Nagbabasa ng diyaryo si Tino Kuis; nagbabasa ka ba? (reassignment)

Tuwing alas dose y medya ng umaga may nagdadala sa akin na dalawang dyaryo, ang Bangkok Post at ang wikang Thai Matichon (Ang ibig sabihin ng 'mati' ay 'kaisipan, kaalaman sa opinyon' at 'chon' ay nangangahulugang 'mga tao', kaya 'Ang Tinig ng mga Tao'). Kaswal niyang isinilid ang mga iyon sa pagitan ng mga bar ng bakod at kailangan kong kunin ang mga ito nang mabilis kung hindi sila mauulanan. Naupo ako sa hardin, nagsisindi ng tubo at naglalahad ng mga diyaryo. Basahin kasama sa Matichon.

Unang pahina

Ang front page agad na sinasalakay ang aking sentido: tulad ng sa lahat ng Thai na pahayagan, ito ay isang kalat-kalat na paghalu-halo ng mga larawan at malalaking, magarbong mga headline na may bahaghari ng mga kulay. Minsan ko lang naintindihan ang ganyang headline ng pahayagan sa isang sulyap, ang mga text ay punong-puno ng slang at abbreviations. Kailangan ko ng maraming enerhiya upang maunawaan ang mga headline na iyon.

Tinitingnan ko muna kung anong mga paksa ang sakop; kadalasan mga sampu at halos palaging domestic na balita. Ini-scan ko ang mga headline, binabasa ang maliit na piraso ng teksto sa ibaba (ito pagkatapos ay nagre-redirect sa mga pahina sa susunod na bahagi), at nagpasya kung gusto kong magpatuloy sa pagbabasa.

Ako ay pigilin ang sarili mula sa karagdagang pagbubuhos tungkol sa jet set ex-monghe Wirapol; ganoon din ang ulat ng sunog sa Nonthaburi, ang mga problema sa mga Ruso sa Phuket, muling pagsasadula ng pagpatay at pagsabog ng bomba sa Yala: hindi talaga nila ako interesado.

Magbabasa lang ako ng kaunti tungkol sa problema sa kontaminasyon ng bigas, ngunit sa kasamaang palad ay higit pa iyan sa mga implikasyon sa pulitika kaysa sa mismong isyu. Oh oo, at pagkatapos ay mayroong isang bagay tungkol sa isang mang-aawit, isa pang pagpatay, at isang bagay tungkol sa rektor ng discredited 'World Peace University' na ginawaran ng walang laman na 'honorary degree'.

Page 2

Dumiretso sa ang pangalawang pahina, na sa tingin ko ay pinakakawili-wili at madalas basahin sa kabuuan nito. Sa tuktok ng isang editoryal, ngayon na pinamagatang "Rice and rumours" (na may isang pun ng "khâaw láe kwàaw leu"), tinatalakay ang papel ng social media sa pagpapalaganap ng balita tungkol sa kontaminasyon ng bigas at pagkatapos ay nananawagan sa gobyerno na kumilos na ngayon. na sa wakas ay makagawa ng makabuluhang bagay sa lahat ng milyun-milyong toneladang bigas na nabubulok sa mga bodega.

Kabilang dito ang ilang artikulo sa isang paksang paksa, palaging nasa anyo ng pakikinig sa magkabilang panig. Tungkol ulit sa bigas, boy, boy, ngayon ang rice mortgage system: isang piraso mula kay Yingluck, ang ministro ng agrikultura, isang akademiko, isang rice mill operator at isang mula sa isang organisasyon ng mga magsasaka. Informative, ngunit ang bawat isa ay nagsasabi ng kanyang sariling kuwento at halos hindi tumutugon sa mga argumento ng isa. Nakikinig ba ang mga tao sa isa't isa?

Page 3

Op  pahina 3 isang piraso ng opinyon sa isang kasalukuyang paksang pampulitika, ano sa palagay mo? Tama, bigas. Isang imahe kung saan nakabaon ang parlamento sa ilalim ng mga sako ng bigas. Ang bigas ay isang mahalagang bahagi ng kulturang Thai.

Pahina 4-11

Page 4 Nag-aalok ang lipunan ng mga balita, isang pagtatanghal ng isang miyembro ng Royal Family, mga kasiyahan, kadalasang may higit na panlipunang karakter (kawanggawa, mga kumpetisyon sa paaralan, atbp.), maraming mga larawan ng grupo. laktawan ko.

