Buhay na parang Buddha sa Thailand, konklusyon
Sa bahaging ito sinusubukan kong ilarawan kung paano nararanasan ng ibang farang ang Ubon. Ito ay nagiging isang medyo negatibong imahe, ngunit iyon ay dahil kung ano ang mali ay awtomatikong nakakakuha ng higit na pansin kaysa sa kung ano ang tama. Sa kabutihang palad, ang katotohanan ay medyo mas positibo kaysa sa nakabalangkas dito, ngunit hindi bababa sa nagbibigay ito ng ideya kung ano ang maaaring magkamali. Isa pa, hindi dapat magkaroon ng guilty party kung may mali dahil bihira kong marinig ang dalawang panig ng kuwento, kaya walang adversarial hearing. At hindi kailanman matalino ang pagkakaroon ng mabilis na paghatol.
Walang totoong farang community dito. Dati may grupo na nagkikita twice a month sa Laithong hotel sa Ubon para mag buffet doon at makahabol. Dahil sa COVID, sa kasalukuyan ay wala nang buffet para ang grupong iyon ay maaaring hindi na gumagana ngunit sa isang tabi. Minsan sinabi sa akin ng isang kaibigan na minsan lang daw siya nakapunta doon dahil akala niya ay isang grupong nagrereklamo. I don't have that experience myself, buti na lang hindi nagrereklamo ang mga farang na kilala ko.
Ngayon ang ilang mga halimbawa ng mga relasyon sa pagitan ng isang farang at isang Thai.
Ang isang farang ay madalas na lumalangoy sa ilog ng Mun at dahil iyon ay higit sa 20 minuto ay palagi siyang lumalayo ng higit sa isang oras. Pero one time bumalik siya ng mas maaga kaysa dati dahil may nakalimutan siya. At ang maaaring hinala na ng mambabasa ay naging totoo at nang araw ding iyon ay inimpake ni farang ang kanyang mga gamit at nawala.
Ang isa pang farang ay bigla ding iniwan ang kanyang asawa/girlfriend na Thai pagkatapos ng mahigit 5 taon na magkasama, na ikinagulat niya, upang bumalik sa Pattaya. Hindi na rin siya bumalik. Ako mismo ay naghihinala na siya ay inip na inip dahil nakatira siya sa labas lamang ng isang nayon kung saan ay siyempre kakaunti ang gagawin at nang makilala ko siya minsan sa isang lokal na palengke tinanong niya ako kung ang pagbisita sa palengke na iyon ay ang lingguhang highlight ko para sa akin. Akala ko ang tanong na iyon ay isang masamang senyales sa oras na iyon.
Ang isa pang mayamang farang ay bumili ng magandang lupa sa bayan ng Ubon at may mataas na pader na itinayo sa paligid nito. Isang malaking bahay, ilang outbuildings at isang malaking swimming pool ang itinayo sa site. Mayroon din siyang asawa na mas bata ng 20 taon. Ano pa kayang mangyayari sa kanya? Ang nangyari ay may nagbukas na karaoke bar sa lugar at sinira nito ang kasiyahan niyang lumangoy sa kanyang pool. Sa kasamaang palad, kahit na may kaunting pera ay hindi mo makontrol ang lahat. Minsan ay nasalubong ko ang parehong farang nang lumabas siya sa isang Japanese restaurant. Paborito niya raw itong restaurant at doon siya kumakain kahit minsan sa isang linggo. Wala ang kanyang asawa, dahil hindi siya mahilig sa mga pagkaing Hapon.
Ang ilang babaeng Thai ay nalulong sa pagsusugal at ang asawa/kasintahan ng isang farang ay nawalan na ng kaunting pera sa ganoong paraan, na kailangan bayaran ng farang. Minsan o dalawang beses, kinailangan pa niyang bilhin muli ang sarili niyang sasakyan. Nasa sixties na siya, ngunit nag-abroad pa rin siya ng ilang beses sa isang taon bilang consultant at sa kabutihang-palad ay kumikita siya ng sapat na pera. Tinanggap niya ang pagkalulong sa pagsusugal ng kanyang asawa.
Pagkatapos ay mayroong isang farang na nagpakasal sa isang Thai na babae ng apat na beses at palaging nasa harap ng batas. Ang huling babae ay 30 taong gulang habang siya ay 70 taong gulang na at iyon ay hindi kailangang maging isang problema, ngunit sa kanyang kaso ito ay. Gusto niya ng maraming kalayaan at sa huli ay nauwi ito sa hiwalayan. Nagkataon, patuloy niyang pinananatili ang magiliw na pakikipag-ugnayan sa kanyang huling at gayundin sa kanyang ikatlong asawa. Sa pinansyal ay nakaligtas siya sa mga diborsyo na iyon dahil lagi siyang umuupa ng bahay at mayroon siyang magandang pension. Sa kanyang mga huling taon ng buhay ay may sakit siya sa kanyang kalusugan kaya naman hinayaan niya ang kanyang sarili na alagaan at itaboy din ng isang Thai na babae. Para sa akin iyon ay mas mahusay na solusyon kaysa sa pagpunta sa bahay ng matatanda o nursing home sa Netherlands.
