Thai en status (lezersinzending)
Afgelopen zomer kwam mijn dochter, die een dubbele nationaliteit heeft en aan een Belgische universiteit studeert, mij even opzoeken hier in Thailand. Uiteraard reisde ze met haar Thaise paspoort, want dat maakt alles een stuk eenvoudiger.
Bij een bezoek aan de bank om voor haar, als Thaise, een bankrekening te openen, vergaten we echter allebei onze paspoorten (zowel haar Thaise als Belgische). Enkele uren later informeerden we bij de bank, maar niemand had de paspoorten gezien. We deden aangifte van het verlies. Tot zover ging alles nog goed.
Omdat ik al iets vermoedde, je komt het land in met een Thais paspoort en moet het land ook weer verlaten met hetzelfde paspoort, gingen we naar immigratie in Jomtien. Gelukkig had ze haar Belgische paspoort nog bij zich.
Bij immigratie werden we vriendelijk onthaald en er was begrip voor de situatie. Het eerste probleem was echter dat ze 19 jaar oud was en in Thailand nog als minderjarig werd beschouwd. De immigratieambtenaar was begripvol en dacht een oplossing te hebben. Via een collega op het vliegveld (ons kent ons) zou er misschien iets geregeld kunnen worden tegen een kleine vergoeding. We moesten hem later terugbellen, maar uiteindelijk kreeg de collega koude voeten en ging het plan niet door.
Misschien zou de paspoortdivisie (Central) kunnen helpen. Helaas was dat niet mogelijk, omdat ze geen Thaise identiteitskaart (Eid) had. Haar moeder had destijds besloten om die niet aan te vragen.
Daarna gingen we naar de gemeente. Ook daar kregen we nul op het rekest. Aangezien het haar eerste Thaise identiteitskaart betrof, kon die alleen in haar geboorteplaats in Isaan aangevraagd worden, en dat moest persoonlijk gebeuren. Omdat ze minderjarig was, was er bovendien een volmacht nodig van haar moeder, die op dat moment in België verbleef.
Na twee weken van het kastje naar de muur gestuurd te zijn, gingen we opnieuw naar immigratie. Het was inmiddels 13 september en Sophie’s universiteit begon op de 19e.
Toen kwam er onverwacht een doorbraak. Tijdens het gesprek bleek dat ze als Thaise in het buitenland studeerde. Plots klaarde de Thaise hemel op. Blijkbaar krijgen Thai die in het buitenland studeren een speciale status, vergelijkbaar met de ‘HiSo’-klasse.
We konden direct terug naar de eerder genoemde paspoortdivisie. Daar stond iemand met enkele strepen op de schouders ons al op te wachten. Op vertoon van haar studentenkaart werden we naar de “baas” gebracht, in een apart kantoortje. Na een aangenaam gesprek gaf hij opdracht aan het hoofdkantoor in Bangkok om een nieuw paspoort voor haar aan te maken.
En zo geschiedde.
Thailand, het land van de vrije mensen, waar niet alle mensen gelijk zijn.
Ingezonden door Walter
This is Thailand. Het zegt naast hun administratieve ‘kunde’ over waar alle HISO Thai hun kinderen naartoe (kunnen) sturen om te studeren. Wat zegt dat over het eigen onderwijs? Dat stipte ik hier al meermaals aan. Niemand is er gelijk noch vrij. Maar zolang de illusie van het tegendeel geïndoctrineerd wordt, blijft alles gewoon zoals het was, is en nog decennia zal blijven.
Rudy,
Alhoewel ik mij niet tot verdedigen gedwongen voel, toch nog dit :
Waarom zou ik geen gebruik van de gelegenheid, mijn kinderen in hun 2e vaderland (letterlijk vaderland) te laten studeren ? Belangrijke overweging was daarbij, het aanscherpen van hun talenkennis. Zij spreken, lezen en schrijven inmiddels 6 talen waaronder naast de “westerse” ook Thai en Chinees.
