()

De rel tussen Thailand en Cambodja over een gelekt telefoongesprek tussen premier Paetongtarn Shinawatra en voormalig Cambodjaans leider Hun Sen is veel meer dan een diplomatiek incident. Het is een glimp achter het gordijn van een machtsstructuur die al jaren wordt gevoed door vriendjespolitiek, persoonlijke loyaliteiten en een gedeeld belang in olie, gokken en ondoorzichtige deals.

De relatie tussen de familie Shinawatra en het regime van Hun Sen is geen geheim. Wat wel onderbelicht blijft, is de omvang van de belangen die op het spel staan. En die zijn groot, zo groot dat nationale soevereiniteit, economische onafhankelijkheid en politieke integriteit er moeiteloos voor opzij worden geschoven.

Vrienden voor het leven en voor het geld

Thaksin Shinawatra en Hun Sen zijn al jarenlang politieke bondgenoten. Of beter gezegd: vertrouwelingen met gedeelde belangen. Toen Thaksin in 2009 op de vlucht sloeg voor de Thaise rechter, was het Hun Sen die hem onmiddellijk onder zijn hoede nam en hem een ‘adviseursrol’ gaf in Phnom-Penh. Niet uit ideologische overtuiging, maar omdat Thaksin nog steeds invloedrijke connecties had, en omdat er aan de grens met Thailand nogal wat te winnen viel.

Fast forward naar 2025. Thaksins dochter Paetongtarn is premier. Ze wordt in Cambodja als een verloren nichtje ontvangen. Hun Sen heeft zijn macht zogenaamd overgedragen, maar blijft vanuit de coulissen de touwtjes trekken. Tijdens een informeel diner noemt hij kamers in zijn huis naar Yingluck en Thaksin. Intiemer wordt het niet. Maar deze familiemaaltijd is allesbehalve vrijblijvend. Er staan miljarden op het spel.

De echte schat ligt onder de zee

In de Golf van Thailand, waar Cambodja en Thailand een vage maritieme grens delen, liggen onontgonnen olie- en gasvelden. Jaren geleden tekende de regering-Thaksin al een voorlopig akkoord met Cambodja (MOU-43 en MOU-44) om deze rijkdommen gezamenlijk te ontwikkelen. Dat plan sneuvelde onder publieke druk, maar is nu ineens terug van weggeweest. Toeval? Nauwelijks.

De timing is op zijn minst verdacht. Terwijl Paetongtarn praat over bilaterale samenwerking en regionale stabiliteit, roeren oppositiepartijen zich over het sluipenderwijs heropenen van een olie-onderhandeling met een buurland dat wordt geleid door vrienden van haar vader. Staatsoliebedrijf PTT, dat al diep geworteld is in Cambodja met honderden tankstations en franchises, staat klaar om de leidingen te leggen.

Maar wie bewaakt hier het nationale belang? Wie garandeert dat Thailand niet voor een schijntje zijn energiebronnen weggeeft in ruil voor politieke steun of persoonlijke gunsten? En wie houdt in de gaten of deze deals werkelijk in het belang zijn van de bevolking en niet van een netwerk van bevriende families?

Casino’s, witwasparadijzen en digitale oplichting

Niet alleen onder water wordt geld verdiend. Ook aan de grens, in steden als Poipet en Sihanoukville, zijn miljarden te halen en wit te wassen. Cambodja’s gokindustrie draait grotendeels op Thai: als klant, als geldschieter, als arbeider. In een land waar gokken bij wet verboden is, trekken dagelijks duizenden mensen de grens over om hun geld achter te laten bij casino’s die vaak eigendom zijn van Cambodjaanse oligarchen met directe banden met Hun Sens partij.

Deze casino’s zijn niet alleen plekken van vermaak, maar centra van online-oplichting, mensenhandel en cybercriminaliteit. Grote namen als Kok An en Ly Yong Phat duiken regelmatig op in verband met grensoverschrijdende criminaliteit. En het is in deze context dat Thailand zich afvraagt: waarom wordt dit alles toegestaan? Waarom blijven de banden met dit systeem zo innig?

Het antwoord is simpel: omdat er aan Thaise zijde belangen meespelen. Omdat politici, investeerders en dienstverleners uit Thailand een graantje meepikken uit de versluierde grenshandel. En zolang Thaksin en Hun Sen elkaars machtspositie beschermen, blijft dit systeem intact.

Nationale belangen als wisselgeld

Het meest verontrustende aan deze hele situatie is de schaamteloosheid waarmee publieke belangen worden ingeruild voor politieke continuïteit. Een telefoongesprek dat nooit openbaar had mogen worden, legt ineens bloot hoe informeel en persoonlijk de lijnen lopen tussen de regering in Bangkok en de machtsfamilie in Phnom-Penh. De inhoud van dat gesprek is niet alleen gênant, maar gevaarlijk: het toont dat beleid over grenskwesties, olievelden en veiligheid deels wordt besproken buiten officiële kanalen om.

