Pothuajse nëntë në dhjetë të rritur në Holandë thonë se janë të lumtur dhe 3 për qind të pakënaqur. Përqindja e të lumturve ka qenë e qëndrueshme që nga viti 2013. Njerëzit që punojnë janë më shpesh të lumtur se sa përfituesit e përfitimeve. Këtë e bëri të ditur dje Statistikat e Holandës në ditën ndërkombëtare të lumturisë.
Anketa bazohet në Anketën e Kohezionit Social dhe Mirëqenies, e cila u krye në vitin 2017 dhe në të cilën morën pjesë më shumë se 7 njerëz. Ata treguan në një shkallë nga 1 deri në 10 sa të lumtur ishin. Një rezultat prej 7 ose më i lartë është 'i lumtur', një rezultat 5 ose 6 është 'jo i lumtur, jo i pakënaqur' dhe rezultatet nga 1 deri në 4 janë 'të pakënaqur'.
Shëndeti, marrëdhëniet, puna
Burrat dhe gratë raportuan se ishin të lumtur në mënyrë të barabartë në vitin 2017, ashtu si të rinjtë dhe të moshuarit. Njerëzit me prejardhje holandeze janë më shpesh të lumtur se njerëzit me një prejardhje jo-perëndimore të migrimit. Njerëzit me një prejardhje emigracioni perëndimor kanë po aq gjasa të jenë të lumtur sa njerëzit me prejardhje holandeze. Njerëzit me arsim të lartë janë më shpesh të lumtur sesa njerëzit me arsim të ulët. Hulumtimet e statistikave të Holandës tregojnë se shëndeti i mirë dhe marrëdhëniet sociale në veçanti janë të lidhura fort me lumturinë. Përveç kësaj, të kesh një punë është e rëndësishme. Bazuar në këtë hulumtim, nuk mund të përcaktohet nëse një punë e bën dikë të lumtur, nëse njerëzit e lumtur kanë më shumë gjasa të punësohen, apo nëse të dyja janë rezultat i faktorëve të tjerë. Të tre deklaratat mund të jenë të vërteta.
Përfituesit e përfitimeve kanë tetë herë më shumë gjasa të jenë të pakënaqur sesa punëtorët
Pak më shumë se 9 nga 10 persona në punë me pagesë ndiheshin të lumtur dhe pak më pak se dy të tretat e përfituesve të përfitimeve. 1,5 përqind dhe 12 përqind respektivisht thonë se janë të pakënaqur. Fakti që përfituesit e përfitimeve janë më rrallë të lumtur se njerëzit që punojnë, lidhet me shëndetin, financat dhe aktivitetet e tyre të përditshme. Diferenca në të ardhurat e familjes është më pak e rëndësishme për diferencën në lumturinë e perceptuar, siç është kënaqësia më e ulët me jetën sociale të përfituesve të përfitimeve.
Ndërsa 84 përqind e punëtorëve janë të kënaqur me punën e tyre, 52 përqind e përfituesve të përfitimit janë të kënaqur me aktivitetet e tyre të përditshme. Dallimet janë më të mëdha për sa i përket kënaqësisë me financat familjare: 80 për qind e njerëzve që punojnë janë të kënaqur me këtë, krahasuar me 36 për qind të përfituesve.
Njerëzit me aftësi të kufizuara janë më rrallë të lumtur se të papunët
Ka dallime të mëdha në lumturinë e perceptuar brenda grupit të përfituesve të përfitimeve. 59 për qind e invalidëve thonë se janë të lumtur dhe 82 për qind e të papunëve. Kjo lidhet me faktin se grupi i parë ka më pak shëndet.
Të vetëpunësuarit janë më të kënaqur me punën e tyre sesa punonjësit
Punonjësit kanë po aq gjasa të jenë të lumtur sa të vetëpunësuarit, megjithëse të vetëpunësuarit kanë më shumë gjasa të jenë të kënaqur me punën e tyre sesa punonjësit. Të vetëpunësuarit kanë po aq gjasa të jenë të kënaqur me gjendjen e tyre financiare, por ata janë më të shqetësuar për të ardhmen e tyre financiare sesa punonjësit.
Qesharake, sipas artikullit, holandezët janë të tejmbushur nga lumturia. Pak më poshtë është një artikull i lidhur me titullin: 34% holandezë shqetësohen për financat e tyre! Me sa duket ekziston një gjë e tillë si "ankth për të qenë të lumtur"! Ju qesh bythën me këto lloj hetimesh. Përshtatet mirë në tablonë e figurave të krimit, të cilat sipas të gjitha organeve zyrtare dhe politikanëve janë në rënie edhe në Holandë për shkak se qelitë janë bosh. Fakti që 60% e holandezëve nuk bëjnë më një deklaratë sepse 80% e deklaratave përfundojnë në sirtar dhe vetëm 20% e 10% të mbetur zgjidhen, sigurisht që nuk ka të bëjë me qelitë bosh. Çfarë vendi i sheshtë!
