Lahu: Legendes en verhalen deel 4 (nr. 6)

Door Erik Kuijpers
Geplaatst in Cultuur, Legende en sage
Tags:
8 oktober 2025
()

Uit: deel vier met zeventien Lahu vertellingen. Nummer zes;

De zoon van de heerser.

Lang geleden had een vorst zeven vrouwen. Op een mooie dag zei hij hen ‘De eerste zoon die uit jullie geboren wordt, volgt mij op als koning van dit land.’ Niet lang daarna werd zijn eerste vrouw, Nang Kao, zwanger en kreeg een jongen. Daarom werd zij gehaat door de andere, jongere vrouwen.

Die zes vrouwen hadden later een hond met pups. Ze bespraken iets met elkaar en duwden de jonge zoon zó dat ie onder het huis viel. Ze pakten een pup en kleedden die zo aan dat ie door kon gaan als kind van de eerste vrouw. Toen gingen ze naar de vorst en zeiden hem ‘Uw eerste vrouw kreeg een baby maar die is niet menselijk. Het was een pup!’

De koning schopte die vrouw naar buiten; ze moest aan de rand van het dorp wonen. Maar niet lang daarna hoorde de koning dat kind huilen. Hij nam hem mee naar huis en verzorgde dat kind. De jongen groeide op en op een dag vroeg hij of zijn moeder hem kon verzorgen. Het mocht van zijn vader!

Hij ging naar zijn moeders huis maar die smeet de deur voor hem dicht. ‘Moeder, doe alsjeblieft die deur open!’ Maar zij zei ‘Jij bent mijn zoon niet. Ik doe de deur niet voor je open.’ Na heel lang vragen en smeken deed ze deur open. ‘Jij bent mijn kind niet’ herhaalde de moeder. ‘Ik kreeg geen baby maar een pup. Daarom mag ik niet tussen andere mensen wonen’.

De jongen stelde voor dat hij en de pup naast elkaar gingen zitten met de mond open. Moeder zou melk naar hen gooien en wie het inslikte, dat was haar zoon. De melk ging in de mond van de zoon en de pup deed ze weg…

De knaap groeide op tot een jongeman. Hij was sterk, dapper en slim. Ging terug naar zijn vader en vertelde het verhaal van zijn moeder. Zijn vader vroeg hem zijn moeder terug te halen. Maar die stelde voorwaarden: ‘Als ik morgen opsta en de ruimte tussen het paleis en mijn huis staat niet vol met bananenbomen en suikerriet, dan kom ik niet terug.’

De vader schudde met zijn geldbuidel en wenste dat de volgende dag de hele ruimte tussen het paleis en haar huis was opgevuld met bananenbomen en suikerriet. De vrouw kwam naar het paleis en werd weer eerste prinses.

Mensenetende reuzen!

Op zekere dag ging de jongeman naar een ander land om zilver te kopen teneinde te gokken met de prinsessen aldaar. Na afloop wilde hij terug naar huis en vroeg de prinsessen om toestemming. Maar die zeiden: ‘Ga niet! Er zijn mensenetende reuzen op die wegen.’ Hij was niet bang, zei hij, en ging op weg.

De volgende dag was hij al terug bij hen. De prinsessen vroegen hem ‘Heb je niks gezien onderweg?’ Maar hij zei ‘Ja, ik zag allerlei reuzen die mensen aten maar ik heb ze allemaal gedood!’ De prinsessen gaven hem veel geld daarvoor. Hij bleef daar lange tijd wonen.

Toen zeiden de prinsessen hem ‘Onze nicht is meegenomen door iemand. We geven je geld; ga jij haar redden!’ Toen hij dat had gehoord stapte hij op zijn stenen olifant en ging. Hij kwam in een stad en maakte kennis met (*) een meisje van koninklijke komaf. En in een andere stad ook, en in nog een andere stad. Zo reed hij drie jaar rond en kwam tenslotte in de stad waar de meegenomen nicht van de prinsessen was. Ze werd bewaakt! In dat huis leefden reuzen die mensenvlees aten. Ze wilden hem tegenhouden maar hij hakte ze allemaal dood.