Op pahina 6 naglalaman ng ilang artikulo na may mga pagsusuri sa iba't ibang paksa. Ngayon tungkol sa pag-iwas sa mga buwis sa mga mamahaling sasakyan, ang mga aktibidad sa parliament o sa halip ang nakamamatay na katahimikan doon (ngunit ang pag-asa ng paputok kapag nagbukas ang parliament na may batas sa amnestiya sa unang bahagi ng Agosto), at ang sikat na audio clip kasama si Thaksin at ang heneral na iyon sa Hong Kong . Lumang pamasahe.

Page 8 sa wakas ay nagbibigay ng ilang 'provincial' na balita, gusto kong basahin iyon. Tungkol sa krathom 'Drug o gamot?', at pagputol ng mga puno ng krathom. 'Sayang', buntong-hininga ang artikulo, 'malapit na nating i-import ang mga halamang iyon.' Tungkol sa dengue sa South Isaan at iba pa. Maikli, makapangyarihang mga mensahe, tulad ng ginagawa ni Dick.

Sa pahina 9 isang kuwento tungkol sa pagsulong ng mga robot sa agrikultura.

Page 10 ay tinatawag na 'kalidad ng buhay'. Ngayon tungkol sa kalidad ng tubig mula sa mga dispenser ng tubig (1 sa 3 ay hindi magiging maganda dahil sa hindi sapat na pagpapanatili ng mga filter at tulad nito) at tungkol sa fibrillation ng puso.

Page 11 sa sandaling muli ang mga piraso ng opinyon tungkol sa domestic politics, ikaw ay itatapon sa kamatayan kasama nila.

Huminga ka

Oras na para huminga. Ang huling 5 pahina naglalaman ng mahahabang kwento bilang follow-up sa mga headline sa front page. Ang mga ito ay isang nakamamatay na kapuruhan, isang enumeration ng mga katotohanan. Naniniwala ang mga Thai na mamamahayag na dapat mong iulat ang balita na walang laman, tulad ng isang ulat, nang walang paliwanag o pagsusuri.

Ang daming quotes, ang journalist as a conduit. Sinabi ito ni Mr Jansen...." "Sinabi ni Mrs. Pietersen na..." the police spokesman stated…” “Sumagot si Yingluck...” Naiintindihan mo. Wala naman sigurong nagbabasa niyan, nabasa ko minsan. Matigas na pagkain. Oras na upang ilagay sa isang bagong tubo.

pangalawang quire; Malapit na tayo

Tapos yung second section, malapit na kami. Ang una tatlong pahina naglalaman ng medyo kumpletong domestic at foreign economic news. Tinitingnan ko ang halaga ng palitan ng baht laban sa euro: 40.25. Maayos naman iyon. Ngayon ay 41.3. Gagawa ako ng mga plano.

Dan ang pahina tungkol sa hinaharap ng English Premier League at higit pa dalawang pahina sa mga isyung pang-edukasyon. Ang bagong ministro ng edukasyon na si Chaturon (ang taong ito ay isang (Komunista) na mandirigmang gerilya sa kabundukan sa Hilaga noong huling bahagi ng dekada XNUMX) ay nagsasalita tungkol sa pandaraya sa mga pagsusulit at mga bagong programa sa edukasyon upang itulak ang Thailand sa momentum ng mga bansa.

Isang pahina ng kababaihan tungkol sa pagkain, fashion at relo, ang pahina tungkol sa mga kotse at sa horoscope (Pisces ako, kakatingin lang. It's not going to work out with women and important figures (?) and a family member comes to borrow money, that's right, that was my ex!) .

Sa wakas isang pahina ng balitang banyaga, ang stepchild ng diyaryo (pero bago iyon binasa ko ang Bangkok Post), sa pagkakataong ito tungkol sa 21 bata na namatay sa pagkalason sa pagkain sa India, tungkol sa mga souvenir sa Tokyo para sa kapanganakan ng anak nina William at Kate, tungkol sa isang napakalaking pagpatay ng isda sa isang beach sa Mexico, tungkol sa whistleblower na si Snowden, tungkol sa mga baril sa North - Ang barkong Koreano ay dumaong sa Panama, tungkol sa pagbubukas ng isang Legoland sa Malaysia at ang paggamit ng mga piyesa mula sa mga lumang tangke ng Sobyet sa Ukraine para sa pagsasanay sa lakas. (Pagkalipas ng dalawang araw ay nagkaroon ng magandang kuwento sa pahinang ito tungkol sa aking bayani, si Nelson Mandela)

Ang huling dalawang pahina ay nakatuon sa palakasan, muay thai course, at mga pangunahing kumpetisyon sa loob at labas ng bansa.