Syempre may mga farang din na 40 years nang kasal sa isang Thai. Sa kaso na pinag-uusapan, naging maayos ang lahat ng mga taon na iyon hanggang sa nakahiga ang babae. Isang pinsan ng babae ang handang mag-alaga nito at tumira sa farang. Hindi nagtagal ay kasama pa niya ang kwarto sa farang. All's well that ends well, you might almost say, at least para sa farang. Sa kasamaang palad, kumakalat ang mga tsismis na ang babaeng nakaratay ay hindi inaalagaan ng maayos at ang ilan sa kanyang mga kaibigan - kasama ang kanyang mga kaibigang farang - ay tumingin sa kanya nang may pag-aalipusta.
Hindi lang farang men ang pumapasok sa isang relasyon sa isang Thai. Nabalitaan ko rin ang tungkol sa isang matagumpay na babaeng farang na may negosyo sa Phuket na ikakasal sa isang DJ mula sa Isaan. Sa kanyang katutubong nayon isang napakalaking salu-salo ang ibinigay at ang mga magulang ay nakakuha ng traktor at ang DJ ng magandang kotse. Ang kasal ay tumagal lamang ng ilang buwan, ngunit hindi ko alam kung ano ang nangyari.
Magtatapos ako sa dalawang halimbawa kung saan naging maayos ang mga bagay sa loob ng maraming taon at, sa pagkakaalam ko, maayos pa rin. Ang unang halimbawa ay ang isang German sa kanyang 70s na naninirahan sa loob ng higit sa 10 taon sa isang Thai na halos 10 taong mas bata. Isang napakagandang couple lang.
Ang pangalawang halimbawa ay ang isang Amerikano na nakatalaga sa Thailand noong Digmaang Vietnam at doon nakilala ang kanyang kasalukuyang asawa. Hindi pa rin sila mapaghihiwalay at siya mismo ay kabutihan. Dalawang tao lang talaga.
Sa kasamaang palad, ang gayong relasyon sa pagitan ng isang farang at isang Thai ay madalas na nagkakamali. Ang isang dahilan ay maaaring dahil ito ay nag-aalala sa karamihan ng mga matatandang farang na pumupunta sa Isan. At ang "mas matanda" ay karaniwang nangangahulugang hindi gaanong nababaluktot. At nang hindi nakikibagay sa mga bagong kalagayan, nagiging mahirap. Halimbawa, maraming farang ang nakakaramdam ng superior sa Thai, na maaari ko ring matikman mula sa ilang mga reaksyon sa Thailand blog. At habang ang mga farang ay malamang na talagang nakatataas sa Thai sa ilang mga aspeto, iyon ay hindi nangangahulugang sila ay mas mataas. Malamang na superior ang Thai sa ibang aspeto. Upang magbigay ng isang halimbawa: ang mas matandang farang ay karaniwang mahusay sa mental arithmetic at sa maraming pagkakataon ay mas mahusay kaysa sa isang batang Thai. Ito ay siyempre hindi mapagpasyahan para sa higit na kahusayan, ngunit ito ay mabuti para sa iyong pagpapahalaga sa sarili (at siyempre walang mali doon). Medyo nakakaabala din ito dahil kapag nagbabayad ako para sa ilang mga grocery minsan ay kinakalkula ko ang kabuuang halaga at naihanda ko na ang pera bago pa ito idagdag ng cashier. Ginawa ko ito sa walang kabuluhang pagtatangka upang mapabilib ang cashier. Ang ganoong bagay ay siyempre hindi nakakapinsala, ngunit kung maaari kang magkaroon ng mas kaunting paggalang sa Thai dahil dito, kung gayon ito ay nagiging isang masamang bagay. At tiyak sa isang relasyon, ang paggalang ay napakahalaga.
