Ang nobelang 'Four Kings' ni MR Kukrit Pramoj, isang maikling pagsusuri

Ang 'Four Kings' ni Kukrit Pramoj ay marahil ang pinakasikat na nobela sa Thailand. Halos lahat ay narinig na ito, marami ang nagbabasa ng libro o nanood ng magagandang serye ng pelikula tungkol sa buhay ni Mae Phloi.

---

Nobelang 'Apat na Hari' ni Kukrit Pramoj

Ang aklat na ito ni Kukrit Pramoj ay talagang nabighani sa akin sa maraming paraan, kahit na matapos itong basahin ng ilang beses. Ito ay isang mahusay na pagkakasulat na kuwento na may maraming katatawanan at kung minsan ay may panunuya, na may mga tauhan mula sa ordinaryong buhay at mula sa maharlika at mga taong may mabuti at masamang karakter at kilos. Ngunit ang lahat ay inilarawan nang may simpatiya at pag-unawa.

Nagturo din ito sa akin ng higit pa tungkol sa unang limampung taon ng ikadalawampu siglo, na napakahalaga para sa mga susunod na pag-unlad sa lipunan at pulitika sa Thailand. Inilalarawan ni Kukrit ang mga pagbabago sa lipunang Thai noong panahong iyon batay sa mga pakikipagsapalaran ng pangunahing tauhan, si Mae Phloi, ang kanyang mga miyembro ng pamilya at lalo na ang kanyang apat na anak na pawang iba ang tinatahak na landas, isang landas na lubhang kakaiba sa itinatakda ng lumang kulturang Thai.

Ang tensyon sa pagitan ng sinaunang kulturang Thai na mahigpit na pinangangalagaan ni Mae Phloi at ang maraming pagbabagong dumarating sa kanya ang siyang bumubuo sa pangunahing tema ng aklat. Nagtagumpay si Kukrit na ilarawan ang lahat ng mga salungatan sa mga taong ito at mga sitwasyon sa isang kamangha-manghang paraan, kahit na malinaw kung saan nakasalalay ang kanyang sariling kagustuhan: isang royalista, hierarchical na istraktura ng lipunan kung saan hindi masamang bagay na isuko ang ilang personal na kalayaan para sa higit na pagkakaisa .

Binibigyang-diin ni Kukrit ang hindi maiiwasang mga katotohanan ng buhay: kapanganakan, karamdaman, katandaan at kamatayan. Ngunit inilalarawan din niya ang kagalakan ng buhay: pag-aasawa at mga anak, pag-aaral at pagtatrabaho, paglabas at pag-e-enjoy.

Kaakit-akit na iniugnay ni Kukrit ang mga makasaysayang katotohanan sa mga personal na kapalaran sa paraang nakapagpapaalaala kay Tolstoy. Digmaan at Kapayapaan paalalahanan. Marami itong itinuturo sa atin tungkol sa mga pagbabago sa panahong iyon.

MR Kukrit Pramoj (1911-1995) ay isang maraming nalalaman na tao. Siya ang may-akda ng maraming nobela at libro tungkol sa kultura at kasaysayan ng Thailand. Statesman at Punong Ministro ng Thailand 1975-6. Mamamahayag at masigasig na practitioner ng klasikal na sayaw ng khon (โขน, khǒon).

Noong 1950 itinatag niya ang pang-araw-araw na pahayagan na Siam Rath, kung saan madalas siyang sumulat ng mga kritikal na artikulo. Ang kuwentong ito ay lumabas din sa mga installment bago ito nai-publish bilang isang libro noong 1953.

Ang kanyang titulong MR, Momrachawong, ay nagpapahiwatig ng kanyang maharlikang pinagmulan: siya ay apo sa tuhod ni Haring Rama II. Siya ay isang kumbinsido na royalista. Ang isang tanyag na kasabihan niya ay: รู้ที่สูงรู้ที่ต่ำ  róe: thîe sǒe:ng róe: thîe tàm, 'alam mula sa mataas at alam mula sa mababa'.

Ang pagsasalin sa Ingles ng kanyang aklat ay may 600 na pahina, sa kabutihang palad ito ay pinaikli nang malaki sa Thai na edisyon.

Ang kwento ng buhay ni Mae Phloi

Isinalaysay ng 'Apat na Hari' ang buhay ni Mae Phloi sa panahon ng paghahari ng apat na hari, sina Rama V (Chulalongkorn) hanggang Rama VIII (Ananda Mahidol), humigit-kumulang 1898 hanggang Hunyo 9, 1946.

