तिमि कहाँ जादै छौ? अहिलेसम्म खानुभएको छ ?
अघिल्लो लेखमा मैले 'थाइनेस', थाई पहिचानको अवधारणाबारे छलफल गरेको थिएँ। मैले पहिले नै औंल्याएको छु कि यो पहिचान सधैं पुरातन थाई सम्पदा समावेश गर्दैन, तर प्राय: एक निश्चित उद्देश्यको साथ निर्माण गरिएको हो। म अब त्यो प्रख्यात थाई अभिवादन 'sawatdee' लाई देखाउन चाहन्छु।
ग्रामीण थाइल्याण्डमा बस्न वा भ्रमण गर्ने भाग्यशाली व्यक्तिहरूलाई थाहा छ कि सबैभन्दा सामान्य अभिवादन 'सवतदी' होइन तर ไปใหน 'pai nai?' तिमि कहाँ जादै छौ? वा ไปใหนมา 'पाइ नै माँ? कता जादै छौ कता बाट आउदै छौ ? र กินข้าวหรือยัง'kin khaaw reu jang?' (चित्र हेर्नुहोस्) के तपाईंले अहिलेसम्म खानुभएको छ? यी वास्तविक मूल थाई अभिवादन हुन्।
राजा राम V ले सभ्यता आक्रामक सुरुवात गरे
पछिल्लो शताब्दीको सुरुदेखि र विशेष गरी तीसको दशकदेखि, थाइल्याण्डले पश्चिमीकरण गर्नुपर्यो। यो प्रसिद्ध राजा राम V (चुलालोङ्कोर्न) बाट सुरु भयो जसले धेरै यात्रा गरे, पहिले भारत र डच ईस्ट इन्डिज र पछि युरोप। उनले 'सभ्य' पश्चिम र आफ्नै अझै पनि 'बर्बर' सियामबीच देखेको भिन्नताले उनलाई सताएको थियो।
साथै औपनिवेशिक शक्तिहरूलाई खाडीमा राख्नको लागि, उनले एक सभ्य आक्रमण सुरु गरे, जुन पछिल्ला राजाहरू अन्तर्गत जारी रह्यो र फिल्ड मार्शल लुआंग प्लेक फिबुनसोङ्क्रमको अति-राष्ट्रवादी शासनकालमा यसको चरमोत्कर्षमा पुग्यो। 'अनौठो', लगभग 1939-1957)।
थाईहरूमा सभ्य पश्चिमी संस्कृतिका धेरै तत्वहरू लागू गरियो, ड्रेस कोडहरू (पुरुष र महिलाहरू प्रायः खाली छातीको वरिपरि हिंड्ने), ट्राउजर, स्कर्ट र हेडगियर अनिवार्य बनाइयो र सुपारी चपाउन निषेध गरिएको थियो। अन्ततः, यस आयातित संस्कृतिका धेरै तत्वहरूको रूपमा महिमा हुनेछ थकाइ, प्राचीन थाई पहिचान।
1943 मा, 'sawatdee' आधिकारिक थाई अभिवादन भयो
यस पश्चिमीकरणको एक भाग भाषाको प्रयोग थियो। यो अवधि हो जसमा धेरै नयाँ थाई शब्दहरू आविष्कार गरिएका थिए। पौराणिक कथा अनुसार, यो प्रोफेसर फ्रेया उप्पकित हुनुहुन्थ्यो जसले पहिलो पटक चुलालोङकर्न विश्वविद्यालयमा अभिवादन 'सवतदी' को परिचय दिनुभयो जहाँ यो चाँडै क्याम्पस र बाहिर फैलियो।
तर थाई लिपिको सरलीकरणको आठ महिनापछि सन् १९४३ मा फिबुनले 'सावतदी'लाई 'आधिकारिक' थाई अभिवादन बनाएका थिए। 1943 जनवरी, 27 मा, प्रचार विभागले निम्न घोषणा गर्यो:
महामहिम प्रधानमन्त्रीज्यूले यस विषयमा विचार गर्नुभएको छ र हाम्रो आफ्नै सम्मान र थाई जनताको सम्मानलाई प्रवर्द्धन गर्ने गरी थाई जनतालाई सभ्य जनताको रूपमा प्रवर्द्धन गर्ने र त्यसको पनि प्रशंसा गर्ने निष्कर्षमा पुगेका छन्। किनभने हाम्रो मनको अवस्था त्यहाँ एक आधुनिक, नयाँ अभिवादन हुनुपर्छ, र त्यसैले निम्न आदेश गरेको छ। सबै अधिकारीहरूले एक अर्कालाई बिहान 'सवतदी' ले अभिवादन गर्नुपर्छ ताकि हामी एकअर्कालाई साथीको रूपमा व्यवहार गर्न सक्छौं र केवल आशाजनक शब्दहरू प्रयोग गर्न सक्छौं। साथै, हामी सबै निजामती कर्मचारीहरूलाई आफ्नो घरमा पनि यो अभिवादन प्रयोग गर्न आग्रह गर्दछौं।
