Column – De klaagmuur van het paradijs
Waar ik me keer op keer over verbaas, is het permanente gekreun van landgenoten die zich op Thailandblog verschansen alsof het een digitale klaagmuur is. Je zou denken dat wonen in een land waar de zon gratis schijnt en een avondmaal nog steeds minder kost dan een flesje spa blauw in een Amsterdams café, genoeg reden is om elke ochtend een glimlach te schroeven op dat zongebruinde gezicht. Maar nee. Het refrein blijft hetzelfde: te warm, te duur, te ingewikkeld.
Neem de visumregels. Alsof het Thaise immigratiekantoor is opgericht met het satanische genoegen om speciaal jou te pesten. Formulieren, stempels, kopieën van je grootmoeders trouwboekje, alles moet erbij. Maar goed, dezelfde mensen die hier huilen over ‘ingewikkelde procedures’ stonden in Nederland braaf maanden op een wachtlijst voor een paspoort en vonden dat toen doodnormaal.
Dan het verkeer. Het is chaos. Natuurlijk is het chaos. Je woont in een land waar het asfalt meer gaten heeft dan een bejaard gebit. Waar helmloze pubers in schooluniform op scooters racen alsof de dood een vrijblijvende hobby is. Maar wie klaagt het hardst? De expat die zelf een Toyota Fortuner bestuurt alsof hij het gefrustreerde broertje van Max Verstappen is.
De bureaucratie dan. Ja, de overheid is traag. Ja, je moet drie uur wachten in een muf kantoortje met een ventilator die de illusie van zuurstof verspreidt. Maar diezelfde mensen brengen zonder mokken uren door bij de IKEA-kassa op Tweede Paasdag, want daar krijg je een gratis worstje.
Gezondheidszorgkosten? Ja, een privéziekenhuis in Bangkok, vraagt voor een hechting meer geld dan een kleine Thaise boer in een jaar verdient. Verrassing! Dat heet business. Maar je kunt ook naar het lokale ziekenhuis, waar je twintig euro betaalt en een tetanusprik krijgt die vermoedelijk nog uit de vorige eeuw stamt. Keuze zat.
En natuurlijk de farangprijs. De eeuwige wond. Waarom betaalt de buitenlander meer voor een kokosnoot of een entreebewijs? Omdat jij in de ogen van de verkoper een wandelende pinautomaat bent. En laten we wel wezen, met je iPhone, je linnen broek en je overgewicht van twintig kilo roti ga je die indruk ook niet wegnemen.
Maar het favoriete klaagonderwerp is dit: “De columns van De Expat zijn te moeilijk. Ik snap ze niet.” Dat zeggen ze dan met een stalen gezicht, alsof het een misdaad is dat iemand meer woorden gebruikt dan gemiddeld op een menukaart van een bar in Pattaya. Misschien moet ik het uitleggen met plaatjes. Of beter: in karaokevorm. Maar het blijft fascinerend dat mensen die zich wereldwijs noemen, struikelen over een paar metaforen.
Goed, ik kom niet met uitgekauwde tekst: “als het je hier niet bevalt, pak je koffers en ga terug naar Nederland of België”. Al moet ik toegeven dat die zin steeds harder op mijn lippen brandt dan een chilipeper na een hap som tam.
Dus mede expats, blijf vooral klagen. Over de zon, over de taxi, over de visa, over de prijzen, over De Expat die jullie niet begrijpen. Zonder jullie klaagzang zouden wij anderen misschien vergeten dat we in een land wonen waar de hemel niet in de wolken ligt, maar gewoon naast de 7-Eleven.
Over deze blogger
- De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.
Lees hier de laatste artikelen
Column30 september 2025Column – Thailand verliest Chinese toeristen door corruptie en chaos
Column24 september 2025Column – Fast & Fools in Khon Kaen
Column15 september 2025Column – In Thailand verdwijnt je geld sneller dan een Singha op een hete dag
Column9 september 2025Column – Premier in een schijndemocratie
Weer een geweldige column Expat, 3 duimen omhoog.
Juist artikel. Heerlijk land. Detail kritiekvan tooghangers. Ga terug naar je thuisland sukkels. Degoutant hoe sommige dikbuiken hier erbij lopen. Onlangs zag ik in een bekend restaurant een Belg imet een “marcelleke” aan tafel zitten. Blote armen en schouders aub zeg waarom wordt deze ONBESCHOFTE persoon niet aan de deur gezet. Tot besluit….KLAGERS HEBBEN GEEN NOOD.
Bruno klaagt….
