थाइल्याण्डको कृषि क्षेत्र, ऐतिहासिक रूपमा देशको मेरुदण्ड, नाटकीय परिवर्तन र महत्त्वपूर्ण चुनौतीहरूको सामना गरेको छ।

चामललगायत विभिन्न कृषि उत्पादनको निर्यातमा विश्वको अग्रणी थाइल्यान्डले जलवायु परिवर्तन, आर्थिक दबाब र प्राविधिक परिवर्तनजस्ता नयाँ वास्तविकताहरू अनुकूल बनाउन संघर्ष गरिरहेको छ। यस लेखले थाइल्याण्डको कृषि क्षेत्रको विकासलाई ऐतिहासिक र आलोचनात्मक परिप्रेक्ष्यबाट समकालीन चुनौतिहरू र भविष्यका अवसरहरूमा ध्यान केन्द्रित गर्दै जाँच गर्दछ।

ऐतिहासिक सन्दर्भ

थाइल्याण्डको कृषि इतिहास धान खेतीमा गहिरो जरा गाडिएको छ, जुन अर्थतन्त्र र थाई संस्कृति दुवैको केन्द्रबिन्दु हो। दशकौंसम्म, थाई सरकारले घरेलु उपभोग र निर्यात दुवैको लागि चामलको उत्पादनलाई प्रोत्साहन दियो, जसको परिणामस्वरूप थाइल्यान्डले विभिन्न अवधिहरूमा विश्वको सबैभन्दा ठूलो चामल निर्यातकर्ताको रूपमा स्थिति प्राप्त गर्यो (द नेशन)। यद्यपि, धानमा अत्यधिक जोडले एकलपालन अभ्यासहरू निम्त्याएको छ, जसले जैविक विविधतालाई घटाएको छ र माटोलाई घटाएको छ।

समसामयिक चुनौतीहरू

बैंकक पोष्ट र द नेसनका भर्खरैका रिपोर्टहरू अनुसार थाइल्याण्डको कृषि क्षेत्रले धेरै चुनौतीहरूको सामना गरिरहेको छ। यी मध्ये एक जलवायु परिवर्तनको प्रभाव हो, जुन अनियमित वर्षा र बारम्बार खडेरीको रूपमा प्रकट हुन्छ। यी बदलिँदो मौसमी ढाँचाले धान उत्पादनको स्थिरतालाई धम्की दिन्छ, जसले साना किसान र राष्ट्रिय अर्थतन्त्र दुवैलाई प्रत्यक्ष असर गर्छ।

थप रूपमा, कृषि प्रविधिको परिचयले ठूला, औद्योगिक फार्महरू र साना, परम्परागत किसानहरू बीचको विभाजन सिर्जना गरेको छ। ठूला-ठूला धनी किसानहरूले प्राविधिक विकासबाट लाभान्वित हुँदा, साना गरिब किसानहरूले यी प्रविधिहरू पहुँच गर्न संघर्ष गरिरहेका छन्, जसले गर्दा कृषि समुदाय भित्र आर्थिक असमानता बढ्दै गएको छ (खाओसोद अंग्रेजी)।

थाइल्याण्डमा कृषिको भविष्य

भविष्यलाई हेर्दा, यो स्पष्ट देखिन्छ कि दिगोपन र प्रविधि थाई कृषिको विकासमा प्रमुख कारक हुनेछ। थाइल्याण्डको नेशनल न्यूज ब्यूरोका अनुसार सरकारले अब सटीक खेती र अर्गानिक खेती विधिको प्रयोगलाई बढावा दिइरहेको छ। यी प्रविधिहरूले कृषिको वातावरणीय पदचिह्न कम गर्न र उत्पादनमा सुधार गर्न मद्दत गर्न सक्छ।

निष्कर्ष

थाइल्याण्डको कृषि क्षेत्र चौराहेमा छ। यो क्षेत्रले प्रविधिलाई अंगालेर मात्र नभई साना किसानहरूलाई सहयोग गर्ने र जैविक विविधताको संरक्षण गर्ने नीतिहरू लागू गरेर आधुनिक चुनौतीहरूलाई पनि अनुकूल बनाउनु महत्त्वपूर्ण छ। आर्थिक वृद्धि र वातावरणीय दिगोपनाबीच सन्तुलन कायम गरेर मात्र थाइल्याण्डले आफ्नो कृषि क्षेत्रलाई पुनरुत्थान गर्न र दिगो भविष्यतर्फ अघि बढ्न सक्छ। यस संक्रमणको लागि परम्परागत अभ्यासहरूको आलोचनात्मक पुनर्मूल्याङ्कन र क्षेत्र भित्र नवप्रवर्तन र इक्विटीमा नयाँ फोकस आवश्यक छ।