'Sawatdee' लगभग उच्च समाज मा प्रयोग गरिन्छ
यसरी सुरु भयो ‘सवतदी’ अभिवादन । मलाई अझै पनि दैनिक जीवनमा यो अभिवादन अलि अप्ठ्यारो लाग्छ, यो 'उच्च समाज' मा लगभग विशेष रूपमा प्रयोग गरिन्छ, वा औपचारिक अवसरहरूमा, र प्रवासीहरू जसले यसलाई थाई शिष्टाचारको शिखर हो भन्ने ठान्छन् किनभने यो यात्राको रूपमा हो। गाइड र भाषा पुस्तकहरूले हामीलाई विश्वास गरेको छ।
2008 मा, राष्ट्रिय पहिचान आयोगले फोन कलहरूमा अंग्रेजी "hello" लाई "sawatdee" ले प्रतिस्थापन गर्ने अभियान सुरु गर्यो, जुन फ्लप थियो। यो विडम्बना हो कि थाई संस्कृतिको पश्चिमीकरणको विचारबाट जन्मिएको 'सावतदी' जस्तो नयाँ अभिवादन अब पुरातन संस्कृतिको अभिन्न अंग बनिसकेको छ। थकाइ, थाई पहिचान, उच्च छ।
'sawatdee' शब्द संस्कृत बाट आएको हो
'Sawatdee' थाई शब्द होइन तर संस्कृतबाट आएको हो (अन्त -dee-, 'राम्रो' को लागि थाई शब्दसँग मिल्दोजुल्दो छ तर होइन)। यो संस्कृत शब्द 'स्वस्ती' को रूपान्तरण हो जसको अर्थ 'आशीर्वाद' वा 'कल्याण' हो र यसको मूल 'स्वस्तिक' शब्दसँग मिल्दोजुल्दो छ, स्वस्तिक, 'शुभ, शुभ अनुग्रह' को लागि प्राचीन हिन्दू प्रतीक। हुनसक्छ यो संयोग हो कि फिबुन इटालियन, जर्मन र जापानी फासीवादको प्रशंसक थिए, तर सायद होइन।
'सावतदी' बाहेक अरू शब्दहरू आविष्कार गरियो जस्तै 'आरोन्सावत' (तुलना गर्नुहोस् 'वाट एरोन', द टेम्पल अफ डन), शुभ प्रभात र 'रात्रीसवत', शुभ रात्रि, तर यी साहित्यमा मात्र पाइन्छ, सायद कसैले उनीहरूलाई बढी थाहा छ। संयोगवश, 'sawatdee' लाई अक्सर 'watdee' मा छोटो पारिन्छ (चित्रण हेर्नुहोस्)।
यदि तपाइँ अनौपचारिक अवस्थामा, विशेष गरी ग्रामीण इलाकामा थाईलाई अभिवादन गर्नुहुन्छ भने, 'किन खाउ रेउ जंग' (मध्य, झर्दै, उदाउँदो, मध्य स्वर) भन्नुहोस्, के तपाईंले अहिलेसम्म खानुभएको छ? वा 'पै नाई मा' (मध्य, उठ्ने, मिडटोन), तपाईं कहाँबाट आउँदै हुनुहुन्छ? त्यो धेरै तातो सुनिन्छ।
'thainess' को लागि लेख हेर्नुहोस् www.thailandblog.nl/background/ik-ben-een-thai/
संस्कृति/इतिहास पाठ को यो बिट को लागी धन्यवाद। मलाई यो धेरै मन पर्छ जब मानिसहरूले सोध्छन् कि तपाईंले अझै खानु भएको छ। साथै थाईले अंग्रेजीमा यो सोध्नुहोस्। हो, टुकटुक ड्राइभरहरू पनि कष्टप्रद, तर यदि तपाईं गाउँ र उपनगरहरूमा हिड्न जानुहुन्छ भने, मलाई धेरै पटक सोधिएको छ (एक "पै नै" "तपाईं कहाँ जानुहुन्छ? वा दुवै)। यद्यपि यो प्रायः एक मैत्री मुस्कान / नोड संग रहन्छ। जब एक पागल / आवारा फरांङ (एक्लै) सडकमा हिंड्दा तिनीहरू उत्सुक हुन्छन्।
यहाँ इसानमा पज नजलाई बर्मेड र बमले मात्र धेरै प्रयोग गर्दैन, यहाँ मानिसहरूले क्रापोङ वा क्रापोन भन्छन्, मलाई यसको अर्थ थाहा छैन।
यो जे भए पनि खाप खुन होइन।
म आफैंमा पनि केहि छ कि तपाई के हस्तक्षेप गर्दै हुनुहुन्छ, तर सबै भन्दा माथि तपाईलाई के थाहा छ ??
म खानु अघि खिन काओ प्रयोग गरिन्छ, वा म सुत्नु अघि खाओ नोन प्रयोग गरिन्छ।
म मञ्च खिरी नजिकै बस्छु र यहाँ सबैले पाइ नै प्रयोग गर्छन्।
हाम्रो गाउँमा पाइ साई भन्छन् ?