En wie daar iets van zegt, krijgt het verwijt nationalistisch of conservatief te zijn. Maar de echte vraag is niet of Thailand met Cambodja moet samenwerken, dat moet zeker. De vraag is: op wiens voorwaarden? En met welke controle?

Een systeem gebouwd op belangenverstrengeling

De grens tussen Thailand en Cambodja is al decennialang betwist, maar de echte grens die in dit verhaal zichtbaar wordt, is die tussen publieke verantwoordelijkheid en privébelangen. Zolang politieke dynastieën elkaars invloed beschermen in ruil voor economische voordelen, blijft de democratie een façade.

Wat nu nodig is, is openheid. Geen geheime onderhandelingen. Geen deals onder de tafel. Geen MOU’s die worden opgetuigd buiten het zicht van het parlement. Thailand verdient beter dan een politiek systeem waarin familiebanden belangrijker zijn dan de rechtsstaat.

Want wie denkt dat dit slechts een bilateraal incident is, vergist zich. Dit is een symptoom van een dieper probleem: een staat die systematisch wordt uitgehold door hen die er het meest baat bij hebben.

Bronvermelding:

———————————————

Dit artikel is [jp_post_view]

———————————————

Hoe leuk of nuttig was deze posting?

Klik op een ster om deze te beoordelen!

Gemiddelde waardering / 5. Stemtelling:

Tot nu toe geen stemmen! Wees de eerste die dit bericht waardeert.

Omdat je dit bericht nuttig vond...

Volg ons op sociale media!

Het spijt ons dat dit bericht niet nuttig voor je was!

Laten we dit bericht verbeteren!

Vertel ons hoe we dit bericht kunnen verbeteren?

Over deze blogger

Redactie
Redactie
Dit artikel is geschreven en gecontroleerd door de redactie. De inhoud is gebaseerd op persoonlijke ervaringen, meningen en eigen onderzoek van de auteur. Waar relevant is er gebruikgemaakt van ChatGPT als hulpmiddel bij het schrijven en structureren van teksten. Hoewel er zorgvuldig wordt omgegaan met de inhoud, kan niet worden gegarandeerd dat alle informatie volledig, actueel of foutloos is.
De lezer is zelf verantwoordelijk voor het gebruik van de informatie op deze website. De auteur aanvaardt geen aansprakelijkheid voor eventuele schade of gevolgen die voortvloeien uit het gebruik van de geboden informatie.

7 reacties op “Opinie – De onzichtbare grens tussen macht en belangen: Thaksin, Hun Sen en het politieke spel rond olie, casino’s en Cambodja”

  1. Eric zegt op

    Ergens in 1995 had ik een lang gesprek met een Nederlander die al jaren ervoor in Thailand kwam vanwege zijn voedselhandel van Thaise producten die in Nederland verkocht werden.
    Toen ging het er al om dat de slinkse politieman Thaksin het gelukt was om telecom rechten te kunnen krijgen wat destijds al verdacht was en dat ben ik altijd blijven volgen.
    De slinkse manier van zaken doen was altijd zichtbaar maar net als bij hedendaags Trumps MAGA beleid kreeg Thaksin het altijd voor elkaar om de ” in Covid termen te spreken” de schapen uit Isaan en zijn politieke likkers achter zich te krijgen met loze beloften voor eigen gewin zoals de verkoop van AIS naar Singapore zonder ene cent belasting voor Thailand maar wel het lef hebben om een partij ” Thai houden van Thai” te noemen. Netflix zou er zo een serie over kunnen maken maar zelfs dat kan niet als je alle lijntjes naar de macht wil benoemen.
    Het is vieze politiek en toch geloven sommige bloglezers dat de Shinawaetra familie het goed voor heeft voor het klootjesvolk, zelfs met ontloping van straf wederom door bewezenn corruptie. Hoeveel zand heb je dan in je ogen?

    12
  2. GeertP zegt op

    Gelukkig zijn er altijd nog de beschermers van het Thaise volk,de volledig integere legerleiding die ten alle tijden kan ingrijpen als criminele en corupte politici het Thaise volk willen benadelen.

    4
    • Eric zegt op

      Je vergeet te vertellen wat hun clan wel goed heeft gedaan.
      Is Yingluck’s rijstschandaal alweer vergeten net als de AIS verkoop?
      Het is sowieso typisch om het leger weg te zetten als onbetrouwbaar, want laten we eerlijk zijn
      Wie is de grootste Pipo?
      Hoe zit het met het gratis geld plan? Ook al mislukt.
      Hoe is het met de economie? Nul resultaat.
      Een minderheid heeft uit armoede hun zeggenschap gekregen en wederom slaagt men erin om te klootzakken.
      Je frustratie is groot maar nog groter bij de bevolking die nu inzien dat de clan geen toekomst heeft.