Sa kabaligtaran, ang Thai ay maaari ding makaramdam ng superior. Minsan itong pinapakita ni Minister Anutin (sobrang tanga sa kanya syempre). Minsan ay nagsasalita siya tungkol sa mga maruruming farang. At baka may punto siya diyan. Maraming Thai ang naliligo dalawang beses sa isang araw at hindi pa rin iyon ugali sa Netherlands. Ako mismo ay lumaki sa isang lingguhang hugasan kung saan sa Sabado ay kailangang bumili ng mainit na tubig sa isang balde sa isang tindahan upang punan ang isang palanggana. Noong Lunes naulit ito, ngunit para sa paglalaba. Ang mga Farang ay kadalasang nagpapawis din ng higit sa Thai at maaari rin silang mabango na iba at hindi gaanong kaakit-akit kaysa sa isang Thai. Bilang karagdagan, ang mga turista ay madalas na hindi makapagsuot ng malinis na damit sa oras, dahil maaari rin itong humantong sa isang problema sa amoy. Ngunit kahit na maaaring tama si Anutin, ito ay katangahan pa rin.
Sa wakas: siyempre posible pa ring mamuhay tulad ng isang Buddha sa Isaan. Ito ay nangangailangan ng ilang kakayahang umangkop.
Salamat sa mga nagkokomento, sa lahat ng magagandang komento, at siyempre salamat sa mga editor para sa lahat ng trabaho.
Minsan na akong nagsulat ng isang bagay na maaari kong asahan na makatanggap ng mga negatibong reaksyon. At syempre dumating sila. Ngunit siyempre mas masarap makatanggap ng mga positibong reaksyon. Salamat ulit!
Sa mga episode na ito nakalimutan kong ipahiwatig kung nami-miss ko ba ang aking (grand) na mga anak at siyempre may kinalaman din iyon kapag nangingibang-bansa. Ang tanong na iyon ay minsan ding tinanong sa Thailandblog ng isang Dutchman na nag-iisip na manirahan nang permanente sa Thailand. At para masagot ang tanong na iyan: bagama't ang aking asawa at ako ay may magandang relasyon sa anak na lalaki, anak na babae at mga apo at gusto ko silang makita, hindi ko sila nami-miss dito. Iyon ay siyempre dahil ako ay isang mabuting buddha at samakatuwid ay hiwalay. Syempre kalokohan ang huli, pero totoo naman na nag-e-enjoy ako sa kung anong meron ako at hindi nalulungkot sa mga nami-miss ko. At iyon ay medyo patungo sa detatsment...
Mahusay na sinabi tungkol sa detatsment!
At isang mahalagang maliit na serye ng mga kuwento.
Salamat!
Salamat Hans.
Nasiyahan ako sa pagbabasa ng mga episode.
Karamihan sa mga sinasabi mo ay nakikilala at naranasan ko na rin.
Ang amoy ng katawan na iyon, halimbawa, o ang pakiramdam ng higit na kahusayan.
Nakatira ako ngayon sa Bangkok mula sa katapusan ng 2015, (nag-iisa), na siya rin ang intensyon.
Ang paglalarawan mo sa buhay sa kanayunan ay hindi nagduda sa akin, bagama't natitikman ko ang mga alindog nito sa iyong mga kwento. Ngunit pati na rin ang mga negatibong panig. lalo na para sa isang taong gustong manatili mag-isa.
Sana ay masiyahan ka sa maraming taon na darating. Mayroon kang isang kaibig-ibig na asawa, sa hitsura ng kanyang mga mata at ngiti, kaya alagaan mo siya, at sa palagay ko ay aalagaan ka rin niya.
Bati ni Eli
Salamat sa iyong magandang komento Eli. Sa katunayan, 45 taon na akong inaalagaan ng mabuti at sinisikap kong gawin iyon para sa aking bahagi.
Siyempre, ang pamumuhay sa Bangkok ay mayroon ding mga pakinabang at hindi ko sinusubukan na kumbinsihin ang sinuman na manirahan sa Isaan. Marami ang hindi makapag-settle dito. Ngunit sa ibinigay na impormasyon, umaasa ako na mas alam ng mga tao kung ano ang aasahan sakaling piliin nilang manirahan dito ng permanente. Ako mismo ay hindi kailanman nagsisi sa aking (aming) desisyon.
Mahal na Hans,
salamat para sa isang bilang ng mga insightful at napaka-kawili-wiling basahin paliwanag ng buhay doon.
Ang isang bentahe ng regular na pagsusulat ng mga saloobin at/o mga obserbasyon, na may layuning basahin ng iba ang mga ito, ay kahit papaano kapag sinubukan kong i-edit ang sarili kong gawa, hindi lamang ang aking teksto ay sana ay medyo magiging mas madaling basahin. Ngunit tiyak din na madalas kong awtomatikong iniimbak ang aking mga iniisip at obserbasyon sa aking sariling memorya sa isang mas nuanced na paraan. Nawawala ang matatalim na gilid at madalas kong iniisip pagkatapos na hindi masyadong masama ang mga bagay. hindi masyadong nakakainis, hindi rin sobrang ganda. Sa pagsusulat, kadalasan ay dumarating ako sa isang mas katamtaman at talagang mas magandang diskarte.