Ang kanyang pagkabata

Ang ina ni Phloi ay isa mia noi, isang babae ng isang marangal na lalaki, si Chao Khun. Lalo niyang nararanasan ang kanyang tungkulin bilang nakakahiya at nagpasya na iwan ang kanyang asawa kapag si Phloi ay pitong taong gulang.

'Naglalayag ang bangka sa Ilog Chao Phraya nang sabihin sa kanya ng ina ni Phloi, “Makinig kang mabuti, Phloi. Kapag dumating ang oras na kumuha ka ng asawa, siguraduhing siya ay may isang puso. Lumayo ka sa mga dakilang manliligaw na tinataglay ng maraming babae, kung hindi ay magdurusa ka tulad ng iyong ina.'  Pagkatapos ng maikling paghinto ay idinagdag niya 'At hindi ka dapat maging asawa ng isang lalaki, isang mia noi. Hindi kailanman! Naririnig mo ba ako?'  Halos hindi nakikinig si Phloi, binibigyang-pansin lamang niya ang kaakit-akit na buhay sa ilog at mga templo.

Pagkatapos ay tumulak sila sa Grand Palace kung saan nakatira si Haring Chulalongkorn bilang ang tanging lalaki kasama ang kanyang daang babae at maraming anak. May papel doon si Phloi bilang incoming lady-in-waiting at assistant. Maraming babaeng alipin ang naninirahan sa palasyo.

Habang pumapasok sa palasyo, hindi sinasadyang natapakan ni Phloi ang threshold ng gate ng palasyo, na maaaring magagalit sa mga espiritung inatasang protektahan ang palasyo. Lahat ng tao ay tumitingin sa kanya nang masama sa una, ngunit pagkatapos ay pinatawad siya at pinagtatawanan pa nga ito.

Ang ina ni Phloi ay nagsimula ng tindahan ng pansit sa ibang lugar, nagpakasal at namatay pagkalipas ng ilang sandali sa panganganak.

Rama V (Chulalongkorn) – DMstudio House / Shutterstock.com

Si Phloi ay may kaaya-ayang buhay sa palasyo. Nakipagkaibigan siya kay Choi, isang walang kwenta at nakakatawang karakter na madalas na pinagtatawanan ang mga maharlikang tao sa palasyo at ang kanilang mga espesyal na kaugalian at pananalita, na nagdudulot sa kanya ng maraming pasaway at ngiti din. Paminsan-minsan ay dinadalaw ni Phloi ang tahanan ng mga magulang na may pagkasuklam dahil sa ugali ng kanyang panganay na kapatid sa ama na si Chit at sa kahihiyan na kailangan niyang tiisin mula sa kanyang nakatatandang kapatid na babae sa ama na si Un na patuloy na nagpapaalala sa kanya na siya ay anak lamang ng isang mia. hindi.

Si Chit ay nalulong sa opyo, malayang magagamit sa panahong iyon. Nagkaroon siya ng venereal disease mula sa isang puta, na tinatawag na 'the woman's disease' noong panahong iyon

Pag-ibig at kasal

Si Choi ay may kapatid na si Nueng. Si Phloi, labing-anim na taong gulang, at si Nueng ay umibig sa isa't isa, ipinagtapat ang kanilang pagmamahalan, hindi sa salita kundi sa mga kilos at tingin, at nangako silang maghihintay sa isa't isa. Umalis si Nueng bilang isang sundalo para sa Nakhon Sawan. Pagkaraan ng ilang oras, nakatanggap si ate Choi ng liham mula kay Nueng kung saan isinulat niya na may nakilala siyang ibang babae sa kanyang kalungkutan at pakakasalan niya ito. Dalawang buwan siyang buntis. Ibinahagi ni Choi ang sulat kay Phloi. Galit na galit si Choi ngunit sinabi ni Phloi pagkatapos ng unang pagkabigla:

“Huwag kang magalit, Choi. Sa totoo lang napaka-noble niya. At walang kahihiyan ang magpakasal sa isang tindera ng kanin at kari. Sapat na ang pagdurusa sa mundong ito at hindi tayo dapat mag-ambag dito.'

Hindi nagtagal, nakatanggap si Phloi ng panukalang kasal sa pamamagitan ng kanyang ama mula sa isang marangal at mayaman (ang kanyang ama ay isang maniningil ng buwis) na lalaki na nagngangalang Preem, nang hindi pa siya nakilala. Tinanggap niya ito at ikakasal na sila. Nang si Phloi at Prem ay magkasama sa unang pagkakataon sa kanilang unang gabi ng kasal, sinabi ni Prem sa sobrang kinakabahan na si Phloi:

“Umupo ka, Phloi. Sabihin mo sa akin, nabisita mo na ba ang 'Tapak ng paa ng Buddha' na templo sa Saraburi?'