      4
    • MeeYak zegt op

      Hallo Geert gisteren heb ik je al een schrijven toegestuurd en nu maar weer eens.
      Gelukkig is nu helder beschreven hoe de vork echt in elkaar steekt wat de connecties betreft tussen de familie Thaksin en Hun Sen, deze families hebben alleen maar interesse om de eigen zakken te vullen en de “gewone” Thai zand in de ogen te strooien met mooie beloftes die niet nagekomen worden.
      De economie in Thailand is onderhand de slechtste van Azië, de gemiddelde Thai heeft het moeilijker om de eindjes aan elkaar te knopen, maar daar heeft de dochter van Thaksin maling aan want haar portemonnee is goedgevuld dankzij Pappa en hij is de eigenlijke de leider (op de achtergrond) in Thailand en zijn dochter is slechts zijn marionet.
      Mensen willen een beter leven, maar alles wordt duurder en de lonen gaan niet mee met de inflatie zoals in de westerse landen, loonsverhoging belooft door de regering gaat ook niet door natuurlijk, m.a.w. het was al moeilijk on rond te komen maar het wordt met de dag erger.
      Mijn partner zit in de handel (tussen handelaar) en merkt het verschil van nu en pakweg 4 jaar geleden, er is weinig of geen geld te besteden door de Thai.
      Ik heb zo het idee dat jij allergisch bent voor een uniform en het leger in het bijzonder vandaar je afkeer en uitspraken.
      Ik heb mijn partner verteld dat je alleen naar Vietnam wilt als het leger aan de macht komt, opperste verbazing en haar uitspraak was dan ook, je zal maar zo’n partner hebben die je niet bijstaat in moeilijke tijden.
      Weer geef ik je het advies om zo snel mogelijk je koffer te pakken en ga naar Vietnam, je partner vindt zeer beslist een nieuwe partner die haar wel begrijpt en bijstaat in moeilijke tijden.
      MeeYak

      4
      • GeertP zegt op

        Beste MeeYak ,we kunnen natuurlijk ook de familie Thaksin volledig buitenspel zetten en de weg vrijmaken voor een Myanmar 2.0 want zonder oppositie is dat precies wat er gaat gebeuren, ik kom binnenkort met een waargebeurd verhaal over de shooting bij terminal 21 in Korat waar ik precies vertel wat de toenmalige hoogste schurk Prayut voor een mens is.

        0
  3. bert engelenburg zegt op

    Het jammere van het artikel is dat het een nogal eenzijdig verhaal is. Je kan voor of tegen tegen thaksin zijn maar het blijft een democratische verkozen regering die door een semi coup van het leger en een onervaren premier ten val zal komen. Thailand is en blijft alleen in naam een democratie waarin koningshuis , rijke conservatieven, leger en religie te veel informele macht hebben. Zolang er niet een partij wordt verkozen die dit wil en kan veranderen dorr middel van een grondswet wijziging , blijft thailand van de ene na de andere crisis huppelen en kunnen machthebbers zich ongebreideld verrijken aan de rest van de samenleving. En zullen jongeren zich meer en meer buiten gesloten voelen.

    2
  4. FransJ zegt op

    Uiteindelijk gaat het om zeggenschap over de zgn ‘Smaragden Driehoek’. Het artikel zelf zegt genoeg over wie-wat-waar-wanneer belangen heeft. Een poging tot wat achtergronden, als volgt:

    Wie de Thaise online kranten bijhoudt, kan prima antwoorden krijgen op vele vragen rondom de ontstane onverkwikkelheden tussen Thailand en Cambodja. Zo stond afgelopen vrijdag in The Nation een goed verhaal, waarin te lezen hoe en waarom de betrekkingen tussen Hun Sen en Thaksin zijn bekoeld. https://www.nationthailand.com/blogs/news/asean/40051502 “33 years of history: Thaksin and Hun Sen’s complex relationship of love and hate.”

    De term “Smaragden Driehoek”, in Thailand bekend als “Morakot Triangle”, wordt algemeen gebruikt om te verwijzen naar het specifieke, dichtbeboste en betwiste gebied waar de grenzen van Thailand, Cambodja en Laos samenkomen. Met name in de Thaise provincie Ubon Ratchathani, de Cambodjaanse provincie Preah Vihear en de Laotiaanse provincie Champassak. Nu een erkend brandpunt van conflict tussen Thailand en Cambodja. Wat begon met Cambodjaanse troepen die naar verluidt loopgraven groeven in de betwiste zone, is snel geëscaleerd tot een gespannen militaire confrontatie. Er zijn over en weer geweerschoten gewisseld, ten gevolge waarvan één gedode soldaat aan Cambodjaanse kant. Beide partijen hebben hun posities versterkt, versterkingen ingezet en krachtige verklaringen afgelegd.

