Waterwinkels schieten als paddenstoelen uit de grond in Thailand
In de vele jaren dat ik hier woon, kon je overal water kopen, of het werd gewoon langsgebracht. In het begin dachten wij ons watergebruik op te lossen met die blauwe drums van twintig liter. Ruggenbrekers waren het, die meestal net een meter over de erfscheiding werden neergezet. De rest mocht je zelf doen. Bij mij betekende dat: rollen tot aan de achterkant van het huis.
Een steekwagen had ik niet en langdurig tillen was gelukkig zelden nodig, al komt er altijd een moment dat je die zware drums toch moet optillen, bijvoorbeeld om een machine of aanrecht te vullen. Water eruit halen kon op verschillende manieren: via het grote gat aan de bovenkant van zo’n vijf centimeter. Gewoon kantelen dus, op het aanrecht. Wij hadden toen een machine waarbij je de fles op zijn kop moest plaatsen. Een drama, want er zat geen afsluitdop op. Niet zoals in Nederland, waar het water pas vrijkomt als de fles goed geplaatst is.
Later kochten we een klein pompje, Made in China, op batterijen. Dat werkte prima en je hoefde niet meer te tillen. Nadeel: de pompjes gingen vaak kapot. Och ja, voordelen en nadelen. Nadat onze waterkoeler annex heater het begaf, hebben we de blauwe flessen langzaam afgebouwd. Mijn vrouw gebruikt er nog één per week voor de honden.
Een tijdje probeerden we de watertappunten langs de kant van de weg, bij diverse winkels. Daarna schakelden we over op kleinere drums van vijf liter. Die koop je gevuld en dankzij de handgreep zijn ze makkelijk te dragen. Ideaal, dachten we. Sommigen namen liever tientallen flessen van anderhalve liter mee. Het was een vermakelijk gezicht hoe een hele familie daar een carrousel van maakte: het kind draaide de doppen los, vader vulde de flessen en moeder draaide ze weer dicht.
Die tappunten zie je inmiddels steeds minder. Het is in feite gewoon leidingwater, dat door een blauw licht wordt bestraald. Op zich niet verkeerd, ware het niet dat de apparaten vaak slecht onderhouden worden. Inwendig schoonmaken gebeurt te weinig, uitwendig vrijwel nooit. Dat geldt ook voor de grote drums en flessen. Niet vreemd dus dat mijn eigen tappuntproject maar kort standhield.
Tegenwoordig leven wij op kleine flesjes van 0,6 liter, handig voor naast het bed of bij de pc, en op grotere flessen van anderhalve liter voor de rest. Er zijn talloze merken, elk met een eigen smaak. Want ja, zelfs water smaakt verschillend, afhankelijk van de diepte waaruit het wordt opgepompt. Ik moet toegeven dat sommige merken niet te drinken zijn, waarschijnlijk uit de bovenste grondlagen, terwijl dieper water veel beter smaakt. En dan is er nog water met vitamine C toegevoegd, dat is bijna lekker te noemen.
Waar je het koopt? Eigenlijk overal. Grote winkelketens hebben vaak vijf tot tien kubieke meter voor de deur staan. Kleine winkeltjes verkopen meerdere merken in pvc-pakken van twaalf flessen of per stuk, koud uit de ijsbak. Er zijn zelfs winkels die uitsluitend water verkopen.
Langs onze hoofdweg, bezaaid met winkels, zie je inmiddels stapels waterflessen. Tientallen pallets, soms wel twee meter hoog, in allerlei merken. Het lijkt wel een keiharde prijzenoorlog. Of is het pure wanhoop van winkeliers om nog wat te verdienen? Misschien is het gewoon harde concurrentie, met groothandelaren die steeds meer de tussenhandel naar zich toetrekken.
