Küçük sıkıntı (1)

Hans Bosch tarafından

Een paar keer per week ontvang ik een sms van True Online, met een bericht in Tayland over internet. De berichten kan ik niet lezen en storen in hoge mate. Dus wil ik True laten weten dat ik in het vervolg verstoken wil blijven van deze overbodige onzin. In het verleden heb ik mijn nummer al laten blokkeren voor reclameteksten, die achter elkaar binnenstroomden en waarvoor ik soms zelfs per keer nog moest betalen. Ze gingen over muziekjes op mijn telefoon, loterijen of dagelijkse berichten van waarzeggers. Onzin dus.

Dus wend ik mij eerst tot True Online, tevens de provider voor mijn internet-verbinding. Daar legt een juffrouw (‘for badly spoken English, press 9′) mij uit dat de sms’jes weliswaar door True worden verzonden, maar dat dit gebeurt op contract met mijn provider, in dit geval One 2 Call (AIS). Daar moet ik dus wezen. Inmiddels vraagt ze naar mijn internet-verbinding, naar de inlogcode en zelfs het merk van mijn mobiele telefoon. Waar is dat nu voor nodig?

Dus 1175 gebeld, waar ik in 20 talen iets te horen krijg. Uiteindelijk word ik doorverbonden met een juffrouw die weet dat mijn nummer is geblokkeerd voor reclameteksten. Probleem is dat de True-boodschappen niet worden beschouwd als reclameteksten, maar als mededelingen. Dus gaan ze buiten de blokkade om. Wie de logica begrijpt, mag het zeggen. Inmiddels heeft dat bellen naar True en AIS me al enkele euro’s gekost. Hoe slechter de service, hoe vaker de klanten hun klachten willen deponeren, hoe meer geld deze bedrijven verdienen. En nog steeds krijg ik sms van True Online.