Gevecht tussen noord en zuid (lezersinzending)
Vandaag na twee weken weer even rust. Na een mooie tijd in de USA te hebben gehad, zijn we bijna weer twee weken thuis in Hua Hin.
Echter, na een week kwamen onze oude buren uit Nederland een paar dagen over en dat betekende leuke dingen hier in de buurt laten zien. Langs de kust richting Khao Sam Roi Yot, want hier is genoeg te zien. Wat zuidelijker liggen verlaten strandjes, met als eindbestemming Baan Krut, zo’n tweehonderd kilometer verder. Prachtige stranden en gezellige restaurantjes aan zee. In de avond weer terug, een leuk dagtochtje.
Donderdag gingen de buren richting het Khao Sok Natuurpark met de trein. Vandaag sta ik op met wat regen, een heerlijk koel windje uit het noorden. Ik heb energie en zin. De auto even wassen, want het is niet warm en wat beweging kan ik wel gebruiken na te veel donuts in Texas. Waterslang uitrollen en beginnen met ons vervuilde vehikel te schrobben. Kabang! Onweer, ineens dichtbij. Ik ben niet bang, maar heb er wel respect voor en besluit onder de veranda een bakkie te doen.
Mijn vrouw Susy maakt heerlijke warme chocolade, tot een kunst verheven. Oké, ik vertel dit liever niet, want het oordeel komt snel: ik drink geen koffie. Dan volgt standaard de reactie, uitgesproken met een lange ie: “Wat, lust jij geen koffiieee?” Alsof ik een nerd ben met een afwijking en niet voldoe aan het normale. Nou, dat klopt dus, en daar voel ik me prima bij. Dus kan ik het best vertellen. Dit even terzijde.
De wolken uit het noorden komen op me af, maar er ontpopt zich een waar tegenoffensief uit het zuiden. Het noordelijke speerpunt wordt omsingeld door dikke wolken vanaf de andere kant. Mooi om te zien, de artillerie wordt volop ingezet. Het gevecht tussen noord en zuid speelt zich boven me af. Als een Napoleon aanschouw ik het geheel en moedig het noordelijk front aan.
Maar een waar Waterloo vindt plaats. De warme, klamme lucht komt weer volop binnen. Het stortregent, links en rechts klappen. Het noorden vecht terug. Ik voel even koele lucht, maar het is van korte duur. Zoals zo vaak: waar twee vechten, loopt de derde met de overwinning weg. De wind komt ineens stevig uit het westen en de chaos is compleet.
Het westen wint en alles wordt rustig. Ik ga verder met de auto wassen, geniet van het moment en van de dag. Dank, Thailand, voor het mooie schouwspel en dat ik hier mag zijn.
Ingezonden door Frans
Mooi beschreven, Frans…
Ik zat, toen het onweer losbarstte, met een van mijn fietsbuddies in Pak Nam Pran, in Baan Pal — een leuk restaurantje aan de kust. We moesten twee keer van plaats veranderen, omdat de hevige regen overal opspatte en een fijne nevel van druppels onze tafel nat maakte.
Tegen een uur of half tien begon het wat droger te worden en reden we naar huis.
Mijn vrouw belde juist toen we door een paar enorme waterplassen reden. Nu was het bij ons thuis (zo’n 20 km verder richting Hua Hin) ook losgebarsten.
Ik kwam druipnat thuis aan; onze tuin stond blank.
Gelukkig had ik een goed drainagesysteem aangelegd, en toen de regen eenmaal stopte, was het na een paar uur weer “droog”.
Wel zag ik in het water op de oprit een paar kikkervisjes zwemmen, die uit mijn verhoogde vijver gespoeld waren.
Ik was gisteren in elk geval blij dat ik drie jaar geleden — nadat nieuwe buren hun stuk land een meter boven dat van ons hadden opgehoogd, waardoor wij volledig onder water stonden — gedwongen was dat drainagesysteem aan te leggen. Het werkte in ieder geval uitstekend.