थप जानकारी र स्रोतहरू

  • बैंकक पोस्ट: "जलवायु परिवर्तन र थाई कृषिमा यसको प्रभाव," बैंकक पोस्ट, अप्रिल २८, २०२४ मा पहुँच गरियो।
  • राष्ट्र: "थाइल्याण्डको कृषि क्षेत्रले आधुनिकीकरणका चुनौतीहरूको सामना गरिरहेको छ," द नेशन, मार्च १२, २०२३ मा प्रकाशित भयो।
  • Khaosod अंग्रेजी: "टेक्नोलोजी डिभाइड: कसरी थाई किसानहरू पछाडि छोडिएका छन्," Khaosod अंग्रेजी, जनवरी 15, 2024 मा अन्तिम अपडेट गरियो।
  • थाइल्याण्डको राष्ट्रिय समाचार ब्यूरो: "सरकारले दिगो कृषि अभ्यासलाई बढावा दिन्छ," थाइल्याण्डको राष्ट्रिय समाचार ब्यूरो, फेब्रुअरी ५, २०२४ मा अनलाइन प्रकाशित भयो।

10 reacties op “Uitdagingen en veranderingen in de agrarische sector van Thailand”

  1. जोनी बीजी माथि भन्छ

    दोभाषेले आफ्नो राय धेरै स्रोतहरूमा आधारित गर्दछ, तर त्यहाँ पक्कै पनि धेरै छ।
    इसानमा ५०–६० वर्षअघिदेखि धान खेतीको पक्षमा अत्यधिक दोहन हुँदै आएको छ । अत्यधिक दोहनले माटोमा पोषकतत्व नपुगेको र नुनको सबलेयरको क्याप्युलर प्रभावले अहिले जमिनलाई नुनिलो बनाइदिएको र जसरी पनि धान उब्जाउन असम्भव भएको क्षेत्रमा जङ्गल काट्नु समावेश छ। इसानका क्षेत्रहरू जहाँ चीजहरू धेरै खराब छैनन्, त्यहाँ वनजंगल नभएको कारण वर्षाको अभावले वार्षिक फसलबाट नाफा हुँदैन।
    जलवायु परिवर्तनलाई बुझ्ने मानिसहरूले करिब ९ वर्षअघि नै खाद्यान्न भण्डारण गरेको भविष्यवाणी भइसकेको हुनाले इसानलाई लेख्नुपर्छ। चाओ फ्राया लूप वरिपरि चीजहरू वास्तवमा अझ अनुकूल हुनेछन् ...
    TH ले केही वर्ष पहिले गति प्राप्त गर्न सक्छ जब विश्व तापक्रम बढ्दै गएको थियो र विशेष गरी धनी देशहरूबाट प्रशस्त अनुदानहरू लिएर आएको थियो। यो नुनिलो माटोलाई पुरानो अवस्थामा रूपान्तरण गर्ने समय थियो, अर्थात् CO2 निकासीको लागि रूखहरू रोप्ने, र यसमा क्राबोक जस्ता तेलको बीउ भएका रूखहरू जस्ता देशी रूखहरू पनि समावेश हुन सक्छ। क्राबोकको अफ्रिकी भाइ सौन्दर्य प्रसाधनहरूमा प्रयोग गरिन्छ, तर थाई नीति निर्माताहरू र अधिकारीहरूको विनाशकारी संस्कृतिको कारण, क्राबोक दुर्भाग्यवश कहिल्यै केहि बन्दैन र यो धेरै धेरै बोट-आधारित उत्पादनहरूमा लागू हुन्छ।
    सामान्य ज्ञान प्रयोग गर्न बाधाहरू केही समयको लागि थाहा छ, तर यो देख्दा पीडादायी रहन्छ, तर अर्कोतर्फ, यसले मानिसहरूलाई रचनात्मक पनि बनाउँछ।
    निर्वाचित नीति निर्माताहरूले जनसङ्ख्याबाट विरोध गर्ने विचारहरू डीएनएमा रहेको देखिन्छ र जबसम्म यसलाई मान्यता दिइँदैन तबसम्म यो अराजकताको पर्खाइको कुरा हो र यो बीचमा गडबड गर्ने कुरा मात्र हो।
    यस्तो सरकार हुँदा मैले जे पाउँछु त्यही लिने र मपछि बाढी आउने भन्ने नागरिकको हैसियतमा कसैले सोच्नु अनौठो लाग्दैन ।