Ibang-iba sa mga taong nagsusulat ng kanilang mga pagkabigo, mga taong gustong ibahagi ang kanilang inis sa nilalayong mambabasa. tiyak na ang mga modernong media form ng hindi madalas na anti-social media. mabuti at mabilis na hilingin sa isang tao ang isang masamang sakit. At iyon nang hindi nagpapakilala, o sa ilalim ng isang pseudonym (halimbawa bilang Brad Dick 107 o Master of the Junivers).
pagkatapos ng 16 na beses na pananatili sa Thailand, wala na akong masyadong mairereklamo. Madalas 4 months akong nanatili doon at umaalis na dumudugo ang puso. Palagi akong umuupa ng mga napakahinhin na bahay sa 200 euro bawat buwan. at halos sa mga lokal na tao lang ako nakikipag-ugnayan. bahagi ng 'aking' napakasimpleng nayon. at isang bahagi sa mga taong Thai na nagtatrabaho sa turismo sa isang paraan o iba pa. hindi bababa sa nagsasalita sila ng Ingles, Bagama't nagsasalita ako ng 8 wika mula sa patas hanggang sa kaunti, hindi ko talaga pinagkadalubhasaan ang Thai.
Ang aking karanasan sa paglalakbay at lalo na sa madalas at pangmatagalang pananatili sa Thailand ay ang mga pag-urong o pagkabigo ay hindi maiiwasan. Maliban na lang kung ikaw ay nasa isang ganap na pampered group tour, wala kang anumang panganib.Sinabi ng Buddha na ang sakit sa buhay ay hindi maiiwasan, ang antas ng iyong pagdurusa mula rito ay (bahagi) isang pagpipilian. Kung gaano kalaki ang gusto kong gawin ang aking pagkabigo o pagkabigo ay nasa akin. marami akong natutunan sa thai na kilala ko. maliit na aksidente o pag-urong, pagkatapos ay ngumiti, magkibit-balikat at gumawa ng isang bagay tungkol dito. At ang naranasan ko rin ay may karunungan ang matandang kasabihang iyon; 'Yong gumagawa ng mabuti, makipagkitang mabuti.' Bagama't palagi kong sinusubukang maglakbay na may maliit na bagahe, kumbinsido ako na palagi kong isinasama ang aking sarili sa isang paglalakbay, na medyo abala. At magsisimula iyon sa airport at sa eroplano.
Naalala ko ang huling paglalakbay ko sa Thailand. Isang mag-asawa ang nakaupo sa kabilang side ng aisle. Siya ay isang malaking babae sa tangkad at medyo nangingibabaw sa usapan, na sa kasamaang palad ay madaling sundan mula sa malayo. Sa isang punto nang ibigay ang mga menu card, nagtapat siya sa akin, nakasandal sa direksyon ko; "Paano hindi basahin ginoo, maniwala ka sa akin, hindi ito katumbas ng halaga!" Makalipas ang isang oras ay masaya kong kinain ang aking menu at nakita ko kung paano unang kinuha ng babaeng ito ang dessert sa kanyang asawa nang walang anumang konsultasyon. “Iyan ay para sa iyong better half honey!” Pagkatapos ay kumain muna siya ng kanyang mga panghimagas at pagkatapos ay ibinuhos ang bote ng salad dressing sa kanyang puting kanin, kanin na may kari. Biglang tinabi ang ulam na iyon. “Hindi na ako makakain nito,” narinig kong sabi niya. at sa katunayan, ang balsamic vinegar sa kanin ay hindi masyadong matagumpay. Ang mga dominanteng tao ay palaging tama sa ganoong paraan….
Dear Hans, patuloy na mag-enjoy at magsulat ng mga kwento diyan sa Ubon!
Nakikita mo ang lahat sa Thailand. Napakagandang inilarawan ang lahat ng pagkakaibang iyon, si Hans, muli na may maraming empatiya, na siyang pinakamahalagang birtud sa buhay.
Ang iyong kwento ay naglalaman ng salitang 'farang' nang 29 beses. Kinaiinisan ko ang salitang iyon lalo na dahil palagiang pinagtatawanan ang anak ko sa salitang iyon. At ang aking biyenan noon ay palagi at saanman tinatawag akong 'farang', at hindi kailanman ang aking magandang pangalan na Tino. Hindi kailanman. Sina Prayut at Anutin talaga minsan ay nag-uusap tungkol sa 'farangs'. Gusto ko ang isinulat mo ngunit mangyaring, maaari kang pumili ng isa pang salita? White man, white man, foreigner, German, European, Russian at iba pa, maraming pagpipilian. Salamat diyan.
Mahal na Tina,
Farang!!
Ano ang mali doon?
