Ik woon nu al een tijdje in het hoge noorden van Thailand, waar de avonden zwoel zijn, de krekels nerveus en de muggen bloeddorstiger dan mijn belastinginspecteur van vroeger. Zoals elke farang met tropische illusies heb ik ooit gedacht: klamboes zijn romantisch. Zo’n wit gewelf boven je bed, als een hemelse baldakijn, lichtjes wapperend in de wind terwijl je in diepe, koele slaap dommelt, omringd door geuren van jasmijn en de belofte van de volgende ochtend.
Tot je de klamboe daadwerkelijk moet ophangen.
Acte I – De installatie
Het begon eenvoudig: ik kocht een klamboe op de markt. Vierkante uitvoering. “Good quality,” zei de verkoper, “no mosquito ever come.” Hij lachte, ik ook. Dat deden we allebei om verschillende redenen.
Eenmaal thuis bleek de montage een kruisverhoor voor mijn zelfvertrouwen. Vier hoeken, zes touwen, drie haken in het plafond en een ladder die net te kort was. De kat vond het hilarisch. Mijn partner keek toe met een mengeling van medelijden en plaatsvervangende schaamte.
Acte II – De val
Na anderhalf uur zat het ding scheef, maar ‘functioneel’. De eerste nacht kroop ik voorzichtig onder de flap, alsof ik een legertent betrad. Maar net toen ik het laatste been binnen wilde trekken, raakte ik verstrikt in een zijflap die zich om mijn enkel wikkelde als een jaloerse minnares. In een reflex gaf ik een ruk, trok daarmee de hele constructie omlaag, en verdween onder een tsunami van netstof. Mijn vrouw sliep al. Ze opende één oog, zei: “You okay?” en draaide zich om.
Acte III – De aanval
De volgende avond dacht ik slimmer te zijn. Ik had de klamboe ‘geoptimaliseerd’ met wasknijpers, extra touw en ducttape. Toen ik eindelijk lag, in het hart van mijn zelfgecreëerde kooi, voelde ik het: gezoem. Een mug. Eén. Hoe ze binnen was gekomen weet ik niet. Misschien had ze al een ticket geboekt toen ik nog aan het knopen was. Ze was klein, snel en had het moreel van een veldmaarschalk.
Acte IV – De jacht
Wat volgt laat zich het beste omschrijven als een eenmansoorlog op 4 vierkante meter. In het duister, onder een klamboe die ik met m’n tenen omhoog moest houden om niet te stikken, probeerde ik met mijn slipper (maat 45) een millimeter groot insect uit de lucht te meppen. Ik sloeg tegen het net, tegen mezelf, tegen niets. De klamboe bewoog als een bezeten parachute. Buiten begon een hond te blaffen. Mijn vrouw fluisterde: “Please stop.” Maar ik kon niet stoppen. Niet nu. Niet met dat gezoem in mijn oor. Niet met deze eer te verliezen.
Acte V – De overgave
Om vier uur ’s ochtends lag ik uitgeput in het midden van de klamboe. Zweterig. Gebeten. Gekrenkt. De mug was stil. Of dood. Of aan het uitbuiken. Ik dacht aan horren, aan airco’s, aan waarom ik ook alweer dacht dat ‘back to basics’ iets voor mij was. Toen viel ik in slaap. Droomloos.
Acte VI – De wraak
’s Ochtends werd ik wakker met twaalf beten. De mug leefde nog. En ze had vriendinnen uitgenodigd.
Mijn vrouw stond al op. “Good morning,” zei ze, terwijl ze de klamboe met een elegante beweging opensloeg. “You sleep good?”
Ik knikte. “Very good.”
Acte VII – De acceptatie
Sindsdien heb ik me erbij neergelegd. De klamboe is een onderdeel van het leven hier. Zoals de regentijd, de karaoke op woensdagavond en de buurvrouw die elke ochtend om zes uur papaya snijdt alsof ze een boom omhakt.
Ik hang hem nu op met routine, stap er kalm onder en laat de muggen hun spelletje spelen. Want ergens, diep vanbinnen, weet ik dat ik het nooit zal winnen van een beestje met vleugels en strategie.
Maar ik blijf vechten. Iedere nacht. Zoals het een farang kee nok betaamt…
Over deze blogger
-
Mijn leeftijd valt officieel onder de categorie ‘bejaard’. Ik woon al 28 jaar in Thailand, probeer dat maar eens na te doen. Nederland was ooit het paradijs, maar het raakte in verval. Dus ging ik op zoek naar een nieuw paradijs en vond Siam. Of was het andersom en vond Siam mij? Hoe dan ook, we waren elkaar goed gezind.
