Lahu: Legendes en verhalen deel 3 (nr 2)
In het begin leefden de Lahu in China. Hun hoofdsteden waren Peka en Naje (mogelijk Beijing en Nanjing). Zij hebben die steden gebouwd. De muren waren hoog en stevig, de vestingen erg sterk. De Chinezen moesten onder de Lahu-leiders leven. Zij wilden zelf de controle en vochten met de Lahu maar konden nooit winnen; de Lahu hadden kruisbogen!
Dus de Chinezen bedachten een list. Ze namen veel mondharpen mee en liepen de stad in. De mannen waren toen niet thuis maar op hun werk. Alleen de vrouwen waren thuis. De Chinezen deden alsof ze handelaars waren en de mondharpen wilden verkopen. Maar ondertussen verstopten veel Chinese soldaten zich in de jungle voor een hinderlaag.
De mondharpen maakten een mooi geluid dus de Lahu-vrouwen wilden ze graag kopen en kwamen met geld. Maar de Chinezen wilden geen geld! Ze zeiden ‘Wij willen alleen de trekkers van jullie kruisbogen en de pijlenkokers’. De Lahu-vrouwen wilden de mondharpen zo graag dat ze 900 trekkers en negen manden pijlenkokers brachten.
Nu ze dat hadden konden de Chinezen de stad aanvallen. De Lahu-mannen holden terug naar de stad maar voor ze de stadspoort konden sluiten waren de Chinese soldaten al binnen. De mannen pakten hun kruisbogen maar konden geen schot lossen. Om hun leven te behouden holden ze de stad weer uit; de vrouwen bleven achter.
Op die manier konden de Chinezen de twee steden veroveren. De Lahu-vrouwen werden de vrouw van een Chinees, of zijn bediende. De Lahu-mannen konden hun vrouwen niet bevrijden.
Bron ’49 Lahu Stories’, uitgeverij White Lotus, ISBN 9789744800183. Vertaald en bewerkt door Erik Kuijpers. Wordt vervolgd.
Mondtrom, mondharp, lamellofoon; het geluid hoor je hier: https://shorturl.at/8Nmj3 en kijk onder de foto.
Over deze blogger
- Bouwjaar 1946. Kreeg de bijnaam 'Lopende belastingalmanak' en heeft 36 jaar in dat vak gewerkt. Op zijn 55e naar Thailand verhuisd. Invaliditeit dwong hem van zijn gezin in Nongkhai naar huisje met thuiszorg en scootmobiel in Súdwest-Fryslân.