Hij nam de nicht mee, reed naar huis terug op de stenen olifant en kwam door de steden waar hij een prinses kende. Die zei hem ‘Ga nog niet terug. Wacht op me; ik rijd met jou mee terug.’ Maar hij zei ‘Nee, ik kan niet op je wachten. Ik moet terug, dat heb ik beloofd. Kom jij maar later.’ Dat zei hij ook tegen de andere prinsessen die hij onderweg had ontmoet.

Toen hij bij een brede rivier kwam zag hij de echtgenoten van de drie prinsessen die hem hadden gestuurd om de nicht te zoeken. Zij zochten ook naar de verdwenen koninklijke nicht. Deze echtgenoten hakten de jongeman dood en namen de nicht mee naar huis. Op dat moment kwamen de drie prinsessen die hij onderweg had ontmoet daar aan. Ze zagen dat de jongeman dood was en huilden bitter. Ze voelden aan zijn hoofd, aan zijn middel en aan zijn benen.

Begraven, opeten of tot leven wekken?

Er kwam een monnik voorbij en die zei ‘Sta daar niet te janken, laten we hem begraven.’ Maar de dames zeiden ‘Begraaf ons maar eerst, en hem later.’ Toen de monnik dat hoorde zei hij niks meer maar ging verder. Later kwam een tijger voorbij en die zei ‘Sta daar niet te grienen, laten we hem opeten. Straks gaat ie rotten en kunnen we hem niet meer eten.’ Maar de dames zeiden ‘Eet eerst ons eerst maar op, en daarna hem.’ De tijger had daar geen trek in en ging.

Toen kwam de godheid Pha Ya In voorbij. Hij had medelijden met hen dus gaf de jongeman eerst een medicijn en legde toen zijn scepter op de jongen. Hij begon weer te leven!

De dames volgden hem naar zijn huis en bezochten de teruggevonden nicht. Ze vroegen haar ‘Wie heeft jou gered van de reuzen?’ Maar de nicht zei ‘Ik heb overal gezocht maar kan hem niet vinden.’

Toen kwam de jongeman binnen. De nicht stond op en zei ‘Ja, dat is hem. Hij heeft mij gered van die reuzen!’ Op dat moment scheurde de aarde open en verzwolg de drie echtgenoten van de prinsessen. De jongeman trouwde later met de nicht en werd een groot koning van dat land.

Bron ’49 Lahu Stories’, uitgeverij White Lotus, ISBN 9789744800183. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. Wordt vervolgd.

*) Become engaged to. Vroeger had dat een diepere betekenis dan nu; dan stond je al op trouwen. De eerste betekenis van ‘engaged’ is thans verloofd,

Hoe leuk of nuttig was deze posting?

Klik op een ster om deze te beoordelen!

Gemiddelde waardering / 5. Stemtelling:

Tot nu toe geen stemmen! Wees de eerste die dit bericht waardeert.

Omdat je dit bericht nuttig vond...

Volg ons op sociale media!

Het spijt ons dat dit bericht niet nuttig voor je was!

Laten we dit bericht verbeteren!

Vertel ons hoe we dit bericht kunnen verbeteren?

Over deze blogger

Erik Kuijpers
Erik Kuijpers
Bouwjaar 1946. Kreeg de bijnaam 'Lopende belastingalmanak' en heeft 36 jaar in dat vak gewerkt. Op zijn 55e naar Thailand verhuisd. Invaliditeit dwong hem van zijn gezin in Nongkhai naar huisje met thuiszorg en scootmobiel in Súdwest-Fryslân.

1 reactie op “Lahu: Legendes en verhalen deel 4 (nr. 6)”

  1. PEER zegt op

    weer aangenaam verrast Erik,
    M’n dag in Isan kan beginnen.

    0

Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website