De ICT zorgde voor een regelmatig inkomen, iets wat jullie ‘werk’ noemen, maar voor mij was het vooral een tijdverdrijf. Schrijven, dat is de echte hobby. Voor Thailandblog pak ik die oude liefde weer op, want na 15 jaar zwoegen verdienen jullie wel wat leesvoer.
Ik begon op Phuket, verhuisde naar Ubon Ratchathani, en na een tussenstop in Pattaya woon ik nu ergens in het noorden, midden in de natuur. Rust roest niet, zeg ik altijd, en dat blijkt te kloppen. Hier, omgeven door het groen, lijkt de tijd stil te staan, maar dat doet het leven gelukkig niet.
Eten, vooral lekker, dat is mijn passie. En wat maakt een avond compleet? Een goed glas whisky en een sigaar. Dan heb je het wel zo’n beetje, vind ik. Proost!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur6 september 2025‘Het gevecht met de Thaise klamboe – Een nachtelijke veldslag in zeven akten’
Cultuur31 augustus 2025‘Farang op slippers in het regenwoud’
Cultuur25 augustus 2025‘Mijn brommer is mijn boeddha’
Cultuur19 augustus 2025‘Zoetsappige verhaaltjes? Ja, dat klopt!’
Probeer eens een moord… Spuitbussen zat te koop in Thailand, Baygon is een van de merken. Spuit een paar uur voor je gaat slapen en er blijft er geen in leven.
Ja, tenzij jouw huis zo lek is als een zeef. Houten huizen hebben dat wel eens zoals dat huis op de foto hierboven maar is dat wel jouw huis? Ik had een stenen huis met goeie horren met binnen een spuitbus en buiten mini-hagedisjes die graag muggen vreten.
Overigens hebben muggen een hekel aan een ventilator want dan kunnen ze niet landen. Ik had iedere nacht de grote plafondventilator aan. Muggen brengen ziektes rond; ziektes die je niet wilt krijgen.
Leuk stukje, alle rampen met een klamboe die je kan overkomen op een grappige manier op een rijtje. Voor mij ongeloofwaardig want ik slaap er al 25 jaar onder en voel me pas veilig als ik er onder lig. Mocht er toch een mug eronder gekomen zijn dan weet mijn vriend wel raad met een rondwiekende handdoek. Hij heeft hem ook opgehangen. Dus mijn advies ruil je vriendin om voor een vriend.
Hahahaha, wat een geweldig advies Wouter .. maar ik denk dat Farang kee nok dan toch voor een paar jeukende bultjes kiest.
Vriendelijke groet Mike.
Beste Farang Kee Nok, bedankt voor weer een kostelijke verhaal.
Je hebt het natuurlijk niet geschreven om advies te ontvangen maar toch ongevraagd advies van mijn kant want mijn ervaring is dat het ook zonder klamboe en airco mogelijk is om ongestoord te kunnen slapen:
1. Horren voor de ramen en de deur nooit open laten staan (ook met het oog op slangen).
2. Zorg dat er in je directe omgeving geen plaatsen zijn waar muggen eitjes kunnen leggen. Muggen verplaatsen zich vrijwel niet dus de muggen waar jij last van hebt, hebben waarschijnlijk het larvenstadium dichtbij jouw woning doorlopen.
3. Laat ‘s-nacht buitenverlichting branden. Daar komen tjitjaks, tokehs and andere insectenetende reptielen op af. Die verschalken in veel gevallen eventuele muggen voor ze jouw huis kunnen binnendringen. Ze eten trouwens ook schorpioenen, kakkerlakken en giftige duizendpoten. Daar heb ik in huis ook nooit last van (wel in de tuin).
Ik wens je veel onbezorgde nachten toe.
You ok?
Please stop.
Haha leuk geschreven
Mooi en leuk verhaal, dank! 😉
Ik heb (in NL) een grote elektrische insectenvanger in de slaapkamer, insecten komen op de twee TL buizen af en worden vervolgens geëlektrocuteerd.
In de woonkamer een Venta Airwasher apparaat dat de lucht reinigt en bevochtigt (dat bevochtigen is in TH niet echt nodig natuurlijk) en het leuke eraan is dat het tevens insecten lokt en verdrinkt. Na verkoop van tijd zie ik op de bodem van de waterbak een boel dooie kleine vliegbeestjes.