म सामान्यतया पाई तलत भन्छु र त्यसपछि तिनीहरू हाँस्छन्
यहाँ इसान पाज नजमा बर्मेडहरू र भ्यागाबन्डहरूले मात्र धेरै प्रयोग गर्दैनन्, यहाँ मानिसहरूले क्रापोंग वा क्रापोन भन्छन्, जसको अर्थ म हुँ, ढिलो अनुवाद: म पनि।
यो जे भए पनि खाप खुन होइन।
म आफैंमा पनि केहि छ कि तपाई के हस्तक्षेप गर्दै हुनुहुन्छ, तर सबै भन्दा माथि तपाईलाई के थाहा छ ??
म खानु अघि खिन काओ प्रयोग गरिन्छ, वा म सुत्नु अघि खाओ नोन प्रयोग गरिन्छ।
तिनीहरूले वास्तवमा थोरा रस/मोब्युलाई अंग्रेजी हेलो कहिल्यै भनेनन् - तर थाई अनुवाद, वा "अल्लो" - धेरै फ्रेन्च सुनिन्छ। त्यसपछि "तिमी अहिले कहाँ छौ" भन्ने अपरिहार्य प्रश्न आउँछ।
BKK मा तपाईले प्रायः सुन्नुहुन्छ: यांग मे मा-मी रोट थित। अर्को शब्दमा: अझै आइपुगेको छैन, त्यहाँ ट्राफिक जाम/फाइल छ।
मैले भर्खरै 2 थाई दौडने साथीहरूसँग 5 दिनको बस यात्रा समाप्त गरें। तिनीहरूमध्ये एकको आफ्नै मिनिभ्यान छ जुन हामीसँग थियौं र उसले विदेशीहरूको अनौठो बानी र अन्य कथाहरू फेला पारेको कुरा बताए।
उदाहरणका लागि, विदेशीहरूले सुत्न वा उठ्दा सधैं गुड नाइट र गुड मर्निङ भन्ने कुरा अनौठो लाग्यो। थाईले केही बोल्दैन, तर गायब हुन्छ र केही नबोली फेरि देखा पर्दछ।
वैसे, उसलाई निद्रा शब्द धेरै अनौठो लाग्यो। दुईजना धेरै मातेका डच मानिसहरू, जसलाई उसले नोङ्खाईबाट बैंकक पुर्याएको थियो, कोरातमा सुत्न भनेका थिए। उनले प्रिफेक्ट शब्द भन्न सक्थे। सहयात्रीहरूले सोचे कि यो अझ पागल हो कि तिनीहरू बाटोमा होटलमा जान चाहन्छन्, जबकि त्यहाँ केवल 6 धेरै फराकिलो सिटिंग / सुत्ने सिटहरू धेरै विलासी मिनीबसमा थिए। बाटोमै सुत्छौ, होटेल पनि किन तिर्ने ? तिनीहरू हाँसोले दोब्बर भए।
प्रिय हान्स,
Sawatdee khrap/kha ले सधैं एक निश्चित दूरी सिर्जना गर्दछ, जस्तै 'कसरी गर्छौ? अंग्रेजीमा। यो वास्तवमा होइन कि 'sawatdee' औपचारिक परिस्थितिहरूमा बाहेक जीवनका सबै क्षेत्रका लागि स्थापित अभिवादन हो। उदाहरण: तपाईं धान खेतहरूमा ताजा बिहानको पैदल यात्रा गर्नुहुन्छ र एक अनौठो किसानलाई भेट्नुहुन्छ। 'सवतदी' भन्न सक्नुहुन्छ, उसले पनि त्यही जवाफ दिन्छ र त्यसपछि सबै आफ्नो बाटो लाग्छन्। तपाईं धेरै राम्रो भन्न सक्नुहुन्छ pai nai तपाईं कहाँ जाँदै हुनुहुन्छ? त्यो न्यानो र मैत्रीपूर्ण छ र तपाईंलाई छोटो कुराकानीमा निम्तो दिन्छ। र त्यो समस्या हो।
एक सामान्य टिप्पणी। यो मेरो अनुभव छ कि थाई साझेदारहरूले सधैं आफ्नो प्रेमीलाई आधिकारिक शब्दहरू सिकाउँछन्, कहिल्यै कुराकानी, मीठो कुराहरू, कसम वा कसम शब्दहरू छोड्नुहोस्, जुन थाईल्याण्डमा व्यापक रूपमा प्रयोग गरिन्छ। तर तपाईंको प्रियजनले यसलाई अस्वीकार गर्नेछ। उसलाई सोध्नुहोस् कि थाईमा "धिक्कार" र "शिट" के हो। तिनीहरू थाईमा पनि अवस्थित छन्, र यदि कसैले आफ्नो औंलालाई हथौडाले हिर्काउँछ भने, तपाईंले त्यो पनि सुन्नुहुनेछ।
रुड,