Pakikipagsapalaran ng kanyang mga anak

Pagkaraan ng ilang panahon, natuklasan ni Phloi na ang kanyang asawang si Prem, ay mayroon nang isang anak na lalaki mula sa isang dating karelasyon na kanyang inampon nang walang anumang problema at minamahal bilang kanyang sariling anak. Naka-on iyon. Nagkaroon siya ng dalawa pang anak na lalaki, sina An at Ot, at, ang kanyang taimtim na hiling, sa kalaunan ay isang anak na babae, si Praphai.

Nais ni On na maging isang sundalo mula noong siya ay bata pa, at pumunta sa Military Academy. Sa pagpupumilit ng mag-amang Prem, naglakbay sina An at Ot sa Europa kung saan si An ay mag-aaral sa Paris at Ot sa London. Ibinaon ng anak na babae na si Praphai ang kanyang sarili sa nightlife ng Bangkok sa takot ng kanyang ina, na, gayunpaman, hinahayaan siya sa kanyang paraan.

Bumalik si An sa Thailand na may mga bagong ideya at isa ring babaeng Pranses, si Maem Lucille, na, sa sobrang kahihiyan, niyakap niya ang ina na si Phloi at hinalikan siya sa magkabilang pisngi sa unang pagkikita. Ngunit natututo si Phloi na pahalagahan ang kanyang manugang. Bagama't ginagawa ni Lucille ang kanyang makakaya upang makihalubilo sa komunidad ng Thai, kaya natutunan niya ang wika, bumalik siya sa kanyang sariling bansa pagkatapos ng ilang taon. Nang maglaon, natuklasan ni Mae Phloi na ang anak na si An ay nakikipagrelasyon na sa isang babaeng 'lower descent' at magkasama silang dalawa ang anak.

Ikinahihiya ito ni An, ngunit iginiit ni Phloi na lahat sila ay nakatira sa komunidad ng kanyang pamilya.

Kukrit Pramoj – walterericsy / Shutterstock.com

Pulitika

Nagsimulang magtrabaho si An bilang mahalagang lingkod sibil at naging kasangkot sa grupong naghahanda sa rebolusyong Siamese noong Hunyo 9, 1932, kung saan ang absolutong monarkiya ay ginawang konstitusyonal. Laking gulat ni Phloi nang malaman na kasali ang kanyang anak. Para kay Phloi, ang pagiging hari ay mayroon at patuloy na sasakupin ang isang sentral na lugar sa kanyang puso.

Hindi talaga maintindihan ni An ang kanyang kuya, ang sundalong si On. Tinatawag niya siyang 'plus royaliste que le roi'.

Ipinakilala si Phloi sa isang bagong konsepto: kaanmeuang, pulitika, at hindi siya natutuwa tungkol dito. Ang kanyang maharlikang anak na si On ay nakipaglaban sa pag-aalsa ng Borowadej (1933) laban sa bagong pamahalaan. Ang gobyerno ay nanalo at si On ay nasentensiyahan ng kamatayan, ngunit pagkatapos ng ilang mga pagpapatawad ng sentensiya sa kalaunan ay pinalaya siya at sumali sa monasticism. Sa at An, sa magkabilang dulo ng political spectrum, magkasundo. Si An, na masinsinang kasangkot sa pulitika, ay nagsabi:

“Maraming bihasa at mabubuting tao sa Siam. Ang sistema, ang patronage, ang problema'.

Sa lahat ng oras, pinapanatili ni Ot ang kanyang ina sa kanyang magiliw na paraan. Maraming pag-uusap ang tungkol sa pagkakaiba ng Europe at Thailand.

Sabi ni Ot: 'Ang esensya ng magalang na pag-uugali ay pareho saanman sa mundo, ina. Tinuruan mo ako niyan'.

Pagkatapos lamang ng maraming pagpupumilit, lalo na sa kanyang mas matanda at aktibong kapatid na si An, na tumatawag kay Ot na isang tamad, makakahanap siya ng trabaho sa Timog. Doon siya nagkasakit ng talamak na malaria kung saan siya namatay.

Ang kanyang asawang si Prem

Nang medyo tumanda na si Prem, lumitaw ang sumusunod na pag-uusap sa pagitan nila ni Phloi.