Mijn oudste dochter (20) studeert rechten, waarbij je geconfronteerd met de bronnen van het recht, bronnen die voornamelijk te vinden zijn in UK, Frankrijk en het vroegere Romeinse keizerrijk (Latijn). Verwezen wordt naar bronnen in de oorspronkelijke taal. Wat ik hier in Thailand nog niet zie gebeuren (Engels, Frans, Latijn).
Mijn jongste (19) studeert management wetenschappen, ook hier is een uitgebreidere, meertalige schoolomgeving een voordeel.
Ook de schoolmethode, manier van lesgeven, is een ander punt, waar in de Westerse landen, de participatie/interactie van studenten en prof, een must is, wordt hier in Thailand bijna uitsluitend ” ex cathedra” les gegeven, de prof doceert, door het voorlezen van de leerstof, interactie met de studenten is bijna geheel afwezig, veroorzaakt door het Thaise lose face beginsel, niet tegenover de studenten
zelf maar tegenover de prof, wat een lose face zou het zijn voor de prof als hij het antwoord niet weet op een, door een student, gestelde vraag …
Heel verstandig Walther,
Om je dochter in EU te laten studeren.
Ik ken in Ned ‘n Th dame die er prat op gaat gestudeerd te hebben aan de universiteit in Bangkok. Buiten dat ze amper goed Engels kan spreken merk ik ook dat haar kennis/opleiding op MAVO-niveau ligt.
Degene, met ‘n studie achter de rug, die ik hier in Th tegenkom spreken enkel Thais en wat steenkolenengels
Ook wij hebben ervoor gekozen om de kinderen in mijn vaderland te laten studeren. Zoals reeds vele malen op dit forum is aangehaald is het toch een enorm verschil. Ook al omdat ze hier zowiezo al meertalig onderwijs krijgenen en ze een betere kennis van de wereld krijgen. Toen onze oudste dochter in de laaste lagere klas zat in Thailand werd ik gevraagd om over mijn vaderland te komen vertellen in haar klas. Ze had verteld dat ze zou vertrekken naar Belgie en nu wilde ze op school wat meer weten over Belgie. Niemand van he hele klas wist waar Belgie lag op onze wereldbol. Sommige hadden ergens iets gehoord over Frankrijk, Zweden, Duitsland…toen ik de buurlanden van Belfgie opsomde en vroeg of iemand in de klas de buurlanden van Thailand kon opsommen kwam er geen antwoord. Zelfs de 2 leerkrachten hadden het moeilijk en hadden even tijd nodig om eruit te komen. Om een ander voorbeeld te geven, onze jongste dochter (bijna 9 jaar) heeft nog nooit Engels gehad op school, ze heeft het louter meegekregen door naar tv te kijken, spelletjes te spelen, door te luisteren en herhalen. Ze spreekt nu al beter Engels en dan bedoel ik haar uitspraak en woordkeuze, dan haar oudste nichtje dat Engels heeft geleerd op Ubon Ratchathani University. Het was moeilijk voor hun de eerste jaren maar toekomst gericht als ze hun opleiding eindigen en meetalig zijn dan hebben ze een goede basis fundering om hun verdere leven op te bouwen.
Ja het is en blijft ‘amazing’ om het heel verbloemd uit te drukken dat kinderen (en soms hun leraars) in het Thaise onderwijs niet eens hun buurlanden kennen. Of dat iemand de universiteit verlaat met slechts een paar woorden kennis van het Engels bijvoorbeeld. Zo studeert mijn Thaise neef toerisme en is hij nu bezig met een 10 maanden durende stage in een wereldberoemd luxehotel in Bangkok. Een maand voor zijn vertrek kende hij geen woord Engels. Ik probeerde hem een spoedcursus Engels te geven. Maar oefenen of studeren daar gaf hij de brui aan. Was niet nodig ‘want we zijn hier toch in Thailand’. Nu heeft hij het bijzonder moeilijk want zelfs de drankenkaart snapt hij niet. Zijn vorige studie was autotechnicus. Toen moest hij 10 maanden stage doen in een KFC (!) in de suburbs van BKK. Uiteraard is dat niets geworden. Amazing, amazing, amazing Thailand.