Karamihan sa mga taga-Thailand ay hindi gumagamit ng salitang iyon sa paraang mapang-abuso. Pagkatapos ng ministrong iyon!!!
Kapag nililibot ko si Isan sa aking maraming bike rides ay madalas akong tinatawag na pagkatapos, at ang salitang 'farang' ay binabanggit.
Kung pagsasamahin ko iyon sa mga masayahin at palakaibigang mukha, wala namang masama.
Siyanga pala, buong linggo akong nag-enjoy sa kwento ni Hans ni Isan!!
Maligayang pagdating sa Thailand
Ako mismo ay hindi talaga tinutugunan ng salitang farang (30*), mga bata lang minsan ang nag-uusap tungkol sa farang na iyon (31*) ngunit hindi nila ibig sabihin na negatibo at gagamitin din ito ng mga kabaryo kapag pinag-uusapan nila ako. Tiyak na wala akong negatibong kaugnayan sa salitang iyon. Ako mismo ay madalas na tinatawag sa aking unang pangalan ng mga taong nakakakilala sa akin, minsan kasama si mister sa harapan. Daddy ang tawag sa akin ng staff. At ang mga alternatibong binanggit mo ay tila medyo pinilit sa akin. Pero alam kong may iba na ayaw sa salitang iyon kaya kung makakita ako ng magandang kapalit na applicable sa text ay gagamitin ko pero natatakot ako na paminsan-minsan ay gagamitin ko pa rin ang salitang farang (32*). Paumanhin ko nang maaga. Ngunit marahil ay dapat tayong gumawa ng isang poll minsan upang makita kung mayroong maraming mga tao na mas gugustuhin na gumamit ng ibang salita.
Dear Tino, medyo iniistorbo ako, "iyong" problema sa salitang farang (syempre ang "iyo" ay hindi para maging pasaway). May kaklase kaming Chinese noon at tinawag lang namin siya sa pangalan niya. Ngunit malamang na tinawag siya ng ibang mga mag-aaral na "Intsik na iyon" kung hindi nila alam ang kanyang pangalan. Wala akong nakikitang masama diyan. Ang aking anak na lalaki ay tinatawag na Chinese sa elementarya ng mga mag-aaral mula sa ibang mga klase at iyon ay malamang na dahil sa kanyang itim na buhok. Maaari rin nilang tawagin siyang half-blood. Hindi sana ako matutuwa niyan. Malinaw na walang positibong kaugnayan si Anutin sa salita, ngunit hindi binibilang sa akin ang opinyon ni Anutin. Malamang na higit sa 99,99% ng populasyon ng mundo ang nararamdaman niya. At siya nga pala, madalas ba nating banggitin ang pangalan ng ating kausap? Usually sa greeting lang at kahit hindi palagi. Sa Thailand, ang isang wai ay kadalasang sapat. Magiging kakaiba kung hindi binanggit ng iyong biyenan ang iyong pangalan sa pakikipag-usap sa iba.
Ipinapalagay ko na karamihan sa mga Thai ay walang negatibong kaugnayan sa salita kaya bakit hindi natin ito dapat gamitin? Syempre wala akong ibig sabihin na negatibo dito kapag isinulat ko ito.
PS. Isang beses ko lang ginamit ang salita! Kinailangan ito ng pagsisikap.
Mahal na Hans,
Ang salitang 'farang' ay laging nagbubunga ng maraming talakayan. Ito ay hindi isang mali o racist na salita sa kanyang sarili, bagaman ito ay tungkol sa iyong hitsura. Depende ito sa kung paano at saan mo ito ginagamit.
Gaya ng sabi ng PEER sa itaas: sumisigaw ang mga bata ng 'hoy farang, farang'. Palagi akong tumatawag: 'hello, thai thai' pagkatapos ay tumingin sila sa akin na nalilito, nagtataka at kung minsan ay medyo galit.
Wala akong problema sa isang waiter na nagsasabi sa isang kasamahan na 'yung pad thai ay para sa matandang farang na iyon sa sulok doon'.
Pero kapag sa Z-Eleven may sumigaw sa harapan ko ng 'may gustong itanong itong farang', I find that annoying. Wala naman siyang sinasabing 'this Thai here wants to ask something' diba?
Kung sasabihin mong 'kaunti lang ang farang na nakatira sa Ubon', walang problema. Pero sa tingin ko, mas mabuting huwag na lang tugunan o pangalanan ang isang partikular na kilalang indibidwal na may 'farang'.
Sumasang-ayon?
Isang maliit na karagdagan. Ang ibig sabihin ng isang tao at kung ano ang nararamdaman ng isang tao ay kadalasang dalawang magkaibang bagay. Kung may sumigaw ng 'may Chinese sa harap ko at may gusto siyang malaman', hindi naman negative ang sasabihin ng nagsasalita, pero hindi magugustuhan ng Chinese.