अवश्य पनि तपाईंले सबै औपचारिक परिस्थितिहरूमा र तपाईंले भर्खरै भेटेका मानिसहरूलाई sàwàtdie khráp भन्नुहुन्छ। तर यदि तपाइँ अझै पनि तपाइँको छिमेकीलाई मात्र sàwàtdie भन्नुहुन्छ जसलाई तपाइँ 10 वर्ष देखि चिन्नुहुन्छ, यो रमाइलो छैन। नेदरल्यान्ड्समा तपाई सधैं राम्रोसँग चिनेका मानिसहरूलाई 'कसरी गर्दै हुनुहुन्छ, श्री जान्सेन?' भन्नुहुन्न, सायद केवल रमाइलोको लागि। तपाईं भन्नुहुन्छ: 'तिमी कस्तो छ, पिट? आफ्नो कार फेरि धुने?' 'आज मौसम खराब, भन!' "हेर, तिमी आज राम्रो देखिन्छौ, यार!" आदि
र तपाईंले थाई कसम शब्दहरू किन सिक्न सक्नुहुन्न भनेर मैले कहिल्यै बुझिन। के तपाईंलाई कुनै डच वा अंग्रेजी कसम शब्दहरू थाहा छैन? के तपाई सोच्नुहुन्छ कि थाईहरूले एकअर्काको नाम कहिल्यै बोलाउँदैनन्? प्रयुतले पनि कहिलेकाहीँ आफ्नो प्रेस सम्मेलन र भाषणमा 'आइ हा' र खी खा जस्ता शब्दहरू प्रयोग गर्छन्। सुतेप पनि यसमा धेरै राम्रो थियो जस्तै ngôo, जसको अर्थ 'मूर्ख कुतिया' हो। कसले हान्यो अनुमान गर्नुहोस्।
यदि तपाईंले आफ्नो छिमेकीलाई 10 वर्षदेखि चिन्नुभएको छ भने, तपाईं थाइल्याण्डमा उनीहरूलाई अभिवादन गर्ने उत्तम तरिका थाहा पाउन लामो समयसम्म पुग्नुभएको छ।
त्यो भन्दा पहिले, यो आफैलाई औपचारिक अभिवादनमा सीमित गर्न सुरक्षित छ।
वैसे, अभिवादन को तरिका व्यक्ति मा मात्र होइन, तर स्थिति मा निर्भर गर्दछ।
म हरेक दिन भेट्ने मानिसहरूलाई म सामान्यतया केवल वाइ बिना सवतदी वा सवतदी खरप भन्छु।
"पै नाई मा" सामान्यतया उपयुक्त हुँदैन र मलाई डर छ कि "किन क्वाव लिउ रु याङ" लाई डिनरको निमन्त्रणाको रूपमा लिइनेछ।
सहरमा बसाइ सरेका साथीहरूलाई म सवतदी ख्रप भन्छु र भेट्दा वाइ बनाउँछु।
यद्यपि, यदि तिनीहरू नजिकै बस्छन् र म तिनीहरूलाई धेरै पटक भेट्छु भने, यो वाई बिना सवतदीमा सीमित हुनेछ।
गाउँपालिकाको मुखियालाई म प्रायः हिँड्दा हल्लाउँछु र उहाँ एक्लै बसिरहनुभएको छ।
कहिलेकाहीँ उसले कुराकानीको लागि बोलाउँछ।
के ऊ आफ्नो परिवारसँग बाहिर बसिरहेको छ, म हिंड्छु र त्यसपछि म सवतदीले परिवारलाई अभिवादन गर्छु।
के ऊ तेस्रो पक्षसँग छ, म सवतदी भन्छु र वाइ पनि गर्छु।
अर्कोतर्फ गाउँका मुखियाले पनि हात मिलाउँछन् ।
म सधैं मठाधीशलाई सवतदी खरप र वाइको साथ औपचारिक रूपमा अभिवादन गर्छु
जवाफ तब हुन्छ savatdee वा नमस्कार, नमस्कार।
मैले अभिवादनको प्रतिवाद भनेको युवाहरूको "नमस्ते" हो।
स्कूलमा युवाहरूलाई त्यही सिकाउँछन्।
म उनीहरूलाई भन्छु कि यो एक वृद्ध व्यक्तिलाई अभिवादन गर्ने विनम्र रूप होइन।
तपाईंको साथीहरू वा तपाईंको आमाबाबुको लागि राम्रो, तर अरूको लागि होइन।
โง่ (ngôo) को अर्थ हो मूर्ख।
म दशकौंदेखि थाइल्याण्डको यात्रा गरिरहेको छु, र धेरै वर्षदेखि यहाँ एक थाई साथीसँग बस्दै आएको छु। जब हामी गृहनगरमा हुन्छौं, म बिहान सबेरै परिवारका सदस्यहरू एकअर्कासँग कुरा गरेको सुन्छु, एक घरबाट अर्को घरमा झन् चिच्याएको। जब मैले मेरो पार्टनरलाई "उनीहरू के कुरा गर्दैछन्?" त्यसपछि जवाफ आयो: आज के खाँदै हुनुहुन्छ? त्यो थाई हो!
तिनीहरू कुरा गर्न शिष्टाचार हुन्, केही बोल्दैनन् ...
