Thailand fascineert, en niet in de laatste plaats, door de manier waarop problemen worden aangepakt en infrastructuren worden opgebouwd. Het adjectief “onbegrensd” krijgt hier een heel eigen betekenis, vooral wanneer je kijkt naar de technische realiteit op straat. Waar in veel westerse landen strakke protocollen en uniforme systemen de norm zijn, heerst in Thailand een zekere pragmatische chaos, gedreven door concurrentie en een ‘het komt wel goed’ mentaliteit.
De verticale wildgroei: kabels als levende kunstwerken
Vanuit mijn perspectief langs een relatief rustige weg hier in, Nakhon Ratchasima, is de aanblik van de communicatie-infrastructuur ronduit uniek te noemen volgens Nederlandse begrippen. In plaats van ondergrondse netwerken of gestroomlijnde bovengrondse systemen, kiezen Thaise nutsbedrijven voor de verticale aanpak: alles gaat de lucht in. Stroomkabels, glasvezelverbindingen, telefoonlijnen – ze hangen als spinnenwebben hoog boven de straten, vaak in een verbijsterende wirwar.
Deze verticale wildgroei is een direct gevolg van de intense concurrentie tussen providers. Elk bedrijf wil zo snel mogelijk zijn eigen netwerk aanleggen en klanten bedienen. Er is weinig tot geen sprake van gezamenlijke infrastructuur of gestandaardiseerde aanleg. Het motto lijkt te zijn: Wie het eerst komt, die het eerst maalt, en dat resulteert in een organische, chaotische, groei van kabels. Voor een buitenstaander oogt het als een gigantisch kunstwerk van draden en vezels, maar in werkelijkheid is het een uitdaging voor betrouwbaarheid en onderhoud.
Het is dan ook geen verrassing dat ik in de loop der jaren meerdere internetproviders heb gehad. Elk met een aanbod dat op papier fantastisch klonk, maar in de praktijk vaak tekortschoot. En het resultaat? Vijf internetkabels die ons huis ingaan, waarvan er nog maar één daadwerkelijk actief is. De rest? Dat hangt er nog, als stille getuigen van voorbije abonnementen. Verwijderen is hier geen standaardprocedure, wat bijdraagt aan de visuele complexiteit van het netwerk.
De ingenieuze monteur: pragmatisme boven perfectie
De Thaise monteur is een verhaal apart. Hoewel de sector zich moderniseert en er steeds meer jong, vakkundig personeel bijkomt, is de “oude garde” nog steeds prominent aanwezig. Deze monteurs zijn vaak meesters in creatieve oplossingen en improvisatie. Waar in het westen strikte veiligheids- en installatieprotocols gelden, draait het hier om functionaliteit en snelheid.
Ik herinner me nog de monteur die een halve meter “expansie lus” van de kabel pal naast mijn voordeur aanlegde, met de nonchalante uitleg: ‘Zo heb ik het thuis ook.’ Of de bedrading binnenhuis: ‘diagonaal is de kortste weg’ is een fundamenteel principe dat je boven plafonds en achter muren vaak in de meest onverwachte hoeken terugvindt. Als 70-jarige heb ik allang besloten me daar niet meer in te verdiepen; wat niet weet, wat niet deert.
Deze pragmatische aanpak, met een ‘houtje-touwtje’ methode – denk aan open verbindingsdozen vol plakband – is verrassend effectief. Zolang het droog blijft, functioneren deze constructies vaak verbazingwekkend lang. De ongeschreven regel is: ‘afblijven’. Zolang het werkt, is het goed. En als het niet werkt, dan komt er wel weer een monteur met een nieuwe, even creatieve oplossing.
Innovatie aan de zijlijn: waterdichte wonderen en onverklaarbare draden
Toch is er ook sprake van evolutie. Recentelijk zag ik een nieuwe verbindingsmethode langs de weg die opvalt door zijn robuustheid. Het leek een poging om de eeuwige strijd tegen water – regen, storm – en gedierte, zoals de Thaise eekhoorns die bekend staan om hun knaaglust, te winnen. Het is een compactere, ogenschijnlijk beter afgesloten verbinding dan de plakband verbindingen. Het is een teken dat ook hier wordt gezocht naar duurzamere oplossingen, al blijft het een uitdaging.
Toen ik de monteur aan het werk zag, merkte ik dat hij een meter of tig kabel tekortkwam voor deze nieuwe verbinding. Wat er precies door die nieuwe draden gaat, blijft voor mij een mysterie; het is duidelijk geen alternatieve straatverlichting. Maar één ding is zeker: deze nieuwe aanpak zal waarschijnlijk langer standhouden dan het vertrouwde PVC-plakband, dat inmiddels iconisch is geworden voor de Thaise “fix-it” mentaliteit. Hoewel er dan wel wat wenkbrauwen omhoog zullen gaan, denk ik
Thailand blijft me verbazen. Het is een land waar de technische realiteit een constante les is in aanpassingsvermogen, creativiteit en de charmante onvolkomenheden van een systeem dat, ondanks alles, vaak, maar niet altijd werkt.
———————————————
Dit artikel is [jp_post_view]
———————————————
Over deze blogger
-
Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand3 september 2025Voorrijkosten in Thailand
Leven in Thailand28 augustus 2025Waterwinkels schieten als paddenstoelen uit de grond in Thailand
Leven in Thailand24 augustus 2025Wasserettes: Meer dan alleen een wasje draaien
Leven in Thailand17 augustus 2025Schoonmakers een universeel beroep
Die wirwar aan kabels komt er niet alleen door de competitiedrang van de verschillende providers. Als er een bestaande kabel defect is dan wordt er gewoon een andere ernaast gelegd. De oude blijft gewoon hangen. Simpel en efficiënt toch.
William wij gaan het niet meer meemaken maar er is in Bangkok en Pattaya al een begin gemaakt om die spaghetti onder de grond te douwen,voor Korat zal het dan nog even wachten worden.
Overigens wordt dat dan mosterd na de maaltijd want ze zijn al een aardig eind op weg om Nicolas Tesla’s idee van draadloze energie overbrenging te verbeteren.
Het onder de grond plaatsen van de ‘spaghetti’ is al op diverse plaatsen aan de gang klopt, vooral in toeristische omgeving.
Hier in mijn gedeelte van korat en ook in de binnenstad heeft men paar jaar terug wel eens opschonen gedaan. Iets wat ook al een aangename verbetering gaf.
Weggaan zal het nooit omdat Tesla’s ideeën weinig tot geen werk oplevert voor de burger en trouwens het correcte gedeelte is van de ‘spaghetti’ helemaal bovenin.
Dit verhaal ging mij eigenlijk om de fles die men hier als verbinding heeft gebruikt. [eigen foto’s] en natuurlijk de diverse andere verbindingen en montage problematiek.
Het ding hangt er nog steeds, er is toevallig een internet reparatie geweest die vierentwintig uur nodig had met mijn provider voor iedereen die daar een abonnement had.
Illegale actie kan ik mij niet indenken om met zo’n opvallende verbinding aan te komen.
Kan ook geen begin of eind ontdekken in de wirwar van draden.