Ang aking anak ay madalas na tinatawag na 'loek kreung', literal na kalahating bata, na dating tinatawag na bastard. Mabuti na lang at hindi niya iyon pinansin. Kung binanggit nila sa akin, sasagutin ko 'kalahating anak ka rin', kalahati sa nanay mo at kalahati sa tatay mo'.
Sumasang-ayon ako diyan.
Natutuwa akong makita kung ano ngayon ang iniisip ng mga Thai sa salitang 'farang'. I went to the Thai blog pantip.com for that, where the question was asked 'do you think the word 'farang' is racist?
https://pantip.com/topic/30988150
Mayroong 43 na sagot. May isang nag-isip na ito ay isang racist na salita. "Kami ay isang racist na bansa," dagdag niya. Ang karamihan ay nagsabi na hindi nila sinasadya na maging racist o diskriminasyon, ngunit marami ang nagsabi na naiintindihan nila na maaari itong makita bilang racist at hindi ito dapat gamitin at naiintindihan nila na marami ang laban dito at hindi. hindi gusto ang salita. "Depende kung sino ang kausap mo," isinulat ng isa.
Dalawa pang sagot:
Tinatawag din nilang 'farang' ang kanilang mga sarili.
'Ang farang ay isang taong may puting balat, malaki ang ilong, asul na mata at blond ang buhok'.
Lalaking maganda ang pagkakasulat,
Ito rin ang mga bagay na narinig at naranasan ko sa nakalipas na 40 taon.
Minsan masaya, minsan nakakagulat, minsan nakakakilig, minsan nakakainis, minsan hindi maintindihan.
Ito ay palaging ibang kapaligiran kaysa sa medyo boring na buhay sa Netherlands.
Hindi sinasadya, ang Ubon ay hindi ang pinakamasamang lugar upang manatili, kung hindi ka adik sa pattaya o phuket.
Ang katotohanan na ang isang nagrereklamong grupo ay lumitaw sa mga dayuhan ay dahil maaari nilang ilabas ang kanilang mga pagkabigo.
Mahirap makipag-usap nang maayos sa Thai.
salamat Hans sa pagkuha sa amin sa iyong Isaan at iyon ang dahilan kung bakit ako pumupunta dito araw-araw na may kasiyahang magbasa tungkol sa mga karanasan ng mga mambabasa sa lugar.
At ang hitsura ng iyong Isaan ay medyo alam ko rin ito (bagaman mas kilala ko ang Chanthanaburi ) ngunit may mga kaibigan sa Loei ,Mahasarakhan , Chayaphum , Buriram lahat Isaan at bawat isa ay hiwalay sa isang maliit na nayon at sa malaking lungsod at lahat sila ay masaya sa kanilang pangingibang-bansa simpleng dahilan ang pag-angkop sa kanilang bagong tahanan na may lahat ng mga kalamangan at kahinaan, ako rin ay nag-iisip na mangibang bansa sa loob ng ilang taon pagkatapos ng aking pagreretiro, sa nayon ng aking asawa na malayo sa malaking lungsod ngunit hindi pa sa katapusan ng mundo minsan nagsulat ng isang piraso tungkol dito sa blog na ito
At isang maliit ngunit mahalagang karagdagan sa quote na ito:
Minsan pinapakita ni Minister Anutin yan (sobrang tanga niya syempre). Siya minsan ay nagsasalita tungkol sa maruruming farangs'.
Siya ay nagsasalita tungkol sa ไอ้ฝรั่ง Ai farang, na nangangahulugang 'sumpain na farang'. "Madumi yang mga farang na yan, kakaunti lang ang shower." At samakatuwid ay lubhang nakakahawa.
Tunay na Tino, iyon ay isang pagkakamali sa bahagi ng tiyak na napakaraming tao. Damn foreigners and now trying to get all those quality tourists back into the country, ha, haha. Taos-puso. Jan. PS By the way, a very good piece by Hans, I enjoyed reading it, ako mismo ay nanirahan sa kanayunan sa Thailand for a while, thanks for your explanation.
Masyado ka talagang nag-aaksaya ng mga salita sa pahayag na iyon ni Ministro Anutin.
Nasabi niya iyon dahil sa inis at dahil nakaramdam siya ng hiya. Not that I want to justify it, after all, may public function siya.
Kapag namimigay ng mga face mask sa populasyon (isang publicity stunt/awareness campaign), regular na tinatanggihan sila ng mga hindi Thai at nakaramdam siya ng hiya.
