Voorrijkosten in Thailand
Zeg ik dat goed? Ik kan mij nog herinneren dat je in Nederland altijd al enkele tientallen euro’s kwijt was zodra iemand alleen maar de deurbel indrukte na een gemaakte afspraak.
In de tijd dat ik nog in Nederland woonde, dus voor eind 2008, was dat zo’n 35 euro. Het bedrag was toen een beetje gebaseerd op reistijd. De cv-monteur in mijn geval, of iemand voor een andere reparatie. De ketel moest ieder jaar een controlebeurt hebben, maar ook voor andere klussen gold: zodra ze binnenkwamen was het meteen kassa. Een handige planner kon daar aardig van profiteren.
In Thailand heb ik jarenlang mannen en vrouwen over de vloer gehad die zelfs na twee keer langskomen en het beoordelen van een project nooit over voorrijkosten begonnen. Op de schoonmaakdame na, die per uur werkt, heb ik nog nooit een aannemer op uurloon laten werken. Ik geef gewoon aan wat ik veranderd wil hebben, welke materialen nodig zijn en in welke termijn het klaar moet zijn. De rest zoeken ze zelf uit. Ik ben geen opzichter, al kan af en toe meekijken in Thailand geen kwaad. Het geeft rust als je de irritatiegrens laag houdt bij aankomst- en vertrektijden en pauzes. Over het algemeen gaat dat naar mijn tevredenheid. Materialen worden trouwens vaak apart in rekening gebracht en meestal samen met de aannemer ingekocht.
De laatste tijd had en heb ik wat reparatiemonteurs nodig of medewerkers van bedrijf X die ter plaatse prijscalculaties maken. Daarna sturen ze monteurs langs die de klus moeten klaren. Telefonisch uitleggen werkt niet altijd goed om tot een redelijke oplossing te komen. Dit jaar heb ik al drie keer meegemaakt dat men bij het maken van een afspraak voorrijkosten vermeldde. Voor Thaise begrippen zelfs stevige bedragen. De een vroeg 500 baht, de ander 800 en een zwembadspecialist zelfs 1000 baht.
Voor mij een nieuw fenomeen. Alle drie de medewerkers waren binnen twintig minuten weer vertrokken na wat krabbeltjes op een papiertje en de mededeling: “don’t call us, we call you”. De zwembadman vond bovendien dat hij het hele zwembad en het terras moest fotograferen, terwijl het probleem bij de pomp lag en de chlorinator in een overkapping. Ik wilde nog vragen of hij honderd baht per foto wilde aftrekken van de voorrijkosten, maar dat kwartje valt bij veel Thai niet, dat is mij na al die jaren wel duidelijk.
Ik vraag mij af of ik jarenlang in het verkeerde vijvertje van praktisch geschoolde monteurs heb gevist, van ZZP’ers tot grote bedrijven, of dat er simpelweg een nieuw regeltje is bedacht om de inkomsten te verhogen onder het mom van voorrijkosten.
Over deze blogger
-
Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand3 september 2025Voorrijkosten in Thailand
Leven in Thailand28 augustus 2025Waterwinkels schieten als paddenstoelen uit de grond in Thailand
Leven in Thailand24 augustus 2025Wasserettes: Meer dan alleen een wasje draaien
Leven in Thailand17 augustus 2025Schoonmakers een universeel beroep
Volgens mij dienen die prijzen meer als afschrikmiddel dan dat ze serieus bedoeld zijn. Sinds ik hier woon merk ik dat veel bedrijven geen interesse hebben in reparaties of klein onderhoud. Voor mijn plonsbad duurde het drie maanden om iemand te vinden die wilde tegelen, en ook aannemers die eerst toezegden, lieten niets meer van zich horen. Grote projecten nemen ze wel aan, maar voor kleine klussen komen ze gewoon niet. Daarom denk ik dat die zogenaamde voorrijkosten vooral bedoeld zijn om klanten te ontmoedigen.
Zou goed kunnen Sjaak heb iemand een vervolg klusje aangeboden van twee dagen en die blijft tot nog toe uitbeeldt. En die is niet de enige, een metselaar wacht ook tot de lange weekeinde met feestdagen of bij ziekte collega’s.
Nog niet meegemaakt. Maar een ander fenomeen is dat de prijzen zoals voor onderhoud tuin, zwembad en werkster jaren (soms meer dan 10 jaar) gelijk blijven. Wellicht wel eens van inflatie gehoord, maar weet men niet hoe je dat moet berekenen…
Op zich zijn voorrijkosten niet perse negatief want men verwacht van een klant wel een normaal uurloon maar als die het niet wil geven dan is het ritje voor niets geweest en is er een verlies.
Daarom zijn voorrijkosten mooi om de gierigen af te schrikken en bij degene die de klus wel accepteert krijgt vervolgens de eerdere kosten in korting.
Service moet gewoon betaald worden en als men al de jaren zelf een uurloon niet durven te verhogen dan kan het nooit kwaad om je eigen verantwoordelijk te nemen om het zelf te geven.
Je bent toch niet naar Thailand gekomen om 3 euro op service te mogen of willen besparen?