  2. रुड माथि भन्छ

    Een probleem met Thai is dat ze niets nieuws willen leren zeker niet van buitenlanders, dus ze blijven rijst telen als 50-60jaar geleden, zonder te moderniseren of nieuwe technieken toe te passen. Met gevolg dat bv. in Vietnam de opbrengst per ha is verdubbeld en in Thailand verminderd…

  3. ड्राइक्स माथि भन्छ

    Ik ben het met allebei de reacties eens maar er moeten wel voldoende middelen zijn en finacieen zijn een hekel punt in Thailand en zal het blijven zoals het is en zullen de ouderen het nu nog moeten doen maar over een paar jaar zijn de jongeren niet meer bereid om op de rijstvelden te werken.

  4. Theo माथि भन्छ

    Met de simpele technologie op de rijstvelden is het NU al erg duur geworden om rijst te verbouwen.
    Stel 10 rai. We hadden vorig jaar een mindere goede oogst en maar 40 zakken a 400 thb per zak maximaal is 16.000 thb.

    Simpele berekening maar al erg goedkoop:
    Kosten 2 keer omploegen ivm gras a 200 thb per rai is 4000 thb.
    Rijst zaaien. Kan met de hand maar ook met machine a 50 tot 100 thb per rai. Zeg gemiddeld 750 thb.
    2 zakken kunstmest gemiddeld 1000 thb en verspreiden: 2200 thb
    Oogsten goedkoop 10 x 600 thb hier in Roi Et = 6000 thb.
    Is totaal al 12.950 thb aan kosten.
    Tellen we al het eten en al het werk van de mensen verder nog niet mee. Helpen elkaar. Dus het loont helemaal niet….nu al niet om rijst te verbouwen.

    Als er dan nog meer technologie betaald moet worden legt men er geld bij.
    Meer subsidie nodig van de overheid of een coöperatie waar iedereen de apparatuur heel goedkoop kan lenen… zoals het vroeger was en hier nog niet eens is.
    De Thaise boer wil over het algemeen alles in eigen beheer hebben en materiaal niet uitlenen uit angst voor gebreken.

    • Arno माथि भन्छ

      Een feit is dat de boer met zijn geploeter bijna niets krijgt voor zijn rijst en amper kosten dekkend kan werken, laat staan genoeg verdient en dat terwijl de rijst voor een dikke prijs in de winkel ligt, ook in Thailand worden de boeren uitgebuit en verdient de tussen handel en de grootgrutter het meest aan de rijst, niet veel verschil met Nederland, daar krijgt een boer ook amper 15 eurocent voor 1 kg aardappelen en je betaald €1,20 per kg bij Jumbo
      Er zal structureel iets moeten veranderen opdat de boer meer geld verdient en kan innoveren

      Gr अर्नो

      • जोनी बीजी माथि भन्छ

        In de laatste zijn zit juist het probleem maar ook de oplossing.
        Gewoon je jaarlijkse ritueel doen en tot de conclusie komen dat het elk jaar minder wordt qua opbrengst en dan gaan klagen schiet niet op.
        Nu is het wel zou dat er subsidies beschikbaar zijn en dat zou opgepakt moeten worden door de de regionale bestuurders tot aan dorpsniveau. De dynamiek moet dus wel vanaf onderen komen en dat betekent dorps of gemeentelijke coöperaties.
        In de gebieden waar de toekomst voor de rijstbouw er goed uit ziet zijn deze zaken meestal al geregeld en gaat het om grote hoeveelheden.
        Rijstbouw in Isaan is meer voor eigen gebruik en het land is na de oogst uitermate geschikt om daar koeien en geiten op te laten grazen. De coop kan deze dan ook zelf verwerken, want in landelijk gebied zijn de slachtregels niet zo streng, en verkopen. Zelfvoorzienend in de regio als doel en actief op zoek naar gunstige financiering. Ik zou zeggen begin als coop aan crowdfunding en maak van je eigen regio een trotse regio desnoods met hulp van een organisatie die vaker met dit bijltje gehakt heeft.
        Heb ik nu zo uit het niets een job in TH voor mijn vriend Rob V. gecreëerd 😉 Een keer goed uitwerken en daarna is schaalbaar naar tig regio’s.