म मेरो अपार्टमेन्ट छोड्दा पनि, सुरक्षा वा अन्य थाई परिचितहरूले "तिमी कहाँ जान्छौ?" म कहाँ जाँदैछु भन्ने कुरामा उनीहरू चासो राख्छन् भन्ने होइन, तर उनीहरू विनम्र र मिलनसार हुन र केही चासो देखाउन चाहन्छन्। सावा दे ख्रप बाहेक, ती शिष्टाचारका सरल रूपहरू हुन्।
पै ह्नाइ, किन खाउ लेउ हमाई र सबाई दे हमाई अनौपचारिक अभिवादन हुन्, एकअर्कालाई नराखीकन।
तपाईलाई देखिएको छ र तपाईलाई चिनिन्छ/स्वीकार गरिएको छ भन्ने पुष्टि जस्तै।
कहिलेकाहीँ तिमीलाई छुनु पनि त्यसैको एक हिस्सा हो।
पाई साई इसानको स्थानीय बोली हो र मेरो घुँडा भन्दा अलि अलि अग्लो सानो केटाले मलाई दैनिक भन्यो।
Sawatdee अलि बढी औपचारिक छ र जब तपाईं पनि कुरा गर्न छोड्नुहुन्छ अधिक प्रयोग गरिन्छ।
पर्यटक रिसोर्टहरूमा पर्यटकहरूको लागि आधिकारिक अभिवादन He You !!
राम्रो Tino तपाईंले थाई भाषा कसरी विश्लेषण गरिरहनुभएको छ। तपाईंको "पै नाई मा" को अनुवाद धेरै शाब्दिक छ र त्यसैले अलि अनौठो रूपमा आउँछ। म यसलाई "तिमी कहाँ थियौ" भनेर अनुवाद गर्छु। मलाई लाग्छ "किन वा थान खाउ रु याङ" अनौपचारिक अभिवादनको सबैभन्दा सामान्य रूप हो।
त्यो माँ शब्दले यसलाई विगतको कुरा बनाउँछ, किनकि तपाईं आफ्नो बाटोमा हुनुहुन्छ।
त्यसैले पाइ नाई "कहाँ जाँदै हुनुहुन्छ?"
माताले यसलाई "तिमी कहाँ गयौ"/ "तिमी कहाँ थियौ" मा रूपान्तरण गर्छिन्।
जब म घरबाट हिँड्छु, म सधैं "पै नाई" सोध्छु।
जब म मेरो घरको दिशामा हिंड्छु, मानिसहरू सधैं "पै नै माँ" सोध्छन्।
"maa" शब्द अलि भ्रामक छ किनभने यो प्रायः "leew" शब्दको साथ प्रयोग गरिन्छ।
मैले सोचेँ कि यदि त्यो "maa……leew" लाई फिर्ता आउने एक रूपसँग जोड्न सकिन्छ।
तर कसैले घरमा खाएको भए पनि, "फोम किन खाउ मा लिउ", वा "फोम किन खाउ लिउ" भन्न सकिन्छ।
यो सम्भव छ कि विगतमा "मा" फिर्ता आउनसँग जोडिएको थियो, तर स्पष्ट रूपमा आजकल छैन।
अन्य रुडलाई: म साँच्चै मा ल्यू अभिव्यक्ति मात्र जान्दछु, यदि आन्दोलन पनि भएको छ।
माँ भनेको आउनु हो ।
जब म कसैको घरमा छु र उसले अझै खाना खाएको छ कि भनेर सोध्छु, मैले कहिले खाऊ मा लुको जवाफ पाइन।
यो सँधै किन लिउ वा किन खाउ लिउ हुन्छ र कहिले पनि किन एमए लिउ हुँदैन।
यद्यपि, यदि म कसैको ढोकामा छु भने, यो किन मा लिउमा परिणत हुन सक्छ।
घरमा खाए पनि।
तर घरमा खाना खाँदा म भन्दा फरक ठाउँमा भएको हुनसक्छ र वक्ता मकहाँ आएका छन्।
लगभग अनुवाद: मैले भित्र खाएँ र त्यसपछि म यहाँ तपाईंको ढोकामा हिंडें।
तर त्यो मेरो व्याख्या हो र हुनसक्छ थाई भाषा धेरै सूक्ष्म, वा ढिलो छ।
र केहि Tino। Sawatdee Khrap वा Wadee khrap वा केवल Wadee, Wadee (2x द्रुत उत्तराधिकार) मेरो विचारमा तपाईले भन्नुहुने कम औपचारिक हो।
"रात्रीस्वत नोलाफन्डी" मैले एक पटक एक बारमेडबाट सिके, जब हामी साँच्चै सुत्न गयौं। साहित्यिक व्यक्तित्व हुन् । जसरी पनि सबैले बुझ्छन् ।
प्रिय फ्रान्सेलीहरू, तपाईं सुत्दा धेरै ढिलो भएको हुनुपर्छ, र सायद त्यसैले तपाईंले सही उच्चारण सुन्नुभएन, त्यसैले तपाईंले यसलाई यसरी लेख्नुभयो। यो धेरै सम्भव छ कि धेरैलाई थाहा छ तपाईले के भन्न खोज्नु भएको छ, तर यसलाई यसरी भन्नु राम्रो हुनेछ, रात्रिसावत नुनल्याप फन्डी जसको लगभग अनुवाद, शुभ रात्रि निद्रा र राम्रो सपना हो।
