi 9, Pattaya Beach Road.”
Ik zei “het is uw taak dit te melden”. Hij keek mij aan met een onvriendelijk gezicht en liep weg.
Te lui, totaal onverschillig, geen enkel plichtsbesef.
Afgelopen mei, in Phuket old town op een zebrapad door ee politie agent op een scooter van het zebrapad gereden! Zelfs dat maakt ze niet uit.
Toen wij met onze vriendin pas in Europa waren en zij daar auto ging rijden (ze rijd heel fatsoenlijk) hebben we haar als eerste gezegd te stoppen bij zebrapad. Verplicht
Zebrapaden zijn inderdaad een groot probleem voor de mensen die over willen steken. Wat wel helpt is een baksteen goed zichtbaar in je hand. Die verricht wonderen. Iedereen stopt voor je zelfs bussen.
Helaas ligt niet bij ieder zebrapad n stapel bakstenen.
Je leest hier toch wat hoor.
Ik daag je uit om effectief jouw baksteen eens naar een auto te werpen. Je zou wel eens van een kale reis kunnen terugkeren.
Voor de meeste Thai is hun wagen heilig, daar blijf je van af. En nu gaat een witneus hen eens komen bedreigen? Laat me niet lachen.
Meerdere speed bump’s zou inderdaad de oplossing zijn, inclusief een verhoogd zebrapad.
Een met regelmaat gebruikte oplossing in veel landen om snelheid te beperken.
Ook in Thailand liggen veel illegalen speed bump’s overal en nergens. [asfalt katten ruggetjes]
Hoewel doodslag en dus gewoon jaartje of tien ‘zitten’ ook wel indruk zal maken en preventief zal werken.
Dat men in Thailand niet naar zebrapaden kijkt, is niet daartoe beperkt. Iedere vorm van markering op de weg wordt gezien als decoratie. Kun je eroverheen rijden, dan doe je dat. Behalve over een bankbiljet — want dan rijd je over het hoofd van de koning, en dat mag niet.
Fietspaden waarop duidelijk een fiets is afgebeeld? Die zijn inmiddels omgetoverd tot parkeerplaatsen.
Of laatst, in Pak Nam Pran: daar zat een hele familie uitgebreid te picknicken… op het fietspad. En ze keken mij nog verbaasd aan toen ik er met mijn fiets langs wilde. Ernaast was ruimte genoeg.
Invoegstroken? Wat zijn dat?
Men moet hier soms betonblokken op de weg zetten om te voorkomen dat automobilisten gewoon rechtdoor rijden, ook al geven de strepen duidelijk aan dat de weg naar rechts buigt. Anders wordt er simpelweg koers gehouden alsof het een landingsbaan is.
Toen ik jaren geleden in Jomtien een zebrapad wilde oversteken (ja, ik was nog zo naïef), eindigde dat midden op straat in een bloemperk.
En op een driebaansweg? Daar wordt de invoegstrook spontaan een vierde rijstrook. Ook al sta je op een haar na naast je buurman. Moet hij maar uitkijken — jij staat tenslotte op het deel van de weg waar je het snelst kunt inhalen…