Over deze blogger
-
Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand8 oktober 2025De lange lijdensweg naar het gele boekje in Thailand
Leven in Thailand20 september 2025Inzegening van de auto’s in de loop van de jaren
Leven in Thailand3 september 2025Voorrijkosten in Thailand
Leven in Thailand28 augustus 2025Waterwinkels schieten als paddenstoelen uit de grond in Thailand
Inderdaad dit soort winkeltjes schieten als paddestoelen uit de grond. Ook worden deze flesjes aan huis bezorgd net als de 10 liter water flessen. Dit is een typisch probleem hier. De overheid heeft hiervoor, geen regels zoals in Nederland. Iedereen verdient een beetje hier. De bottelaars en de grote winkels, zoals BigC, het meeste.
De Thaise waterhandel.
En dat allemaal omdat de kwaliteit van het tapwater twijfelachting is.
Links en rechts in Thailand wordt de kwaliteit van het grondwater slechter.
Denk maar eens aan de enorme dumpplaats bij de wrakkig werkende incinerator bij Phuket Town.
Dagelijks worden er honderden tonnen onverwerkt afval gedumpt. Hoelang liggen die bergen al niet?
Er onder zullen in het verleden wel eens isolerende plastic lagen zijn neergelegd, maar wat zal daar nu de conditie van zijn?
Bewoners met eigen water well mogen wel goed rondkijken in hun omgeving, Phuket heeft veel illegale dumpplekken.
Well water eens per half jaar laten analyseren is een goed idee.
Immers, je drinkt het niet maar wast/douche er wel mee.
Met het ouder worden van de huid zijn huidziekten sneller opgelopen bij slechte waterkwaliteit.
De directeur (god hebbe zijn ziel) waar mijn vrouw werkte had indertijd vele “bij-bedrijfjes” waar onder een waterbedrijf.
Halve stad kocht bij hem.
Dat water was gewoon gemeentewater dat gefilterd werd.
Zo zal het nu nog wel zijn.
Wij gebruiken ook van die 20 liter flessen, worden keurig in de keuken gezet.
Die flessen zetten we in een soort ijzeren kantelaar, zodat je het makkelijk kan overgieten. Overigens is de smaak niet zo lekker, dus gebruiken we het alleen voor te koken en tanden te poetsen
wij wonen in ubon ratchathani en hebben een water zuivering
installatie laten aanleggen in de keuken .. desondanks koken we het
voor alle zekerheid nogmaals voor we het consumeren.
onze twee kleine hondjes ( pommetjes) geven we ook gefilterd water
Ook ik in Ubon R,
We zetten ‘n lege krat bij ons hek en ‘n pickup komt langs en wisselt het om voor ‘n volle.
Makkelijk, telkens 24 ltr voor 50 Bth.
Wij kopen dat goedkoop water ook weliswaar enkel om te koken voor koffie enz…dit water is eigen produktie met name kraanwater gefilterd met eigen installatie en de beflessing wordt ook zelf verwezenlijkt dat flessen water voor rechtstreekse consumptie zou ik toch niet aanraden hoor
Graag zou ik willen weten welk soort drinkwater je het beste kan kopen, je heb witte, lichtblauwe,donkerblauwe,groene doppen. Op die 1.1\2 halve literflessen Zit daar verschil in? En bestaan er ook flessen met magnesium erin? Graag wat advies van iemand?? Oja ik vind ook dat er smaakverschil is in sommige flessen,( helaas niet onthouden in welke).
Wie ziet door de bomen het bos nog wat drinkwater betreft??
Groet, Hetty.
Alsjeblieft hetty
https://ap.lc/YkxgS Top acht van watertjes, zie dat wij op nummer drie en vier zijn blijven steken.
Perfect, bedankt .
Ik koop Nestle in anderhalve literflessen.
Die hebben een naam te verliezen als het water niet goed is en hebben dus een goede reden om goed drinkwater te verkopen.
Een probleem vind ik wel al dat plastic afval.
Wij hebben jaren geleden een filter aangesloten in onze keuken, en nu komt het leiding water er gefilterd uit. Elk jaar vervangen, en je hebt geen problemen. Ook geen plastic meer om weg te gooien, en als we water voor onderweg willen meenemen gebruiken we metalen flesjes. .
