Dagboek van een Thailandganger (deel 11) – Over kwetsbaarheid en nieuwe vriendschappen

Je gaat goed Nico, maak je niet druk om die zogenaamde afhankelijkheid die verdwijnt vanzelf, als je een paar keer hebt gezien hoe het werkt dan kan je het ook gewoon zelf, soms is dat een beetje lastig maar je zult zien bij elke instantie is er wel iemand die je helpt mocht je vastlopen.
Je hebt een heel belangrijke stap gezet door duidelijk te maken dat je geen bank van lening bent en je hebt een begin met vriendschap gemaakt wat echt een van de belangrijkste dingen is, een relatie is leuk maar je moet af en toe ook van je af kunnen praten met een maatje,de Duitsers hebben daar een mooi gezegde voor, Wahre Liebe gibt es nur zwischen Männern.

Beste Nico, fijn dat je schrijft op wat allemaal na een migratie NL-TH op je afkomt, en ons deelgenoot maakt van hoe je er mee omgaat. Ik ben zelf al vanaf 2022 permanent in TH, alhoewel ik het land en haar mensen al jaren en jaren ken, en herken heel veel zaken waar jij tegenaan loopt. Het enige dat ik je kan meegeven is dat je ervoor zorgt je bedoelingen met je ‘retirement’ in TH niet uit het oog te verliezen.
Bespreek jouw doelstellingen wat vaker met jouw vriendin. Ik heb de indruk dat zij denkt dat je voor haar naar TH bent gekomen, en met haar jouw levensjaren op een TH-wijze vorm wilt geven. Maar is dat ook zo? Fijn dat je een vriendin hebt, en fijn als zij jou steunt en begeleidt in de eerste weken van wennen aan TH-situaties, maar betekent dit dat die vriendschap uit dient te monden in een partnerrelatie? En geldt dat streven uiteindelijk als wederzijds of wordt die opgelegd door de omstandigheden?

Het is goed dat je beseft dat je in TH er alleen voor staat. Dat kan ook niet anders. Jij bent degene die voor jezelf het besluit hebt genomen uit NL te vertrekken. Je doet er goed aan voor jezelf bezigheden te ontwikkelen: lezen is een goed initiatief, een cursus volgen, sporten: lichaam en geest gezond houden. Dat je af en toe je op jezelf aangewezen voelt: dat zou je in NL ook hebben, en was destijds een van de beweegreden uit NL te vertrekken. Pas op met uitingen als: “Dan zit ik hier in mijn eentje”. Dat maakt je kwetsbaar en gevoelig voor tegenslag. Stel je open voor contact, je komt altijd wel iemand tegen, maar blijf in deze waakzaam. Er zijn mensen met vervelende intenties of die hun eigen frustratie willen botvieren.

Steun niet teveel op je vriendin. Na een poos weet je zelf de weg naar de ambtenarij en de instanties. Bij Immigration hoef je enkel terecht voor 1x per jaar je verblijfsvergunning halen, bij de Amphur is het tegen die tijd ook klaar, bij de Land Office kom je enkel bij aankoop van een eigen condo, voor een leasecontract of voor het bewonen van een huis vanwege vruchtgebruik/opstal en dat soort zaken. Veelal zijn het eenmalige contacten, verloopt het allemaal vlotjes en vaak in het Engels, en heb je de juiste papieren/documenten bij je, blijkt het allemaal mee te vallen. Bij de bank is het een kwestie een goed filiaal te zoeken, en je bekend te maken met één en dezelfde medewerker. Je wordt bij binnenkomst al herkend, en met de nodige beleefdheid kom je een heel eind. Maak het allemaal niet groter dan het is, en beloon jezelf na gedane zaken met extra aandacht voor jezelf in welke vorm dan ook.

Wat je vaker leest op Thailandblog is dat Thai mensen enorm van geld houden. Zij weten dat buitenlanders er meer van hebben, en een constante instroom ervan. Ik vind het altijd van de grootste brutaliteit getuigen als een Thai via een partner aan een buitenlander om geld komt vragen. Nou ja, vragen? Het wordt dwingend gesteld, en de partner zit vaak klem want durft geen tegengeluid te laten horen. Ze zeggen weleens dat in TH een schaamtecultuur heerst. Niet dus. Thai mensen schamen en generen zich nergens voor. De ene helft licht de ander helft op, en omgekeerd. Politici, geestelijkheid, ambtenarij, burgerij: door alle geledingen van de samenleving. Met een hoop ellende als gevolg. Pas als ze erop aangesproken worden, dan kruipen ze in hun schulp en voelen zich betrapt. Een zeer vervelende karaktertrek van hun kant. Goed, en compliment, dat je nu al een duidelijke streep hebt getrokken. Veel van ons ‘soortgenoten’ durven dat niet, kunnen zelf geen ‘neen’ zeggen, bang sympathie te verliezen: https://www.thailandblog.nl/column/de-expat/column-waarom-wim-liever-betaalt-dan-ruzie-maakt/

In het vorige deel van jouw dagboek gaf iemand in een reactie terecht aan dat Thai mensen graag de norm stellen en controle willen. Dit soort persoons-trekken van Thai mensen komen veel in relaties naar boven drijven. Het is terecht dat je opmerkt: “Ik heb de indruk dat vriendschap hier vaak een andere lading heeft dan bij ons”. Dat is ook zo. In NL-optiek bestaat vriendschap uit wederkerigheid, in TH-opvattingen is de vorm van belang, hetzij in vriendschaps- hetzij in partner-relaties, en de status en opbrengst ermee behaald. Als jij toestaat dat jouw vriendin “bemiddelt” in het toekennen van leningen aan haar vrienden- en kennissenkring, stijgt zij in achting en status. Zij zal niet bemiddelen als de leningen worden “omgezet” in schenkingen. Dat zij nu chagrijnig reageert is natuurlijk omdat zij bij jou bot vangt, en bij haar vriendin met gezichtsverlies te maken krijgt. Maar zoals ook al vaak gezegd: Thai mensen communiceren slecht .