Иосиф в Азии

Вчера я прибыл в Бангкок, и сегодня утром, когда я проснулся, у меня был несколько беспокойный сон. Просто продолжайте дремать некоторое время и примите героический душ сразу после девяти и сразу проснитесь.

Ontbijtje, kopje koffie en Joseph is weer het mannetje.

Doe het nog even heel rustig aan en drink buiten op het terras nog een mango smoothie en overpeins wat vandaag op het programma zou kunnen staan want het leven van dag tot dag bevalt me wel. Een oud bekend uitstapje haal ik maar van stal en wandel gewapend met mijn fotocamera naar het Metrostation om vandaar verder te reizen naar Hua Lamphong het hoofdtreinstation van Bangkok waar altijd wel iets aardigs te fotograferen valt en het interessante China Town om de hoek ligt.

Voor zeggen en schrijven 14 baht -het Seniorentarief- reis ik er heen maar tref helaas geen bijzondere tafereeltjes aan.

Wel spreken drie jonge meisjes, getooid met hoofddoekjes, mij aan met de vraag of ik wil meewerken aan een schoolproject.mEn waarom zou ik dat niet doen? Mijnheer Geert Wilders zal mijn standpunt wel verafschuwen maar afgezien van de kopvodden, zoals G.W. het betitelt, zijn het keurig nette jonge meisjes.

De oudste van de drie stelt de vragen in het Engels en dat doet ze heel keurig. In haar hand heeft ze een werkelijk schitterende grote roos waar het gesprek om draait. De beide andere meisjes leggen het gesprek met hun telefoon camera vast, maar hebben eerst keurig gevraagd of ik het wilde toestaan. Ach, het hele leven is acteren en een toneelspel dus waarom zou je het moeten weigeren? Ik ga taalles krijgen en moet de naam van de bloem -de roos- in het Thais nazeggen. Krijg applaus maar ben de Thaise naam eerlijk gezegd al weer vergeten. Daarna volgt de discussie over de uitspraak van een ‘roos’ versus een ‘rose’ en de moeilijkheidsgraad betreffende de Thaise taal met de klankverschillen. Op het eind van de sessie krijg ik de bloem aangeboden die ik heel vriendelijk en met veel dank afsla omdat ik  nog een hele wandeling voor de boeg heb. En natuurlijk willen de drie jonge dames met deze jongeman op de kiek. Vervolgens maak ik nog een foto van hen ter opfleuring van dit verhaal.

Laat het treinstation achter mij en vervolg de weg naar China Town waar als je de ogen laat ronddwalen veel te zien is.

Geen schokwekkende dingen maar alledaagse voor Westerlingen aparte dingen. Wandel door een buurt waar heel wat ijzerhandelaren vlak bij elkaar zijn gevestigd die de -voor mij althans- meest vreemde spullen verkopen. Profielen in allerhande uitvoeringen en maten, takels te kus en te keur; kortom teveel om het allemaal te omschrijven. Grappig dat veel lieden zomaar een praatje met je willen maken om met de paar woorden Engels die ze machtig zijn te pronken. In een piepklein heel smal steegje val ik van de ene verbazing in de andere betreffende de wijze waarop mensen hier leven. Aan een zijde van het smalle steegje hangt zelfs een kookpot boven een heus vuurtje. Even verder kleurrijke deuren, kortom heel apart volgens onze Westerse begrippen. Uiteindelijk kom ik in de Yaowarat straat, de hoofdstraat van China Town terecht. Veel restaurants waar men vogelnestjes en echte haaienvinnensoep kan verorberen en uiteraard ontbreken de goudwinkels evenmin. Het is er heel wat drukker dan in de straatjes waar ik nagenoeg in mijn eentje rondslenterde.

Heb deze dag de nodige kilometers gelopen en zoek de Metro richting Sukhumvit maar op. Het was zoals altijd weer een mooie wandeling want China Town verveelt nimmer.

Deze avond breng ik voor de eerste maal een bezoek aan het souterrain van The Landmark Hotel waar een Filippijnse band speelt. Leuke muziek en gelukkig geen overdreven versterkers en schreeuwende zangeressen waarbij horen en zien je vergaat. Er heerst een gezellig sfeertje en bestel een glas rode wijn en geniet van de band en zang. Na mijn tweede glas loopt het al tegen twaalf uur dus tijd om richting hotel te gaan. Van de rekening voor twee glaasjes kijk ik toch even op mijn neus want ruim 400 baht, omgerekend 12 euro per glas, is toch een prijs die je niet dagelijks daarvoor op tafel legt. Dat Thailand zich uit de markt gaat prijzen zal mij niet verwonderen.

En dat deze conclusie bewaarheid gaat worden blijkt nu al overduidelijk want het is waarneembaar heel wat minder druk in Bangkok dan in vorige jaren.