Phloi: 'Kung may gusto kang makuha, Khun Prem, o isang bagay na gusto mong gawin, anumang bagay na nagbibigay sa iyo ng kasiyahan at nagpapasaya sa iyo, gawin mo lang, hindi ako tumututol. Sinadya ko talaga. Lahat ng gusto mong gawin...

Prem: "Anong ibig mong sabihin, Mae Phloi?"

"Well, kung gusto mong may mag-aalaga sayo..."

"Ay, yun ang naisip ko. You mean concubine, a mia noi?"

Natatawang tinanggihan ni Prem ang alok, magpapaikli ito ng kanyang buhay...sabi niya.

Mga pagbabago sa kultura

Sa oras na ito, bago ang digmaan, inanunsyo ni Punong Ministro Phibun ang mga bagong mandato sa kultura. Ipinagbabawal ang pagnguya ng betel, ang mga lalaki at babae ay dapat magsuot ng headgear, ang mga babae ay magsisimulang magsuot ng mga palda ng Kanluran at ang mga lalaki ay obligadong halikan ang kanilang mga asawa kapag sila ay papasok sa trabaho.

Si Choi, sa kanyang nakakaaliw na paraan, ay umiiwas at nanunuya sa mga utos ng kultura. Pribado siyang bumibili ng betel sa palengke, nagsusuot ng pantalon sa ilalim ng kanyang palda at pinapalakad ang kanyang aso na may magandang sumbrero sa ulo. Nagsisimula ang bisikleta sa Thailand at tinatanggap ito ng mas mayayamang tao bilang isang libangan.

Si Nanay Phloi ay may iniisip na asawa para sa kanyang anak na si Praphai, isang bata, magandang lalaki ng maharlika. Ngunit sa disgusto ng buong pamilya, pinili niya ang mayamang Chinese businessman na si Sewi, na sangkot sa digmaan sa mga Hapon. Pagkatapos ng seremonya ng kasal, dinala ni Sewi ang kanyang nobya na si Praphai sa kanilang bahay sa paraang European.

Isa sa mga kapatid na babae ni Phloi, si Cheui, ay bumulong sa tainga ng kanyang asawa, "Bakit hindi mo ako dinala sa bahay nang tayo ay lumipat?" Nakangiting sagot ng kanyang asawa: 'Hindi ko pa kasi alam ang ugali na iyon! Kung gusto mo, dadalhin kita sa hagdan ngayong gabi para sa libangan ng ating mga kaibigan at kapitbahay!'

Ang hindi matatakasan na di-kasakdalan at impermanence ng lahat ng buhay

Namatay ang asawa ni Phloi na si Prem matapos mahulog sa kabayo. Si Phloi ay hindi mapakali at nagkakasakit.

Sumiklab ang Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Ilang beses binomba ng mga Allies ang residential community ng Phloi, ang kanyang pamilya at mga tagapaglingkod. Lumipat si Phloi sa bahay ng kanyang ama.

Noong Setyembre 1945, si Haring Ananda ay bumalik sa Thailand sa loob ng maikling panahon, at isang masayang-masaya na sina Phloi at Choi ay nakita siyang dumaan sa Rachadamnoen. Mas gumaan ang pakiramdam ni Phloi.

Noong Linggo, Hunyo 9, 1946, dumating ang sakuna: Si Haring Ananda ay namatay sa palasyo matapos ang isang tama ng baril sa kanyang noo (ang huling katotohanan ay hindi binanggit sa aklat). Lubhang malungkot si Phloi: 'Bakit kinailangang mamatay si Ananda? Bakit namatay ang anak kong si Ot?' Iniisip niya: 'Medyo naiintindihan ko...Pagod na ako...Nabuhay ako sa ilalim ng apat na hari. Matagal na...matagal na."

Sa huling bahagi ng hapon ng Linggo na iyon, Hunyo 9, habang ang tubig sa Khlong Bang Luang ay mabagal na umaagos, huminto ang puso ni Phloi at ang kanyang panandaliang kagalakan at kalungkutan sa buhay na ito ay nagwakas. 

Kukrit Pramoj, Apat na Paghahari, Silkworm Books, 1981

Karagdagang informasiyon

Paggawa ng soap na ' Four Reigns' (dalawang minuto): https://www.youtube.com/watch?v=pr7P-N5Nic0

Sa English subtitles, unang 8 episodes tungkol kay Mae Phloi noong bata at teenager

1/1-2-3-4 (humigit-kumulang 9 minuto bawat isa)

2/1-2-3-4

Lahat ng 41 episode, sa Thai