        https://www.bangkokpost.com/business/general/2694136/support-scheme-for-rice-farmers-gets-underway
        https://www.nationthailand.com/thailand/general/40030546

        • रोब वि। माथि भन्छ

          Met coöperaties aanmoedigen ben ik het helemaal eens Johnny want daar gaat mijn socialistische hart sneller van kloppen. 😉 Maar het is mijn job verder niet, dat moeten de Thai zelf doen, samen van onderaf met een regering die dat natuurlijk promoot (dat is dus heel wat anders dan sinterklaas spelen met subsidies e.d.). Maar denk ook aan herverkaveling en dergelijke. Structurele veranderingen. En er zullen vast goede lessen te trekken zijn bij de buren in Vietnam en China.

          • जोनी बीजी माथि भन्छ

            He vriend, ben je nu ineens de mensenrechtenschendingen in China vergeten met hun goede lessen?
            Helaas bevestig je het beeld wat ik al had. Langs de zijlijn preken wat goed is voor een Thai en geen verantwoordelijkheid nemen door het nemen van risico’s in je eigen leven. Dat moeten anderen maar doen zodat klagen door kan blijven gaan.
            Daar gaat het altijd al over, neem verantwoordelijkheid en blijf niet hangen in de slachtofferrol.
            De gemiddelde gepensioneerde witneus in TH is wat dat betreft al veel socialer qua support.
            Begrijp mij goed, het is geen persoonlijke aanval, maar meer een observatie dat zeggen en het afwijzen als normaal doen normaal wordt gevonden en daarom bij deze hulde voor de witneuzen die op de achtergrond bezig zijn met het actief verbeteren van levens.
            Iedereen brandt de vingers als je echt wilt dat het land op micro niveau vooruit gaat en welk respect krijgen zij als het misgaat?
            Het mooie van een vriendschap is dat we eerlijk kunnen zijn 🙂

  5. क्रिस माथि भन्छ

    केहि नोटहरू:
    – landbouw in Thailand is veel meer dan rijst. In Dollars uitgedrukt is de export van fruit en ook van vis veel hoger dan van rijst;
    – de heel veel kleine rijstboeren produceren vooral voor eigen consumptie, niet voor de markt. Die hebben geen interesse in nieuwe technologieën en meer opbrengst. Als zij ouder worden, denkt men over verkoop van het land als een soort pensioenpotje. Er is momenteel veel rijstland te koop.
    – een niet te vergeten factor is dat veel boeren ouder zijn, een deel hobbyboeren en geen opvolger hebben. Kinderen willen niet boeren, niet op het te rustige platteland wonen (met te weinig voorzieningen en goede scholen) en meer verdienen.
    – er is nu al een groei in contract teelt (op initiatief van handelaren met China; durian, longon, mangosteen, rijst) en dat zal ongetwijfeld toenemen in de komende jaren. Vervolgens wordt landbouwgrond opgekocht en geëxploiteerd door grotere bedrijven. Een win-win situatie voor de arme oude rijstboer.

    • जोनी बीजी माथि भन्छ

      “– er is nu al een groei in contract teelt (op initiatief van handelaren met China; durian, longon, mangosteen, rijst) en dat zal ongetwijfeld toenemen in de komende jaren. Vervolgens wordt landbouwgrond opgekocht en geëxploiteerd door grotere bedrijven. Een win-win situatie voor de arme oude rijstboer.”

      Waar een winnaar is ook een verliezer en dat is de normale man van de toekomst. Typisch Thaise gedachte van win-win voor alleen maar een doelgroep. Wat je kwijt bent kan je niet meer terugkrijgen en daarom is de wet wel goed dat buitenlanders sowieso geen land mogen kopen en zeker geen landbouwgrond.
      TH als toekomstige vazalstaat van China. Ik wil er niet eens aan denken…


Laat een reactie Achter

Thailandblog.nl कुकीहरू प्रयोग गर्दछ

हाम्रो वेबसाइटले राम्रो काम गर्दछ कुकीहरूको लागि धन्यवाद। यसरी हामी तपाईंको सेटिङहरू सम्झन सक्छौं, तपाईंलाई व्यक्तिगत प्रस्ताव बनाउन सक्छौं र तपाईंले हामीलाई वेबसाइटको गुणस्तर सुधार गर्न मद्दत गर्नुहुन्छ। थप पढ्नुहोस्

हो, म राम्रो वेबसाइट चाहन्छु