Ang pahayag na ito ay ginawa na ngayon dalawang taon na ang nakalilipas at sa tingin ko ito ay nabaliktad din nang higit pa o mas kaunti. Bilang karagdagan, tiniyak niya na ang lahat sa Thailand, kabilang ang mga "non-Thai" ay libre o maaaring mabakunahan.
Nakikita ko itong paulit-ulit na bumabalik mula sa maraming mga taga-Kanluran/Olandes bilang isang anyo ng pag-iisip ng superiority.
Imbes na tanungin ang iyong sarili kung bakit ganyan ang tingin mo sasabihin ko.
May kinalaman ito sa dalawang insidente. Upang maging tumpak, ginawa ni Anutin ang pahayag noong Pebrero 7, 2020 na ang mga ai-farang (damn / kl * too farangs) na hindi nagsusuot ng face mask ay dapat na sipain palabas ng bansa.
At noong Marso 12, 2020, nagsalita siya sa Twitter tungkol sa "mga maruruming farang na hindi naliligo" at "Tumakas sila sa Europa at pumunta sa Thailand at lalo pang ikinakalat ang Covid-19 na virus".
Sa huling insidente, inangkin niya kalaunan na ang kanyang account ay na-hack o may ganoong epekto, at samakatuwid ay hindi siya mismo ang sumulat ng mga pahayag na iyon.
Hindi talaga siya humingi ng paumanhin para sa unang insidente, kahit na ang mga headline ay ginawa ito. Sa katunayan, humingi siya ng paumanhin para sa kanyang mga paglabas ng galit, ngunit hindi sa mga dayuhan! Sa katunayan, sa kanyang Facebook sumulat siya, at sinipi ko ngayon si Anutin:
Imahe caption Higit pang impormasyon '
Maikling pagsasalin : "Ikinalulungkot ko kung paano ako lumabas sa media, ngunit hinding-hindi ako hihingi ng paumanhin sa mga dayuhan na hindi gumagalang at hindi sumusunod sa mga hakbang laban sa sakit"
Mga mapagkukunan/higit pang impormasyon, tingnan sa mas maaga sa blog na ito ang seksyon ng balita na may mga headline:
– Thai ministro: 'Si Farang na hindi nagsusuot ng mouth mask ay dapat na paalisin sa bansa!'
– Ministro ng Thai: Mag-ingat sa mga “maruming farang” na kumakalat ng coronavirus sa Thailand
Ngunit para sa akin ito ay sapat na pag-uusap tungkol sa isang tao na tumama sa akin bilang isang napaka-nakakainis at mayabang na tao, ngunit mayroong higit pa na ganyan sa gobyerno at sa labas at sa paligid nito.
Salamat sa magandang pananaw sa buhay sa Isaan
makikita sa iyong sitwasyon.
maraming interface dito sa kanayunan hindi kalayuan sa Khon Kaen.
gr Pete
Salamat sa iyong mga entry Hans, sa tingin mo ay nagawa mo ito nang maayos. Hindi ako sumasang-ayon sa iyo kahit saan (halimbawa sa paligid ng Covid), ngunit sumasang-ayon ako sa iba pang mga bagay. Mamuhay ng madali sa mga bukas na bintana, huwag masyadong mahirap. At huwag manatili sa isang puting ilong enclave, isang Dutch kagat sa bawat ngayon at pagkatapos ay magiging maganda, ngunit araw-araw na contact na may puting ilong? Bakit mo/ako? Walang masama sa pakikipag-ugnayan sa mga taong simpleng nakatira sa iyong lugar at kung kanino ka nagbabahagi ng ilang bagay. Maliban kung ang isang tao ay nakatira sa isang field service enclave, ikaw ay pangunahing napapaligiran ng mga Thai, kaya makatuwirang makipag-ugnayan sa kanila. Siyempre nakakatulong kung nakakapagsalita ka ng higit sa isang dosenang salita sa parehong wika...
Mag-enjoy dito sa kanayunan.
Salamat Hans, maganda at nakapagtuturo na basahin ang tungkol sa iyong mga karanasan at pananaw. Parang maganda at mapayapang buhay na binuo mo doon. Ganyan ko nakikita ang future ko, after ng retirement ko next year 🙂
Hindi ko maintindihan kung bakit kailangang i-elaborate ng mga tao ang salitang farang.
Mga taon na ang nakalilipas, karaniwan nang bumili ng mga halik ng nigger o mga cake ng jew.
Then all of a sudden discriminatory yun at inayos sa maikling panahon.
Syempre ang mga Thai ay maaaring maging discriminatory at condescending sa mga dayuhan, so what.
Nabubuhay tayo sa isang ganap na naiibang kultura at isa na ayaw ding umangkop o umangkop sa Western mentality.
Iyon ay isang bagay na ganap na naiiba mula sa kung ano ang nakasanayan ng maraming mga Dutch.
