पाठक सबमिशन: रोब द्वारा कविता (4)

२०१२ मा कञ्चनबुरी क्षेत्रमा मैले मेरी प्रेमिकालाई भेटें। त्यसयता म त्यहाँ वर्षमा चार पटक गएको छु । मैले मेरो प्रभावको बारेमा कविताहरूको संग्रह लेखें। तल तपाईले केहि फेला पार्नुहुनेछ। 

दस वर्षअघि पहिलो पटक थाइल्यान्ड गएकोले मलाई त्यो देश र केही वर्षपछि थाइल्याण्डको सुन्दरीसँग प्रेम भयो। 2009 देखि 2011 सम्म म ओभरपल्टको गाउँ कवि थिए, जहाँ म थाइल्याण्डमा नभएको बेला बस्छु।

----

De vogels fluiten niet.

Ze krassen, gillen.

En de honden blaffen niet.

Ze janken, kermen.

De mensen zwijgen,

zwoegen, zweten.

Weten meer dan ik kan googlen.

Zo leven we samen naast elkaar.

Ik met een ipad.

Zij met een sikkel.

’s Avonds drinken we Singha.

Ik betaal.

Zij verzwijgen schuchter

hun verhaal.

Trots is een onneembare

taalbarrière.

----

De ochtend kleurt oranje.

De zon, de monniken.

Een boeddhistische polonaise

slingert geluidloos door het dorp.

Hun bedelnap wordt gevuld

door de vrouwen die geknield wachten.

Zij bereidden het eten lang voor de zon

en de monniken de ochtend oranje kleuren.

Moeizaam komen ze recht.

Koken voor hun kroost.

Werken op het veld.

Hopen op een dag zonder klappen.

Op de terugweg naar de tempel

raadpleegt een jonge monnik,

de laatste in de oranje rij,

stiekem zijn smartphone.

----

Onbegrijpelijke (*) liefdesverklaring (* voor een boeddhiste)

Als God naar jou kijkt,

houdt Hij zijn adem in.

In ’t diepst van mijn gedachten

ben ik een god

als ik jou zie.

Als ik uit een rib

jou kon scheppen,

had Adam een ingevallen borstkastje.