यो वास्तवमा फोनेटिक मेमोरीबाट हो जुन यसको ल्याटिनको अन्त्यमा थियो। सुधारको लागि धन्यवाद र म पछि यसको बारेमा सोच्नेछु।
सावत्दीले मलाई नियमित भनिरहनुभएको छ ।
तर भेट हुँदा मात्र, त्यसैले कोही मेरो लागि आउँछ, वा म अरू कसैसँग।
अन्य अभिव्यक्तिहरू प्रयोग गरिन्छ जब तपाईं भर्खर हिड्दै हुनुहुन्छ।
प्राथमिक विद्यालय उमेरका केटाकेटीहरूले मलाई देख्ने बित्तिकै "गुड मर्निङ" भनेर चिच्याउँथे।
बिहान, दिउँसो र बेलुका दुवै।
शिक्षकलाई सायद राम्रोसँग थाहा छैन।
मैले केही पटक उनीहरूलाई बिहानको अर्थ बुझाएको छु र अहिले केही केटाकेटीहरूले गुड अफ्टरनून भनेर चिच्याउन थालेका छन्।
स्पष्ट रूपमा त्यो ज्ञान संक्रामक छ, किनकि मैले व्याख्या गरेको भन्दा तिनीहरूमध्ये धेरै छन्।
ठिक छ, मलाई थाहा छैन तपाईं कहाँ बस्नुहुन्छ। म बैंककमा 4 वर्ष र अहिले 2,5 वर्षको लागि चियाङ माईमा बसें, तर यहाँ सबैले एक अर्कालाई सवासदीको साथ अभिवादन गर्छन्। साथै मेरा थाई साथीहरू बीचमा
वास्तवमा, मेरी श्रीमती निकोल थाई हुन् र मलाई लाग्छ कि यो राम्रो छ कि हामी अचानक 'उच्च सर्कल' मा पर्छौं...
के यो सहि हो यदि तपाईं गाउँमा बस्नुहुन्छ, र तपाईं बाटोमा हुनुहुन्छ, तपाईंलाई "पाइ नै" ले स्वागत गरिन्छ? उदाहरणका लागि, यदि कसैलाई थाहा छ कि तपाईं पहिले नै आफ्नो घर जाँदै हुनुहुन्छ भने, के यो अभिवादन "पै नै" मा परिवर्तन हुन्छ? आमा"? दुबै भेरियन्टहरू अभिवादनको बारेमा बढी भएकोमा, र तपाईं कहाँ जाँदै हुनुहुन्छ वा तपाईं कहाँ जानु भएको थियो भन्ने बारे धेरै कम। केवल जब तपाईं कसैलाई भेट्नुहुन्छ, र तपाईं पहिले नै उसको घर वा सहमत बैठक बिन्दुमा आइपुग्नु भएको छ, उदाहरणका लागि, एक सवासदी लागू हुन्छ।
आजकल तपाईंले थाइल्याण्डमा पश्चिमी "सभ्यता" थोप्नु पर्दैन। थाइल्याण्डमा यसलाई व्यापक रूपमा स्वागत गरिएको छ। कोका कोला, केएफसी, म्याक डोनाल्ड्स, बलिङ सेन्टरहरू, सिनेमाघरहरू, सम्पूर्ण डिजिटल रिमराम र मास कम्युनिकेशनको उल्लेख नगर्नुहोस्। जताततै सारोङको ठाउँ अकल्पनीय जीन्सले लिएको छ। अन्तर्राष्ट्रिय पोशाक। जताततै प्लास्टिक जताततै टिन। र बिहान: शुभ प्रभात। साँझ शुभ रात्रि। म सहभागी छैन। थाइल्याण्डमा म कसैलाई नभनी ओछ्यानमा जान्छु।
इसान ग्रामीण इलाकाको परम्परागत अभिवादनलाई थाई मानदण्डको रूपमा नलिनुमा धेरै होसियार हुनुपर्दछ, किनभने तिनीहरू होइनन्। र मध्य थाइल्याण्डमा यी अभिवादनहरू कहिल्यै प्रयोग नगर्नुहोस् र निश्चित रूपमा बैंकक महानगरमा कहिले पनि प्रयोग नगर्नुहोस्, किनकि त्यसोभए तपाईं तुरुन्तै किसानको रूपमा वर्गीकृत हुनुहुनेछ र अब राम्रोसँग शिक्षित मानिने छैन।
अतिरिक्त टिप।
केन्द्रीय थाइल्याण्डमा, र बैंकक मात्र मानक भाषा बोल्छन् र निश्चित रूपमा इसान बोली होइन।
खिन खाओ रेउ याङले मलाई अचम्ममा पार्दैन। जब तपाइँ औसत थाईले हरेक दिन के खाने कुरा देख्नुहुन्छ, एक जना आश्चर्यचकित हुन्छ कि किन तिनीहरू फ्रान्सेली चलचित्र "ला ग्रान्डे बोफे" एट द पाई नाइ मारमा जस्तै ठूलो धमाकाको साथ फुट्दैनन्? तपाईंले कुन रेस्टुरेन्टमा खानुभयो भन्ने कुरामा कुनै शंका छैन। पाइ नै मा ? के मानिसहरू सोच्छन्: तपाईं कहाँ खान जाँदै हुनुहुन्छ? के म तिमीलाई साथ दिन सक्छु?