    Hun Sen, voorheen premier van Cambodja maar nu senaatsvoorzitter, en zijn zoon, de huidige premier Hun Manet, hebben hun aanspraken op de ‘Smaragden Driehoek’ geïntensiveerd. Ze beweren dat het rechtmatig Cambodjaans grondgebied is, gebaseerd op internationaal erkende kaarten en historische aanwezigheid. Hun voorstel is om de kwestie voor het Internationaal Gerechtshof (ICJ) te brengen. Maar Thailand zegt de jurisdictie van het ICJ niet te erkennen, en wil oplossingen via bilaterale gesprekken.

    Het Thaise leger heeft gereageerd op de toegenomen spanningen door afsluiting of beperking van verschillende grensovergangen langs de Thai-Cambodjaanse grens. De afsluiting naar het Cambodjaanse casino-centrum van Poipet doet Cambodja veel pijn. Het is Thaise burgers verboden naar Cambodja af te reizen, hetgeen de Cambodjaanse casino-industrie langs de grens ernstig heeft verstoord. Deze industrie is een belangrijke bron van inkomsten voor Cambodja, en de verstoring ervan dient is bedoeld als een sterke vorm van economische druk vanuit Thailand.

    De grensafsluitingen hebben geleid tot vergeldingsmaatregelen, waarbij Cambodja ook enkele grensovergangen heeft gesloten, en gedreigd heeft Thaise import (zoals fruit en groenten) te verbieden, en overwogen de elektriciteit en internet die vanuit Thailand worden geleverd, af te sluiten. Inmiddels heeft Hun Manet aangekondigd te stoppen met de invoer van thais gas en olie. Dit schaadt uiteraard Thailand’s belangen en die van PTT.

    Het grensconflict heeft ook aanzienlijke politieke druk gecreëerd binnen Thailand, waarbij premier Paetongtarn Shinawatra kritiek krijgt op het beleid van haar regering. Een uitgelekt telefoongesprek tussen Paetongtarn en Hun Sen voedde de binnenlandse politieke crisis in Thailand verder. Vooralsnog lijkt het er op dat zij er met wat kleerscheuren vanaf komt. Ze mag in haar handjes klappen. Ze zal streng toegesproken zijn: ze heeft haar excuses aangeboden, ze is gesprekken aangegaan met de legertop, ze heeft zich jegens Thaise volk nederig betoont.

    Hun Sen lijkt zichzelf in de voet geschoten te hebben met het lekken van het bewuste telefoongesprek. Hij dacht wellicht daarmee voor zichzelf een gunstiger uitgangspositie te creëren in de discussies rondom het grensconflict. Hem blijft nu niet veel meer dan wat harde taal te uiten, met enkele loze dreigementen dat het TH slecht zal vergaan bij eventuele represailles. Maar hij vergeet dat TH in alles zijn land overheerst: zowel in militair en economisch opzicht, als nu ook politiek gezien. Hij kan dan wel roepen dat TH schade ondervindt als Cambodjanen uit TH wegtrekken: het bleek afgelopen week dat zij zelf een terugkeer niet overwegen, omdat het verlies van baan en inkomen betekent. Cambodja is niet bij machte om honderdduizenden mensen tegelijk op te vangen, plus dat daarmee een tweede bron van inkomsten kwijt wordt gespeeld.

    Hun Sen doet er goed aan te dimmen, en meer ‘realpolitik’ er op na te houden. Het enige wat Cambodja kan doen is ervoor te zorgen geen verdere goodwill kwijt te raken, en gesprekken via de JBC (Joint Boundary Commission) niet te verliezen. Die commissie is de enige plek waar Thailand te bewegen is zich mede richting Den Haag te wenden.

    Er speelt nog een 2e kwestie: die van Koh Kut. Eveneens een complex, decennia oud maritiem grensgeschil dat wordt aangedreven door de potentiële aanwezigheid van enorme aardgasreserves in de omliggende wateren. Hoewel Thailand de onbetwiste soevereiniteit over het eiland claimt en dit internationaal wordt erkend, blijft Cambodja aanspraak maken op een deel van het eiland en de maritieme grenzen, wat de gezamenlijke exploitatie van deze waardevolle natuurlijke hulpbronnen bemoeilijkt. Dit geschil staat los van, maar wordt beïnvloed door de bredere spanningen en conflicten zoals bovenvermeld ten aanzien van de “Smaragden Driehoek”.

    (Bron: diverse artikelen uit diverse online kranten waaonder: https://ap.lc/DdSrF Reuters: What’s behind the row between Thailand and Cambodia?)

    6

Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website