في محطة صغيرة

جاء فرانسوا وميكي (الصورة أعلاه) للعيش في تايلاند في يناير 2017. يريدون بناء جنتهم الصغيرة في نونغ لوم (لامبانج). موقع Thailandblog ينشر بانتظام كتابات عن الحياة في تايلاند.  

في محطة صغيرة

Den Haag Staatsspoor, dat was zoals een station er uit hoorde te zien. Een stoere gietijzeren dakconstructie in zware bogen. Een hal met echte mensen achter loketten en een man met een pet bij de ingang van ieder perron, die met een ferme beweging een gaatje in je perronkaartje knipt. En natuurlijk staan de treinen al te wachten op hun passagiers. Ik liep er als kind wel eens naartoe om treinen te kijken, terwijl mijn ouders dachten dat ik in de Rodeleeuwstraat aan het spelen was.

Wij woonden in Den Haag en de familie van mijn ouders zat voor het grootste deel in Utrecht. Een auto hadden we niet, dus togen we een paar keer per jaar naar Staatsspoor om daar de trein te nemen. Omdat het een kopstation was, stond die altijd al klaar als we aankwamen. Voor mij was dat dus heel vanzelfsprekend. In Utrecht wisten ze blijkbaar niet zo goed hoe ze dat moesten regelen op zo’n station, want daar moest je soms wel een kwartier wachten voordat de trein binnen kwam rijden.

Den Haag Staatsspoor

Toen Staatsspoor werd gesloopt om plaats te maken voor de betonkolos Centraal Station had Den Haag in mijn kinderogen geen echt station meer. Pas veel later, nadat ik allang uit de stad weg was, strandde ik een keer op Hollands Spoor en kon vaststellen dat dat ook, en nog steeds, een prachtig gebouw was. Met de bouw van Centraal verdween ook die voor Nederland unieke situatie dat je voor een overstap een stukje met de tram naar een ander station moest; iets dat Den Haag gemeen had met steden als Parijs en Londen. Voortaan maakte de trein van Rotterdam naar Amsterdam piepend en krakend de scherpe bocht van Hollands Spoor naar Staats, ehhh, naar Centraal.

لويك

Stations zijn me altijd blijven fascineren. De mooie oude gebouwen van Haarlem, Groningen en zoals al genoemd, Hollands Spoor. Maar ook de nieuwbouw van bijvoorbeeld Luik. Mijn verhuizing naar Maashees heeft mijn stationsvoorkeur flink veranderd. Station Vierlingsbeek werd mijn favoriet. Een weiland, een spoorlijn, en een perron. ’s Morgens zie je de zon opkomen en hoor je de vogels fluiten. Geen gehaast, geen drukte, geen winkels. Gewoon een station zoals het bedoeld is: een plek om de trein te pakken.
Vierlingsbeek

Op reis door Schotland ontdekte ik dat er toch nóg mooiere stations bestaan dan Vierlingsbeek. Rogart is er zo eentje. Direct naast het stationnetje staan wat oude treinwagons die als guesthouse dienst doen. In Rogart stopt 8x per dag een trein, dat wil zeggen, als een passagier heeft aangegeven dat hij er in die plaats uit wil, of als de machinist ziet dat er iemand op het perron staat te wachten. De uitbaatster van het guesthouse vertelde dat ze laatst zag dat een van haar gasten op het verkeerde perron stond te wachten. Met wild armzwaaien wist ze de machinist te bewegen toch te stoppen. De trein stond toen al wel een paarhonderd meter buiten het stationnetje, maar kwam netjes terug om de passagier op te pikken. Ondenkbaar in Nederland. Hoewel… de dienstregeling wordt gevoerd door NS-dochter Abellio, in Nederland meer bekend door de fraude bij de aanbesteding van de Maaslijn dan door de service.

Station Hang Chat

Sinds kort woon ik zelf weer bij een mooiste station van de wereld. Station Hang Chat (foto), aan de lijn van Bangkok naar Chiang Mai, overtreft alles wat ik ooit aan stations gezien heb. Een prachtig stationsgebouw, met koikarpers in de vijver. Prima bewegwijzering naar parkeerplaats, kaartverkoop (take off your shoes please), werkruimtes van de stationschef en de assistent-stationschef, met originele gietijzeren handels om de wissels te bedienen, en natuurlijk ook geheel bemand.

Het aantal treinen per dag: 2. Een groot bord geeft de aankomst- en vertrektijden aan. Trein 408 naar Nakhon Sawan, van waar je verder kunt naar Bangkok, komt om 11:47 uur binnen op spoor 1, en vertrekt om 11:48 uur. Om 12:45 uur loopt trein 407 binnen, eveneens op spoor 1, om een minuut later weer verder te rijden naar Chiang Mai. In 59 minuten is het treinverkeer voor de hele dag afgehandeld. Geen gehaast, geen drukte, geen winkels. Gewoon een station waar je heen gaat om van te genieten.