De eerste dagen in Naklua waren alsof ik door een film liep waar ik zelf de hoofdrol in speelde. Ik werd wakker in mijn condo, het soort plek waar alles nog naar schoonmaakmiddel en nieuw begin ruikt. De airco zoemde zacht, het licht dat door de gordijnen viel had die typische Thaise gloed, een mengeling van fel en zacht tegelijk. Buiten hoorde ik brommers en ergens in de verte een haan die zich duidelijk vergist had in het tijdstip.
Ik liep naar het balkon en liet de warmte op mijn huid zakken. Het was pas acht uur, maar de lucht voelde al als een warme hand die je tegenhoudt. Vanaf hier zag ik een stukje zee, glinsterend tussen de gebouwen en rook ik vaag de geur van wierook vermengd met benzinedampen. Alles was nieuw. Anders en toch ook een beetje ongemakkelijk. Alsof ik hier te gast was in mijn eigen leven.
Om me thuis te voelen besloot ik de buurt te verkennen. Ik liep naar de markt, langs straatjes vol kraampjes waar van alles werd verkocht: stapels mango’s, vis die nog net bewoog, bundels koriander die de lucht vulden met een kruidige scherpte. Een oudere vrouw schepte rijst in plastic zakken en lachte naar me zonder een woord te zeggen. Ik kocht een paar kleine dingen voor mijn condo: een bamboemandje, een paar kussentjes in warme kleuren en een plastic plant die verdacht veel op een echte leek. Met een paar van dat soort details voelde het alsof mijn tijdelijke verblijf langzaam een thuis werd.
De eerste weken met mijn vriendin waren een mengeling van vrolijke momenten en kleine haperingen. Het was fijn om weer samen te zijn. We haalden boodschappen, dronken koffie in een klein tentje en ’s avonds aten we op straat bij een stalletje dat je in Nederland nooit zou vertrouwen. Soms hield ze mijn hand vast als we ergens liepen, maar zodra we in de buurt van andere mensen kwamen, liet ze los. Thaise gereserveerdheid, zei ik tegen mezelf, maar het voelde toch een beetje vreemd.
Er waren kleine dingen die me opvielen. Zij eet ’s ochtends haar rijstsoep, ik mis een boterham met kaas zoals thuis, die nergens te vinden is. Ja, iets wat er op lijkt, maar het smaakt duidelijk anders. Als er iets niet volgens plan gaat, haalt ze haar schouders op. Ik wil praten, uitleggen, analyseren. Zij wordt stil. Soms voelt het alsof we in twee verschillende talen leven, zelfs als we dezelfde woorden gebruiken.
Langzaam begonnen die kleine verschillen zich op te stapelen. Haar neiging om plannen te wijzigen zonder iets te zeggen. Mijn drang om alles te begrijpen en uit te spreken. Een keer vergat ze me te vertellen dat ze die middag met een vriendin op pad ging. Ik zat twee uur te wachten in de condo en voelde me ineens tien jaar oud, als een jongetje dat vergeten was van school te worden gehaald. Toen ik er iets van zei, haalde ze alleen haar schouders op en lachte ongemakkelijk.
Die avond zat ik op mijn balkon, met een flesje Singha en de geluiden van de stad om me heen. Het verkeer in de verte, een hond die blafte, de brommende airco’s van de buren. En ineens sloeg de twijfel toe. Had ik dit niet onderschat? Ik had gedacht dat liefde en een beetje lef genoeg zouden zijn. Maar emigreren bleek meer te vragen. Niet alleen van je hoofd, maar vooral van je hart.
Ik dacht aan Nederland. Aan mijn dochter die thee zet en “Pap, wil jij ook?” roept zonder erbij na te denken. Aan de geur van regen op een nat fietspad. Aan de vanzelfsprekendheid van een leven dat ik zonder nadenken leidde. En hier? Hier was alles mooi, vreemd, spannend, maar ook vermoeiend.