प्रिय कसाई पसल,
तपाईंको रोचक, विचारशील र जानकारीमूलक टिप्पणीहरूको लागि धन्यवाद। त्यो धेरै सराहनीय छ। यसरी हामी केही सिक्छौं।
सामान्यतया, मलाई लाग्दैन कि तपाईंले ती केही शब्दहरूको साथ ओभरबोर्ड जानु पर्छ जुन तपाईं एक औसत छुट्टी निर्माताको रूपमा जान्नुहुन्छ।
कहिलेकाहीँ म एक अमेरिकी बारमा हिंडिरहेको देख्छु, धेरै चर्को स्वरमा 'sawatdee krap' भनेर कराउँछु, क्र्याबमा r र उसको p मा जोड दिँदै, र त्यसपछि एकदमै अमेरिकी तरिकामा कराउछु: कृपया दुई बियर! उसले तीन हप्तादेखि रमजान मनाउँदै आएको जस्तो छ।
त्यसबाट कोही प्रभावित छैनन् । र यद्यपि म फ्रेन्च र फ्रेन्चलाई घृणा गर्छु: C'est le ton qui fait la musique।
म भोलि बारमा सोध्न जाँदैछु कि उनीहरूले के सोच्छन् जब मैले उनीहरू कहाँबाट हो र उनीहरू कहाँ जाँदैछन् भनेर सोध्छु।
Tino Kuis, म तपाईलाई सच्याउन चाहन्न। यदि तपाईलाई त्यस्तो लाग्छ भने, माफी चाहन्छु। यो साँचो हो कि मेरो घरमा आउने छिमेकीहरू लगायत प्रत्येक थाईले मलाई सधैं सवतदी, सवतदीले अभिवादन गर्दछ र कसैले मलाई "पै नाई?" भनेर सोधेको छैन। कहिलेकाहीँ म आफैं गर्छु तर मैले भनेको मान्छेलाई अलिकति रिस उठ्छ।
थियो,
जब मानिसहरूले मलाई सच्याउँछन् वा पूरक गर्छन् म यसको साँच्चै कदर गर्छु। तपाईंले यहाँ प्रतिक्रियाहरूबाट देख्न सक्नुहुन्छ कि यो जताततै र फरक व्यक्तिहरू बीच फरक छ। पक्कै पनि म सधैं अपरिचित, वृद्धवृद्धा र 'पोश' मानिसहरूलाई 'सावती टाइट' भन्छु। नजिकका चिनजान, साथीभाइ, परिवार इत्यादि पाइ नाई । त्यो न्यानो छ, हाम्रो 'हे, यार, तपाईं कहाँ जाँदै हुनुहुन्छ?' वा 'Roon, na' 'तातो, भन्नुहोस्!' आदि
यहाँ दक्षिणमा एकअर्कालाई “पाई नै” वा “किन खाउ ल्वा… सवद्दी खाप” पछि “सबाइ दी माई” भनि अभिवादन गर्ने चलन पनि कम छ। म कहिलेकाहीँ यो सुन्छु, तर त्यसोभए यस्तो अभिवादन गर्ने वृद्धहरू मात्र हुन्।
उठ्दा र सुत्न जाँदा, सामान्यतया कुनै इच्छा व्यक्त हुँदैन। तिनीहरू बिहान त्यहाँ छन् र बेलुका तिनीहरू अचानक गायब हुन्छन्। मलाई अनौठो र असभ्य देखिन्थ्यो, अब होइन, तर म आफैं सधैं भन्छु जब म सुत्न जान्छु र जब म उठ्छु शुभ प्रभातको कामना गर्छु, कमसेकम यदि म उठ्ने पहिलो होइन भने, जुन म सामान्यतया हुँ।
चियाङ माईमा मेरो अनुभव टिनोको जस्तै छ। अभिवादनको रूपमा मैले सवतदीई विरलै सुन्छु, तर प्रायः पाइ नै/पाइ नाइ मा र किन काउ रुउ याङ पनि। एक व्यापक जवाफ को आशा छैन, तर यो एक च्याट को लागी एक उद्घाटन हुन सक्छ।
म बजारबाट आएको वा ७-११ मा आएको देखिएमा सु आरई पनि अभिवादनको रूपमा प्रयोग गरिन्छ, के किनेको हो ? , भन्नुभयो। त्यसो भए पनि छोटो प्रतिक्रिया पर्याप्त छ।
मलाई लाग्छ कि यो सबै त्यस क्षेत्रमा के सामान्य छ भन्ने कुरामा निर्भर गर्दछ, र विशेष गरी तपाईले त्यो व्यक्तिलाई कति राम्रो वा सतही रूपमा चिन्नुहुन्छ।
मलाई लाग्छ कि टिनोले कसैलाई अभिवादन गर्नको लागि "सावतदी" भन्दा धेरै राम्रो छ भनेर स्पष्ट पार्न चाहन्थे।
ठ्याक्कै……
'कहाँ जाँदै हुनुहुन्छ?' भन्ने प्रश्नको 'मानक' जवाफ के छ? अहिले सम्म खानु भएको छ?