Toch heerlijk, de ‘houding’ van sommige mensen die het blijkbaar eens zijn met de Expat (“heerlijk artikel”) en dus vinden dat je niet moet klagen… En blijkbaar ook vinden dat die “sukkels’ terug moeten naar hun thuisland”. En wat doet die persoon vervolgens? Klaagt over een Belg in een singlet en klaagt over de eigenaar van het restaurant dat die “onbeschofte persoon niet aan de deur gezet wordt”.
Supper mooi geschreven.
Heerlijk dit.
Fantastisch en nog waar ook. Benieuwd naar de reacties hierop. Doe zo voort Expat, steeds genieten.
Geweldig stukje, Expat! Die foto deed me in een spontane lach uitbarsten.
Toppie geschreven, het kon een schrijven van mij zijn.
Ga zo door, zoveel beter dan menig zoetsappig geschreven verhaal, waar ik mee gestopt ben om te lezen, maar zo is ervoor iedereen iets, jouw verhalen lees ik met plezier.
Mvg. MeeYak
Nou, leuk compliment aan het adres van Lieven en Kee Nok. Weet Nico ook meteen waar hij aan toe is. Ik zou er mee stoppen als ik hem was. Zal Peter Redactie wel goed uitkomen, want die blijft dat gedoe van die ‘expat’ maar plaatsen. Die Peter snapt niet dat de ene belediging na de andere online wordt gezet. Is het niet richting Thai mensen, dan is het wel richting gepensioneerden. Die laatsten krijgen het verwijt te zuchten en te steunen onder ‘het Thaise juk’, terwijl ‘die expat’ het er juist daar van moet hebben.
En dan die gasten die hem de hemel inprijzen, zij hoeven gelukkig niet verder dan 7/eleven. Het slijm druipt er van af. Natuurlijk, ‘die expat’ waant zich superieur, want ook zij snappen zijn colums niet, anders hadden zij die wel naar de prullenbak verwezen.
Eigenlijk behoor je nu zelf tot de groep van de klagende expats 😉
Precies alsof er onder de landgenoten die niet in Thailand wonen, geen klagers zijn. Klagen en zagen is nu eenmaal een aangename bezigheid voor velen. Laat die mensen toch genieten van hun dagelijkse bezigheid.
Haha Ronny inderdaad. Met het schrijven van dit stukje is onze expat lid van hetzelfde clubje.
Een klaagzang van duizend woorden om te zeggen dat anderen te veel klagen? Dat is als een dronkaard die in de kroeg preekt dat iedereen moet minderen met drinken.
Noem het satire, noem het observatie, maar onderaan de streep zit hij gewoon in exact hetzelfde rijtje: de rij van de klagers.
Ik zou zeggen: “welkom bij de klaagmuur, maestro…”
Daar heb je een mooie verzameling zuursmoelen bijeen weten te harken, De Expat, al zijn het eigenlijk geen expats maar migranten of pensionado’s, net als jij trouwens. Maar vooruit, Engelse woorden zijn erg in tegenwoordig.
Bij de klachten neem je, doelbewust neem ik aan, niet mee de ‘regievrije’ behandeling van belastingzaken van migranten. Ooit zei een Nederlandse migrant me dat ie naar Thailand was gekomen ‘omdat je daar mag kiezen waar je inkomstenbelasting betaalt’ en verdraaid, helemáál er naast zat ie niet.
Vertel het de vrolijke heren op de foto maar, eens treedt het nieuwe verdrag in werking. En hoewel ik geen glazen bol heb overheerst bij mij de indruk dat het menige migrant met Nederlands inkomen dan dun door de broek gaat lopen….
Waar ik mij keer op keer NIET over verbaas is de arrogante, aanmatigende wijze waarop de Expat iedereen maar weer de maat meent te moeten nemen. En dat vooral op een generaliserende manier.
Hij spreekt over “landgenoten” alsof het een homogene groep is.
Dan de denigrerende “klaagmuur” en alsof er hier een grote groep is die zijn metaforen niet begrijpt.
In het verleden nam Expat Groen-Links-PvdA kiezers de maat, alsmede Volkskrant-lezers. Hij meende alles te weten over de vechtpartij tussen een Brit en een bardame; iedereen die een andere mening had, werd bekritiseerd door de Expat.
De Expat is superieur!
Quote: Wie klaagt het hardst? De NLer in Thailand die zelf een Toyota Fortuner bestuurt alsof hij het gefrustreerde broertje van Max Verstappen is.” Expat creëert een karikatuur van de klagende pensionado, om die vervolgens belachelijk te maken.
Hij schrijft:“Je woont in een land waar het asfalt meer gaten heeft dan een bejaard gebit.”
Hij probeert hier overdreven geestig te zijn, vooral bedoeld om zich als de koning van Thailandblog te etaleren.
