Dagboek van een Thailandganger (deel 10) – Het eerste barstje

Weer een mooi verhaal uit het hart verteld. In bijna 30 jaar samen nu met Susy uit natuurlijk Thailand. In deze jaren zijn er heel wat barstjes ontstaan. Op sommige momenten ook flinke. Vele zijn spontaan vedrwenen en andere zijn gebleven. Toch heb ik bijna nooit getwijfeld, opgeven is nooit een optie geweest. Gelukkig maar, want ik heb geen spijt van deze relatie in tegendeel.

Ik wordt ook een beetje pissig als ik lees dat je spreekt over twijfel en dat er heimwee ontstaat bij de eerste tranen en boosheid. Het zou mooi zijn als elke dag hemels en mooi is, maar vergeet dat maar. Als je dat verwacht pak dan je koffers maar. Thaise zijn niet het eeuwige zoetje in de koffie. Een eigen wil, geloof en historie met vaak verborgen wonden waar niet snel over gepraat wordt. Bij mijn echtgenote komt daar nog een flink portie temperament bij en dat heb ik geweten. Dat past ook bij mij, heb ik soms nodig.
Voor mij staat vast niet zeiken over een traan of een vloek, dat hoort soms erbij, ook al is het niet altijd leuk. Ik respecteer het, ga soms het gevecht aan, of op zoek naar het achterliggende verhaal. Nooit het zielige slachtoffer gedoe, klagen en zeuren en dat heeft me veel gebracht.

Succes met de dagelijks zoektocht in het leven zou ik zeggen.

Zeg haar dat je het begrijpt, uitleggen op de westerse manier heeft geen zin. En hou er volgende keer rekening mee.

zonder wrijving geen glans!

hoi nico
weer een mooi verhaal jaloezie kan soms een probleem zijn in een relatie. kijk uit naar je volgende verhaal gr

Beste Nico, heel mooi omschreven gevoelens en beleven van de gehele situatie. Echt compliment. De zinnen lopen naadloos in elkaar over waardoor je aan jouw verhaal een extra dimensie toevoegt, namelijk alsof de lezer het zelf meemaakt. Blijkt ook uit de reacties. Ieder van ons heeft weleens een dergelijke toestand meegemaakt. En als je vaker in dit soort situaties komt te zitten, raak je volkomen gedesillusioneerd. Zonde van alle moeite, tijd en energie, en het doet je twijfelen aan je eigen motieven. Oppassen, dus!

Vandaar dat ik nu als “ervaringsdeskundige’ je het volgende mee wil geven: zeker generaliserend, maar daarom niet minder waar. Naar mijn gevoelen kunnen Thai mensen niet reflecteren op eigen denken, voelen en handelen. Zij hebben dat noch thuis noch op school geleerd, en zeker niet om te relativeren. De ouders al niet, en dus konden zij het hun kinderen niet voorleven. De onderwijzers niet, immers ook Thai.

Opvoeding en opleiding gaan in Thailand over disciplinering. En daarnaast als hoogste goed: val de ander niet lastig met jouw gedachten en gevoelens. Vandaar dat jouw vriendin vertrekt met een teleurstelling die zij niet met jou deelt. Dat niet delen is in Westers optiek kwalijk. Jij weet van niks, en zij komt na 3 weken terug in een passief-agressieve bui. De Thai delen wel foto’s van wat zij eten, maar zelden tot nooit van wat zij voelen. Als zij dat al bewust zijn. De teleurstelling wordt gaandeweg groter en groter, en in plaats van die emotie te uiten, laten zij het van van binnen knagen. Thai mensen zijn absoluut niet assertief, hopen de boel op vanwege sabaai-sabaai. Maipenraai lukt vaak ook niet meer, en uiting geven van een vervelende gemoedsrust wordt gemeden want bang dat zij confronteren. Onlangs nog een mooi artikel hierover op Thailandblog: https://www.thailandblog.nl/cultuur/zonder-greng-jai-begrijp-je-thailand-maar-half/

Uiteindelijk komt het hoge woord eruit, en wordt een onbeduidend voorval als katalysator gebruikt. Haar teleurstelling dat zij 3 weken alleen bij haar familie heeft moeten verblijven, er zondermeer vele vragen over kreeg waarop zij het antwoord schuldig moest blijken, uit zij pas nadat jij met het verhaal over die bardame bent gekomen. Die katalysator gebruikt zij om dan pas eindelijk haar echte denken over jullie relatie kenbaar te maken. Ze ontploft. Jij schrijft (quote):“ Later legde ze uit waarom ze zo heftig reageerde. Volgens haar doen Thaise dames er alles aan om een farang, te verleiden. En als die man zegt dat hij een vriendin heeft, zien ze dat juist als een uitdaging om nog harder hun best te doen. Voor haar was mijn verhaal dus niet onschuldig, maar een waarschuwing. Ze zei: “Ik vertrouw jou wel, maar ik vertrouw geen Thaise bardames.” (einde quote)

Let nu op, want jouw vriendin stelt hier de norm, en die is: “Jij, Nico, mag je niet verhouden jegens andere Thaise vrouwen, omdat ik hen niet vertrouw!” Wat zij bedoelt te zeggen is: jij gaat niet meer in je eentje op pad. Punt! Het is nu aan jou uit te maken of jullie beiden of zij alleen de relatie vorm geeft. Op Thailandblog zijn veel verhalen verschenen van mannen die het laatste lieten gebeuren. Zij raakten vervorm tot ATM-kast, en over hun geklaag schrijft De Expat columns.

Thaise vrouwen die elkaar niet kennen houden elkaar vanuit de verte ontzettend in de gaten. Thaise vrouwen in een zelfde cirkel van familieleden, bekenden, vrienden en collega’s nog veel meer. Dat heeft enerzijds met jaloezie te maken, Thai vrouwen zijn ook nog eens materieel enorm afgunstig. Anderzijds vanwege hun bekendheid met Thaise mannen die er niet tegen op zien een 2e of 3e vrouw er op na te houden. Die angst is ingebakken, want vele voorbeelden vanaf hun jongste kinderjaren. Maar Thaise vrouwen stellen jegens hun realties vooral heel graag de norm vanwege het willen houden van controle, en later de verworven zeggenschap over geld en goed. (In huwelijksrelaties draagt de Thaise wet er flinke stenen aan bij.)

Maar hoe het ook zij: in de Thaise samenleving en cultuur waarvan je meent er deel van uit te moeten gaan maken, hou jezelf altijd voor: je bent een blijft een ‘farang’, je hebt je doelstellingen, je hebt jouw redenen om jouw pensioen en laatste levensjaren op zekere manier te genieten: sta niet toe dat een soort van cultureel gegeven onvolwassen manier van reageren jou van slag maakt en jouw leven bepaalt. Maak duidelijk dat je niet duldt dat een nader in jouw relatie gaat lopen mokken met ongenoegens, en laat merken dat je een open en eerlijke manier van communiceren verwacht en wilt. Je hebt daarin een voortrekkersrol..

Nogmaals: wellicht generaliserend, immers ik kan niet naar de persoon van jouw vriendin schrijven, maar niemand zal ontkennen dat in mijn gedachtegang geen kernen van waarheid schuilen. Doe ermee wat je wilt. En vooreerst heb je nu in de gaten dat niets in Thailand van een leien dakje gaat en niets is wat het schijnt.