Met de bouw van ons huis 4,5 jaar geleden hebben wij ervoor gekozen om het filtersysteem van Pent air te plaatsen. Was een flinke investering, maar onlangs hebben we nog uitgerekend wat het verschil is en als we alles rekenen, zijn we tot de slotsom gekomen dat we er nu de investering uit hebben. Als je berekent dat we iedere week de auto vol hadden met die 6 liter dingen. Ok, er moet zout in, maar die 5kg zakken kosten 39 baht. En naargelang water gebruik 1 zak per week.hebben altijd zuiver drinkwater en nooit geen kalk meer. 1 keer per jaar komt pent air controle doen. Kost 500 baht.
Een trieste ontwikkeling… Al jarenlang probeer ik ons plasticflessenafval in toom te houden (ik heb ook een drinkwaterfilter in de keuken), maar de lawine is onstuitbaar. Dit is daar weer een bewijs van. Overal kom je plastic flessen tegen. Gelukkig zijn er nog mensen die er geld mee verdienen, maar hoe meer afval er komt, hoe minder zij, neem ik aan, verdienen en dus ook hoe minder animo er voor is.
Lees je artikelen over de afvaleilanden in de Stille Oceaan, dan besef je dat deze ontwikkeling er alleen maar voor zorgt dat er nóg meer bij komt. Maar ja… mensen zijn gemakzuchtig, de industrie verdient eraan, dus niemand die er echt iets tegen doet.
Plastiek komen wij nooit meer van af Sjaak.
Het verzamelen van plastiek na gebruik kan natuurlijk sterk verminderd worden door het aanbrengen van ferromagnetische deeltjes (zoals ijzeren of stalen poeder in de dop) zodat men voor verbranding het eruit kan filteren en kan hergebruiken.
De [echt waar] handvol wereld bedrijven die hun producten verkopen in plastiek en het leeuwendeel veroorzaken eens meer dwingende maatregels opleggen kan ook EU/wereld zijnde, maar ja, de centen winnen het altijd.
Het bottled water en single-use-plastic flessen verhaal in ASEAN en de rest van de wereld zal onbeperkt doorgaan zolang water uit de kraan in de meeste landen de naam van drinkwater niet zou mogen hebben. Ook de grote merken die in dit artikel en van Thaiger genoemd worden. Meerdere onderzoeken in Europa N-Amerika, zelfs in Thailand geven verontrustende uitkomsten en met name Nestle maakt er een potje van. De kubieke meters aan water die buiten 7-11 en andere shops staan zitten vol met micro-en nano particles, tot 240.000 per liter doordat het UV-licht en de temperatuur in de tropen hoog zijn en de pallets niet afgeschermd zijn, beide factoren versnellen het afbraak proces van plastic. Daarnaast blijkt dat 63% van de bekende merk- flessen ook nog eens darm-bacteria bevat. De 19 L (5 USG) opale of lichblauwe flessen niet uitgezonderd, of eigenlijk nog erger want die worden afgevuld in dubieuze bedrijfjes. Dit is geen broodje aap verhaal, ik ben 48 jaar bezig met water behandling in Nederland en rest van Europa, Afrika, Midden Oosten en Azie, incl ASEAN. Het werd mij ook nog bevestigd door mijn nefroloog in het Bankok Hospitaal in Chiang Mai die een dialyse kliniek runt: als student op de Uni van CM moest hij met collega’s de overal aanwezige zelf-tap installaties checken. 65%% waren met een reeks van microben vervuild: geen of nauwelijks onderhoud en leuke money-makers voor de winkeltjes. In mijn 48-jarige water carriere, als vooraanstaand specialist in Ultrafiltratie(UF) en Ultraviolet desinfectie(UV) weet ik waarover ik spreek. Nog steeds doe ik water projecten in ASEAN, en Pakistan met vele honderden installaties, zowel voor individuele huizen als condo’s, dorpen, fabrieken etc. De fabeltjes van “natuurlijk” water van de bottelaars moet je met een korreltje, of liever schep zout nemen. Meestal filteren ze kraanwater, soms