Ju jeni qartë i 10-ti nga 10
Menjëherë pas çlirimit në vitin 1945, kur Holanda ishte në gërmadha, mezi dëgjoje që dikush të ankohej, përveç atyre njerëzve që kishin familjarë apo miq për të vajtuar.
Megjithëse shumica e holandezëve kishin shumë më pak se në kohën e tanishme, shumica e tyre nuk kishin kohë për t'u ankuar për shkak të rritjes.
Për më tepër, shumica prej tyre ishin shumë të lumtur që më në fund kishin hequr qafe pushtuesin, në mënyrë që të kujdeseshin për të ardhmen e tyre ekonomike në paqe.
Në vitet 50, askush nuk mendonte të votonte për një parti populiste të krahut të djathtë nga pakënaqësia.
Pse, të gjithë kishin ende yndyrë në kujtime, se diçka e tillë mund të përfundojë në mjerim të madh.
Willem Drees u kujdes që edhe ata që nuk donin ose nuk mund të punonin të merrnin një përfitim AOW në pleqëri, në mënyrë që askush të mos bjerë në varfëri në pleqëri.
Ajo që paraardhësit tanë mendonin të pamundur u bë realitet gjatë disa dekadave të ardhshme, kështu që pothuajse të gjithë vozitnin një makinë, ose të paktën mund të përballonin të lëviznin në ndonjë mënyrë tjetër.
Shumë gjëra kanë ndryshuar gjithashtu në ambiente të mbyllura, kështu që në ditët e sotme pothuajse të gjithë kanë një furrë moderne, lavatriçe, TV, madje edhe kompjuter, për të mos përmendur një smartphone modern.
Edhe për shumicën e punëtorëve sot, udhëtimi nëpër botë me avion ka kohë që nuk është më i pamundur.
Të gjitha gjërat që paraardhësit tanë mund të ëndërronin vetëm, zakonisht me punë të gjatë dhe të vështirë fizike.
E megjithatë në ditët e sotme ne shohim njerëz, të cilët me sa duket nuk i kanë kaluar këto kohë shumë më të këqija të ndërmjetësuara, në mënyrë që ata pothuajse ankojnë në mënyrë kronike.
Dhe nuk po flas për ata që kanë humbur kontrollin financiar për shkak të sëmundjes, invaliditetit apo papunësisë së pafajshme, por për ata njerëz që shpeshherë ankohen dhe ankohen në mënyrë kronike, pa kontribuar shumë në këtë shoqëri.
Një shoqëri e një vendi, që sigurisht nuk është perfekte kudo, por gjithsesi llogaritet ndër më të mirat në botë për sa i përket shërbimeve sociale.
Jo, në të kaluarën njerëzit nuk kishin televizor, kompjuter, internet apo smartphone.
Por nuk mund të ankoheshe se as këtë nuk e kishe, sepse nuk ekzistonte.
Prandaj nuk u përjetua si një kohë shumë më e keqe se tani, për shkak të mungesës së vizioneve të sakta për të ardhmen.
Dikur kam pasur një libër ekonomik/historik, i cili gjithashtu fillonte me një listë gjërash ku duhej të shënonim nëse gjyshi ynë e kishte në fëmijëri dhe nëse e kishim ne tani. Më kujtohet ende llogaria e kursimeve, një radio me tranzistor dhe dhomën time të gjumit. Epo, bingo sigurisht. Gjyshi dikur kishte një derrkuc, transistori nuk ishte shpikur ende dhe si më i madhi nga 12 fëmijët, shtëpia ishte shumë e vogël për një dhomë të tijën. Pra, oh, oh, oh, sa mirë e kemi pasur.
Por sigurisht që kjo kishte pak të bënte me (shpërndarjen e) pasurisë.
Një kompjuter me internet nuk është realisht një luks në ditët e sotme, madje edhe personat që kanë të drejtë për asistencë sociale nuk mund të plotësojnë në mënyrë të arsyeshme kushtet për të mbajtur përfitimet pa një gjë të tillë.
Një makinë larëse nuk është më një luks tani që po ia dalim aq mirë sa edhe gratë duhet të krijojnë të ardhura për të mbajtur kokën mbi ujë.