Uiteraard Walter en gelukkig heb je die kansen kunnen geven aan je kinderen. Net om de redenen die je hier aangeeft en ook om wat Peer hier geheel juist opmerkt . Vorig jaar kwam ik het omgekeerde tegen. Een Franse farang was met zijn in Frankrijk geboren (Thais/Franse dochter ) samen met de mama naar Khon Kaen gekomen om haar in te schrijven aan de universiteit van Khon Kaen University. Alle drie waren ze ervan overtuigd dat Thaise universiteiten zoveel beter waren dan Franse. Vooral voor internationale carrières zei ze Ik geloofde mijn oren niet De dochter vond het na haar eerste week leuk dat ze haast nooit een professor zag. Toen ik haar waarschuwde dat haar diploma in Frankrijk weinig of eerder geen waarde zou hebben hield de vriendschap op met de familie. Tja . Visage perdu wellicht
Ben blij, dat hier toch, het onderwerp (hoger) onderwijs, open gegooid wordt en aan bod komt.
Zou meer mogen zijn.
Kan er geen enquete worden gelanceerd over ervaringen van langverblijvers ?
Maar ik vermoed dat dit geen echt onderwerp/bezorgdheid is voor de langverblijvers pensionados, wegens geen kinderen van die leeftijden.
Maar toch is ieder idee en ervaring van iedereen welkom.
Beste walter, niet helemaal verborgen is het feit dat het niet goed gaat met Thai onderwijs. Zeer zeker niet in de hogere regionen. Periodiek verschijnen rapportages die door de jaren heen geen verbeteringen laten zien. In december 2023 een alarmerend bericht in de Thai kranten over de uitkomsten van een Pisa-onderzoek. https://www.bangkokpost.com/thailand/general/2699879/pisa-results-panic-scholars
In een kritische Thaise publicatie over de resultaten van TH binnen een wetenschappelijk onderzoek naar 67 deelnemende landen, bungelde TH op ergens rond plaats 55 wat het middelbaar onderwijs betreft, en rond de 40 als het gaat over het wetenschappelijk onderwijs. Grosso modo is TH opgeschoven van plaats 30 (2023) naar plaats 25 (2024), met de opmerking dat het in TH v.w.b. het hoger onderwijs niet opschiet.
https://ap.lc/lOjaE http://www.nxpo.or.th/thailands-performances-in-the-world-competitiveness-rankings
K denk Walter dat zelfs als je geen kinderen hebt in Thailand, het issue voor iedereen van belang kan zijn. Socrates (overleden 399 voor Christus) zei het al ‘ onwetendheid is de bron van alle kwaad ‘ . Ik voeg daar ook nog eens voor mezelf aan toe: ” en van vele ergernissen “
Harrie,
Mijn vraag ging naar de ervaringen en ideeen van bloglezers hier en niet over de verschillende verschenen artikels, die mij en misschien de meeste lezers, wel bekend zijn.
Ben ook niet speciaal op zoek naar kritiek op zich, maar wel naar kritische opmerkingen, gebaseerd op eigen ervaringen.
Dag Walter. In de reacties op jouw post pende ik een paar van mijn persoonlijke ervaringen neer. Hopelijk had je er wat aan. Ook blij dat Harrie dat illustreerde met schrijnende feiten en oorzaken. Het helpt mij om wat jou en zovelen anderen in het ‘amazing’ paradijselijke land ‘of the free’ al overkwam te plaatsen. Velen verkiezen naar hun goed recht de andere kant op te kijken. Anders gaat ook hun gezicht verloren.Een hoop is een fundamenteel recht toch? Nog wel honderden voorbeelden heb ik over de en permitteer me het woord onmetelijke ‘domheid’ , pardon onwetendheid van vele Thai die ik in 35 jaar heb ervaren… Maar sommigen zijn te intriest. Op TB lees je er desondanks ook flink wat voorbeelden van (bij diverse topics) maar meestal met een vergoelijkende glimlach en dat tot zolang de portemonee nog niet echt leeg is. Om die reden zal ik nooit emigreren naar daar. Nog niet voor een miljard bath
Rudy,
Aan de huidige koers ?