zelfs met omgekeerde osmose)RO) dat alle mineralen verwijdert waardoor het water agressief wordt. WHO heeft een rapport uitgebracht waarin het precies wordt uitgelegd. Ik ga daar nu niet op in maar kan het wel bevestigen, CocaCola, Pepsi en alle frisdranken verdienen meer met deze handel dan met de gekleurde sapjes, Ze krijgen net zoveel geld en hoeven er geen siroop of CO2 bij te doen. Daarnaast hoeven ze niet, zoals vroeger de lege flessen op te halen voor wassen en hervullen. Het probleem wordt nu bij de consument gelegd wat met de emballage te doen. Het resultaat is zichtbaar: stortplaatsen van 50 voetbalvelden groot en 45 meter hoog (Bekasi bij Jakarta bijvoorbeeld) en Bali waar de stranden elke dag tot 50 cm hoog volliggen door de golfstroom van Java waar iedereen de flessen in de rivieren flikkert. Of Subic Bay in de Filippijnen etc. etc. Leuke leerzame videos van The Ocean Clean-Up uit Rotterdam die dweilen met de kraan open, gesponsord door Coke, Shell, Sabic (Saudi Arabische.Olie en chemie reus die o.a. DSM heeft overgenomen) leuke aftrekposten maar 2 weken geleden in Geneve overal tegenstemden om de productie van PET en andere 1-maal gebruikte kunstoffen te beperken. Terug naar het water in Thailand: doordat de prijs van drinkwater zo laag is, hebben de Provinciale Water Maatschappijen geen budget voor fatsoenijk onderhoud, en zelfs aanschaf voor noodzakelijke chemicalien zoals chloor voor desinfectie, de pijpleidingen zijn door slecht onderhoud, verkeerde materialen en verzakkingen lek, zodat meer dan 60% van het water verloren gaat; daarnaast verdwijnt nogal wat geld in verkeerde zakken zoals gebruikelijk in Thailand en buurlanden. Breek me de bek niet open!. Dus we hebben de kip en het ei probleem met openbaar “drink”water dat geen drink water is. Kleine filtertjes onder of op het aanrecht, vrijwel uitsluitend uit China afkomstig zijn weggegooid geld, na maximaal een jaar komt er geen betrouwbaar water meer uit, voor v.w.b. microben en virussen en je betaalt er tussen de EUR 100 en 500 voor. Alleen professionele apparatuur gaat lang mee, zo’n 7 jaar zonder vervanging van het hoofdfilter. Als je per dag met 4 personen de WHO aanbevolen hoeveelheid drinkwater tot je neemt uit flessen is dat ca. 120 Baht x 365= 43.800 Baht of EUR 1,152 per jaar en een vervuiling van ca. 36,5 Kilo eenmalig gebruikt plastic dat op de stort, al of niet illegaal, terecht komt. Soms wordt het verbrand in cementovens of vuilverbranding waarbij dan weer CO2 en dioxinen etc. vrijkomen, want ze zijn niet allemaal van zulke filters voorzien als de AVR in NL. Daarnaast komt daar natuurlijk de rest van het eenmalige plastic waarmee tegnwoordig alle groenten, vlees en noem maar op verpakt zijn, tot wel 130 Kg per persoon in de USA van DJT en voorgangers.
Een professionele unit, die al het kraanwater filtert en de micro-en nano-particles to ca. 90% verwijderd en tevens alle bacterien en virussen, wormeieren, Legionella etc. die met het slecht gezuiverde kraanwater meekomen en geen mineralen verwijdert kost ca. EUR 1.500 in Thailand, gaat minimaal 7 jaar mee, waarna het hoofdfilter eenvoudig vervangen kan worden voor EUR 600. Terwijl een automatich programma tot 24 keer per dag gedurende 1,5 minuut terugspoelt met gezuiverd water, werkt op de vaak lage waterdruk inThailand (minder dan 0,5 bar) en 3 W electriciteits verbruik. Veilig, betrouwbaar en eenvoudig te plaatsen ( tussen watermeter en opslagtank)
4 pakken water,100 batjes ,ik weet niet beter
Al 10 jaar water uit blauwe 20 literflessen a 15 baht per persoon 2liter water en 0.5 liter koffie
Geen probleem