त्यहाँ कुनै मानक जवाफ छैन, किनभने तिनीहरू आफैमा प्रश्नहरू होइनन् जसको मानिसहरूले वास्तवमा जवाफ चाहन्छन्।
यो एकअर्कालाई अभिवादन गर्न र सम्भवतः कुराकानी सुरु गर्ने कुरा हो।
प्रश्नहरू शिष्टाचारबाट बढी सोधिन्छ, किनभने यसले व्यक्ति के गरिरहेको छ, गर्न गइरहेको छ वा गरेको छ भन्नेमा चासो देखाउँदछ।
(यसलाई जिज्ञासा पनि भन्न सकिन्छ)
या त तपाइँ त्यो प्रश्न सोध्ने व्यक्तिसँग कुराकानी सुरु गर्नुहुन्छ, तर यदि तपाइँलाई यो मन पर्दैन वा तपाइँसँग समय छैन भने, तपाइँ तिनीहरूलाई तपाइँ कहाँ जाँदै हुनुहुन्छ भन्न सक्नुहुन्छ। त्यसकारण, यदि तपाइँ यो चाहनुहुन्न भने यो तपाइँको वास्तविक अन्त लक्ष्य हुनु पर्दैन। धेरै सामान्य पनि हुन सक्छ जस्तै "म बस जाँदैछु, बजार आदि...। के तपाई खानाबाट आउँदै हुनुहुन्छ वा कतै खान जाँदै हुनुहुन्छ? तपाईले पक्कै पनि भन्न सक्नुहुन्छ।
यो वास्तवमा धेरै सरल छ: पाई नाई मा वा छोटोमा पाइ नाई तपाईले एक अर्कालाई भेट्दा नजिकका साथीहरू र चिनजान वा छिमेकीहरूलाई भन्नुहुन्छ, सवासदी क्राप/का पछि तपाईले अपरिचित वा "उच्च" स्थिति भएका मानिसहरूलाई भन्नुहुन्छ।
तपाईंले असल साथीहरू र परिचितहरू वा छिमेकीहरूलाई मात्र अपरिचित वा "उच्च" स्थिति भएका मानिसहरूलाई किन खाओ लेउ भन्नुहुन्छ।
तिनीहरू शिष्टाचारका रूपहरू हुन् जसले जवाफको लागि धेरै सोध्दैनन्, तपाईंले सत्य भन्न सक्नुहुन्छ वा त्यहाँको रेखाहरूमा अस्पष्ट जवाफ दिन सक्नुहुन्छ (छोटोको लागि पाइ ति नून वा पाई नून वा टि नून) वा त्यसैले (मा। ti noon) र त्यो टाउकोको निहुर वा अस्पष्ट हात इशाराको साथमा छ।
किन खाओ लेउ (रुह यांग) को जवाफ किन लिओ (पहिले नै खाइसकेको) वा किन यांग वा केवल यांग (अहिलेसम्म नखाएको) हो।
आफ्नो सक्दो गर, लिंडा
किन खाओ लेउ (रेउह यांग) को बारे मा केवल एक अतिरिक्त तपाईले यो बिहान, दिउँसो र बेलुका खानाको समयको वरिपरि भन्नुहुन्छ, मलाई थाहा छ कि थाईहरूले दिनभरि खान सक्छन्, तर यो एक परम्परा हो। यो दिनको यी भागहरूमा गर्नुहोस् र दिनभरि होइन। तर त्यहाँ एउटा अपवाद छ: तपाईंले यो भन्न सक्नुहुन्छ वा यदि तपाईं वा कसैले 'सामान्य' खाना समयभन्दा बाहिर खाँदै हुनुहुन्छ भने तपाईंलाई भनिनेछ। यो वास्तवमा डिनरको लागि हामीसँग सामेल हुनको लागि प्रच्छन्न निमन्त्रणा हो।
तिनीहरूलाई खाओ, अलविदा लिन्डा
त्यसोभए हामीसँग सबाई दी माई (असल साथीहरूप्रति विनम्र) वा सबाइ दे माई क्रप/का (परिचित वा छिमेकीहरूप्रति बढी विनम्र) वा सबाई दी माई न क्रप/का (सबैभन्दा विनम्र) पनि छन् जुन तपाईं साथीहरूलाई मात्र भन्नुहुन्छ, परिचितहरूलाई। केही समयको लागि देखेको छैन, त्यसैले अपरिचित र वा 'उच्च' स्थिति भएका मानिसहरूलाई होइन
अब मलाई लाग्छ कि मैले अन्ततः बुझें किन एउटा चेम्बरमेडले सधैं सोध्छ: 'तिमी कहाँ जान्छौ?'