De kogel is door de kerk. Minister Boonsong Teriyapirom (Handel) heeft eindelijk gezegd wat iedereen al wist dat hij moest zeggen. De regering, zei hij vrijdag, gaat miljoenen tonnen rijst uit ’s lands overvolle magazijnen verkopen.
Ze gaat proberen de rijst aan buitenlandse regeringen te verkopen en binnenlands te veilen. Wat hij er niet bij zei, maar iedereen ook wel weet: de bevolking betaalt het gelag.
Het tijdstip kon niet ongunstiger worden gekozen, want de prijs op de wereldmarkt zakt voortdurend. Twee jaar geleden bracht een ton rijst US$371 op, vorige week $315, of 15 procent minder. En dat is nog een gemiddelde prijs; niet wat Thailand ontvangt. In sommige gevallen krijgt het meer. Khao hom mali, de beroemde Thaise jasmijnrijst, vangt aanzienlijk meer en is in Noord Amerika verreweg de best verkochte importrijst. Maar de gewone rijst zal onder het wereldgemiddelde verkocht moeten worden.
Een econoom van het International Rice Research Institute in de Filippijnen zegt twee dingen open en bloot, die ook gezegd zouden moeten worden in Thailand. Ten eerste: de regering zal haar buitenlandse verkopen moeten subsidiëren. Doet ze dat niet, dan wordt er niets verkocht. Ten tweede: de Thaise verkopen zullen de wereldprijzen verder verzwakken. Alle belangrijke rijstproducerende landen hebben al overschotten, dus de Thaise verkopen zullen de prijs verder drukken.
De regering heeft zich met het hypotheeksysteem in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd. Wanneer ze het systeem verandert [lees: de boeren minder betaalt dan 15.000 baht voor een ton witte rijst en 20.000 baht voor Hom Mali; prijzen die 40 procent boven de marktprijzen liggen], zullen de boeren, die de huidige regering in het zadel hebben geholpen, in opstand komen. Subsidieert ze de export, dan krijgt ze te maken met rechtsgedingen van andere rijstexporterende landen en de Wereldhandelsorganisatie. En uiteindelijk is de Thaise belastingbetaler de pineut.
(Bovenstaande tekst is een samenvatting van het hoofdredactioneel commentaar van postë në Bangkok, 8 prill 2013)
Volgens sommige ingewijden is het volgende scenario ook denkbaar:
De Thaise overheid schenkt, in het kader van ontwikkelingshulp, rijst aan arme(re) landen in Azie. De reguliere (wat die ook moge zijn) rijstprijs wordt als opbrengst genomen en afgeboekt van het budget voor ontwikkelingshulp.
Een win-win situatie voor de Thais want zo is de rijstberg wat minder en de opbrengst toch acceptabel.
Maar de keerzijde is dat de ontwikkelingslanden per saldo minder ontvangen.
Dit lijkt op wat we al sinds het begin van de EEG in europa doen, landbouw subsidieren,
Wie kent niet de boterbergen, de melkplassen enzovoort (en de koelhuisboter die met kerst tegen ramsjprijzen verkocht werd in de jaren 60).
Nog steeds gaat het grootste deel van de EU begroting naar landbouwsubsidies.
Dus, niets nieuws onder de zon.
pershendetje
anton
@ Anton Het hypotheeksysteem voor rijst is onder de huidige regering een subsidiesysteem geworden, maar dat is niet de bedoeling van het systeem. In mijn artikel ‘Het hypotheeksysteem voor rijst in Q&A’ op mijn website schrijf ik er het volgende over:
Is het hypotheeksysteem een slecht systeem?
Jo, jo në vetvete. Në fillim të sezonit të vjeljes, çmimi i orizit ulet sepse fermerët duan ta shesin orizin sa më shpejt që të jetë e mundur për të shlyer borxhet e tyre dhe të kenë para për festat gjatë Kreshmës Budiste. Është logjike që me një ofertë të madhe dhe kërkesë të vazhdueshme, çmimi i ofruar nga tregtarët bie.
Për këtë arsye, qeveritë e mëparshme (me përjashtim të Thaksin në 2004) vendosën çmimin e hipotekës pak mbi çmimin e tregut. Pas mesit të sezonit të vjeljes ose drejt fundit, çmimi rritet dhe më pas fermerët mund të blejnë orizin e hipotekuar me një normë të vogël interesi dhe ta shesin në treg për një fitim të mirë.
De huidige Pheu Thai regering heeft de oorspronkelijke bedoeling van het systeem de nek omgedraaid door prijzen te bieden die 40 procent boven de marktprijzen liggen. Er is geen enkele kans dat de marktprijs boven de hypotheekprijs uitkomt en geen enkele boer is dom genoeg om zijn rijst terug te kopen en met verlies op de open markt te verkopen. (Bangkok Post, 13 oktober 2012)