Maar het bagatelliseert een serieus probleem: verkeersveiligheid, waar jaarlijks duizenden doden vallen. Door klachten hierover af te doen als overdreven, miskent hij de legitieme zorgen van bewoners en toeristen. Pattaya is in 10 jaar tijd min of meer veranderd in een oefenterrein voor ‘deelnemers’ aan de Moto GrandPrix in Buriram. Dat willen veel mensen niet… Expat schijnt echter de mening toegedaan te zijn dat men óf moet zwijgen óf moet terugkeren naar Nederland.
Wat De Expat lijkt te vergeten, is dat kritiek vaak voortkomt uit betrokkenheid. Pensionado’s die zich uitspreken over bureaucratie, verkeersveiligheid of gezondheidszorg doen dat niet uit ondankbaarheid, maar uit zorg voor hun leefomgeving. Zijn suggestie dat men bij onvrede maar “terug moet naar Nederland” is niet alleen gemakzuchtig, maar ook een ontkenning van het recht op participatie en verbetering.
Zo was er een Amerikaan die jarenlang rommel opruimde op het strand (Jomtien) en daarover klaagde bij City Hall.
Uiteindelijk had dit resultaat en nu is er een schoonmaakploeg die meerdere keren per week het strand en boulevard schoonmaakt. Dat is betrokkenheid en kan ik waarderen. Geen waardering heb ik voor een arrogante betweter die plezier heeft in het afbranden van mensen die anders op bepaalde zaken reageren dan hij.
Beste Robert, jouw reactie is tot dusver de beste van dit topic.
Die generaliserende toon van onze expat stoort me ook maar dat is nu eenmaal het handelsmerk van de vele epistels die hij hier uitspuwt.
Ik voel me alvast niet aangesproken. Zijn bravourestukje is eigenlijk één lange klaagzang, verpakt in dure woorden.
Top geschreven . Azijn zeikers zijn het en ongetwijfeld weten ze alles 20 x beter hoe alles hier gaat, omdat ze al 30 jaar komen. ze kunnen altijd nog terug om 3 hoog achter naast Youssef, mohamed, en vele anderen die niet in Nederland behoren te gaan wonen. ⛱️fijn weekend.
Het stukje is goed verwoord. Maar waarom zou je überhaupt woorden verspillen aan een bepaalde groep mensen? Zulke types lijken simpelweg in de verdeling van intelligentie tekort te zijn gekomen. Ik heb altijd gezegd dat dit mede komt doordat sommigen, ondanks een beperkte geestelijke bagage, toch te veel verdienen. Zulke mensen houd je beter binnen; je laat ze niet vrij losgaan in landen waar ze zich gedragen als een stier in een porseleinkast.
Domheid bestaat overal. Thailand vormt daarop geen uitzondering, maar het zijn vooral de buitenlanders die hier denken dat ze alles mogen en meteen verongelijkt zijn als iets niet naar hun zin gaat.
In die zin vind ik het niet erg dat Thailand steeds duurder wordt. Niet dat dit voor mijn eigen portemonnee prettig is, maar ik kan het nog steeds betalen. Veel van die onuitstaanbare figuren kunnen dat niet, en die verdwijnen hopelijk vanzelf.
In Japan heb ik nooit westerlingen horen klagen, en ook in Korea of zelfs Singapore kwam ik dat soort mensen niet tegen. In een stad als Rio de Janeiro evenmin.
Nee, typisch zie je ze juist hier in Thailand: luidruchtige, ongemanierde types die het land een slechte naam hebben bezorgd. Het gevolg is dat een normaal persoon (zoals ik mezelf beschouw) al snel wordt weggezet als hoerenloper, alleen maar omdat hij graag in Thailand komt en er bovendien een leuke vrouw heeft leren kennen.
Dat is te danken aan diezelfde idioten, en aan het beeld dat zij mee naar huis namen: een slanke, vaak arme Thaise vrouw naast hun weinig aantrekkelijke verschijning, terwijl ze zich de koning waanden. In hun beperkte denkwereld beseften ze niet dat vooral armoede en overlevingsdrang de reden waren dat ze zo’n meisje konden krijgen.
Fijn geschreven, Expat…
En toch netjes vele waarheden op een rijtje gezet, om te eindigen met het “roze brilletje”…
555
Hahaha,
Ik ben weer zeer benieuwd welke reacties je nu weer uitlokt Expat.
Ik zag dat er al een paar positieve binnen zijn gekomen …. gelukkig.
Ga zo door met je columns, het is genieten.
Groeten Mike.
Leuk geschreven. Expat, die klaagt over de klagende klagers. Ik zit de hele dag al te wachten op een klager die zich aangesproken voelt en ff los gaat. Schijnbaar wordt deze column deze keer toch een beetje begrepen.
