Column – De koning der suburbane jungle
Niet alleen Thailandblog en dan vooral de reacties, zijn een bron van vermaak, maar ook Bangkok Post. Zo stuitte ik op een verhaal over een Thaise influencer die een leeuwin in zijn huis had: https://www.bangkokpost.com/thailand/general/3116038/pet-lion-mauls-2-villagers-including-11yearold-boy
Een leeuw dus. In Kanchanaburi. Niet in de dierentuin, niet in de savanne, maar in een rijtjeshuis met wifi en een garagedeur. Je zou denken dat de evolutie iets duidelijker had moeten zijn over wie er binnen hoort te wonen en wie buiten. Maar goed, dit is Thailand. Het land waar mensen een tijger als huisdier nemen en dan verbaasd zijn dat hij niet kan spinnen als een poes.
De eigenaar, een influencer – uiteraard – vond het vast stoer om een leeuw te hebben. Een symbool van kracht, dominantie en vooral: gebrek aan gezond verstand. Elke dag een filmpje online van “Leo” die melk drinkt uit een plastic flesje, terwijl de volgers smelten van vertedering. Totdat Leo besluit dat hij vandaag geen lactose, maar vlees wil. Liefst vers. Liefst lokaal.
Het is bijna poëtisch. Een 11-jarige jongen, gebeten door een beest dat nooit in zijn wijk had mogen zijn. Een man, gekrabd in zijn been, waarschijnlijk terwijl hij probeerde te helpen. Ondertussen zat de leeuweneigenaar waarschijnlijk op zijn telefoon te kijken hoeveel nieuwe volgers hij had gekregen. Want bloed is engagement.
Ergens is het niet de schuld van de leeuw. Die dacht gewoon: “He, eindelijk wat actie na maanden binnen zitten tussen airco en kunstlicht.” De mens daarentegen, die zou beter moeten weten. Maar de mens heeft een merkwaardig talent voor zelfdestructie, zolang het maar fotogeniek is.
De autoriteiten kwamen kijken, namen de leeuw mee en ketenden hem vast aan een tafel. Een tafel. Alsof het dier even moest nadenken over wat hij had gedaan. “Foei Leo dat was niet aardig van jou. Nu krijg je geen content meer vandaag.”
De echte gevangenis is natuurlijk niet voor de leeuw. Die hoort in de natuur. De echte kooi is de mens, opgesloten in zijn behoefte aan likes, status en aandacht. We zijn allemaal een beetje als die influencer: opgesloten in ons eigen ego, knuffelend met een roofdier en verbaasd als het ons opeet.
Misschien is dat de moraal. Niet dat een leeuw gevaarlijk is, maar dat domheid dat nog veel meer is. Alleen jammer dat daar geen hek omheen kan.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column6 oktober 2025Column – De koning der suburbane jungle
Column30 september 2025Column – Thailand verliest Chinese toeristen door corruptie en chaos
Column24 september 2025Column – Fast & Fools in Khon Kaen
Column15 september 2025Column – In Thailand verdwijnt je geld sneller dan een Singha op een hete dag
Weer leuk geschreven Expat, helaas is er geen medicijn tegen domheid, waar menig influencer mee behept lijkt te zijn en dat niet alleen in Thailand. Om het dan maar niet te hebben over de volksstammen die dat soort lui gretig volgen.
met vriendelijke groet Peter
Ik ben het zelden met je eens expat maar in dit geval wel.
Leeuwen (en wolven) horen niet in bewoonde gebieden !
Zag het beest op de TV voorbij huppelen in het veld voor de influencer zijn huis.
Het hek aan de straatzijde even niet goed op slot gedaan.
Mijn vader zij vroeger al toen ik nog erg jong was ‘Er lopen er meer los als dat er achter slot en grendel zitten’ en die had het niet over een leeuw. Kan je nagaan hoe het er vandaag de dag voorstaat.