Dhe për shkak se ne gjithmonë duhet të luajmë djalin më të mirë në klasë, qeveria ka nevojë për aq shumë taksa (in)direkte sa punëtorët në baza vjetore në fakt fillojnë të fitojnë diçka për veten e tyre vetëm pas pushimeve verore.
Edhe nëse ia dilni mbanë, mund të ankoheni për këtë për sa më përket mua.
I nderuar Fransamsterdam, në përgjigjen time të mësipërme u përpoqa të bëj të qartë se disa njerëz në ditët e sotme ankohen më shumë se të parët tanë, ndërsa shumica e tyre janë plotësisht të pajisur në krahasim me ta.
Që njerëzit në kohën e paraardhësve tanë nuk e kanë përjetuar atë kohë aq më keq, sigurisht që mund të jetë e vërtetë.
Por nga këndvështrimi aktual, shumë ankuesve do t'u dukej mirë, këtu mund të bëhet një krahasim dhe të mos kërkoni menjëherë strehë me pakënaqësinë e tyre në disa parti që sigurisht nuk e përmirësojnë këtë.
Përfitimet sociale, të cilat sigurisht nuk do të doja t'ia ndaloja një personi vërtet nevojtar, nuk i fitohen nga qeveria, por nga masat punëtore që shkojnë çdo ditë në punë.
Dhe kjo mund të shkaktojë, ndër të tjera, me pretendime në rritje, që shumë njerëz, si ju që shkruani këtë, të mos fillojnë të ardhurat e tyre deri pas pushimeve verore.
Nga një këndvështrim i tillë, a mund të mos jenë njerëzit pak më të kënaqur, apo këtu aplikohet më shumë ankimi dhe bezdisja?
Pra, dikush që jep një 7 në shkallën nga 1 deri në 10 klasifikohet në kategorinë 'i lumtur'.
Më mirë do të thoja që një person i tillë është me sa duket 30% i pakënaqur dhe se kjo duhet parë.
Supozoni se dikush i jep shëndetit të tij një 7. Dhe pastaj mjeku thotë: 'Mirë, ju jeni të shëndetshëm. Tjetra!'
Është vetëm një hap i vogël nga këtu dhe ne jemi në mes të mentalitetit të gjashtëshes.
Po njerëz të dashur këtu, tani pyes veten se si do të ishte në Belgjikë, unë vetë jam një flamand.
Pyes veten se ku e marrin informacionin.
Unë do të jem zëdhënës për Belgjikën, nuk mund të konkludoj tjetër se kush është i lumtur në Belgjikë, ka një
punë e mirë, disa kursime, mund të shkojë me pushime, ka shëndet të mirë dhe të këndshme
familjare.
Epo, të gjithë këta janë faktorë që DUHET ta bëjnë një person të lumtur.
Nga përvojat e mia personale në Belgjikë, kjo është e gjitha e pakuptimtë.
Në Flanders thonë se lumturia është në gjërat e vogla, dhe kjo është e vërtetë.
Më mirë do të thoja, sa me fat jam që kam shëndet të mirë, që kam një punë të mirë,
që mund të blej gjërat që dua etj………, ka një ndryshim të madh midis 2 fjalëve FAT DHE
TE LUMTUR.
Më lejoni të shkruaj diçka për veten time, kam para të mjaftueshme për të jetuar, nuk kam miliona, çfarë unë
më jep një ndjenjë të lumtur është të dëgjosh një zog që cicëron, të shoh lulet të lulëzojnë, të hysh në natyrën e heshtur,
të kesh një kafshë shtëpiake që të leh mirëmëngjes në mëngjes, duke parë një fëmijë duke luajtur në oborr, vetëm
gjëra të thjeshta dhe kjo e bën njeriun të ndihet i lumtur.
Por mjerisht, gjithçka bëhet histori dhe pse.
Epo, ne jetojmë në një botë materialiste dhe nuk ka asgjë për të gjetur në një botë të tillë
e jam i lumtur.
Si përmbledhje, le të flasim për të qenë të lumtur në një botë të tillë, jo për mendimin tim, më lejoni
Unë përdor fjalën fat që mundem, dhe mundem.
Unë personalisht nuk do të ankohem kurrë, kurrë nuk më ka munguar asgjë, gjithçka për të cilën kam punuar dhe kam nevojë
mos shiko kurrë pas shpatullave të mia, dhe me këtë dua të them që nuk kam borxhe dhe as armiq,
dhe nuk kam qenë kurrë xheloz për fqinjin tim, e shihni.
Sa për mua, mund të them se kam kaluar kohë të lumtura, dhe tani kam fatin që kam filanin
mund te bej.
Dhe kjo nuk duhet të jetë më shumë.