Sa ilang mga araw ay may iba pang mga seksyon tulad ng isang seksyon ng mga titik na may mahaba, maayos na mga kuwento na hindi lumilipad kahit isang spark, isang seksyon ng mga bata, isang seksyon ng pagkain at iba pa.

Ang impression ko sa dyaryo

Isang solid, maaasahan at medyo kumpletong pahayagan, ngunit walang talagang nakakagulat o gumising sa iyo. Isang sumisigaw, pangit na front page. Higit pa rito, kadalasan ay lubhang marangal na wika na sinasabi ng aking guro na mahirap sundin ng 'karaniwang Thai' (at ako rin). Walang kilig, maliit na krimen (Dito Thai na daga ang overtone; paglalarawan). Sa kasamaang-palad, maliit na tunay na investigative journalism. Ang tono ay neutral, wala akong ma-detect na ideological drive.

Ang layout ay malinaw at palaging pareho, kaya mabilis kang makakapag-browse sa kung saan matatagpuan ang iyong mga interes. Ilang advertisement, 6 sa kabuuang 24 na pahina (na kung saan 3 magkakasunod na pahina ay inuri) at ang iba ay mahusay na kumalat sa natitirang bahagi ng pahayagan. Kung regular mong babasahin ang pahayagan na ito, mananatili kang may kaalaman tungkol sa lokal (ngunit mas kaunti tungkol sa mga banyaga) na balita, at iba pang mga paksa. Para sa bawat isa sa kanya.

---

Ilang katotohanan tungkol sa mga pahayagang Thai

• Thai na daga, isang sirkulasyon na humigit-kumulang 1 milyon, maraming atensyon para sa mga aksidente at krimen, palaging isang bangkay sa front page, populist.
• Daily News, sirkulasyon malapit sa 600.000, populist tulad ng Thai Rath, ngunit mas kaunting krimen.
• Ang dalawang pahayagan sa itaas ay itinatag noong unang bahagi ng XNUMXs nang ang mga heneral ay nangibabaw sa larangan ng pulitika. Pareho silang pro-establishment.
• Khaow Sod, edisyon na hindi kilala, bahagyang mas liberal, higit na nakatuon sa kapaligiran at karapatang pantao.
• Halika na Chad Luke,nag-aangkin ng sirkulasyon na 850.000, mas konserbatibo, karamihan ay para sa mga negosyante at panggitnang uri.
• Matichon, sirkulasyon ng 600.000, de-kalidad na pahayagan, katamtamang liberal hanggang progresibo, kinakailangang pagbabasa para sa intelektwal na uri. Ang pahayagang ito ay nagmula sa mga kilusang estudyante noong magulong XNUMXs.
• Thailand Post, sirkulasyon 30.000, pinaka-progresibong araw-araw na pahayagan.
• Naw Na, edisyon 300.000, progresibo.

Circulation 3 milyon, presyo 10 baht

Ang kabuuang sirkulasyon ng lahat ng Thai na daily na magkasama ay higit sa 3 milyon (Netherlands: 1.6 milyon, hindi kasama Mga dumura en Metro). Ang mga pahayagan ay madalas na magagamit sa mga pampublikong lugar, sa mga silid ng paghihintay, sa mga barberya, sa mga paaralan, sa mga salad sa halos bawat nayon atbp. Tinatayang ang bawat magasin ay binabasa ng 5 hanggang 10 tao. Ang mga Thai ay hindi malalaking mambabasa, ngunit ang mga pahayagan ay hindi. Karamihan sa mga tao ay regular na nagbabasa ng isang pahayagan, kung gaano kahusay ang hindi ko alam.

Ang isang pahayagan ay nagkakahalaga ng 10 baht. Ang print media ay medyo libre, hindi tulad ng telebisyon at radyo, na mahigpit na kinokontrol ng estado at militar. Napakaraming self-censorship, lalo na sa mga sensitibong paksa tulad ng Royal House. Nakaka-curious na ang dyaryo na lumalabas ngayon ay may date bukas, tingnan mo na lang. (Ito ay sinasabing mula sa mga lumang araw na ang mga pahayagan ay umabot ng isang araw upang maabot ang mga malayong lugar). Karamihan sa mga pahayagan ay may online na edisyon, wala akong masasabi tungkol doon. Ang Matichon humigit-kumulang 24 na pahina ang binibilang, kung saan 6 na pahina lamang ang mga patalastas, hindi masyadong makapal at hindi masyadong manipis.

De Bangkok Post en The Nation parehong may sirkulasyon na humigit-kumulang 70.000.