Voorrijkosten in Thailand
Zeg ik dat goed? Ik kan mij nog herinneren dat je in Nederland altijd al enkele tientallen euro’s kwijt was zodra iemand alleen maar de deurbel indrukte na een gemaakte afspraak.
In de tijd dat ik nog in Nederland woonde, dus voor eind 2008, was dat zo’n 35 euro. Het bedrag was toen een beetje gebaseerd op reistijd. De cv-monteur in mijn geval, of iemand voor een andere reparatie. De ketel moest ieder jaar een controlebeurt hebben, maar ook voor andere klussen gold: zodra ze binnenkwamen was het meteen kassa. Een handige planner kon daar aardig van profiteren.
In Thailand heb ik jarenlang mannen en vrouwen over de vloer gehad die zelfs na twee keer langskomen en het beoordelen van een project nooit over voorrijkosten begonnen. Op de schoonmaakdame na, die per uur werkt, heb ik nog nooit een aannemer op uurloon laten werken. Ik geef gewoon aan wat ik veranderd wil hebben, welke materialen nodig zijn en in welke termijn het klaar moet zijn. De rest zoeken ze zelf uit. Ik ben geen opzichter, al kan af en toe meekijken in Thailand geen kwaad. Het geeft rust als je de irritatiegrens laag houdt bij aankomst- en vertrektijden en pauzes. Over het algemeen gaat dat naar mijn tevredenheid. Materialen worden trouwens vaak apart in rekening gebracht en meestal samen met de aannemer ingekocht.
De laatste tijd had en heb ik wat reparatiemonteurs nodig of medewerkers van bedrijf X die ter plaatse prijscalculaties maken. Daarna sturen ze monteurs langs die de klus moeten klaren. Telefonisch uitleggen werkt niet altijd goed om tot een redelijke oplossing te komen. Dit jaar heb ik al drie keer meegemaakt dat men bij het maken van een afspraak voorrijkosten vermeldde. Voor Thaise begrippen zelfs stevige bedragen. De een vroeg 500 baht, de ander 800 en een zwembadspecialist zelfs 1000 baht.
Voor mij een nieuw fenomeen. Alle drie de medewerkers waren binnen twintig minuten weer vertrokken na wat krabbeltjes op een papiertje en de mededeling: “don’t call us, we call you”. De zwembadman vond bovendien dat hij het hele zwembad en het terras moest fotograferen, terwijl het probleem bij de pomp lag en de chlorinator in een overkapping. Ik wilde nog vragen of hij honderd baht per foto wilde aftrekken van de voorrijkosten, maar dat kwartje valt bij veel Thai niet, dat is mij na al die jaren wel duidelijk.
Ik vraag mij af of ik jarenlang in het verkeerde vijvertje van praktisch geschoolde monteurs heb gevist, van ZZP’ers tot grote bedrijven, of dat er simpelweg een nieuw regeltje is bedacht om de inkomsten te verhogen onder het mom van voorrijkosten.
Over deze blogger
-
Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand8 oktober 2025De lange lijdensweg naar het gele boekje in Thailand
Leven in Thailand20 september 2025Inzegening van de auto’s in de loop van de jaren
Leven in Thailand3 september 2025Voorrijkosten in Thailand
Leven in Thailand28 augustus 2025Waterwinkels schieten als paddenstoelen uit de grond in Thailand
Volgens mij dienen die prijzen meer als afschrikmiddel dan dat ze serieus bedoeld zijn. Sinds ik hier woon merk ik dat veel bedrijven geen interesse hebben in reparaties of klein onderhoud. Voor mijn plonsbad duurde het drie maanden om iemand te vinden die wilde tegelen, en ook aannemers die eerst toezegden, lieten niets meer van zich horen. Grote projecten nemen ze wel aan, maar voor kleine klussen komen ze gewoon niet. Daarom denk ik dat die zogenaamde voorrijkosten vooral bedoeld zijn om klanten te ontmoedigen.
Zou goed kunnen Sjaak heb iemand een vervolg klusje aangeboden van twee dagen en die blijft tot nog toe uitbeeldt. En die is niet de enige, een metselaar wacht ook tot de lange weekeinde met feestdagen of bij ziekte collega’s.
Nog niet meegemaakt. Maar een ander fenomeen is dat de prijzen zoals voor onderhoud tuin, zwembad en werkster jaren (soms meer dan 10 jaar) gelijk blijven. Wellicht wel eens van inflatie gehoord, maar weet men niet hoe je dat moet berekenen…
Op zich zijn voorrijkosten niet perse negatief want men verwacht van een klant wel een normaal uurloon maar als die het niet wil geven dan is het ritje voor niets geweest en is er een verlies.
Daarom zijn voorrijkosten mooi om de gierigen af te schrikken en bij degene die de klus wel accepteert krijgt vervolgens de eerdere kosten in korting.
Service moet gewoon betaald worden en als men al de jaren zelf een uurloon niet durven te verhogen dan kan het nooit kwaad om je eigen verantwoordelijk te nemen om het zelf te geven.
Je bent toch niet naar Thailand gekomen om 3 euro op service te mogen of willen besparen?
Redelijk suggestief beste Eric en beledigend, gierige/kortingen, je verantwoording nemen, waar haal je het allemaal vandaan?
Voorrijkosten zijn in Nederland iets wat bedoeld is om de RIJ-tijden te compenseren, niets verkeerd mee trouwens.
Een halve of een heel dagloon van een gemiddelde werknemer in rekening brengen of meer is echt iets anders voor even langs rijden. Tijdens telefoon afspraak vermeldt trouwens kosten, dus ‘nee dank je’ is makkelijk. Het is puur calculatiekosten voor opdracht en eventueel advies geweest in mijn situatie, maar jij heb het schijnbaar na opdracht kortingen gezien.
Voor de rest kan ik je vermelden dat in een dorp men jaren niets veranderd met betalingen, maar dat dat in een stad zoals Korat ietsje anders ligt bij officiële bedrijven.
Ik hecht meer waarde aan Sjaak zijn redenatie, men plukt de krenten uit de pap en zo niet ga je maar naar ‘Tedje van Es’.
Als oud uurtje-factuurtje werker snap ik de zet naar voren qua voorrijkosten of opnamekosten wel.
Waar het mij om ging is dat ook Thaise arbeiders recht hebben op een leefbaar loon en dat kosten voor het opnemen van een klus ook betaald moeten worden.
Met Nederlandse uurprijzen van 35-45 euro per uur per werknemer is er ruimte om een persoon in te huren voor een prijsopgave maar zodra iemand in Korat 800 baht per dag vraagt, ipv 400, dan is het hek van de dam.
Gratis advies vragen en vervolgens 400 baht per dag loon betalen is in mijn ogen dan ook niet correct.
Nogmaals, als iemand 1000 baht van te voren vraagt dan kan je afspreken dat deze in mindering wordt gebracht bij de gunning van de opdracht en als je eenmaal een klant bent dan wordt de service steeds beter. En dat laatste is ook weer niet raar, want dat hoort ook bij de inburgering om te begrijpen hoe dat werkt.