Dagboek van een Thailandganger (deel 10) – Het eerste barstje
Mijn vriendin is weer terug van haar bezoek aan haar familie. Drie weken was ze weg en eerlijk gezegd had ik die tijd nodig om dingen voor mezelf te regelen en te ervaren hoe het is om hier alleen te zijn. Maar zodra ze de deur van het condo binnenstapte, merkte ik dat ze niet helemaal blij was. Haar blik, de manier waarop ze haar tas neerzette, ze was geërgerd.
Ze zei het niet direct, maar ik voelde het: ze nam het me kwalijk dat ik niet met haar mee was gegaan naar haar geboortedorp. Ik had nog genoeg te doen in Naklua, administratie en brieven uit Nederland die beantwoord moesten worden. Maar blijkbaar voelde dat voor haar als een afwijzing.
Ik probeerde de lucht wat te klaren. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ze vroeg wat ik allemaal had gedaan terwijl zij weg was. In mijn naïviteit vertelde ik ook dat ik een keer een bar was binnengelopen om een biertje te drinken en dat er een dame naast me kwam zitten. Dat ik haar direct had verteld dat ik een vriendin had, dat ik niets bijzonders had gedaan en gewoon was weggegaan. Ik dacht: beter eerlijk zijn, dan is het uit de wereld.
Nou, dat was dus misrekend. Haar ogen schoten vuur, ik had haar nog nooit zo boos gezien. Het leek alsof er in een klap een bom ontplofte. Ik probeerde uit te leggen dat er niets gebeurd was, dat ik alleen een biertje had gedronken, maar ze wilde niet luisteren. Hoe meer ik zei, hoe bozer ze werd. En ik… ik begon me ook kwaad te maken. Omdat ik voelde dat ik veroordeeld werd voor iets wat ik niet had gedaan.
Toen kwamen de tranen. Dikke tranen, ontroostbaar. Ze zat daar tegenover me, overstuur en gekwetst. Ik wist niet wat ik moest doen. Alles wat ik zei, maakte het erger. Ik dacht: wat heb ik nu aan mijn fiets hangen? Ik ben toch niet vreemdgegaan?
Later legde ze uit waarom ze zo heftig reageerde. Volgens haar doen Thaise dames er alles aan om een farang, te verleiden. En als die man zegt dat hij een vriendin heeft, zien ze dat juist als een uitdaging om nog harder hun best te doen. Voor haar was mijn verhaal dus niet onschuldig, maar een waarschuwing. Ze zei: “Ik vertrouw jou wel, maar ik vertrouw geen Thaise bardames.”
Toen begreep ik iets beter waar het vandaan kwam. Misschien is ze eerder bedrogen, misschien draagt ze een litteken mee dat ik niet kan zien. Toch bleef het aan me knagen. Want ik had juist eerlijk willen zijn. Ik wilde laten zien dat ik niets te verbergen had. Maar blijkbaar werkt eerlijkheid hier niet altijd in je voordeel.
De dagen daarna verliepen stroef. We praatten wel, maar het voelde anders. Er zat een spanning tussen ons die er eerder niet was. Ik begon me af te vragen of ik dit wel wil? Op mijn leeftijd heb ik geen zin meer in stress en gedoe in een relatie. Ik ben niet naar Thailand gekomen om ruzies te hebben of op eieren te lopen. En heel eerlijk: er kwam een moment dat ik dacht, misschien moet ik er een punt achter zetten.
Toch wilde ik dit niet opgeven zonder het nog een keer te proberen. Ik stelde een gesprek voor. Rustig, zonder verwijten. Tot mijn opluchting ging dat beter. Ze zei ‘sorry’. Ze gaf toe dat ze te fel had gereageerd. En ik zei dat ik haar beter had moeten inschatten dat sommige dingen beter niet verteld hoeven te worden als ze geen betekenis hebben.
De kou is uit de lucht, maar bij mij is er iets achtergebleven. Een gevoel van twijfel. Voor het eerst sinds mijn emigratie heb ik een paar dagen niet echt genoten. Ik voelde me leeg, alsof er iets van mijn enthousiasme werd weggesneden. Zelfs een vleugje heimwee sloop binnen, naar de rust van thuis, naar het gevoel dat ik daar nooit hoefde uit te leggen waarom ik iets wel of niet deed.
Misschien moet ik het tijd geven. Relaties zijn nooit frictieloos, zeker niet als je uit zo verschillende werelden komt. Toch weet ik een ding zeker: dit was het eerste barstje. Klein, maar zichtbaar. En ik kan alleen hopen dat het niet groter wordt, maar dat het ons sterker maakt.
Want emigreren gaat niet alleen over een nieuw land, maar ook over het leren omgaan met alles wat je meeneemt aan verwachtingen, onzekerheden en oud zeer. En dat geldt niet alleen voor mij, maar ook voor haar.
En ergens geloof ik dat we dat samen kunnen. Maar het wordt geen gemakkelijke weg.
Wordt vervolgd…
Ingezonden door Nico