Column – Gekochte hoop op afbetaling
Thailand betaalt niet meer met contanten maar met illusies op krediet. De nieuwe nationale valuta? Uitgestelde spijt. Een volk dat zich ooit tevreden stelde met een kommetje rijst en een glimlach van de buurvrouw, swipe-t zich nu richting afgrond met een gebogen hoofd boven het verlichte scherm van de nieuwste smartphone, gekocht in zes renteloze termijnen. Voor wie niet wil nadenken over morgen is koop nu, betaal later een geschenk uit de onderwereld.
BNPL, een afkorting die klinkt als een onschuldig vitaminepreparaat, maar fungeert als het economische equivalent van een suikerspin vol antidepressiva, is in opmars. En waarom ook niet? Je hoeft geen geld te hebben om dingen te kopen. Je hoeft alleen te geloven dat je het ooit zal krijgen.
Dat is het mooie van schuld: het maakt iedereen tijdelijk rijk. Je kunt op maandag onder de armoedegrens leven en op dinsdag in je nieuwe sneakers door het winkelcentrum sloffen, latte in de hand, schuldbesef in de uitverkoop.
De banken lachen. Niet openlijk natuurlijk, ze zijn tenslotte professioneel, maar stilletjes en langdurig, zoals een sadistische butler die je uitnodigt in een huis zonder uitgang. Ze geven geen geld aan de armen omdat dat riskant is. Tenzij het via een app gaat met 25% rente en kleine lettertjes die alleen een notaris met een vergrootglas en een wurgcontract kan ontcijferen.
En de jongeren? Die tikken moeiteloos alles weg. Ze hebben geen spaargeld, geen pensioen, geen plan B. Maar wel een iPhone, een Shopee-winkelwagentje vol dopamine en een maandelijkse betalingsherinnering die klinkt als de bel van een begrafenisstoet.
Ze kopen sushi op krediet. Benzine op krediet. Babyvoeding op krediet. Alsof het leven een soort doorlopende sale is waar je met elke aankoop een stukje van je toekomst verpandt. We zijn veranderd van mensen in consumenten en van consumenten in schuldenaars met een glimlach.
De ironie? Wie cash wil betalen, krijgt geen korting maar een argwanende blik. Contant geld is verdacht geworden. Alsof je iets te verbergen hebt. Zoals financiële gezondheid. Of gezond verstand.
En dan is er nog de zelfverklaarde financiële sector, die spreekt over ‘inclusie’ alsof schuld een recht is. “We willen dat iedereen toegang heeft tot krediet,” zeggen ze. Alsof het drinkwater betreft. Wat ze bedoelen is: we willen dat iedereen meebetaalt aan onze dividenden.
Maar misschien moeten we niet klagen. Misschien is dit gewoon de logische evolutie van de menselijke soort: van jager-verzamelaar naar BNPL-klant.
Niet meer op zoek naar voedsel maar naar wifi en een QR-code. Niet meer bang voor roofdieren maar voor herinneringsmails van TrueMoney. Niet meer stervend aan malaria maar aan maandlasten.
Wat rest is dit: een samenleving die met volle mond en lege portemonnee haar eigen ondergang bestelt. In drie eenvoudige termijnen. Zonder vragen. Zonder nadenken.
De show heet vooruitgang. De entree is gratis. De uitgang kost je alles.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column1 september 2025Column – Gekochte hoop op afbetaling
Column26 augustus 2025Column – Emigreren naar Thailand is een illusie
Column20 augustus 2025Column – Waarom Wim liever betaalt dan ruzie maakt
Column16 augustus 2025Column – De klaagmuur van het paradijs
In NL gaat dat ook die kant op. Klarna is een van de voorstanders van / bemiddelaars bij uitgesteld betalen en de schulden hopen zich hier en daar al op. Ik heb altijd geleerd ‘eerst sparen en dan kopen’ maar ja, ik zal wel hopeloos ouderwets klinken….