Toch wist ik: dit hoort erbij. Emigreren is niet een grote sprong vooruit, maar een reeks kleine stappen waar twijfel en verwondering hand in hand gaan. Misschien is dat juist de bedoeling. Dat je even nergens helemaal thuis bent, zodat je leert zien waar je echt wilt wortelen.
Ik keek nog een keer naar de lichtjes van Pattaya in de verte en voelde hoe de warme wind over mijn armen streek. Het leven hier was rauw, onbekend en soms pijnlijk eerlijk. Maar ergens, diep vanbinnen, voelde ik ook dat ik nog lang niet klaar was met dit verhaal.
Wordt vervolgd…
Ingezonden door Nico
Hallo Nico, je schrijft: toch wist ik: dit hoort erbij.
Emigreren is niet een grote sprong vooruit, maar een reeks kleine stappen waar twijfel en verwondering hand in hand gaan.
Misschien is dat juist de bedoeling.
Dat je even nergens helemaal thuis bent, zodat je leert zien waar je echt wilt wortelen.
Inderdaad kleine stapjes vooruit, maar er zijn ook stappen achteruit, soms hele grote, als dit zich voordoet en je weet het naar behoren goed op te lossen dan ben je op de goede weg.
Je zult vele hobbels tegen komen, niet alleen binnen je relatie maar ook de nieuwe samenleving zal jou op de proef stellen.
Na ongeveer 10 jaar in Thailand, gelukkig met mijn partner, dagelijks (een beetje overdreven), maar vaak wordt ik met zaken geconfronteerd die totaal anders zijn dan ik gewend ben.
Ik woon nu al 25 jaar niet meer in Nederland en heb voor jaren in meerdere landen gewoond, maar Thailand is het land dat bij mij op nummer 1 staat met onverwachte zaken, zaken die in de Westerse wereld de normaalste zaken van de wereld zijn, maar in Thailand heeft men andere regels en gewoontes.
Bereid je hier op voor want ook jou zal dat overkomen en in de eerste 2 jaar met mijn partner heeft zij wel 6 keer haar koffer gepakt om de biezen te pakken, maar gelukkig werden de koffers ook weer uitgepakt.
Zij spreekt uitstekend Engels dus geen taalbarrieres maar toch zijn er cultuur verschillen, verschillen die wij niet als ongewoon ervaren maar hier des te meer.
Soms moest ik eerst goed nadenken voordat ik mij uitsprak, dit om de relatie niet te verknallen, voor mij was dit moeilijk want ik uit mij gelijk, iets wat ook in Australie, waar ik jaren heb gewoont de normaalste zaak van de wereld is/was, maar dat is in Thailand echt niet het geval.
Ik moet toegen dat jouw uitgangspunt wat Thailand betreft anders is dan de mijne, jij hebt namelijk huis en haard verlaten voor je vriendin in Thailand, ik was hier op doorreis en was niet van plan om mij hier te settelen, dat is totaal anders verlopen en ik ben hier dus al een kleine 10 jaar.
Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe in je nieuwe vaderland.
MeeYak
Nico,Voor je boterham met kaas kun je terecht bij de Big C vers gebakken brood wit maar ook bruin en met walnoten en zaden zeer gezond prijs 199 baht.
Voor kaas ga je naar de Makro edammer kaas ,Goudse kaas,Amsterdammertje ,kilo 249 baht
ook is er franse brie en kaas uit Australie te verkrijgen
Volle melk en Griekse Kwark etc .
Als je wilt kun je alles krijgen in thailand en meer wat je ook in nederland kon krijgen .
Alleen vis en vlees zijn hier aanmerkelijk goedkoper net als uit eten gaan vanaf 50 baht tot…..
Welkom in Thailand
En als je in Naklua woont wat dacht je van Terminal 21 vlakbij niet goedkoop maar alles te koop
Ik vind het eigen merk brood van de Makro het lekkerst, zowel wit als bruin.
Bruin (‘whole wheat’) maken ze hier (Songkhla) alleen op bestelling en je kan het laten snijden op 3 breedtes.