Kilala ko ang sarili ko at alam ko kung ano ang pinaninindigan ko.
Kung ang isang estranghero, na hindi nakakakilala sa akin, Thai, German o iba pang dayuhan ay nag-iisip na kaya niya o dapat akong lagyan ng sticker, hayaan mo na lang.
Ito ay nagsasabi ng higit pa tungkol sa iba o tungkol sa akin.
Kapag nakikita ko kung ano ang reaksyon ng mga tao sa isa't isa sa FB, halimbawa, well, well, mga matatanda na tinatawag ang isa't isa ng bulok na isda para sa wala.
Ang kaisipan sa mga tao ay nagbago nang malaki sa paglipas ng mga taon.
Buti na lang at marami pa akong kaibigan at kakilala dito, Thai at farang, na makakausap ko ng maayos at handang tumulong sa isa't isa kung talagang kailangan.
Alam na alam ng bayaw ko na may tindahan sa tabi ng tindahan ng asawa ko na Jos ang pangalan ko.
Ngunit palagi niya akong tinatawag na farang, maliban kung kailangan niyang magpalit ng isang libong nota...
Ilang beses na akong naghanap ng not too bad swear name para sa Thai pero hindi na ako nakaabot pa sa krek dam na tinatawanan lang niya.
Ayokong tawagin siyang Buffalo dahil alam kong malakas na pagmumura iyon.
Buhayin mo Jos.
https://www.thailandblog.nl/taal/lieve-stoute-scheldwoordjes-thais/
Siguro ang isang ito
Khoen sǒeay mâak – Napakaganda mo! (Tandaan! Sǒeay na may magandang tumataas na tono! Sa flat midtone ay nangangahulugang 'piraso ng malas'.)
Ito rin ay dapat na posible.
khoeay – l*l, pinakamaruming salita para sa titi
Pangunahing basahin ang iyong 6 na bahagi na serye na may pag-apruba ng Hans Pronk.
Sa aking opinyon, sa pangkalahatan, isang makatotohanang representasyon ng buhay sa kanayunan ng Isan. Reading material para sa mga naghahangad ng Isaan.
I can't go deeper into this now, because I have to reread the episodes first. Sa oras na nakapagsulat na ako ng malawak na tugon, isasara ang opsyon sa pagtugon.
Sa kabila ng mga alindog ng kanayunan, mas interesado ako sa mga karanasan ng mga retirees sa Bangkok o iba pang abalang lugar. Ano ang kanilang pang-araw-araw na buhay? buhay panlipunan, atbp.
Medyo kinakabahan pa rin ako. Lahat ay may pangalan. Matapos magpakasal sa loob ng higit sa 10 taon at manirahan ng kalahating oras sa Isaan kasama ang aking asawa, sa tingin ko kalahati ng kanyang pamilya ay hindi ako kilala sa pangalan. Not that they are friendly people, pero medyo nahihirapan pa rin ako sa ganyan at may sarili akong opinyon tungkol dito. Kilala ko ang lahat ng miyembro ng pamilya sa pangalan. Hindi rin ako tinatawag ng mga kapitbahay sa pangalan. Tatay ako sa lahat ng bata sa kalye...sa tingin ko ang sweet.
Hindi ko alintana na tawagin akong 'falang' gaya ng 'ang pula', na kung ano ang kailangan kong marinig sa buong taon ng aking pag-aaral at 18 taon ng aking kabataan.
Mula sa mga kamag-aral, mga mag-aaral mula sa mas matataas na klase o mga matatanda ng nayon!
Mula 1954 hanggang 1969.
Ngayon iyon ay diskriminasyon!
Ngayon ako ay kulay abo sa loob ng maraming taon at wala nang dahilan para tawagin akong 'the red one'. Ngunit ang aking panganay na anak na lalaki, na ngayon ay 41 taong gulang, ay naranasan din ito sa buong kanyang pagkabata. Mula 1984 hanggang 1991.
Nabully dahil sa kulay ng kanyang buhok na namana niya sa kanyang ama.
'Ako ay tinawag na Diejen redse mula kay Harie van Fons, ang tagagatas... Ang katotohanan na ang aking lolo ay ang tagagatas na nagbigay sa nayon ng gatas na may kabayo, kariton at mga lata ng gatas ay isa pang anyo ng diskriminasyon.
Ito ay isang namamalimos na trabaho na ginawa mo lamang kapag wala ka nang pera o hindi makakuha ng ibang trabaho.
Napahiya ako dahil sa kulay ng buhok ko. At para ano? Ako ba ay isang banta sa sangkatauhan? Ginawa ba akong inferior being ng kulay na iyon?
Kung tawagin ka nilang falang sa Thailand, at least alam mo kung bakit.