Inzegening van de auto’s in de loop van de jaren
Het is een normaal iets in Thailand om je auto te laten zegenen door een monnik in Thailand.
Altans vroeger en dan spreek ik over het begin deze eeuw met onze auto.
In Korat was toen een tempel in het centrum DE aangewezen plek, maar er zullen er meer geweest zijn.
Een jerem rod die ook de eigenaar zegent met de waterkwast.
Een boeddhistische ceremonie in Thailand om geluk en bescherming te verkrijgen voor een nieuw of tweedehands voertuig. De ceremonie wordt vaak uitgevoerd in een tempel door een monnik, die het voertuig en de eigenaar zegent met water en andere rituelen. Het doel is om negatieve energie te verdrijven en voorspoed te garanderen op de weg.
Veel Thaise chauffeurs geloven dat het ritueel helpt bij het uitnodigen van gunstige energie en de beschermend geest “Mae Yanang” om zowel het voertuig als de passagiers te beschermen tegen schade en dan hebben wij het niet alleen over blikschade.
Persoonlijk denk ik nog steeds dat een betere rijopleiding meer zoden aan de dijk zet.
De eerste ‘familie’ auto waar dit bij gebeurde was een Toyota Fortuna die mijn buurman toen ‘De Tank’ noemde.
De auto paste ook niet volledig onder de carport.
Het ‘autootje’ was goed om heel de familie te vervoeren die niet zo bijster groot is, maar toen in alle vrede toch wel een M/V of zes was.
Hoewel er op papier één eigenaar was waren de familieleden waaronder ik de financiële eigenaars.
Het was en is voor een buitenlander een vreemd spektakel, het bekliederen van het plafond van je in ons geval nieuwe auto met witte klei (din sor pong) wat er ook moet blijven zitten.
Zo werkt dat schijnbaar met een ceremonie zoals de Thai het liever wil noemen.
Men wenst ook nog wel wat aan de binnenspiegel op te hangen ter bescherming van auto en inzittende.
Ook even naast het kenteken met hetzelfde witte klei opschrijven dat je kleurenblind bent en de auto niet zwart is, maar een andere kleur toegestaan is in die dagen.
En niet te vergeten een beeldje van een monnik in een koepeltje op het dashboard.
De monnik heeft eigenlijk al ruim voor de aanschaf van de auto enige inbreng over de kleur van de auto, en de dagen van inzegening.
Een soort van combinatie van geboorte van de eigenaar en positieve dagen en vooral negatieve dagen om de waterkwast ter hand te nemen bij betreffende auto.
Ruim voldoende mogelijkheden om uit de stress te blijven hoofdzakelijk voor de monnik natuurlijk.
De boeddhistische oorsprong achter autozegens.
De praktijk van het zegenen van voertuigen vindt zijn wortels in de oude boeddhistische gebruiken. De term “Pintukkappa” verwijst naar het markeren van monnikengewaden met cirkelvormige stippen om eigendom aan te geven. Dit idee evolueerde naar het gebruik van symbolische markeringen in auto zegende rituelen van vandaag – het aanroepen van goddelijke bescherming en eerbied voor spirituele leraren.
Hoewel mijn Thais te beperkt is en was om het praatje te volgen tegen de nieuwe eigenaar moest er bij de dochter van mijn vrouw toch wel een belerend verhaal in zitten want haar gezichtsexpressie had toen wel iets puberaalst zo af en toe soms eens positief dan weer negatief, zoveel respect voor de monnik was er ook weer niet.
Kortom, na het praatje tijdens dit gebeuren waarbij het plafond van de auto volgens mijn idee aardig mishandelt was en de hele familie haar dagelijkse wasbeurt had gehad, moesten wij er van uit gaan dat wij veilig waren ‘on the road’.
Toen dochter één na een klein jaartje rijden later tijdens het chaufferen [ik mocht altijd de passagiersstoel gebruiken was niet zo liefhebber van het sturen in die dagen] opmerkte dat het misschien toch eens tijd werd om een rijbewijs te halen had ik ook zoiets van ‘hoe bedoel je’.
Nou, dat mocht naar zeggen overdag en in een beperkte regio een soort van oefenen als er maar een rijbewijshouder bij zat, ik dus.
De jongedame is trouwens geslaagd voor haar papiertje in de eerste ronde.
De praktijk was toen niet echt belangrijk, maar het struikelblok was de theorie.
In een later stadium bij het inzegenen van andere auto’s door het inruilen van ‘De Tank’ heb ik het, maar op veilige afstand bekeken een keer is genoeg bij dit soort zegeningen.
Mijn vrouw is een niet praktiserende Boeddhist en regelmatig ook katholiek, dus de huidige auto moet het zonder doen.
Over deze blogger
-
Men heeft mij gevraagd om wat info te vermelden over het wel en wee van mijn aanwezigheid hier. Laat ik voorop stellen dat ik mijzelf op zijn hoogst als part-time journalist zie. Schrijver mag ook, wie had dat ooit gedacht.
Ik ben op mijn 54ste jaar naar Thailand vertrokken nadat ik al een jaar of acht verliefd verloofd getrouwd was met mijn Thaise liefde.
De grijze wolken in Nederland werden te donker, de recessie, werkgever had het veel, erg veel over polen. De geest was al een tijdje uit de fles, en niet altijd de meest vriendelijkste.
Appartement uit 1928 verkocht voor een vette winst na twintig jaar wonen. En ons inmiddels al jaren gekochte Thaise huis betrokken. Wij spreken over het jaartal 2008.
Gelijk de golven van de zee in een rusteloze dag in Thailand zijn wij inmiddels al een paar jaar voorzien van mijn pensioen in rustig vaarwater terechtgekomen.
Hobby's van alles en nog wat binnen de grenzen van ons bestaan, na lezen is af en toe schrijven erbij gekomen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand20 september 2025Inzegening van de auto’s in de loop van de jaren
Leven in Thailand3 september 2025Voorrijkosten in Thailand
Leven in Thailand28 augustus 2025Waterwinkels schieten als paddenstoelen uit de grond in Thailand
Leven in Thailand24 augustus 2025Wasserettes: Meer dan alleen een wasje draaien