Ze hebben het trouwens een tijdje in het schap gehad, maar blijkbaar werd dat niet genoeg verkocht om het altijd op voorraad te hebben.
Het bestellen kan telefonisch.
Als ze het in Songkhla alleen op bestelling hebben, dan hebben ze het misschien in Hat Yai wel standaard in het schap, het assortiment is daar vaak uitgebreide is mijn ervaring
Die Makro kaas: bij mij 470 gram blokje voor 249 THB als aktie-prijs. Per kg = E 6,55/kg.. zou ik het terug aan NL leveren… zie Leeuwarder notering.
Beetje zoals ik al lang lijk te ervaren. Het leven in Thailand is dikwijls zo simpel dat het niet meer simpel is.
Beste Nico, je gaat goed. Dat is duidelijk te lezen. Kleine haperingen, kleine irritaties, kleine obstakels: het hoort erbij, maar straks groter gelukzalig- en tevredenheid met jouw settelen in TH.
Onderstaand om jouw leven te veraangenamen:
1- ga naar een Makro-vestiging, meldt je bij de balie, neem paspoort en Thai telefoonnummer mee, je wordt op dat nummer geregistreerd, en je kunt goedkoper boodschappen doen. Makro biedt brood, beleg, groentes, aardappelen, fruit, pork, beef, vis en garnalen, huishoudprodukten, etc. van veel betere kwaliteit dan die bekende grootwinkelbedrijven in TH. Als je wilt brengt Makro de boodschappen gratis aan huis.
2- Alle soorten beleg, kaas, jam, mosterd, worst, kant-en-klaar produkten, magnetron maaltijden, ingevroren, etc., is, NL-geörienteerd, online te bestellen bij: https://nl.hds-co-ltd.com/products, https://dutchcheese4you.shop/. Op Duitstalige basis: https://www.gourmetplaza.shop/, en een Angelsaksische versie: https://www.koratchef.com/
3- Bespreek met jouw vriendin dat je elkaar informeren, verduidelijken, communiceren essentieel vindt in jullie relatie. Thai mensen nemen afspraken niet zo nauw, communiceren op lager level, en zeggen dan maar ‘maipenraai’ ergernis een plaats te geven. Maar even een telefoontje vooráf dat een meeting buitenshuis langer duurt is net zo snel gedaan en minder vermoeiend, dan achteràf de vraag: “waar was je nou?” In ‘farang’ relaties gaan de meeste zaken fout door elkaar niet goed aanvoelen vanwege andersoortige belevingen bij eenzelfde gebeurtenissen. Vanwege misplaatste ‘krengjai’ durven Thai niet goed de ander aan te spreken, immers de boel moet ‘sabaaisabaai’ blijven.
Hollandse kaas kun je bestellen bij Dutch Cheese
Voor de volledigheid: dutchcheese4you
Beste Nico, je hebt de belangrijkste stap al genomen en je zit nu in de ontstress modus.
Na een tijdje ga je beseffen dat je hier volledig stressvrij kunt leven en dat is héél goed voor je gezondheid, neem een abonnement op een sportschool of koop een fiets,blijf in beweging en eet gezond.
Beste Nico,
Ik ken mijn Noy nu 15 jaar en vanaf de 2e week lopen wij hand in hand!
Wat is daar zo raar aan?
Zij vindt dat ook de normaalste zaak van de wereld, wanneer je van elkaar houdt.
En in Pattaya hélemaal!
Enkel wanneer je ‘n onbekende dame uit ‘n kroeg meeneemt, dan zou ik ook niet persé d’r hand vasthouden.
Ik denk dat je je daar méér zorgen over maakt, dan het feit waar Hollandse kaas of bruingebakken brood te koop is?
Openlijke genegenheid is in Thailand lang niet overal de normaalste zaak van de wereld.
Wanneer je als stel getrouwd bent is dat normaler dan als ongehuwd stel.