Volgens mij heeft zeuren en klagen eerder te maken met ouder worden zie minder fit en gezond zijn dan dat het te maken heeft met waar men woont of verblijft.
Lang leven en verzuren gaan nu eenmaal in heel veel gevallen hand in hand.
Als je verleden steeds langer wordt en je toekomst steeds korter is dat enigszins begrijpelijk terwijl het toch vooral afhangt van je persoonlijkheid.
Prachtig verhaal nagels met koppen met een vleugje satire
De azijn pissers laten zich telkens weer vangen om in de pen te kruipen met hun nodeloze vervelende commentaren welke de meeste lezers geen hol intresseerd.
ik vind het eerlijk gezegd maar een hoop cliché’s en generalisaties bij mekaar. Mijn gok is dat ie zich toch in de eerste plaats irriteert aan de instelling van buitenlanders in zijn woonplaats. Daar kan ik me tenminste wel iets bij voorstellen; ik vind Hua Hin al niet te doen en om dezelfde reden heb ik Pattaya op al mijn reizen gemeden als de pest en dat zal zo blijven ook. Gelukkig biedt Thailand nog genoeg plaatsen waar authenticiteit nog springlevend is.
Beste mensen, eerst maar eens alle gekheid even op een stokje. Een oeroude Nederlandse uitdrukking die verwijst naar de narren uit de Middeleeuwen, meestal aan het hof van een vorst, die een stok bij zich droegen, versierd met een hoofd van Momus, de god van de dwaasheid, bedoeld als aansporing om de gekkigheid van de nar terzijde te leggen en eens serieus te worden. Wat was de functie van al die narren? En in hoeverre is De Expat als nar te beschouwen?
Uit de geschiedenis weten we dat de nar een veelzijdige taakstelling uitoefende. In de eerste plaats was hij entertainer: de nar was grappenmaker die bijdroeg aan ontspanning en sfeer. Maar hij was ook criticus: zich buiten een geldende sociale orde geplaatst, had de nar de unieke vrijheid om openlijk te spreken en de spot te drijven met heersende meningen. Zo kon hij de goegemeente een spiegel voorhouden en onverbloemd de waarheid vertellen.
Tegenwoordig zijn er geen formele narren meer, (alhoewel veel mensen zich zodanig gedragen.) Het is de columnist die de functie van nar overneemt. Beide figuren vervullen een vergelijkbare rol: de commentator die via observaties, met humor, sarcasme soms, een waarheid vertelt. Bijvoorbeeld aan een lezerspubliek.
Zowel de nar als de columnist genieten vrijheid om zich uit te spreken over gevoelige onderwerpen. De nar deed dit met zijn specifieke status die hem beschermde tegen de toorn van de vorst. De columnist doet dit omdat meningsuiting is gewaarborgd. Althans in een democratie. Maar beiden wijzen op hypocrisie en ongerijmdheden.
Kortom, De Expat als moderne incarnatie van de Middeleeuwse nar. Waar de nar als spreekbuis dwaze waarheden toonde, legt De Expat als columnist een vinger op zere plekken, en stelt zich narrig op omdat die houding nou eenmaal historisch hoort.
Laat aldus steunbetuigingen en afwijzingen achterwege, en lees met een glimlach.
Eigenlijk kan je dit geklaag over zeurende mensen evengoed schrijven oven je eigen land. Dit heeft helemaal niets met Thailand te maken.
De generaliserende toon stoort me wel. Er zijn veel andere expats die helemaal niet in dit rijtje passen. Ik voel me dan ook aangevallenb door dit stukje onzin. Maar misschien is dit alles wel de bedoeling.
Foei expat.
Beste Omer,
Als je de topics van onze expat een beetje volgt dan zou je toch moeten weten dat hij maar al te graag provoceert.
Dit topic is een prachtig voorbeeld van generaliserende opmerkingen, opmerkingen die je inderdaad over de mensen in eigen land kunt zeggen.
Ik maak me er niet druk om. Dit stukje draait meer om zijn eigen ego dan om echte inhoud.
Als je dan nog even de eerste regel van het stuk goed leest dan begrijp je dat het niet over “alle” landgenoten gaat maar over degene die zich hier in dit blog achter de digitale klaagmuur verschuilen, dus geen generalisatie. Door hier op in te gaan heb je je onbewust geschaard bij de klagers waar hij juist op af geeft. Neem het niet te hard of persoonlijk op, het gaat alleen om de klagers ( met een knipoog) en dan zie je de humor er hopenlijk van in, ik tenminste wel en daarom is het voor mij weer een mooie bijdrage.
Goed gedaan Expat.
Wonen ze in Nederland klagen ze over Nederland. Wonen ze in Thailand klagen ze over Thailand en Nederland.