Balığa çocuk işçiliği ile pahalı ödeme yapılıyor

Ze pellen garnalen, slepen met zware manden en maken lange werkdagen. Wanneer Neler Yapılabilir? geen maatregelen neemt, gaan exportmarkten op slot.

• Da (17) uit Myanmar werkt al sinds haar 13e in een visverwerkende fabriek in Samut Sakhon; zes dagen per week, van ’s ochtends 7 tot ’s avonds 7 uur. Daar verdient ze op een goede dag 400 baht mee. Ze is blij met die verdiensten, want vijf jaar geleden verdiende ze op een bouwplaats in Bangkok 150 baht per dag.
• Da’s neef (16) begon toen hij 10 jaar was. Hij werkt in dezelfde fabriek.
• Pai, een magere 17-jarige jongen, werkt ’s nachts in een fabriek van diepvries vis vlakbij bij zijn huis dat hij huurt met 10 andere gastarbeiders uit Myanmar. Hij arriveerde 3 jaar geleden in Thailand.
• Een paar huizen verder woont Pimpa (16). Zij werkt in de wasserij van die fabriek, van 4 uur ’s ochtends tot 4 uur ’s middags. Zij begon op 13-jarige leeftijd.

Al deze kinderen waren jonger dan de wettelijke minimumleeftijd van 15 jaar, toen ze begonnen te werken. De Labour Protection Act schrijft ook voor dat kinderen jonger dan 18 jaar niet tussen 22 en 6 uur mogen werken en ze mogen geen gevaarlijk werk verrichten.

Vooral kleine fabriekjes werken met kinderen

Hoeveel kinderen in de visserij en visverwerkende industrie werken, zal wel nooit precies bekend worden. Ze liegen over hun leeftijd en hebben ook geen papieren om hun leeftijd te verifiëren. Vooral kleine ongeregistreerde fabriekjes werken met minderjarigen. Verslaggevers van spektrum, een bijlage van Bangkok Post, bezochten eind augustus de garnalenmarkt van Samut Sakhon. Een tiental kinderen, niet ouder dan 12 jaar, was er garnalen aan het pellen, sleepte met zware manden en maakte materialen schoon.

Op papier ziet het er allemaal mooi uit. Thailand heeft de Worst Forms of Child Labour Convention ve Minimum Age Convention van de ILO ondertekend en geratificeerd. Maar de mensenrechtengroep Solidarity Centre uit Washington onthulde in 2008 een geheel andere werkelijkheid. In een onthullend rapport met interviews met werkers in de garnalenverwerkende industrie in Bangladesh en Thailand constateerde ze kinderarbeid, mensenhandel, dwangarbeid, onderbetaling en ‘debt bondage’, waarbij de migrant wordt opgezadeld met een torenhoge schuld.

Thailand doet te weinig aan mensenhandel

Ondanks ontkenningen van de Thaise regering en de garnalen- en visindustrie plaatste de VS Thailand op de zogeheten Kademe 2 İzleme Listesi omdat het land te weinig aan mensenhandel deed. Wanneer Thailand naar de Tier 3-lijst zakt, heb je de poppen aan het dansen. Dan gaan de VS en andere markten op slot voor Thaise garnalen en dat zou rampzalig zijn voor een industrietak die jaarlijks goed is voor 100 miljard baht. Want Thailand is wereldleider in de garnalenindustrie en de belangrijkste bron van garnalen voor de VS.

Dat risico is niet denkbeeldig, want wat zegt Arthorn Piboonthanapathana, secretaris-generaal van de Thai Frozen Foods Association met 200 aangesloten bedrijven? ‘Ik kan niet bevestigen dat kinderarbeid nog steeds bestaat in de industrie en ik kan ook niet bevestigen dat het niet bestaat. Wat ik alleen kan zeggen is dat de afgelopen 4 jaar de industrie meer pogingen doet om kinderarbeid uit te bannen, want we willen onze exportmarkten niet verliezen.’

Mooie woorden en mooie cijfers

Aan mooie woorden geen gebrek. Voormalig adjunct-secretaris van het ministerie van Labour Songsri Boonba zegt dat Thailand een bevredigende voortgang maakt bij de bestrijding van kinderarbeid, alhoewel het ministerie kampt met een schrijnend tekort aan inspecteurs. Ze wijst op bemoedigende cijfers van het National Statistic Office dat kinderarbeid is afgenomen van 334.207 in 2004 naar 227.013 in 2011. Maar wie zei ook alweer dat er twee soorten leugenaars zijn? (Kaynak: Spectrum, Bangkok Post, 28 Ekim 2012)